Réttur


Réttur - 01.04.1975, Blaðsíða 39

Réttur - 01.04.1975, Blaðsíða 39
Einar Olgeirsson SJÖUNDA HEIMSÞINGIÐ —og sigurinn yfir fasismanum Fyrir íjörutíu árum, dagana 25. júlí 1935 til 21. ágúst, var háð heimsþing Alþjóðasam- bands kommúnista (Komintern) í Moskvu, hið sjöunda í röðinni — og hið síðasta og á margan máta hið merkilegasta og lærdómsríkasta þeirra allra. Nasisminn, ógnarstjórn auðvaldsins, hafði 1933 náð völdunum í Þýskalandi, ættjörð Marx og Engels; þýska verkalýðshreyfingin, er verið hafði brautryðjandinn um ára- tugi og sterkust allra, lá í fjötrum, jafnvel í rústum. Hrægammar auðvaldsins hlökkuðu um allan heim og hugðu nú gott til glóðarinnar að brjóta allan sósíalisma á bak aft- ur og byrja nýtt gróðastríð, til að kveða niður kreppuna. Þetta þing markaði stefnu marxískra flokka um heim allan um einbeitingu baráttunnar gegn fasismanum: samfylkingu og þjóðfylkingu allra andfasistiskra afla, — stefnu sem enn má margt og mikið af læra. Hugleiðingar um vandamál þessa þings eiga því enn erindi til allra sósíalista. Fyrir 30 árum, 8.—9. maí 1945, var þýski fasisminn loks felldur — með víðfeðmari ,,þjóðafylkingu“ en nokkurn hafði órað fyrir 1935, — endi bundinn á heimsstríð það, sem nasistastjórn þýska auðvaldsins hóf. Það hafði kostað heilt heimsstríð og ægi- iegar fórnir að kveða þann nasisma niður, er völdin tók 1933. Svo dýr varð sú ófreskja mannkyninu. Ýmsir nútímamenn dæma hart þaö andvara- leysi, sem sósíalistar, einkum’ þýskir úr báöum höfuðfylkingum verkalýðshreyfingarinnar, komm- únista og sósíaldemókráta, sýndu gagnvart hætt- unni á sigri fasismans í Þýskalandi 1933. Það er að vísu skiljanlegt að menn dæmi hart, — cn þó skyldu þcir hinir sömu stinga hcndi i eigin barm og athuga hvcrnig mcnn brcgðast nú við cnn ægi- lcgri hættum. En þar um síöar. Sósíalistar voru haldnir þeirri bjartsýni 19. ald- armanna að öruggt væri að þróunin héldi áfram, spurningin væri aðeins hve hratt. Eins og auð- valdsskipulag tók við af lénskipulagi, svo hlyti sósíalisminn að taka við af kapítalisma, — spum- ingin væri aðeins um hve fljótt. Þeir höfðu gleymt viðvörun Marx og Engels í upphafi Kommúnistaávarpsins, er þeir lýsa úrslitum stéttabaráttunnar: „Þessari baráttu hefur jafnan lokið á þá lund, að þjóðfélagið hefur tekið hámskiptum í byltingu eða báðar stéttir liðið undir lok.“ Þegar heimskreppan er skollin yfir Evrópu af 119
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.