Tíminn - 05.12.1982, Page 4
4
SUNNUDAGUR 5. DESEMBER 1982.
á 1_______ /
^Adu^idd ft
bréfdúfna-
rækt alltaf
að aukast”
— segja feðgarnir, Þorkell St. Ellertsson
og Teitur Þorkelsson, sem eiga myndarlegt
dúfnabú I sameiningu
■ Fjöður, bréfdúfa í eigu þeirra feðga Þorkels og Teits, kom í heimsókn á ritstjóm
Tímans.
- Er ekki óvenjulegt að fullorðnir
menn fáist við dúfnarækt?
Það er mjög einkennandi fyrir þetta
sport hversu hátt hlutfall þeirra sem
stunda það eru unglingar. Þó er talsvert
af fullorðnu fólki í þessu líka, t.d. eru
25% félaga í Dúfnaræktarfélagi íslands
fullorðið fólk. Sá elsti er 65 ára,“ sagði
Þorkell.
- Fólk verður ekki vart við dúfur
nema þar sem krakkar hafa komið upp
kofum einhvers staðar á víðavangi?
„Það er nú allur gangur á því,“ sagði
Þorkell," en hins vegar er ekki hægt að
neita því að fólk verður mest vart við
þessa kofa; þeir stinga stundum í augu.
Það er líka eitt að verkefnum Dúfna-.
ræktarfélagsins að gera ræktina menn-
ingarlegri.
Erlendis, sérstaklega í Belgíu, þar
sem dúfnarækt er mjög vinsælt sport,
nánast þjóðarsport, er vel búið að
dúfum. Menn byggja yfir þær fín hús,
sem oft eru áföst íbúðarhúsum ræktend-
anna og svo er vel þrifið í kringum
dúfurnar."
Bréfdúfufélag
Reykjavíkur
- Segiði eitthvað frá Bréfdúfufélagi
Reykjavíkur?
„Það hefur starfað lengi sem klúbbur
með óformlegum hætti en var nýlega
breytt í félag. í því eru nokkrir tugir
manna og það hefur fengið hús undir
starfsemi sína, sem er í Laugardal. Þar
hyggjumst við koma á fót annars vegar
félagsaðstöðu, þar sem hægt verður að
halda smá fundi til að fjalla um málin
eins og gengur, og hins vegar er ætlunin
að taka húsið undir bréfdúfnarækt og
íþróttir. Reykjavíkurborg útvegaði okk-
ur húsið og fyrir það erum við mjög
þakklát."
- íþróttir,
„Fyrsta bréfdúfukeppnin á íslandi var
haldin í ágúst síðastliðnum og var dúfum
sleppt í VíkíMýrdal. Reiknaður er út
meðalhraðinn á mínútur, svo allir geta
verið með, hvort sem þeir búa á Isafirði,
Akureyri, Neskaupstað eða í Reykja-
vík. Þær bréfdúfur sem bestu skiluðu
■ Stefna Bréfdúfufélagsins er að islenskar bréfdúfur eignist þak yfir höfuðið í líkingu við það belgíska á myndinni.
Tímamynd Róbert
■ Dúfnarækt hefur um árabil verið
stunduð á Islandi. Aöallega hafa ung-
lingar lagt stund á hana. Þeir hafa reist
sér kofa og síðan veitt villidúfur eða
keypt dúfur af öðrum ræktendum.
Meðal dúfna er til gifurlegur fjöldi
afbrigða. Engin nákvæm tala er til um
þann fjölda en ellaust skiptir hann
einhverjum þúsundum. Sem dæmi um
þekkt afbrigði má nefna liojara, ísara,
toppara, presta, nunnur, elbinga, inefTi-
kana, gimbla, strássara, uglur, kalottur,
tunglinga, skaða, pústara, trommara
auk bréfdrúfna, sem segja má að hafl
fylgt mönnum frá ómunatíð. Allt fram
á síöustu áratugi hefur bréfdúfan orðið
að margvíslegu gagni. I þvi sambandi
má nefna sendiboðahlutverk og fleira.
Á síðustu áratugum hefur hlutverk
bréfdúfunnar breyst þannig, að í stað
þess að fljúga með skilaboð milli staða
er dúfnarækt og keppni í flugi bréfdúfna
orðin að íþróttagrein eða sporti. Minnir
sú þróun á margt í þeirri breytingu sem
orðið hefur á samskiptum manns og
hests svo dæmi sé tekið.
Hér á landi hefur talsverður hópur
manna fengist við bréfdúfnarækt og
sportflug í allmörg ár. í hópnum eru
feðgarnir Þorkell Steinar Ellertsson,
sem er ritari nýstofnaðs Bréfdúfnafélags
Reykjavíkur, og Teitur Þorkelsson.
Tíminn átti við þá stutt spjall.
Sonurinn fær bakteríuna
„Ég hafði dúfnabakteríuna sem
strákur,“ sagði Þorkell. „Ég átti dúfur
mér til gamans fram til 19 ára aldurs. Én
þá eins og gengur tók ýmislegt annað
við, skóli, fjölskylda, heimili, íbúðir og
svo framvegis. Svo gerist það núna ekki
alls fyrir löngu að sonur minn fær þessa
bakteríu. Það var eins og við manninn
mælt: Það kviknaði í mér aftur og síðan
höfum við verið í þessu saman, og báðir
haft af því mikla ánægju.
■ Hún var send með kveðjur vestur í Grímshaga, en þar býr hún í byrgi sem
feðgarnir hafa byggt á svölunum hjá sér.