Réttur - 01.04.1970, Blaðsíða 5

Frá Dagsbrúnarfundinum i Háskólabíói 19. júni.
Frá desemberbyrjun 1967 og næstu mán-
uði voru engin ákvæði í gildi um vísitölu-
bindingu kaups, en verðhækkanir miklar.
Eftir hálfs mánaðar verkfall (líklega um 200
þúsund tapaðra vinnudaga) var hinn 18.
marz 1968 samið um vísitölubindingu á nýj-
an leik. Að gömlum sið var við ákvörðun
nýrrar verðlagsuppbótar tekið mið af hreyf-
ingu framfærsluvísitölu síðustu 3 mánuði á
undan, nefnilega frá nóvemberbyrjun 1967
til febrúarbyrjunar 1968. A því tímabili hafði
framfærsluvísitala hækkað um 5,34%. Sú
hækkun kom þó ekki að fullu fram í verð-
lagsuppbót, heldur voru felld niður 2,34%,
sem töpuðust endanlega. Hér var því vegið
í sama knérunn og hálfum fjórða mánuði
áður, þegar svipuð prósenta var látin óbætt.
Sú verðlagsuppbót, sem kom til fram-
kvæmda 18. marz 1968, hefur verið kölluð
„skert" verðlagsuppbót, og skerðing hennar
hefur haldizt lítt breytt fram að samningum
19- júní í ár. Meginatriði skerðingarinnar er
það, að verðlagsuppbót er hlutfallsleg upp
að 10.000 króna mánaðarlaunum eða því
samsvarandi vikukaupi (2.308 kr.) og tíma-
kaupi (52,45 kr. ef 44ra stunda vinnuvika).
A hærra kaup greiðist sama krónutala og á
10.000 króna grunn. Upphaflega var „þak"
á vísitölunni við 16—17 þúsund króna mán-
aðarkaup, þannig að engin verðlagsuppbót
greiddist á hærra kaup en 17 þús. kr., en
það var afnumið sumpart með samningum
sumpart með þegjandi samkomulagi aðiia
1969. Var það fyrsta viðurkenning atvinnu-
rekenda á því að „skertar" verðlagsbætur
væru óframkvæmanlegar til lengdar í verð-
bólguþjóðfélagi.
A yfirvinnutíma skyldi greiðast sama
45