Réttur


Réttur - 01.08.1952, Blaðsíða 17

Réttur - 01.08.1952, Blaðsíða 17
RETTUR 209 þar til hægt var að hafa not af honum til snúninga, en þá varð það hlutskipti hans að reka kýmar í hagann á morgnana og sækja þær aftur á kvöldin. Honum þótti vænzt um kýrnar. Kisa var duttlungafuU og grálynd, allt öðruvísi en kamla kisa hafði verið forðum. Hundarnir kusu heldur félagsskap hinna fullorðnu. Hann var alltaf hálfsmeikur við hrossin, einkum gamla Brún, sem alltaf hafði vefið gallagripur. Ærnar voru ljónstyggar, og sumar höfðu stundum hnibbað hann þegar hann reyndi að ná í lömbin þeirra. Kýrnar voru beztar. Þær fóru sér að öllu hægt, skiptu aldrei skapi, en undu rólegar í hagan- um, svo hann þurfti aldrei að eltast við þær upp um urðir eða út í mýri. Kálfamir voru beztu vinir hans og leikbræður. Þegar Jói fór að heiman fjórtán ára gamall, til að vinna fyrir sér, var hann heldur pasturslítill og daufgerður og hlédrægur í umgengni, en iðinn var hann og samvizkusamur við störf sín. Hann hafði sjaldan vistaskipti og var nægju- samur með laun og aðbúnað. Það var ekki fyrr en hálfþrítugur að Jói fór að sýna kvenþjóðinni verulegan áhuga. Hann þótti hvorki sérlega fríður né föngulegur, en ekki var hann heldur í neinu óheimslegri en f jöldi ungra manna, sem góðs gengis njóta í ástamálum. En þegar Jói lagði út í baráttuna við son húsbónda síns um hylli vinnukonu á næsta bæ, sem ný- komin var í sveitina, fór svo ólíklega, að Jói varð hlut- skarpari. Ekki hafði Jói efnast að ráði á tíu ára starfsferli sínum hjá vandalausum, en nú tók hann á leigu jarðarkorn í næstu sveit, flutti þangað nýgiftur og kom sér þar upp dálitlu búi. Ekki þótti hann sérstakur atorkumaður sem bóndi, en fé hans þótti vænt og vel hirt, og kúnum sýndi hann sérstaka alúð. Efnahagurinn varð brátt erfiður. Börn- unum fjölgaði með ári hverju og ýmsir örðugleikar steðj- uðu að, og svo kom, að betri bændur og leiðtogar hrepps- ins fóru að líta vanþóknunaraugum heim að kotinu, er þeir 14
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.