Réttur - 01.03.1941, Síða 48

mannsandans er æ hin sama, þrár hans og draum-
ar. Þessvegna tekur hver kynslóðin af annarri við
þeim verðmætum í listum og sögnum, sem næst ligg-
ur hjarta þeirrar kynslóðar, sem hefur framleitt þau,
og hverri nýrri kynslóð verða þau einnig dýrmæti, af
því að þau liggja einnig næst hennar hjarta, — þau
eru sál af sálu mannkynsins. Einkum nær það til
olnbogabarna samfélagsmálanna, í sambandi við þau
hrynja eigi aðeins allir merkjagarðar tungu, kynþátta
og hörundslitar, heldur brúast regindjúp hins mikla
tíma milli fjarlægustu kynslóöa yfir aldir og árþús-
undir. Og djörfustu byltingasetningar nútímans, eins
og „Öreigar allra landa sameinist", „frelsi verkalýðs-
ins er hans eigið verk“, er ekkert annað en sú ódauð-
lega þrá undirstéttanna eftir frelsi og sú e'ilífa til-
kynning um lausn, sem hljómar í mörg þúsund ára
gömlu þjóðsagnarkvæði ísraelsmanna: „En svo mun
fara, er þú neytir allrar orku þinnar, að þú munt
brjóta sundur ok hans af hálsi þínum“. Ein setning-
in er ekki hljómur af annarri, hin yngri er ekki
sprottin fyrir áhrif hinnar eldri, þaö er hin sístreym-
andi þrá lífsins eftir lausn úr viðjum, það er hinn
algildi sannleikur um mátt samtaka og um manninn
sjálfan sem smið sinnar eigin gæfu. Það er sú eina
blessun, sem forsjónin lætur hinum kúgaða 1 té.
Gunaar Benediktsson.