Fréttablaðið - 17.05.2008, Blaðsíða 28

28 17. maí 2008 LAUGARDAGUR
Hver er ykkar fyrsta minning um
hvor aðra?
Eva: Ég skildi ekki af hverju Gerð-
ur og þulirnir almennt á RÚV voru
svona mæðuleg. Mér fannst alltaf
svo skrítið að allir skyldu vera að
hlusta á þetta mæðulega fólk. Af
hverju enginn var að hlusta á eitt-
hvað glatt fólk. Þetta var auðvitað
fyrir Rás 2.
Gerður: En fyndið.
Eva: Já, þetta er allavega svona
fyrsta minning mín almennt um
þulina. Og ég ruglaði ykkur auð-
vitað öllum saman á þessum aldri.
Gerður: Manni var alltaf sagt að
vera kurteis í orðum og tali þannig
að Evu Maríu hefur fundist það
sem okkur var kennt að væri kurt-
eisi vera mæðulegt. Ég man hins
vegar fyrst eftir Evu Maríu í sjón-
varpinu. Ég man að ég sagði við
manninn minn að þessi ætti eftir
að verða eitthvað og hann var
alveg sammála mér. Enda kemur
alltaf einhver svona þægilegur
svipur yfir andlit hans þegar hún
birtist á skjánum og ég heyri hann
tauta við sjálfan sig: Mikið er hún
lagleg, mikið er hún falleg.
Öll í hafragrautnum
Hvað vitið þið um persónuhagi og
áhugamál hvor annarrar?
Eva: Oh, ég veit svo ógeðslega
mikið um Gerði.
Gerður: Ég veit að Eva María
hefur óskaplega mikla þörf fyrir
að berjast fyrir þessum gömlu
ljótu húsum á Laugaveginum.
Þessi elska er öll í því að reyna að
varðveita þessi hús sem byggð
voru af vanefnum og úr vondum
við en ég ætla ekki að leggja stein
í götu hennar. Hins vegar væri
gaman að geta gengið niður Lauga-
veginn án þess að finnast hann
ræfilslegur. Þú verður að fyrir-
gefa mér Eva María mín. Svo held
ég að Eva María sé jurtaæta. Nei?
Ó, en þú ert allvega öll í heilsu-
fæðunni og hafragrautnum. Og
það er bara fínt. En ég, þetta tut-
tugu árum eldri en hún, er í öðru.
Eva María: Ertu í Kókópöffsinu?
Gerður: Já, nei, nei. En ég dett
stundum í kók og Prins Póló. Ég
viðurkenni það. Svo veit ég að Eva
María á alveg ægilega skemmti-
legan karl, hann Óskar, sem hefur
meðal annars búið til frábæra
þætti fyrir sjónvarpið. Eva María
er líka alltaf ákaflega fallega
klædd. Og þegar hún kemur stund-
um upp í Efstaleitið með dóttur
sína elstu yfir vetrartímann eru
þær jafnvel í svipuðum kápum.
Eins og var hér oft fyrr á tímum.
Meira veit ég ekki um þessa
elsku.
Eva María: Gerður á líka rosalega
góðan karl sem hún segir að þoli
sig eftir öll þessi ár. Síðan er hún
mjög dugleg og flínk í höndunum
og alltaf að föndra en hún er mesta
jólabarn sem ég veit um. Gerður
er mjög góð og hlý við fólk og
hefur greinilega áhuga á að rækta
þá hlið því annars væri hún varla
með Óskalagaþáttinn sinn – Óska-
stundina. Aðrir persónulegir
hagir, bíddu nú við. Ertu ekki
stundum í hjólhýsi?
Gerður: Nei, aldrei verið í hjól-
hýsi. Við ákváðum bara að búa
okkur til lítinn sætan sumarbú-
stað, við hjónin.
Eva María: Já, það var eitthvað
vissi ég. Og hann hlýtur þá að vera
allur úti í föndri?
Gerður: Já og nei. Sveini finnst
nefnilega stundum eins og þetta
sé orðið einum of og þá tek ég eitt-
hvað niður.
Eva María: Þetta er nefnilega svo-
lítið skemmtileg öfgafull hlið á
henni.
Óþolandi barn
Að upphafinu. Hvert var ykkar
fyrsta opinbera verkefni í fjöl-
miðlaheiminum?
Eva María: Það fyrsta? Manst þú
þitt Gerður?
Gerður: Ætli það séu ekki Lög
unga fólksins. Þá var ég búin að
vinna í nokkur ár á auglýsinga-
deildinni. Fyrsta lagið sem ég
kynnti getur vel hafa verið Hey
Paula.
Eva María: Mitt fyrsta verkefni í
fjölmiðlum hefur verið saga sem
ég sendi í Stundina okkar. Í kjöl-
farið var ég beðin að koma og lesa
hana upp og þátturinn kom einnig
á leikskólann sem ég var á til að
taka upp myndefni með. Þeir
fylgdust með mér leika og það var
hryllilegt. Í þessu broti sem þeir
sýndu var ég nefnilega svo leiðin-
legt barn að ég skil ekki að nokkur
hafi viljað leika við mig. Ég var
búðarkonan í búðinni og krakk-
arnir sem reyndu að versla af mér
kökur og annað fengu alltaf sama
svarið, sama hvað spurt var um:
„Þetta er ekki til sölu.“ Þannig að í
Stundinni okkar leit út fyrir að ég
væri algjörlega óhæf í hópi barna.
Það varð einnig annar skandall í
þessu innslagi. Andrés Indriða-
son, sem var upptökustjórinn,
spurði mig: Hefurðu skrifað ein-
hverjar aðrar sögur? Og ég svara:
„Já, ég skrifaði söguna um hana
Fóu feykirófu.“ Og þrátt fyrir að
hann segði við mig að hún sé nú
þegar til held ég mínu til streitu
og svara: „Nei, nei, ég skrifaði
hana.“ Ég hugsa alltaf um þetta
þegar ég sé Andrés Indriðason,
sem er mjög oft þar sem hann
vinnur eiginlega á næsta bás við
mig.
Egglos fegrar röddina
Hver er galdurinn á bak við góða
útvarpsrödd? Hvað er skemmti-
legast að lesa og hvað er leiðinleg-
ast að lesa í þulastarfinu í útvarp-
inu?
Eva María: Mér skilst að allar
konur séu með nokkuð góða
útvarpsrödd þegar þær eru með
egglos.
Gerður: Já, ég heyrði það um dag-
inn. Það yrði þá á 28 daga fresti
sem hægt væri að mæta til vinnu í
útvarpið hefði maður ekki röddina
annars öllu jafna. 28 starfsmenn.
Ég hugsa hins vegar að rödd sé
fyrst og fremst guðsgjöf. Að
kunna að anda rétt. Svo þarf líka
að kunna að láta fólk ekki irritera
sig, ef einhver er að angra mann
rétt fyrir útsendingu verður
maður bara að gleyma því þar til
heim er komið og þá má alveg
gráta í sturtunni.
Eva María: Ég hef tekið eftir því
að ef maður er stressaður eða
feiminn eða eitthvað svona, þá er
ekki gott að hlusta á mann. En ef
maður er alveg pollrólegur þá
gengur þetta. Mér finnst leiðinleg-
ast að lesa auglýsingar í boðhætti.
Komdu, gerðu þetta, kauptu, og
svo framvegis. Og notalegast er
að lesa dánarfregnir.
Gerður: Við erum nákvæmlega
eins þarna Eva! Að lesa dánar-
fregnir finnst mér afskaplega
gott. Og þessar auglýsingar um að
þú eigir að gera þetta og fara
þangað geta virkað svo ókurteisar
og hreinlega óþægilegar. Ég
gleymi því heldur aldrei þegar
leikritið Píkusögur var á fjölun-
um. Ég roðnaði í hvert einasta
skipti sem ég þurfti að lesa þetta
og það lá við að ég hvíslaði titilinn.
Svo venst maður að vísu öllu en
allt sem lýtur að því að vera pínu-
lítið dónó finnst mér alltaf erfitt.
Eva María: Það er kannski ekki
„skemmtilegast“ að lesa dánar-
fregnir og jarðarfarir en það er
samt hápunktur vaktarinnar. Það
er svo mikil virðing, samkennd og
væntumþykja fólgin í þeim lestri.
Og fyrst þú ert að tala um Píku-
sögur Gerður, finnst mér reyndar
oft dálítið hressandi þegar maður
er að lesa auglýsingar og það
kemur eitthvað óviðeigandi í til-
kynningarnar.
Gerður: Ég man einmitt eftir öðru
slíku, þegar hljómsveitin Sarð-
naggar auglýsti tónleika. Við
Ragnheiður neituðum að lesa þetta
og ég fékk svoleiðis í hausinn
hvers lags aumingjar við værum
frá þeim sem var í forsvari fyrir
hljómsveitina. Ég var kölluð
pempía og allt í þessum dúr. Okkur
fannst þetta bara svo asnalegt ein-
hvern veginn.
Ef þið mættuð velja ykkur tvo
Íslendinga í útvarpið með fallegar
og þægilegar raddir, sem ekki hafa
unnið í útvarpi áður – hverja mynd-
uð þið fá?
Gerður: Ég get strax nefnt einn
mann sem mér finnst með svo fal-
lega rödd. Sigurður Jónsson hjá
Kaupmannasamtökunum. Ég hef
heyrt í honum í Laufskálanum og
ég man að ég sagði við hann þegar
hann kom fram að hann ætti nú að
Verst að lesa
í boðhætti
Gerður G. Bjarklind skilur ekkert í því af hverju
Eva María Jónsdóttir vill púkka upp á gömlu
húsin við Laugaveg. Evu Maríu fannst Gerður
hljóma mæðulega þegar hún var yngri og skildi
ekki af hverju fólk var ekki frekar að hlusta á
glaðar raddir. Júlía Margrét Alexandersdóttir hitti
þjóðarraddirnar tvær sem þykir báðum notalegast
að lesa dánartilkynningar og jarðarfarir.
HAFRAGRAUTUR OG HJÓLHÝSI Eva María Jónsdóttir hélt að Gerður G. Bjarklind ætti hjólhýsi og Gerður hélt að Eva María væri
grænmetisæta. Hvorugt reyndist rétt. FRÉTTABLAÐIÐ/ARNÞÓR
Á RÖKSTÓLUM
Mér finnst oft dálítið hressandi þegar maður er að lesa
auglýsingar og það kemur eitthvað óviðeigandi í tilkynn-
ingarnar.