Réttur - 01.08.1985, Blaðsíða 45

Dollaraskráningin — þjófalykill
að kaupgjaldi og sjóðum alþýðu
manna
Bandaríska auðvaldið hefur síðan það
hóf drottnun sína yfir íslensku efnahags-
lífi með Marshall-samningnum fyrirskip-
að þjónum sínum í ríkisstjórn Islands,
allt frá því það lét hækka dollarinn úr
6,50 kr. í 16,32 kr. (1950)' — að hækka
dollarinn hvenær sem verkalýðurinn
dirfðist að hækka kaup sitt. Og jafnframt
skyldi svo stolið verðgildi sjóða almenn-
ings, svo sem atvinnuleysistrygginga- og
lífeyrissjóða.
Þessa pólitík hefur íslenska yfirstéttin
framkvæmt svo purkunarlaust að frá 1948
til 1980 var dollarinn hundraðfaldaður
gagnvart íslenskri krónu til þess að leiða
þannig dýrtíð og kauplækkun yfir launa-
stéttirnar. Og þegar það þótti ekki nóg
greip núverandi stjórn til þess að stela
með bráðabirgðalögum þriðjungi kaup-
gjalds af launastéttunum og ætlaði að
svifta þær öllu samningsfrelsi — gera þær
að algerum þrælum — en þorði þó ekki
að standa við það illvirki, er á reyndi. —
En síðan dollarinn hafði verið hundrað-
faldaður, var tekið til þess ráðs að skera
tvö núll aftan af og setja dollarinn á 7 kr.
Og þá fyrst hóf yfirstéttin ránsherferðina
að fullu: hann hefur verið sex-faldaður
síðan og er nú 42 kr.
Þessi kerfisbundni þjófnaður yfirstétt-
arinnar hefur ekki aðeins bitnað á kaupi
launafólks, — sem reynir þó að verjast
þjófnaðinum, — heldur og á sjóðum
þess, þar sem engum vörnum hefur verið
komið við:
Atvinnuleysistryggingasjóður jafngilti
1967, er dollarinn var 44 kr., 25 milljón-
um dollara. Þá hækkaði ríkisstjórnin doll-
arinn 1968 í 88 kr,. svo atvinnuleysis-
tryggingasjóður jafngilti í árslok 1968 15
milljónum dollara. (Verðgildi 880 mill-
jóna króna stolið með einu pennastriki.)
Nú rúmum þrettán árum síðar, er sjóð-
urinn hefur árlega vaxið að íslenskum
krónum, var hann 1980 jafngildi 24 mill-
jóna dollara, en var síðan lækkaður með
gengislækkuninni. Svo hann mun 1984
hafa nálgast það að vera jafngildi 21 mill-
jón dollara.
En það er ekki aðeins alþjýðan, sem er
rænd með þessari undirgefni undir banda-
rískt auðvald. Þjóðin er sjálf ofurseld,
sokkin í skuldafen sakir vitfirrtrar hækk-
unar dollarins.
Þjóð vor, sem fyrir 40 árum var skuld-
laus og efnahagslega frjáls, er sakir yfir-
ráða ábyrgðarlausrar og vitgrannrar yfir-
stéttar orðin ein af skuldugustu þjóðum
heims.
Hér þarf alþýðan að bregða fljótt og
hart við og láta skuldina skella á þeim,
sem með græðgi sinni og fávisku eiga sök
á henni.
Olíufélög og útvegurinn
En það er ekki aðeins alþýðan, sem líð-
ur undir þessari óstjórn hermangara og
braskara. Sjávarútvegurinn og iðnaður-
inn fær líka að kennna á þessari óstjórn
og arðráni valdaklíkunnar.
Það er t.d. eftirtektarvert að olíufélög-
in segja útgerðina skulda sér 1000 mill-
jónir króna. Hafa þessi félög sjálf slíkar
upphæðir í reiðufé til að lána — og lána
þau útgerðinni ekki aðeins fyrir olíu,
heldur örva hana og til að kaupa flein
skip, svo olíufélögin geti selt meir, þó
færri skip gætu veitt það sem veiða má og
grætt á því? Auðvitað eiga olíufélögin
engan miljarð sjálf til að lána, heldur
neyða bankana til iað lána sér, ella stöðv-
ist útgerðin! Og svo verða ríkisbankarnir
173