Fréttablaðið - 28.03.2008, Blaðsíða 40

E
ins og landsmenn hafa tekið
eftir gengur Inga Lind ekki
einsömul. Í lok maí er von
á fimmta erfingjanum sem
er beðið með mikilli eftirvænt-
ingu. „Það eru sex ár síðan ég
gerði þetta síðast og ég finn alveg
muninn. Ég hélt að ég væri í rosa-
lega góðu formi því ég er búin að
vera svo mikið í ræktinni en þessi
meðganga er búin að vera erfiðust
af þeim öllum. Fyrstu fjóra mán-
uðina var ég meira og minna frá
vinnu því ég var með svo mikla
ógleði,“ segir Inga Lind sem geng-
ur með stelpu undir belti. Fyrir á
hún þrjár stelpur og einn strák.
„Ég var ekki svo heppin að fá að
ganga með elstu stelpuna, en það
er kannski líka ágætt því þá hefði
ég þurft að gera það þegar ég var
16 ára,“ segir hún og hlær en mað-
urinn hennar, Árni Hauksson, átti
hana áður en þau kynntust. Þegar
hún minnist á stjúpdóttur sína
lifnar yfir henni. „Hún er svo frá-
bær, fyrirmynd hinna barnanna
minna og ofsalega góð vinkona
mín,“ segir hún og viðurkenn-
ir að hún æfi sig á henni að vera
unglingamamma. „Mér finnst svo
fyndið að vera með 16 ára ungling
á heimilinu því mér finnst ég hafa
verið 16 ára í fyrra.“ Hún játar að
stundum finnist henni spaugilegt
að hugsa til þess að vera með öll
börnin á heimilinu þegar hún eigi
sjálf eftir að ákveða hvað hún ætli
sér að verða þegar hún verður stór.
Þegar unglingsárin berast í tal
segir Inga Lind að hún hafi verið
dæmigerður unglingur. „Ég var
með gleraugu og spang ir. Ég fékk
allt sem hægt var að fá, teygjur
og beisli, sem gerði það að verk-
um að ég var alltaf með sprungn-
ar varir.“ Þótt hún segi frá þessu
á kómískan hátt var þetta síst af
öllu auðvelt því hún datt á andlit-
ið þegar hún var tíu ára sem gerði
það að verkum að önnur fram-
tönnin gekk til baka upp í góm-
inn, í gegnum neðri vörina, og til
þess að laga tennurnar þurfti að
draga þær niður með spöngum.
„Ég skil ekkert í fólki sem segist
ekki þola tannlækna því ég á þeim
starf mitt að þakka, og raunar svo
margt annað líka. Ég myndi ekki
vinna í sjónvarpi ef það væru ekki
til góðir tannlæknar á Íslandi.
Þetta var margra ára vesen og er
eiginlega enn þá. Þegar ég losn-
aði við teinana varð ég kannski
svolítið meiri gella,“ segir hún
og rifjar það upp að aðalklæðn-
aðurinn hafi verið Levi‘s-galla-
buxur, hettupeysa og kaðla peysa
yfir hana. Síðan hafi hún haft
hárið í tagli og verið í strigaskóm
meðan hún hjólaði um Garðabæ
þveran og endilangan. „Á þessum
tíma hafði ég engar áhyggjur af
fötum eða snyrtidóti, það kom allt
seinna,“ segir hún og viðurkenn-
ir að henni finnist óskaplega leið-
inlegt að velja sér föt til að klæð-
ast í sjónvarpinu og hún hafi ekki
lært að mála sig fyrr en hún byrj-
aði á skjánum. „Ætli ég sæti ekki í
hettupeysunni í settinu ef ég fengi
ekki stundum hjálp,“ segir hún og
brosir.
Kunni ekki að skipta á
Það er ekki algengt að konur um
þrítugt eigi fjögur börn og gangi
með fimmta barnið. Aðspurð
hvort hana hafi vantað fimmta
barnið inn á heimilið segir hún að
fólk ráði þessu ekki. „Ef ég gæti
svarað því af hverju maður eign-
ast börn þá væri ég sennilega búin
að leysa lífsgátuna. Maður ræður
þessu ekki nema að vissu marki,
en það var eins og það vantaði
eitt barn í viðbót,“ segir hún en í
þessum töluðu orðum eru iðnað-
armenn að smíða fleiri skápa svo
það muni ekki væsa um örverpið.
Í dag er yngsta barnið á heimilinu
sex ára. Hún segir að líklega hafi
hún verið farin að hafa það aðeins
of gott því þegar síðasta holl var
lítið var hún með þrjú börn undir
fimm ára. „Ég hafði aldrei skipt á
ungbarni fyrr en ég eignaðist barn
sjálf og það þurfti að kenna mér
það uppi á spítala,“ segir hún og
hlær. Þegar hún rifjar upp hvern-
ig hafi verið að vera með þrjú
börn undir fimm ára viðurkennir
Inga Lind að það hafi verið erfitt.
Þegar hún er spurð að því hvern-
ig hún hafi komist í gegnum það
tímabil segist hún varla muna það.
„Ég veit það ekki, sumt er enn þá
í móðu og ég man ekkert. Það var
erfitt en á sama tíma skemmtilegt.
Ætli það vaki ekki fyrir mér núna
að vera með eitt krútt sem ég get
einbeitt mér að því ég var á tíma-
bili með tvö börn á bleiu og eitt að
byrja í skóla. Það voru til dæmis
átök að fara í búðina að kaupa í
matinn. Ég fór alltaf í Fjarðar-
kaup, og geri raunar enn, því þeir
eru með extra stórar kerrur sem
er hægt að koma þremur börn-
um í. Eftir svona ferðir þurfti ég
að hvíla mig því ég var alveg búin
á því og reyndi því að gera þetta
ekki oftar en einu sinni í viku,“
segir hún og brosir.
Þriðja starfið er vanmetið
Talið berst að húsmóðurstörfum.
Það kemur í ljós að í raun er hún
gamaldags húsmóðir í sér. Hún
tekur til dæmis slátur, steikir
kleinur og býr til flatkökur þegar
sá gállinn er á henni. Vegna vinn-
unnar er hún þó sjaldnast heima
á kvöldin og þá sér eiginmaður-
inn um að fæða ungana. „Ég hef
reynt að virkja manninn minn
í eldamennskunni og hef gefið
honum alls kyns matreiðslubækur
en það er reyndar eiginlega alltaf
spaghettí bolognese þegar ég kem
heim,“ segir hún og bætir því við
að ef hjón ætli að vinna bæði úti
verði þau að taka það með í reikn-
inginn að einhver annar verði að
vinna þriðja starfið sem er heimil-
ið. „Hérna áður fyrr var það full-
gilt starf að vera húsmóðir og
konur gjarnan titlaðar sem slíkar í
símaskránni. Enda er fullt starf að
sjá um heimilið og hugsa um börn-
in.“ Til þess að hún geti unnið úti
fær hún hjálp við að þrífa og svo
er hún með barnapíu í vinnu sem
skutlar börnunum í aukatíma, sell-
ótíma, fimleika og fótbolta. „Það
verður að vera þannig því ann-
ars gæti álagið orðið allt of mikið
og reynt um of á hjónabandið.“
Finnst þér það ekkert dýru verði
keypt að vinna úti? „Þetta er bara
reikningsdæmi. Til dæmis held
ég að ég myndi samt setja barn-
ið mitt til dagmömmu eða leik-
skóla þótt ég væri heimavinnandi.
Inga Lind Karlsdóttir, sjónvarpskona í Íslandi í dag, mun brátt hverfa af skjánum til að taka þátt í mikilvægasta hlutverki lífs-
ins, að fæða barn. Í viðtali við Mörtu Maríu Jónasdóttur segir hún frá því hvernig hún syndir áfram án þess að gera nein plön
heldur grípur daginn þegar rétta tækifærið gefst.
Nýtur sín best í annríkinu
Besti tími dagsins: Klukkan hálfátta á morgnana þegar allir eru nývaknaðir að
borða morgunmat og lesa blöðin. Líka hálfátta á kvöldin þegar útsendingu Ís-
lands í dag er lokið og ég á leiðinni heim í faðm fjölskyldunnar.
Morgunmaturinn: Cheerios eða hafragrautur að hætti húsbóndans.
Diskurinn í spilaranum: Einhver með hörundsdökkri söngkonu en eiginmað-
urinn hlustar eingöngu á slíka tónlist. Ég man aldrei hvað þær heita þessar
gellur.
Bíllinn minn er … alveg nógu stór fyrir sjö manna fjölskyldu.
Líkamsræktin: Já, hún. Hún fer á fullt eftir fæðingu í vor og þá verður það ör-
ugglega mömmuleikfimi hjá Lóló.
Hvað kætir þig? Börnin mín og litlu gjafirnar sem þau færa mér á hverjum
degi. Líka góður matur.
Uppáhaldsmaturinn: Allt sem Áslaug vinkona mín eldar.
Ef þú værir ekki sjónvarpskona, hvað þá? Blaðamaður. Eða bóndi.
Inga Lind Karlsdóttir er komin í
leyfi frá Íslandi í dag. Nú bíður
hún spennt eftir að fimmta
barnið komi í heiminn.
M
Y
N
D
/V
A
LL
I
8 • FÖSTUDAGUR 28. MARS 2008