Fréttablaðið - 21.08.2006, Blaðsíða 71

RÝMUM FYRIR NÝJUM VÖRUM 21-28 ÁGÚST
NÚ ER TÆKIFÆRI TIL AÐ KAUPA ÞAÐ SEM ÞÉR HEFUR ALLTAF LANGAÐ Í
Lumex
Skipholti 37
Sími 568 8388
www.lumex.is
Fjallað er um leikarann Leonardo
Di Caprio í nýrri skáldsögu eftir
rithöfundinn Andy Zeffer sem
ber nafnið „Going down in La-La
Land“ og fjallar um ungan
óþekktan leikara sem er í
hommaklámmyndabransanum. Í
bókinni fær hann það hlutverk að
leika á móti Di Caprio í Woody
Allen mynd þar sem hann á að
grípa í klofið á DiCaprio og verð-
ur söguhetjan ástfangin af stór-
stjörnunni.
Hommastimpillinn hefur lengi
loðað við DiCaprio síðan hann
skaust upp á stjörnuhiminunn og
þykir þessi saga hnykkja enn
frekar á þeim stimpli.
Di Caprio í skáldsögu
LEONARDO DI CAPRIO Er í skáldsögu um ungan óþekktan leikara sem er hommi.
FRÉTTABLAÐIÐ/GETTYIMAGES
[ TÓNLIST ]
UMFJÖLLUN
Þeir klæða sig eins og Scissor Sist-
ers, eru með lög sem minna stund-
um á Jack Johnson en vilja samt
hljóma örlítið eins og Interpol á
köflum. Þeir fara svipaða leið og
svo margar bandarískar sveitir
sem er stefnt inn á markað sam-
kynhneigðra. Að sigra fyrst Bret-
landsmarkað, áður en þær fá við-
urkenningu í heimalandinu.
Það virðist líka alveg vera að
virka, enda er þetta alveg ágætis
hommapopp. Mjög stílhreint og
dauðhreinsað en ekki mikið klíst-
ur eftir sykurleðju. Svo er passað
mjög vel upp á að öll lögin hafi að
minnsta kosti einn grípandi, epísk-
an kafla sem allir geta sungið með.
Bjagaði gítarinn er á sínum stað,
en hann er þó alltaf mjög snyrti-
legur til fara. Þetta er sem sagt
ekkert endilega fyrir stelpustráka,
þó það sé hannað sérstaklega fyrir
tilfinningaríka karlmenn og ungl-
ingsstúlkur.
Þetta er grípandi og klisjuskot-
ið popprokk fyrir augnablikið.
Tónlist sem á án efa eftir að hljóma
í vinsælum unglingasjónvarps-
þáttum á borð við The O.C. Ég get
samt ekki ímyndað mér að þetta
hreyfi það djúpt við einhverjum
að fólk eigi eftir að muna eftir
þessari plötu eftir fimm ár. Þetta
er blygðunarlaus tilraun til þess
að gera grípandi og tímalausa
popprokkplötu. Hér eru líka nokk-
ur fáránlega grípandi lög eins og
No Tomorrow og So Ahead of Me
sem breskar unglingsstúlkur eru
þegar byrjaðar að raula valhopp-
andi í skólabúningunum sínum á
leið í skólann.
Sem poppplata er hún þannig
alveg að virka, en þegar kemur að
galdrinum sem gerir plötur tíma-
lausar þá er þessi of vandlega
staðsett á miðju vegarins til þess
að verða á vegi nokkurs leitandi
manns sem er bókað að beini
athygli sinni á hliðarlínurnar.
Þessi tónlist skilur sama sem ekk-
ert eftir sig og fyrir vikið verður
hún alveg sérstaklega leiðingjörn
og pirrandi við ítrekaða hlustun.
Orson, hér í dag, glæsilegir og fín-
pússaðir í jakkafötunum sínum,
en horfnir á morgun. Svo, gleymd-
ir í þynnku næstu viku eftir að
plötufyrirtækið þeirra slítur
samningnum við þá. Og þá fara
næstu gínur á svið, takk.
Birgir Örn Steinarsson
Ágætis hommapopp
ORSON
BRIGHT IDEA
Niðurstaða: Orson er popprokk fyrir augna-
blikið. Menn eiga þó ekkert eftir að þurfa
leggja mikið á sig til þess að gleyma þessari
sveit.