Fréttablaðið - 10.09.2006, Side 80

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 550 5000
������������������������������
������������������������������
��������������
�������
����������
����
������������
�������������� �
Meðal þeirra hlunninda sem fylgja starfi blaðamanns er
að fá tækifæri til að tala við fræga
fólkið á Íslandi. Eitt sinn bar ég til
þess gæfu að fá að taka viðtal við
forsprakka einnar dáðustu hljóm-
sveitar landsins. „Geturðu hringt í
mig eftir hálftíma, ég er að
afgreiða,“ svaraði stjarnan þegar
ég sló á þráðinn. Sem var auðvitað
ekkert mál af minni hálfu. Það
sem fræga fólkið vill, fær það.
MEÐ semingi skal ég viðurkenna
að stundum óska ég þess að ég að
ég væri frægur; alltaf í sjónvarp-
inu og kokteilboðum, boðið á
landsleiki, vera þéraður á póst-
húsinu og þurfa aldrei að borga
fyrir snúðana í bakaríinu. Svo
ekki sé minnst á að vera hleypt
fram fyrir raðir við skemmtistaði
borgarinnar. Slíkt verður ekki
metið til fjár.
JÚ, vissulega þarf sterk bein og
breiðar axlir til að láta þetta allt
saman ekki stíga manni til höf-
uðs. Ég er hins vegar sannfærður
um að ég myndi standast þá raun.
Ég geri mér fulla grein fyrir að
stjörnur bera meiri samfélags-
legri ábyrgð en við hin. Ég myndi
ekki skorast undan að leika í aug-
lýsingum fyrir líknarsamtök,
ganga til styrktar góðu málefni
og sitja fyrir á plakati til að hvetja
fólk til að nota smokkinn. Enginn
verður frægur að ástæðulausu og
þegar einhver frægur tekur til
máls, staldra aðrir við og hlusta.
AF og til hef ég látið undan þess-
ari þrá minni og gert ýmislegt
eins og fræga fólkið. Fengið mér
leyninúmer, gengið með sólgler-
augu innandyra og spurt
afgreiðslufólk hvort það viti ekki
hver ég er? Allt strandar þetta
hins vegar á því að ég hef ekki
hugmynd um hvað ég ætti að vera
frægur fyrir. Ég get ekki sungið,
kann ekki á hljóðfæri og er vita-
vonlaus leikari. Mamma hefur
alltaf sagt að gæti ég verið módel
en mér finnst það eitthvað svo
hégómlegt starf.
LÍKLEGA verð ég aldrei frægur
og verð að sætta mig við það
næstbesta. Og get svo sem ekki
kvartað. Ég hef hitt nokkra fræg-
ustu leikara þjóðarinnar í eigin
persónu. Þetta er yfirleitt ágætis
fólk, jafnvel ekkert svo frábrugð-
ið okkur hinum. Sumir þeirra
muna meira segja eftir mér þegar
þeir mæta mér á Laugaveginum,
kinka kolli og segja kannski:
„Sæll, Bergsveinn.“
Veistu ekki
hver ég er?
�����������������������
����������