Réttur - 01.05.1937, Side 6

stórvirki um hagnýtingu og sölu fiskiafurða miðað við
allar aðstæður og bjargað sjávarútveginum furðuvel
út úr þeim örðugleikum, sem lokun Spánar- og að
miklu leyti ítalíumarkaðarins höfðu í för með sér.
Einnig afnámu þeir, þótt seint væri, hinn allræmda
Gismondi-mútuskatt þeirra Thórsbræðra af saltfiski.
En þegar þjarma átti verulega að Kveldúlfsíhaldinu
og Landsbankaklíku þess, þá fór samvinnan skyndi-
lega út um þúfur.
Viðskulum nú stuttlega athuga, hvaða orsakir lágu
til samvinnuslitanna, og hvert viðhorf nú hefir skap-
azt.
Árum sanrian hefir Kommúnistaflokkurinn sýnt
fram á það, að Landsbankaklíkan er sterkasta stoð
afturhaldsins hér á landi, svo sterk að hún hefir í
fjölda mála tekið húsbóndavaldið af sjálfu Alþingi
og ríkisstjórninni og eflaust á ýmsan hátt spillt starfi
og hindrað framkvæmdir, Alþýðuflokksmanna, þar
sem þeir stjórna bæjarfélögum. Sem dæmi má nefna
það þegar Haraldur Guðmundsson, atvinnumálaráð-
herra var þvingaður til að gefa Kveldúlfsmönnum, með
bráðabirgðalögum, einkasölu á íslenzkum saltfiski,
nokkrum vikum eftir að Alþingi hafði samþykkt lög er
stefna í þá átt að hnekkja valdi einkabraskaranna.
Hina auðmýkjandi yfirlýsingu til brezkra banka, er
Magnús Sigurðsson neyddi Eystein Jónsson, fjármála-
ráðherra, til að gefa. Enn má nefna hinn alræmda
þýzka samning, sem ríkisstjórnin var neydd til að
ganga að vegna gjaldeyrisvandræða. En þar eru fólg-
in ákvæðin um Persil-innflutninginn, sem tvímæla-
laust eru eins dæmi í milliríkjasamningum frjálsra
þjóða, því þar er beinlínis tekið fram að flytja skuli
inn þvottaefni fyrir tiltekna upphæð frá verksmiðju
þeirri, er Magnús Kjaran, heildsali, er einkaumboðs-
maður fyrir. Eru þau ákvæði vitanlega 1 hróplegustu
mótsögn við yfirlýsta stefnu þings og stjórnar um