Réttur - 01.03.1941, Qupperneq 27

því lengur sem styrjöldin dregst á langinn, því þyngri
ómagi verður Mussolini á félaga sínum, Hitler.
Þegar þetta er athugað, og svo hemaöaraðstaöan
við Miðjarðarhaf, er gangur styrjaldarinnar í Afríku
mjög skiljanlegur. ítalir eru þar einangraðir á allar
hliðar, bæði frá hráefnasvæöum jarðarinnar og eins
heimalandinu, vegna flotaveldis Breta. Hinsvegar geta
Bretar haldið uppi öllum aðflutningsleiöum sínum.
Hvernig sem herstjórn ítala kann að hafa verið, er
ekki hægt að reka nútímahernað með árangri, án þess
að geta endumýjað birgðir hersins jafnóðum og þær
ganga til þurröar.
Mussolini hlýtur því aö iöra sárlega glappaskot það,
er hann gerði með því að fara aö skipta sér af þessari
styrjöld.
ítalir eru nú að bíða fullnaðarósigur í Afríku. Þeir
eru að missa allt nýlenduveldi sitt. Hver áhrif mundi
slíkt hafa á Ítalíu sjálfri?
Það er vitanlegt, að langsamlega meiri hluti ít-
ölsku þjóöarinnar var andvígur þátttöku í styrjöld-
inni, og mikill hluti þjóðarinnar hatar fasismann, sem
kúgað hefur hana um nærfellt tveggja áratuga skeið.
Nú þegar eru farnar aö berast fregnir um alvarlega
ólgu á ítalíu, þó að þær fréttir kunni aö vera orðum
auknar, að komið hafi til reglulegra uppreisna þar
sumsstaðar.
Úrslitaósigur í Afríku hlyti aö hleypa skriðunni af
staö, þeirri skriðu, sem sópa mundi burt Mussolini og
öllu hans fasistahyski. Raunar er ekki aö efa, að Hitl-
er sjái þessa hættu og reyni að koma í veg fyrir hana,
blátt áfram meö því að hemema landið.
En til eru aörir aöiljar, sem ekki munu óttast síður
en Hitler afleiöingarnar af hmni ítalska fasismans og
þeirri fólkshreyfingu, sem það hlyti að hafa í för með
sér. Þetta eru auðkýfingarnir og valdamennirnir í
Bretlandi og Bandaríkjunum. Það er því engan veg-
27
L