Réttur - 01.08.1952, Blaðsíða 43

RETTUR
235
í Úsbekistan er fólki langtum betur séð fyrir læknishjálp en til
dæmis í Egyptalandi, þar sem einn læknir er fyrir hverja 4350
landsmenn og betur en í Vestur-Evrópulöndum eins og Frakklandi,
þar sem hlutfallið er einn læknir á hvert þúsund landsmanna og
Hollandi, þar sem það er einn á hverja 1160 landsbúa.
I Sovétlýðveldinu Aserbaisjan er einn læknir á hverja 490
landsmenn. íbúar Sovét-Aserbaisjan búa við heilbrigðisþjónustu,
sem hefur átta og hálfu sinni fjölskipaðra starfslið en sú, sem
íbúar Tyrklands njóta og er 23 sinnum fjölskipaðri en sú, sem íbúar
Irans búa við. Hvað viðvíkur sovétlýðveldinu Georgíu er þar einn
læknir á hverja 373 íbúa og í sovétlýðveldinu Armeníu eru 483
íbúar um hvern lækni. Þjóðir þessar búa við betri heilbrigðis-
þjónustu en nokkrar aðrar þjóðir í veröldinni. En ekki er nóg að
líta á það að læknastéttin í sovétlýðveldunum er fjölmenn. Ef
heildarmyndin á að verða rétt verður það að koma fram að í
Sovétríkjunum er öll læknishjálp veitt ókeypis og að milljónir
vinnandi fólks fá vist á hinum beztu heilsuhælum og hvíldarheim-
ilum á ári hverju, þar sem hinsvegar í auðvaldslpndunum verður
víðast hvar að greiða fyrir læknishjálp og hún er svo dýr að allur
fjöldinn hefur ekki efni á að veita sér hana. Hvað heilsuhælum
viðvíkur eru það alger forréttindi iðjulausra arðræningja að geta
sótt þau.
Þróun sósíalistiskra þjóða við félagslegt og stjórnarfarslegt
sovétskipulag, afnám raunverulegs ójafnaðar þjóðanna í atvinnu-
málum og menningarmálum, langvarandi samvinna þjóðanna
bæði að því að verja Sovétríkin fyrir utanaðkomandi óvinum
og að því að byggja upp sósíalistiskt þjóðfélag, hafði í för með
sér í landi okkar algeran sigur hugmyndarinnar um jafnrétti
þjóða, hugmyndarinnar um vináttu þjóða á milli.
Vinátta þjóðanna í landi okkar hefur staðizt margar þolraunir.
Styrjöldin gegn ríkjabandalagi Hitlers var ein hin harðasta þol-
raun á traustleika vináttu þjóðanna.
Eftir stríðið mikla fyrir föðurlandið birtist vinátta þjóðanna í
landi okkar með nýjum þrótti það tímabil sem það tók að endur-
reisa sósíalistiskt atvinnulíf á þeim landsvæðum, er óvinirnir höfðu
hernumið. Allar þjóðir Sovétríkjanna tóku af alúð þátt í þessu end-
urreisnarstarfi, vegna þess að þær álitu það sjálfum sér bráðnauð-
synlegt og aðkallandi starf fyrir ríki okkar í heild. Hvar, í hvaða
borgaralegu ríki, sjást þjóðirnar aðstoða hver aðra á slíkan hátt?
Nú þegar við í Sovétríkjunum erum smátt og smátt að þokast
frá sósíalisma t.il kommúnisma, þróast vinátta sovétþjóðanna enn
frekar og fær nýtt inntak. Hið háa atvinnu- og menningarstig,