Réttur - 01.08.1985, Blaðsíða 3

Aætlun bandarísks
hervalds um undirokun
Islendinga
Eftir andlát Roosevelts forseta 15. apríl 1945, tók Truman við forsetaembætt-
inu. Hann hafði verið kosinn varaforseti sem verkfæri hernaðarklíkunnar og
harðvítugasta afturhalds í auðmannastéttinni á móti vilja RooseVelts, sem vildi
fá Henry Wallace sem varaforseta sinn. Ellefu dögum eftir dauða Roosevelts var
raunverulega kalda stríðið gegn Sovétríkjunum hafið, þótt það yrði ekki opinbert
gert fyrr en með Fulton-ræðu Churchills 5. mars 1946.
7. og 9. ágúst 1945 varpaði bandaríska
hervaldið síðan atómsprengjunum á Hiro-
shima og Nagasaki, myrti þar með í tveim
skotum uppundir 300.000 karlmenn, kon-
ur og börn og særði tugþúsundir. — Petta
grimmdarverk var unnið af þessum valda-
brjáluðu afturhaldsöflum fyrst og fremst
til þess að sanna Sovétríkjunum einka-
vald sitt á hinu nýja morðvopni og hræða
þau þannig til undirgefni undir vald
Bandaríkjanna, en drottna þeirra
dreymdi nú um að verða herrar heims á
hinni byrjandi „amerísku öld“ (Henry
Luce í „Life“ og ,,Time“).
Aður en 3 mánuðir voru liðnir frá
þessu voðaverki, er beygja átti þjóðir
heims í duftið fyrir „herrum heimsins“
krafðist bandaríska hervaldið, — eftir að
hafa brotið „samninginn“ frá 1941 með
því að fara ekki burt frá Islandi eftir
stríðslokin í maíbyrjun 1945, — þess að
fá þrjá hernaðarlega mikilvæga hluta af
Islandi undir sín yfirráð sem bandarískt
land til 99 ára og skyldu þar rísa hinar
mikilvægustu herstöðvar og enginn Is-
lendingur fá aðgang að þessu landsvæði,
sem var Keflavíkurflugvöllur, Skerja-
fjörður fyrir sjóflugvélar og Hvalfjörður
fyrir herskipaflotann. (Undir Þyrli átti að
grafa neðanjarðarhöfn fyrir kjarnorku-
kafbáta.)
Ólafur Thors lýsti þessum kröfum svo
20. september árið eftir:
„í fyrra báðu Bandaríkin okkur um
Hvalfjörð, Skerjafjörð og Keflavík. Tau
fóru fram á langan leigumála, máske 100
ár, vegna þess að þau ætluðu að leggja í
mikinn kostnað. Larna áttu að vera vold-
ugar herstöðvar. Við áttum þarna engu
að ráða. Við áttum ekki svo mikið sem að
fá vitneskju um hvað þarna gerðist. Þann-
ig báðu Bandaríkin þá um land af okkar
landi til þess að gera það að landi af sínu
landi. Og margir óttuðust að síðan ætti að
stjórna okkar gamla landi frá þeirra nýja
lahdi. Gegn þessu reis íslenska þjóðin“.
131