Réttur - 01.08.1952, Síða 1

RÉTTUR
TÍMARIT UM ÞJÓÐFÉLAGSMÁL
4. HEFTI . 36. Árg. |
1952
Morgunljóð
eftir JAKOBÍNU SIGURÐARDÓTTUR
Ég hrópa mltt Ijóð út í húmið. Dagrurinn nálgrast.
Heyrirðu óminn af svefnrofum vaknandi lýða?
L.öngr finnst mér andvakan orðin. I kolsvörtu myrkri
ól égr þó vonina um dagroðans Ijómandi fögrnuð.
Vaknaðu félagi og vinur því dagruriim kemurt
Við skulum leiðast til móts við Iiann, grreiða honum brautir.
Hönd mína áttu. Hristu þér drungrann af augrum.
Hár mitt er slungrið tii bograstrengs, örvamar hvesstar.
Pú veizt hver ég er. Égr er konan sem unni þér áður
en andann þú dróst og nærði á líkama sínum
fyrirheit lífsins í frjóu, gjöfulu skauti,
fæddi þigr hugrökk með kvöi og vafði þig reifum.
Ég er systir þín litia með æskunnar glóbjarta yndi,
unnusta þín með jarðlífsins fegurstu drauma
um hamingju, ást og samfylgd í sorgum og gleði.
Og sjá: Ég er dóttir þín, von þín um eilífa lífið.
13