Réttur - 01.03.1941, Síða 78

En þó að allt sé rólegt og í lagi virðist vera,
þá vakir óvinurinn við næstum fótmál hvert.
Þótt mörgum væri falið í meinsemdina að skera,
það misheppnaðist flestum og reyndist einskisvert.
En bráðum vaknar þjóðin, og þá mun kýlið springa
og þrælshönd kommúnista ei framar taki ná.
Hið hættulega rit, sem nefnist „Arfur íslendinga“,
skal aldrei nokkum tíma neitt mannlegt auga sjá.
Svo milt og rótt er kveldið og kyrrð og ró um græði,
samt kólnar mér á fótum, og þvi skal halda af stað.
En fái ég ekki skáldastyrkinn fyrir þetta kvæði,
mér finnast brögð í tafli, og hvað finnst Vísi um það?
78