Réttur - 01.04.1975, Blaðsíða 62

<
ERLEND
VÍÐSJÁ
BLÓÐSTJÓRN í IRAN
Sífellt berast fréttir af pyntingum og
fangamorðum í Iran.
Nýlega las móðir pólitísks fanga í Teher-
an þá frétt í blaði að sonur hennar og átta
aðrir fangar hefðu verið skotnir af böðlum
keisarastjórnarinnar.
Enski þingmaðurinn William Wilson
(L.P.) var viðstadur réttarhöldin yfir þessum
mönnum 1968 og nærvera hans mun hafa
hindrað dauðadóm þá. Flestir voru fangarn-
ir þá dæmdir í átta ára fangelsi.
En keisarastjórnin lét pína þá og pinta
eins og hún gerir við öll þau hundruð af
föngum, sem dvelja í dyflissum hennar. Þess-
ir átta fangar voru að lokum pyntaðir til
bana. Þessvegna fengu skyldmenni þeirra
ekki að sjá líkin né vita hvar þau voru grafin.
Var ekki „íslenska" ríkisútvarpið í Reykja-
vík nýlega að syngja blóð-keisaranum í Iran
lof og dýrð? Hann er nefnilega ekki aðeins
mikill fjandmaður alls alþýðufrelsis, heldur
líka forríkur, svo vissum aðilum á Islandi
rennur blóðið til skyldunnar.
KAMBODIA
Þegar Bandaríkjastjórn lét her sinn ráðast
inn í Kambodíu, bar hún ekki einu sinni fyrir
sig lygar eins um Tonkinflóa-árásina, þegar
hún réðst á Norður-Vietnam.
Bandaríkjastjórn lét með vopnavaldi sínu
drepa 600 þúsund Kambodíumenn á 5 árum,
— tíunda hvert mannsbarn í landinu — og
limlesti önnur sex hundruð þúsund. Þetta
kallar Bandaríkjastjórn að frelsa land —
frá sósíalisma.
Bandaríkjastjórn setti á fót leppstjórn ger-
spilltra fjárglæframanna. Það kallar hún að
berjast fyrir lýðræði.
Þegar svo leppstjórnin féll og Bandaríkja-
her varð að snauta burtu úr Víetnam og
Kambodíu sigraður og smáður, trylltist
Bandaríkjaforseti, er Kambodíustjórn fram-
fylgdi lögum landsins og lét taka bandarískt
njósnarskip í landhelgi. Ford Bandaríkjafor-
seti hagaði sér nú sem bulla gagnvart smá-
strák: lét her sinn ráðast á Kambodíu aftur
til að ræna skipinu. „Bleyðiverk það kallar
hver er kúgar jötunn lítinn dverg" — kvað
Stephan G. forðum.
Bandaríkjastjórn þoldi ekki að tapa í Viet-
nam. Alitshnekkirinn tryllir hana og gerir
til alls líklega. Hún kýs heldur að koma
fram sem níðingur gagnvart smælingja í röð-
um þjóða, en að láta það á sig sannast að
hún verði að beygja sig fyrir lögum og rétti.
Og borgarablöð heimsins, sem annars hrópa
um „lög og reglu" og „lýðræði" skríða í auð-
mýkt fyrir níðingnum og lofa hann. Og
Rockefeller varaforseti lýsir yfir að „nú er
ég stoltur af því að vera Bandaríkjamaður."
Hann er einn aðaleigandi Standard Oil. Ferill
þess félags er frá upphafi stráður mútum,
ofbeldi og morðum. Þetta er allt í stíl, —
„American way of life," — bandarískir lifn-
aðarhættir.
142