Tíminn - 11.09.1977, Page 12

12

Sunnudagur XI. september 1977
1 Frakklanditrúa menn enn á
galdra- og töfralækna. ViB og
viö birtast greinar um hryllileg-
ar afleiðingar trúgirninnar en
engin löggjöf er til, sem klekkt
gæti á galdrakörlunum sjálfum.
Yfirleitt eru það áhangendurnir
sem fá fyrir ferðina en aðal-
sökuddlgarnir ganga óáreittir.
SIBasti galdralæknirinn, sem
upp hefur komizt um heitir
René Hénaux og býr hann i
Compegneum 82 km frá Paris.
Menn komust á snoðir um
Hénaux og trúflokk hans, þegar
17 ára gömul stúlka, Claudine
Bailly, dódrottnisinum, án þess
að leitað væri læknis. — Saga
Hénaux gæti verið frá miööld-
um, svo ótrúleg er hún.
„Vitring-
urinn”
Viö ökum inn I m iöaldir á nýj-
um bi'l. Oryggisbelti eru spennt
og full ljós á. Einhvers staöar á
milli Réttlætisgötu, ,,rue de la
Justice,” og spitalans komum
viö aö litlu rauöu múrsteinshúsi.
Gluggar eru byrgöir. Hér er bú-
staöur „vitringsins” René
Hénaux, eins og hann er
kallaöur idaglegu tali. Þar fyrir
utan safnast saman daglega
stór hópur sjúkra manna, sem
ekkertþráir heitara en aöveröa
heilir meina sinna. Þannig rfkir
Hénaux yfir þúsundum sálna I
orðsins fyllstu merkingu.
Bænirnar, sem hann fyrirskipar
gætu drepiö hvern mann úr
leiðindum. En þjóösagan i
kringum hann hefur á sér ævin-
týrablæ.
René Hénaux fæddist i
Compiegne áriö 1904. Faöir
hans var verkamaöur og bjó
René viö mikla fátækt I æsku.
Systkinin voru niu i allt. Aldrei
lauk hann skyldunámi, en fdr i
læri i pipulögnum tólf ára gam-
all. Hann kunni aö lesa, skrifa
og telja... ekkert annaö. Arin
liöa. René fer aö slá sér upp meö
Carmen Bondieu, alvarlega
þenkjandi stúlku frá
Compiegne, og giftust þau 16.
október 1928. Þau eignuöust tvö
börn René 5. sept. 1929 og
Canvieve 1. mai 1934.
Arin IIBa og allt viröist ganga
mjög vel hjá Hénaux hjónunum.
Eiginmaöurinn virtist ágætur
pipulagningamaöur, hamingju-
samur og frjálslyndur I hátt.
,,Guð”
kemur í
heimsókn
En ekki er allt gull sem glóir:
René haföi nýveriö fengiö sina
fyrstu sýn. Þaö var áriö 1933,
rétt eftir aö René haföi rennt
niöur kvöldsnapsinum sinum aö
„Guö” lét svo lítiö aö heim-
sækja hann f eldhúsinu. Eldur..
Blindandi eldtungurnar stigu
um allt.Rödd sagöi: — Reiie, ég
gef þér vald til þess aö lækna og
lina kvalir náunga þinna en þú
veröur aö biöja...” Veggur
gleypir siöan logana. Hénaux
skelfur og minnist ömmu sinnar
sem gædd var lækningamætti.
Hann ákveöur aö þegja yfir
þessari heimsókn guös af ótta
viö aö menn geri grin aö sér.
t ágúst 1945 fær Hénaux aöra
sýn,— samkvæmtþjóösögu hins
„Heilaga Hénaux”. En nú er
,,Guö” reiður: „Faröu og lækn-
aöu.”
En Hénaux þótti vænt um
pipulagnirsinarog nú var betra
aö kunna aö skipuleggja hlut-
ina. Hann ákvaö aö starfa sem
pipulagningamaöur á daginn og
laátnir á ntíttunni. Eldhúsiö varö
fljótt of litiö fyrir alla þá sem
koma vildu til þess aö reyna
„blástursaðferöina”, en
lækning Hénaux felst I þvi aö
í Frakklandi
hafa galdra
karlar lögin
með sér...
blása á hina sjúku. t lok ársins
1945 var hann á hápunkti
frægöar sinnar og aðdáendumir
eru flakkarar og skransalar
ýmiss konar.
Gamall maöur og illa til
reika, fyrirliöi hópsins gefur
eftirfarandi vitnisburð: Eldri
drengurinn minn var sex ára
gamall, þegar hann brenndist
mjög illa á báli. Var hann meö
opin sár um allt og heföi dáiö án
tilkomu kraftaverks. í ör-
væntingu minni breiddi ég raka
ábreiöu yfir skaöbrennt barniö
og hljóp meö aö litla rauöa hús-
inu. Hénaux blés lengi á litla
kroppinn. A níunda degi fdr
Rodriguez á fætur og sáust ekki
á honum nein merki hryllings-
ins sem hann haföi lent i.
Kraftaverk eins og ég sagði
áðan. Siöan þá er Hénaux okkar
„lifandi guö”. Viö verndum
hann gegn andstæöingum hans
(hér á aö lesa blaöamönnum).
Viö erum tilbúnir að deyja fyrir
hann...” Enværihægtaö ná tali
af Rodriguex? Andlit gamla
mannsins myrkvast og illileg
þögnin tekur við.
Menn skyldu ekki voga sér aö
efast, þvi aö þá myndi hin heita
trú breytast i ofsa. „Herra
Hénaux er „lifandi guö”. Aðeins
rétttrúaöir fá aö njóta hjálpar
hans og i staðinn nýtur hann
verndar jieirra.
Nefid óx
aftur á
Fyrir tilstilli Dubois hjónanna
sem ekki eru lengur meölimir i
„samfélaginu” gátum við
skyggnzt inn I hinn forboðna
heim gamla „vitringsins”. —
Upphaflega komum viö til Hén-
aux meö vinkonu okkar. Þaö
var á sunnudegi. Strax um há-
degi var kominn mikill fjöldi
manna fyrir framan litla húsiö.
Sumir báöust fyrir. Aörir
föömuöu grindverkiö og múr-
steinana. Þarna var mikiö af
flökkufólki og konum og börn-
um. Veika fólkiö kom meö stóla
meö sér eöa lagöist á gangstétt-
ina. A meöan þaö beiö, voru
sagöar kraftaverkasögur. Ein
haföi læknazt af krabbameini,
nef annarrar sem fjarlægt
hafði verið meö skuröaögerö
haföi vaxiö aftur á og svo frv.
„Vitringurinn” birtist ekki fyrr
en klukkan 7 um kvöldið. Blés
hanná sjúklingana og minnti þá
á „boöoröin tiu”:
1. Faröu meö bænirnar þinar
niu og biö ákaft um hjálp i
veikindum þinum. Gjör mér
þökk. 2. Neyttu aöeins ávaxta
jaröarinnar. 3. Biö og lát sár og
sjúkdóma þróast eölilega. 4.
Neitaöu þér og þinum um öll lyf.
5. Stundaöu ekki kynlif nema til
þess aö geta af þér barn. 6. A1
barniö úti i skógi viö eikartré. 7.
Baöaöu ekki barniö fyrsta áriö
8. Veit trúbræörum og systrum
inngöngu i hús þitt. 9. Jarbsettu
aðeinsinnan „samfélagsins” 10.
Hafðu þögn i návist þjálfaöra
„samfélagsbræöra.”
A þessa leið hljóöa „boöoröin
tiu”, sem drepiö hafa að
minnsta kosti fimm manneskj-
ur. Miklu fleiri segja vitni.
Fórnardýrin
Þegar búiö er aö svipta
Hénaux grímunni kemur i ljós
langur listi óbeinna fórnardýra:
Arið 1961 lendir Luc L„
fjögurra ára fyrir bil og hrygg-
brotnar. Hénaux. blæs, fjöl-
skyldan biöur. Meiniö þróast
eölilega og bamiö deyr. Faöir-
inn lendir fyrir rétti fyrir að
hafa ekki stundað barniö sitt i
nauðum. Hann fær dóm.
Arið 1965 fær Dominique litla
R., 18 mánaba gömul mikinn
hita. Foreldrar hennarfara meö
hana til Hénaux. Blástur og
bænir fara fram. Enginn læknir
kemur nálægt, auövitaö og ekki
er um sjúkrahús talaö „Guö”
ákveður dauöa. í fyrsta skipti i
sögu Hénaux er hann dæmdur
fyrir aö hafa ekki hjálpað
manneskju i nauðum. Hann
áfrýjar málinu til hæstaréttar,
sem sýknar hann, þrátt fyrir
augljósa sök.
En töfralæknirinn gerist
varkár úr þessu, sýnir sig eng-
um og „blæs” ekki lengur. A
sunnudögum biður hann á bak
viö lukta glugga og lætur áhang-
endur sina frjálsa um ab nálgast
húsiö og biðja...
Arið 1969 deyr Danielle F., 24
ára, úr berklum! Fjölskyldan er
elt af lögreglunni en René
Henaux er hvergi nefndur.
Þremur dögum seinna dyer
Susanna S., 15 ára, úr „slæmri
gulu”. Máliö er ekki tekiö upp.
Árið 1971 deyr einn áhang-
enda Hénaux, hin 16 ára
Béatrice H. Dauðdagi hennar er
sagöur eðlilegur. Engin sjúkra-
húsvist... Engin málshöfðun.
Nýjasta fórnardýriö er
Claudine B„ 17 ára gömul en
hún dó úr „slæmri hálsbólgu” i
júh s.l.!
,,Dæmid gnð,
látið mig
Tfriði”
Áhangendur töfralæknisins
kalla nú yfirleitt á lækni til þess
aö komast hjá óþægindum, en
henda lyfjum um leið og færi
gefst. Lyfseðilinn geyma þeir!
Brögö af þessu tagi eru hluti
trúarbragöanna. Og hvaö sagöi
ekki gamli refurinn Hénaux I
sinni siðustu opinberu yfir-
lýsingu fyrir um 12 árum
síðan:,, Þaö er Guö sem læknar,
ekki ég. Mér voru gefnir eigin-
leikar af himnum ofan án
nokkurrar milligöngu... Þeir
sem koma til min geta ekki
verið vissir um aö veröa eilifir.
Mér tekst oft vel upp, þar sem
læknavisindin hafa brugöizt. En
þeir geta lifað i voninni um
bata. Hver vogar sér aö van-