Fréttablaðið - 24.03.2007, Blaðsíða 72

T
ilgangurinn er nátt-
úrlega að gera nýja
plötu,“ segir Heiðar,
,,en við erum skammt
á veg komnir og plat-
an kemur örugglega
ekki út á þessu ári.“
,,Nú vinnum við þetta líka öðru-
vísi,“ segir Halli. ,,Erum búnir að
koma okkur upp okkar eigin hljóð-
veri. Við mættum með tómt borð.
Við erum að leita að einhverju
sem við höfum ekki gert áður. Við
höfum reyndar alltaf haft áhuga á
að gera það sem fólk býst ekki við
af okkur, þó það hafi kannski ekki
alltaf tekist.“
Botnleðja vann Músiktilraun-
ir árið 1995 og komst með hraði
á kortið. Eins og gengur hefur
margt breyst síðan hljómsveitin
steig sín fyrstu spor.
,,Þegar við vorum að byrja var
hvílík spenna í kringum alla tón-
leika, stress og hamagangur. Það
tók alltaf eitthvað við af öðru.
Skömmu eftir Músiktilraunir kom
þessi Blur-túr og viðhélt spenn-
unni. Manni þótti meikið spenn-
andi,“ segir Heiðar.
,,Við höfum gert margar heið-
arlegar meikreisur og okkur lang-
aði alltaf að meikaða,“ segir Halli.
,,Margt var alveg frábært, eins og
þegar við spiluðum á stóru sviði
fyrir framan fimm þúsund manns
á All Tomorrow’s Parties-festival-
inu á Englandi.“
Strákarnir eru allir með sóló-
verkefni í gangi. Halli er Fulli
kallinn og Heiðar er The Viking
Giant Show. Raggi bassaleikari er
líka að búa til tónlist einn. Bæði
Heiðar og Halli ætla að gefa út
plötur í ár.
,,Ég er kominn með fjögurra
manna band í kringum The Vik-
ing Giant Show,“ segir Heiðar.
,,Áherslurnar eru breyttar. Það er
meiri kántrí- og þjóðlagafílingur
í þessu núna. Ég get rokkað með
Botnleðju og langaði bara til að
þetta yrði allt öðruvísi.“
,,Ég er tilbúinn með fyrstu plötu
Fulla kallsins,“ segir Halli, ,,og nú
ætla ég að sjá hvort einhver vilji
gefa þetta út. Ef það gengur ekki
verð ég bara að gefa plötuna sjálf-
ur út. Í tuttugu eintökum fyrir vini
og vandamenn ef því er að skipta.
Þetta er ekki gert í neinum öðrum
tilgangi en þeim að skapa músik.
Engin gróðasjónamið og enginn
sérstakur þorsti til að fara að spila
á tónleikum.“
Heiðar og Halli eru leikskólakenn-
arar í Grafarvogi og Hafnarfirði.
Voru það samantekin ráð að fara
út í þetta frekar óvenjulega fag
fyrir rokkara?
,,Nei, við ákváðum það í sitt-
hvoru lagi,“ segir Heiðar. ,,Við
höfðum verið að vinna við þetta
meðfram tónlistinni áður en við
fórum í námið.“
Afhverju byrjuð þið að vinna á
leikskóla?
,,Leikskólinn var nú bara hinu
megin við götuna heima hjá mér
og þá vantaði alltaf fólk. Mig vant-
aði pening og ég kíkti yfir og sá
að þarna voru peningarnir,“ segir
Heiðar og flissar.
,,Ég ílengdist nú í þessu einfald-
lega vegna þess að mér gekk vel
í þessu starfi,“ segir Halli. ,,Mér
fannst þetta skemmtilegt og mér
leiddist ekki neitt. Ég sá alveg
fram á að hafa gaman af þessu
áfram og fór í námið til að hækka
örlítið í launum.“
Finnst ykkur samfélagið meta
verk ykkar af verðleikum?
,,Æi, mér er skítsama um það,“
segir Halli. ,,Ef fólk er ekki til í
að borga fyrir það mikilvægasta
þá verður bara að hafa það. Skítt
með það þó fólk sé til í að borga
fólki sem geymir peningana þess
milljónir á mánuði. Það er einhver
misfella þarna en ég nenni bara
ekki að svekkja mig á því. Ég vissi
alveg að hverju ég gekk þegar
ég fór í námið. Vissi alveg að ég
yrði áfram á lélegum launum. En
auðvitað vonar maður það besta.
Launin geta auðvitað bara farið
upp á við.“
Hér sitjum við – tveir rokkarar á
fertugsaldri og einn miðaldra – og
tölum um kjör leikskólakennara.
Ekki mikið rokk í því, eða hvað?
Til að bæta gráu ofan á svart spyr
ég þá næst út í feðrahlutverkið.
Breyttist sýn þeirra á leikskóla-
kennsluna eftir að þeir urðu sjálf-
ir pabbar?
,,Nei, ég myndi ekki segja það,“
segir Halli, ,,En við græddum
gríðarlega á því í uppeldishlut-
verkinu að hafa þessa reynslu.
Við þekktum alla taktana.“
Hvaða ráðleggingar hafið þið,
fagmennirnir, fyrir unga feður?
,,Bara að taka fullan þátt í upp-
eldinu,“ segir Heiðar.
,,Mér finnst við dálítið vera á
villugötum,“ segir Halli. ,,Mér
finnst stundum að foreldrar séu
alltof linir.“
Viltu þá að gamla góða rass-
skellingin sé endurvakin?
,,Nei, ég er ekki að tala um það,
heldur til dæmis að fólk á ekki að
rökræða við fjögurra ára barn.
Það hefur engan þroska til að taka
þátt í rökræðum. Stundum átt þú
bara að geta sagt hvernig hlutirnir
eru. Þú átt að setja reglurnar.“
,,Það er bara skemmtilegt að
vera pabbi og ala upp börn,“ segir
Heiðar og ber ljúfa fjölskyldulíf-
ið saman við sukk æskuáranna.
,,Flestir átta sig nú á því að sukk-
ið er ekki alveg málið til lengd-
ar, en það er auðvitað ekkert að
því að hella sig fullan annað slag-
ið. Það er bara hressandi. Er það
ekki, Halli?“
,,Pass,“ segir Halli.
Barnaplatan Pollapönk er
útskriftarverkefni Heiðars og
Halla úr leikskólakennaraskólan-
um. Fengu þeir tíu?
,,Nei, reyndar ekki tíu,“ segir
Heiðar, ,,en við fengum fyrstu ein-
kunn. Við gerðum skýrslu með og
svona, en við vissum nú svo sem
að við værum ekkert að fá tíu
enda var þetta í fyrsta skipti sem
eitthvað svona er gert.“
,,Við erum mjög stoltir af þess-
ari plötu,“ segir Halli, ,,Ég held
okkur hafi tekist ágætlega til.“
,,Platan er mjög hressandi!“
segir Heiðar. ,,Það gustar af
henni.“
Á hvað hlustuðuð þið sem krakk-
ar?
,,Ég lá í Dýrunum í Hálsaskógi
og plötunni Algjör sveppur,“ segir
Heiðar.
,,Ég stalst nú aðallega í plöturn-
ar hjá stóra bróður og hlustaði á
Supertramp, Huey Lewis and the
News og eitthvað þannig. Ég á
engar minningar um að hlusta á
barnatónlist,“ segir Halli.
Voruð þið búnir að gera hávís-
indalega prófun á tónlistinni í leik-
skólunum?
,,Nei, við vissum bara að þetta
þurfti að vera skemmtilegt og
foreldrunum þarf líka að finnast
þetta skemmtilegt því þeir kaupa
plöturnar. Maður kaupir helst ekki
tónlist handa krökkunum sínum
sem manni finnst hrútleiðinleg,“
segir Heiðar.
,,Ég myndi ekki kaupa Perlur
með Birgittu Haukdal fyrir barnið
mitt,” segir Halli en skiptir strax
um skoðun: ,,Jú annars, ég myndi
örugglega kaupa hana ef barnið
vildi. Maður stjórnar því ekkert
hvaða stefnu börnin manns taka í
tónlist, þó maður reyni kannski að
leiðbeina þeim. Krakkarnir manns
fara örugglega sínar eigin leiðir
Pabbar spila
Pollapönk
Hin villtu ár Botnleðjustrákanna Heiðars Arnar
Kristjánssonar og Haraldar Freys Gíslasonar
eru að baki. Fimm plötur liggja eftir hljómsveit-
ina og hún er gulltryggð í íslenskri rokksögu
sem eitt kraftmesta tríó hennar. Í dag eru þeir
pabbar og útlærðir leikskólakennarar. Enn
lifir þó í gömlum glæðum og Botnleðja starfar
ennþá, hittist einu sinni í viku og stingur í sam-
band.
Dr. Gunni
tekur viðtal
Ef fólk er ekki til í að borga fyrir
það mikilvægasta þá verður bara
að hafa það. Skítt með það þó fólk
sé til í að borga fólki sem geymir peningana þess
milljónir á mánuði. Það er einhver misfella þarna
en ég nenni bara ekki að svekkja mig á því.