Fréttablaðið - 30.09.2006, Qupperneq 22

22 30. september 2006 LAUGARDAGUR
■ FÖSTUDAGUR, 22. SEPT.
Draumastarf fyrir stjórnmála-
menn
Fyrir utan að leiða til stjórnar-
skipta höfðu sænsku þingkosning-
arnar þann kost með sér að eldri
borgurum fjölgaði á þingi.
Um síðustu áramót var fjórð-
ungur sænskra kjósenda 65 ára
eða eldri, það er að segja 25 pró-
sent, en aðeins 1,2 prósent þing-
manna höfðu náð þessum aldri.
Hætt er við að jafnréttissinn-
uðu fólki þyki þetta undarleg
hlutföll og þau þættu örugglega
ámælisverð ef um kynjahlutfall
væri að ræða.
Ekki veit ég hvernig ástandið
er á Íslandi en miðað við eftir-
launalöggjöfina virðast eldri borg-
arar þurfa að vera duglegri við að
halda fram sínum málum. Hafi
hagsmunahópar góðan þing-
styrk eru eftirlaunamálin í lagi,
samanber smá grín sem alþing-
ismenn samþykktu handa sjálf-
um sér ekki alls fyrir löngu.
Sannarlega væri það til góðs
fyrir Alþingi og lands-
stjórnina ef fólk sem
hefur skilað góðu
dagsverki á
öðrum
sviðum
væri til í að
láta til sín
taka í stjórn-
málum í eitt
eða tvö kjör-
tímabil.
Stjórnmála-
menn sem fara
á eftirlaun og eru við góða heilsu
ætti að gera að stöðumælavörð-
um, því starfi fylgir útivera, holl
hreyfing og persónuleg og gefandi
samskipti við almenning í staðinn
fyrir seníla einangrun í seðlabönk-
um og sendiráðum.
■ SUNNUDAGUR, 24. SEPT.
Óli vinur minn
Þetta hefur verið
langur dagur. Afmælis-
veisla í tilefni af
þriggja ára afmæli
Sólveigar litlu var
haldin með fjölda
gesta og miklu taum-
leysi í súkkulaði- og
rjómaneyslu. Allt fór
það vel
fram.
Þetta var
hinn ánægjulegi
hluti dagsins. En
skömmu eftir að
veislunni lauk
skar Andri sig í
putta með osta-
hníf og pabbi
hans þurfti að
fara með hann
á slysó. Svona
tekur ein kyn-
slóð við af ann-
arri. Ekki kem ég
tölu á þær ferðir
sem ég þurfti að
fara með syni mína á slysavarð-
stofuna, brotna, brennda, skorna,
skrámaða eða tognaða.
Rétt fyrir kvöldmat kom svo
Magnús Brimar, vinur minn frá
árunum þegar ég var að vinna hjá
Air Atlanta suður í Arabíu. Því
miður ekki í kurteisisheimsókn
heldur til að tilkynna mér lát sam-
eiginlegs vinar. Óli Smith er dáinn.
Varð bráðkvaddur í
dag í Kúala Lúmpúr
þar sem hann var
stöðvarstjóri.
Ólafur Roy Viner
Smith hét hann
reyndar fullu nafni,
en flestir þekktu
hann sem Óla
Smith. Hann var
lengi hjá Flugleið-
um eða Loftleiðum
eða Flugfélaginu
eða hvað það nú
hét, stöðvarstjóri í
Glasgow og seinna
í London. Hann var greiðviknasti
maður sem ég hef nokkurn tímann
kynnst, vildi öllum gott gera.
Á þeim árum þegar vantaði allt
til alls brugðu margir á það ráð að
hringja í Óla og biðja hann að
kippa með sér einhverju smáræði
þegar hann ætti næst leið til lands-
ins, og hvort sem um var að ræða
vindlakassa eða vinstra framskít-
bretti af Dodge Weapon módel
1943 sagði Óli að ekkert væri sjálf-
sagðara og minntist aldrei á borg-
un.
Það er sorglegt að þessi
brosmildi öðlingur skuli vera far-
inn.
Við ætluðum að verða gamlir
saman, við ætluðum að veiða
saman og segja hvor öðrum sögur
og hlæja saman. Ég ætlaði alltaf
að heimsækja hann í Kúala en kom
því aldrei í verk. Og nú er hann
farinn og skilur eftir sig söknuð
og dýrmætar minningar.
■ ÞRIÐJUDAGUR, 26. SEPT.
Ómarsgangan
Ég er einn heima með börnin. Frú
Sólveig fór í Ómarsgönguna að
mótmæla Kárahnjúkum.
Vonandi verður sú mótmæla-
alda sem nú rís til þess að lands-
feðurnir og -mæðurnar axli nú þá
sjálfsögðu ábyrgð að gera skyn-
samlegar áætlanir um landvernd
og orkuvinnslu á næstu áratug-
um.
Ég veit ekki hvort ég hefði farið
í gönguna ef ég hefði átt heiman-
gengt. Ég hef hingað til treyst
stjórnvöldum í þessu máli og trúað
því að þetta virkjanabákn sé þjóð-
arhagur − og sérdeilis mikill
búhnykkur fyrir fólk sem langar
að búa á austanverðu landinu.
Fyrst gekk allt af göflunum út af
Eyjabökkum en þangað hef ég
aldrei komið. Þá var ákveðið að
ráðast í Kárahnjúkavirkjun en
þangað hef ég heldur aldrei komið.
Einhvern veginn stóð ég í þeirri
trú að þetta væri málamiðlun, en
svo virðist ekki vera. Aldeilis
ekki.
Fyrir mína parta hlýt ég að
vera undir áhrifum frá Einari Ben.
Mér finnst eitthvað tignarlegt
við að virkja fallvötn og
beisla orku- lindir
náttúr-
unnar,
fólki til
hag-
sældar.
Mér þykja
virkjanir
yfirleitt fallegar −
en verksmiðjur
ljótar. Ég væri til í
að mótmæla
álbræðslunni á
Reyðarfirði, álver-
inu í Straumsvík,
Grundartanga og
fleiri eiturspúandi
skrímslum. Svo
þætti mér frábært
ef náttúruverndar-
sinnar mótmæltu
einhvern tímann ein-
hverju sem ég hef séð,
eins og pípunum á Hellisheiði eða
fjöllunum við þjóðveg eitt sem
verið er að breyta í malargryfjur
eða bara mengun, rusli og sóða-
skap í höfuðborginni.
Margir vilja vernda náttúruna
til að geta grætt á að sýna hana
ferðamönnum. Þeir sem hafa
komið til Prag, Feneyja eða bara
Mallorca hafa séð að ferðamanna-
iðnaður hefur áhrif á umhverfið.
Nú er hvert einasta krumma-
skuð á landinu að reyna að koma
sér upp ferðamannagildru:
Draugasafni, álfasafni, galdra-
safni, stríðssafni, dýrasafni, bara
einhvern veginn safni í von um að
fullar rútur af ferðamönnum
streymi að úr öllum áttum.
Eitt er víst og það er að það
verður ekki bæði sleppt og haldið.
Ég kann að hafa haft á röngu að
standa í sambandi við þessa virkj-
un, það hefur þá komið fyrir áður
og á eftir að koma fyrir aftur.
■ FIMMTUDAGUR, 28. SEPT.
Skakkar kýr
Áðan voru götuljósin slökkt.
Ég þori ekki annað en vera
mjög hrifinn af myrkvuninni
þegar Sólveig kemur inn aftur.
Hún fór út með Andra að skoða
myrkrið − og stjörnurnar. Ástand-
ið á heimilinu hefur verið svolít-
ið ótryggt síðan ég álpaðist til að
segja um Ómarsgönguna að mér
þætti full seint í rassinn gripið
að mótmæla þegar búið er að
framkvæma.
Í myrkrinu sit ég inni og les
erlend dagblöð á netinu.
Athyglisverð þykir mér frétt í
Ekstra Bladet um Ion nokkurn
Astaroaie, bónda í Rúmeníu.
Ion þessi virðist hafa frétt af
því að íslenskir bændur hafi lengi
haft það fyrir satt að kýr mjólki
betur ef þeim er sköffuð afþrey-
ing, svo sem harmóníkutónlist eða
útvarpsmessur. Nema hvað þessi
rúmenski bóndi tók sig til og fór
að blanda kannabisplöntum í kýr-
fóðrið hjá sér og viti menn: Nytin í
kúnum rauk upp úr öllu valdi.
En því miður fyrir Ion bónda og
kýrnar hans tók það að spyrjast út
að beljurnar hans væru
rammskakkar alla daga
og því kom-
ust
yfir-
völd á snoðir um
þessa sérkenni-
legu landbúnaðar-
tilraun og gerðu
það sem yfir-
völd telja að
þau eigi að
gera: Bönn-
uðu Jónsa að
blanda hassi
í kvöldgjöfina.
Hins vegar vilja
þessi sömu yfirvöld
laða til sín bæði ferða-
menn og stóriðju.
Skakkar kýr og stóriðja
Kæra
Dagbók
Þráinn Bertelsson skrifar
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er sagt frá áhrifalitlum hagsmunahópi og nýjum stöðu-
mælavörðum. Kær vinur er kvaddur, vikið að Ómarsgöngunni og fjallað um eldfim um-
ræðuefni eins og ferðamenn, stóriðju og skakkar kýr.
�����
����������
�������������
�������������
�������