Fréttablaðið - 23.05.2008, Qupperneq 36

G
runnurinn að Nikita-
veldinu var lagður þegar
Rúnar og Heiða, eins
og hún er kölluð, urðu
kær ustupar árið 1995.
Þá var hún á leið í listaháskóla í
Lundúnum en hann hafði rekið
bretta- og fataverslunina Týnda
hlekkinn í nokkur ár. Hún ákvað
að slaufa listnáminu og keypti
þess í stað hlut í Týnda hlekknum.
„Heiða fór fljótlega að kvarta yfir
því að þessi brettafyrirtæki gerðu
ekki nógu kúl föt fyrir stelpur, og
ákvað að bæta úr því sjálf. Til að
byrja með hannaði hún og saumaði
allar flíkurnar, en fljótlega fórum
við að láta framleiða fyrir okkur
í mjög smáu upplagi hér á Ís-
landi. Eftir að hafa þróað vörulínu
og aukið söluna á henni stöðugt í
um tvö ár kom hugmyndin um að
selja búðina og fara á fullt í að
markaðssetja okkar eigin vöru-
línu alþjóðlega,“ segir Rúnar. Árið
1999 ákváðu þau, ásamt tveim-
ur meðeigenum í Týnda hlekkn-
um, að selja búðina. Í byrjun árs-
ins 2000 stofnuðu þau Nikita ehf.
með Valdimari Kr. Hannessyni og
Þórði Höskuldssyni. Í dag er Valdi-
mar yfir fjármálasviði fyritæk-
isins og því þriðja hliðin á Nikita
þríhyrningnum ásamt Rúnari og
Heiðu. Spurð um bakgrunn þeirra
og menntun segja þau: „Við hætt-
um bæði við að fara í háskólanám
til að geta verið meira úti að leika
− en auðvitað með það í huga að
gera eitthvað nýtilegt við áhuga-
málin. Valdimar kláraði viðskipta-
fræðina samviskusamlega en var
á kafi í brettasporti jafnhliða því.
Við höfum að mörgu leyti sameig-
inlegan bakgrunn og áhugamál,
en ólíka hæfileika,“ segja þau en í
Nikita-þríhyrningnum hefur hver
sitt sérsvið. Heiða hannar fötin,
Rúnar sér um öll markaðsmál og
Valdi um fjármál. Auk þeirra eru
yfir þrjátíu starfsmenn á mismun-
andi sviðum í fyrirtækinu, sem er
með skrifstofur í fjórum löndum.
Þegar talið berst að háskólanámi
segist Heiða hefði farið í listnám
en Rúnar nefnir lögfræði.
„Ég hefði farið í lögfræði, og
áttað mig svo á að langtíma inni-
vera í utanbókarlærdómi á rétt-
arheimildum íslenska réttarkerf-
isins ætti engan veginn við mig,
heldur væri betra að vera sem
mest á snjóbretti og reyna að
vinna í kringum það,“ segir hann.
Hafið þið einhvern tímann fund-
ið fyrir fordómum yfir að hafa
ekki farið í háskóla? „Jú, vafalít-
ið einhvern tímann, en það segir
miklu meira um þann sem for-
dæmir en þann fordæmda. Minnir
að slík viðhorf komi helst frá fólki
sem gengur illa að koma sér áfram
þrátt fyrir að hafa farið í gegnum
nám. Í dag líta sennilega flestir á
árangurinn sem mælistiku þess
hvort við vitum hvað við séum að
gera eða ekki. Hann er jú það sem
skiptir máli,“ segja þau.
Nikita er að stærstum hluta í
eigu VAR sem er í eigu Rúnars,
Heiðu og Valda. Til að fjármagna
vöruþróun, alþjóða markaðssetn-
ingu og framleiðslu fengu þau
fjárfesta inn í fyrirtækið. „Strax
á fyrsta ári seldum við hlut í félag-
inu til tveggja fjárfestingasjóða,
Nýsköpunarsjóðs og Uppsprettu
Venture Capital. Þetta eru helstu
bakhjarlar fyrirtækisins ásamt
foreldrum og forráðamönnum
sem hafa gefið okkur tvö mjólk-
urglös á dag alla ævi og stutt við
bakið á okkur eftir bestu getu.
Einnig hafa Landsbankinn og
Kaupþing verið traustir í gegn-
um tíðina,“ segir Rúnar og bros-
ir. Nikita selur að meðaltali um
eitt þúsund og fimm hundruð flík-
ur á hverjum degi og veltir um
einum milljarði króna á þessu
ári, en sú sala dreifist á yfir eitt
þúsund sérverslanir í um þrjátíu
löndum. Spurð að því hvort þau
hafi búist við þessari veltu þegar
þau fóru af stað segjast þau auð-
vitað hafa ímyndað sér það. „Við
settum þessa ímyndun skipulega
á blað í formi viðskiptaáætlunar
áður en við stofnuðum fyrirtæk-
ið og sú áætlun hefur í langflest-
um atriðum gengið eftir þessi átta
ár sem liðin eru frá stofnun Nikita
ehf. Við hefðum ekki farið af stað
né þangað sem við erum komin
ef við hefðum ekki haft fulla trú
á að við kæmust hingað.“ Hafið
þið mætt einhverjum hindrunum
í vextinum? „Já, þetta hefur auð-
vitað verið endalaust hindrunar-
hlaup með gryfjum og tilheyrandi
frá byrjun en við vorum ágætlega
undir það búin. Það var til dæmis
alls ekki sjálfgefið að fá fjármögn-
un á framleiðslu á fatnaði, út á fyr-
irfram pantanir frá dreifingarað-
ilum okkar, vörur sem aldrei koma
til Íslands heldur fara beint frá
framleiðendum, sem við vinnum
með í nokkrum löndum, í vöruhús
okkar ýmist í Evrópu eða Banda-
ríkjunum og þaðan inn áfram til
dreifingaraðila og verslana. Bönk-
unum fannst erfitt að geta ekki
tekið veð í vöru sem væri í vöru-
húsi á Íslandi. Þessi hindrun var
samt yfirstigin eins og aðrar,“
segir Rúnar. Þegar þau eru spurð
að því hvað hafi verið erfiðast á
þessum átta árum brosa þau. „Það
hefur reynst langerfiðast að kom-
ast í sumarfrí.“
Á ferð og flugi
Höfuðstöðvar Nikita eru á Ís-
landi en fyrirtækið er jafnframt
Vegur fatafyrirtækisins Nikita hefur legið lóðrétt upp á við síðan það var stofnað árið 2000. Í dag selur fyrirtækið um eitt
þúsund og fimm hundruð flíkur á dag. Þrátt fyrir velgengnina hefur ekki farið mikið fyrir tveimur af eigendum Nikita, Rúnari
Ómarssyni og Aðalheiði Birgisdóttur, í íslenskum fjölmiðlum. Marta María Jónasdóttir skyggndist bak við tjöldin.
Útrás er
þreytandi frasi
Geisladiskurinn: H: Neil Young-Harvest. R: Valkvíði ...The Clash-Combat Rock.
Uppáhaldsmaturinn: H: Austur-Indíafélagið takk. R: Já, fínt, ég kem með.
Bíllinn minn er... H: Toyota Rav. R: Suburban jepplingur.
Hafði þið eytt peningum í vitleysu? Alveg í lágmarki.
Líkamsræktin: Fjölbreytni er mikilvægust en fátt sem toppar að ganga upp gott
fjall með vinunum, vitandi að þú ert að fara að renna þér niður á snjóbretti í djúpum
púðursnjó. Svo er alltaf jafngott að liggja alveg kyrr og anda djúpt.
Uppáhaldsborgin: Tókýó og San Francisco; hefur mikið með fólkið þar að gera.
Dýrmætasti hluturinn: H: Saumavélin mín og „krossarinn“ minn eru mér mjög kærir
hlutir. R: iPod-inn minn er farinn að öðlast tilfinningalegt gildi.
8 • FÖSTUDAGUR 23. MAÍ 2008