Morgunblaðið - 17.03.2006, Síða 38

38 FÖSTUDAGUR 17. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Böðvar Guð-mundur Bald-
ursson fæddist í
Reykjavík 25. júní
1948. Hann lést á
heimili sínu 8. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Marta Kristín Böðv-
arsdóttir, f. 14.
september 1931 og
Baldur Guðmunds-
son, f. 11. apríl
1929. Böðvar ólst
upp að miklu leyti
hjá móðurömmu
sinni Signýju Bjarnadóttur, f. 8.
mars 1893, d. 23. mars 1975.
Böðvar var elstur sinna systkina
sambýliskona hans er Sigrún
Hrefna Sverrisdóttir, f. 27. sept-
ember 1969, og eiga þau nýfædd-
an son, f. 5. mars sl., 2) Signý
Marta, f. 29. júlí 1970, gift Páli
Gunnari Pálssyni, f. 15. septem-
ber 1967, synir þeirra eru Oliver
Ómarsson, f. 23. ágúst 1990, Sig-
urður Páll Pálsson, f. 24. mars
1992, Arnór Harðarson, f. 23. júní
1997 og Böðvar Bragi Pálsson, f.
28. maí 2003 og 3) Haukur, f. 30.
apríl 1972.
Böðvar starfaði hjá Brimborg
hf. og var áður starfsmaður hjá
forverum Brimborgar, Velti hf.
og Gunnari Ásgeirssyni hf. Böðv-
ar var vörustjóri í verslun Brim-
borgar á atvinnutækjasviði og
bar ábyrgð á sölu- og vörustjórn-
un varahluta fyrir Volvo vörubif-
reiðar og Volvo Penta bátavélar.
Útför Böðvars verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
og átti fjóra bræður
sammæðra; Má og
Finn Hinrikssyni og
Þorkel Gunnar og
Sigurð Þorkelssyni.
Einnig átti Böðvar
níu systkini sam-
feðra; Ólöfu, Jen-
nýju, Grétu, Ingi-
björgu, Guðlaugu,
Ingunni, Hilmu,
Guðmund og Stein-
unni.
Hinn 7. apríl 1969
kvæntist Böðvar eft-
irlifandi eiginkonu
sinni, Gerði Jensdóttur, f. 28. nóv-
ember 1948. Börn þeirra eru 1)
Grétar, f. 21. september 1968,
Það er ekki hægt að hugsa sér
betri föður. Á öllum tímum lífs míns
hefur hann verið mín helsta stoð og
stytta. Minningarnar um hann eru
umvafðar hlýju og ástúð.
Við systkinin áttum yndislega
barnæsku. Pabbi og mamma voru
mjög dugleg og lífsglöð og gerðu
hversdagslega hluti skemmtilega.
Pabbi lék mikið við okkur, til dæmis
í boltaleikjum, ýmsum spilum, bíla-
leikjum og borðtennis. Þá eru
ógleymanlegar allar samverustund-
irnar með pabba og mömmu í sveit-
inni hjá ömmu og afa, ferðalögin,
skíðaferðirnar og utanlandsferðirn-
ar.
Pabbi var alltaf mikill vinur minn
og samband mitt við hann mjög náið
alla tíð. Þegar upp komu vandamál
var alltaf hægt að leita til hans. Það
var sama hvað ég ákvað að taka mér
fyrir hendur í námi, vinnu, uppeldi
barna minna eða öllu lífinu, alltaf
stóð hann við bakið á mér.
Afahlutverkið nálgaðist pabbi af
sömu hlýjunni. Enda hændust allir
strákarnir mínir að honum frá fyrsta
degi og sóttust eftir því að vera í
kringum hann.
Síðustu dagar hafa verið þeir erf-
iðustu í mínu lífi. Í sorginni getum
við systkinin og afabörnin þó huggað
okkur við yndislegar minningar um
góðan vin, sem eiga eftir að ylja okk-
ur og styrkja alla tíð.
Signý Marta Böðvarsdóttir.
Böðvar tengdafaðir minn var heil-
steyptur maður í allri viðkynningu.
Trygglyndi, væntumþykja, jákvæðni
og dugnaður einkenndu allt hans
fas. Þessir mannkostir komu skýrt
fram í öllum samskiptum hans við
nánustu fjölskyldu og vini. Við Signý
Marta dóttir hans höfðum ekki lengi
verið samvistum þegar ég áttaði mig
á því að hún er pabbastelpa í orðsins
bestu merkingu. Flesta daga töluð-
ust þau við og alltaf mótuðust sam-
tölin af einlægum áhuga hans á öllu
sem hún og afastrákarnir tóku sér
fyrir hendur. Þannig vissi hann allt-
af nákvæmlega hvað framundan var
hjá hans nánustu og áhugi hans
veitti þeim styrk og sjálfstraust. Allt
frá fyrsta degi var mér og syni mín-
um, sem ég kom með í búið, tekið
opnum örmum af tilvonandi tengda-
foreldrum, afa og ömmu.
Trygglyndið fylgdi honum einnig í
vinnuna, en Böðvar starfaði alla sína
tíð hjá Brimborg og forverum henn-
ar. Hann var eindreginn stuðnings-
maður síns fyrirtækis og þótti ekki
lakara að hans nánustu aðhylltust
bíla og vörur sem þar eru boðnar.
Þegar veikindi steðjuðu að endur-
guldu stjórnendur Brimborgar og
samstarfsmenn honum trygglyndið
með tillitssemi og samhug, sem var
honum og fjölskyldu hans mikils
virði.
Af sama meiði var samlyndi Böðv-
ars og Gerðar, sem deildu ævinni í
hartnær fjóra áratugi. Ferðalög um
landið og heiminn voru hluti af sjálf-
sögðu lífi fjölskyldunnar áður en
þessi iðja varð almennur lífstíll
þorra Íslendinga. Á stuttri samleið
höfum við Signý Marta og strák-
arnir átt fjölmargar eftirminnilegar
stundir með Böðvari og Gerði, m.a. í
sumarbústöðum víðsvegar um land-
ið, við spilamennsku, golfiðkun og
eldamennsku. Þannig virkjuðu þau
sameiginleg áhugamál til góðs í
heilsu, þroska afkomendanna og öllu
samlífi. List þeirra að lifa mætti
vera mörgum til fyrirmyndar.
Þessi sýn þeirra á lífið nýttist vel
þegar vágestur kvað dyra. Jákvæðni
þeirra og barátta við veikindi Böðv-
ars var einstök og skilaði sigrum í
mörgum orrustum þó endataflið yrði
ekki umflúið.
Það lá ekki í eðli Böðvars að bera
sig aumlega yfir orðnum hlut. Það
gerir fjölskylda hans ekki heldur.
Þótt sorgin sé erfið viðureignar og
leiðir hafi skilið allt of snemma, má
að einhverju leyti sækja huggun í
það að ævi manns verður ekki mæld
í árafjöldanum einum. Það sem mað-
ur skilar til fjölskyldu sinnar og
samferðamanna er líka þungt á met-
unum. Böðvar tengdafaðir minn gaf
sínum nákomnu veganesti sem á eft-
ir að fleyta þeim langt fram á veg-
inn.
Sjálfur er ég innilega þakklátur
fyrir að hafa eignast þetta fólk að
fjölskyldu. Jafnframt er ég þakklát-
ur fyrir það að strákarnir okkar Sig-
nýjar Mörtu hafi átt Böðvar að afa.
Páll Gunnar Pálsson.
Ég kynntist mági mínum þegar
hann var að gera hosur sínar græn-
ar fyrir flottu skvísunni henni Gerði
systur minni, ég á 8. ári og þau 17–
18 ára. Heiðurssess fékk ég hjá þeim
sem unglingur þar sem mér var
treyst til passa Grétar, Signýju
Mörtu og Hauk. Á heimilinu var
ógrynni af bókum til að lesa í vist-
inni enda Böðvar annálaður lestr-
arhestur. Tóku þau Stefáni vel þeg-
ar hann kom til sögunnar og varð
fljótt góður vinskapur með okkur
fjórum. Fyrsta íbúðin okkar var í
sama húsi og þeirra og síðustu 16 ár
höfum við búið í göngufjarlægð frá
hvort öðru. Stefán og Böðvar
spiluðu fótbolta saman vikulega í
áratugi. Útivistin átti vel við Böðvar
og því létt fyrir okkur að heilla þau
Gerði með skíðaíþróttinni. Ekki varð
aftur snúið eftir frábæra páska-
skíðaferð með allri fjölskyldunni
1979 til Húsavíkur. Skíðaferðirnar
hafa verið sjálfsagður liður síðan og
saman höfum við farið í ógleyman-
legar ferðir í austurrísku og ítölsku
alpana og til Bandaríkjanna. Nátt-
úran heillaði og áttum við frábærar
fjölskyldu- og tjaldferðir um landið
þar sem ökutæki ,,Bóbó sterka“
voru m.a. Volvo Lapplander. Við
hjónin ásamt sonum okkar urðum
sjálfsagðir gestir á Akurtröðum hjá
móður Böðvars. Hálendisgönguferð-
ir tóku við, þrjár þær minnisstæð-
ustu voru um Hornstrandir. Útsjón-
arsemi var í nestisgerð og áttum við
ávallt kassa á völdum áfangastöðum,
þar sem biðu steikur og góð vín.
Böðvar var mikill matgæðingur og
liðtækur við grillið. Nutum við fjög-
ur þess að gera sem oftast góða
veislu með fjölskyldum okkar, m.a.
hjá mömmu og pabba í Landsveit-
inni. Heiti potturinn var sjálfsagður
stefnumótastaður heima hjá okkur
eða þeim og hjá Signýju Mörtu og
Páli í seinni tíð. Þar voru málin kruf-
in til mergjar og ekki ósjaldan lögð
plön að næstu ævintýrum og ferð-
um. Fjölskyldugolfið gaf Böðvari
mikið í veikindunum og var golf-
keppnin á Hólmavík síðasta sumar
og ferðin okkar til Tyrklands í vetur
mikil gjöf. Böðvar og Gerður áttu
gott líf, og kveðjum við Stefán besta
vin okkar með þökkum fyrir að hafa
fengið að njóta þess með þeim.
Anna Birna Jensdóttir.
Kæri Bóbó, þegar við kveðjumst
nú óskum við þér góðrar ferðar.
Við biðjum þess í bænum okkar að
nú líði þér vel og látir fara vel um
þig.
Kvöldblíðan lognværa kyssir hvern reit
komið er sumar og fögur er sveit.
Sól er að kveðja við bláfjalla brún
brosa við aftanskin fögurgræn tún.
Seg mér hvað indælla auga þitt leit
íslenska kvöldinu í fallegri sveit.
(Guðm. Guðm. skólaskáld.)
Við biðjum Guð að varðveita Gerði
systur, börnin ykkar tengdabörn og
barnabörn.
Kær kveðja
Eiríkur Bragi, Að-
alheiður og börn.
Í dag er til moldar borinn Böðvar
G. Baldursson verslunarmaður. Þar
er kvaddur alltof snemma mikill
ágætismaður eftir hetjulega baráttu
við illvígt krabbamein.
Kynni okkar hófust fyrir nokkrum
árum þegar við bundumst fjöl-
skylduböndum. Strax við fyrstu
kynni var ljóst að Böðvar var ein-
staklega geðfelldur maður, glæsileg-
ur og vel á sig kominn. Framkoma
hans var prúðmannleg og mjög hátt-
vís. Þau hjón Böðvar og Gerður
Jensdóttir voru mikið útivistarfólk,
stunduðu fjallgöngur, golf, skíða-
ferðir og ferðalög innanlands og ut-
an. Þrátt fyrir heilbrigða lifnaðar-
hætti og líkamlegt atgjörvi var
Böðvar lostinn skæðu krabbameini.
Hann tók þeirri raun af ótrúlegri
karlmennsku og æðruleysi.
Þau hjón héldu háttum sinum með
ferðalög og útivist þrátt fyrir hin al-
varlegu veikindi Böðvars. Það var
aðdáanlegt að verða vitni að þeirri
bjartsýni og lífsþrótti sem hann
sýndi. Strax og lyfjakúr eða sjúkra-
húsdvöl var lokið voru þau hjón farin
eitthvað út í heim í golf eða á skíði.
Böðvar átti mikla ágætis- og mynd-
arkonu og voru þau hjón mjög sam-
hent. Gerður hjúkraði manni sínum
af alúð og fórnfýsi allt þar til yfir
lauk. Böðvar andaðist á heimili
þeirra í umönnun þeirra sem stóðu
hjarta hans næst.
Við vottum Gerði, börnum þeirra
Signýju Mörtu, Grétari, Hauki,
tengdabörnum og barnabörnum, svo
og eftirlifandi móður Böðvars okkar
dýpstu samúð. Þau hafa mikið misst,
en eftir lifir minningin um einstakan
öðlingsmann. Böðvar G. Baldursson
var maður sem bætti allt í kringum
sig og það var mikill fengur að kynn-
ast honum.
Sigrún Magnúsdóttir,
Páll Pétursson.
Hár. Grannur. Vel á sig kominn.
Yfirvegaður. Skemmtilegur.
Kannski smástríðinn, í góðu. Þannig
myndum við lýsa Böðvari. Við rótum
í minningum. Eins og gerst hafi í
gær. Við kynntumst Böðvari í júlí
1988. Það var þegar Brimborg tók
yfir rekstur Veltis, fyrrum umboðs-
aðila Volvo á Íslandi. Þá var Böðvar
verslunarstjóri í varahlutaverslun
Veltis fyrir stóru atvinnutækin frá
Volvo þ.e. vörubíla, vinnuvélar, báta-
vélar og strætisvagna. Á þessum
tíma hafði Böðvar þegar starfað fyr-
ir Velti og Volvo vörumerkið í rúm
20 ár og því var reynsla hans ómet-
anleg fyrir okkur. Fagmaður sem
vann starf sitt af alúð. Maður með
blátt blóð í æðum – Volvo blátt.
Það er ekki víst að Böðvari hafi
nokkuð litist á okkur sem nýjan um-
boðsaðila Volvo á þeim tíma. Skilj-
anlega, enda höfðum við aðeins selt
japanska smábíla frá Daihatsu.
Böðvar og hans menn voru Heavy
duty. Þrátt fyrir ólíkan bakgrunn
náðum við strax vel saman. Við
lærðum af Böðvari og hann lærði af
okkur. Samstarf af bestu gerð.
Böðvar starfaði sem sölu- og vöru-
stjóri varahluta fyrir Volvo vörubíla
og Volvo Penta bátavélar. Í sínu
starfi þurfti Böðvar að glíma við
flókna og margbreytilega vöru og
miklar kröfur viðskiptavinanna, ekki
síst eigenda atvinnutækja, sem eiga
allt sitt undir því að tækið sé í lagi.
Þarna skipti reynsla Böðvars miklu
máli. Í flóknum og erfiðum málum
var auðvelt að leita til Böðvars og á
undraskömmum tíma lagði hann
fram staðreyndir á skipulegan og
skilmerkilegan hátt. Þegar Böðvar
féll frá hafði hann starfað í næstum
40 ár fyrir Volvo vörumerkið og þar
af 17 ár fyrir Brimborg. Það er ljóst
að önnur eins tryggð er ekki auð-
fundin og getum við aðeins vonað að
í huga Böðvars og hans fjölskyldu
hafi sú tryggð verið endurgoldin af
okkar hálfu.
Böðvar var fjölskyldu- og útivist-
armaður mikill, naut þess að klífa
fjöll, fara á skíði, í gönguferðir, spila
golf og heimsækja framandi lönd.
Böðvar og Gerður, eiginkona hans,
fóru ófáar ferðirnar saman sem nú
er án efa gott að eiga sem góðar
minningar. Okkur er það minnis-
stætt, þegar veikindi Böðvars upp-
götvuðust, þá sagði Böðvar okkur að
þau hjónin hefðu ákveðið að lifa sínu
lífi eins og ekkert hefði í skorist.
Vinna. Ferðast. Endurnýja bílinn. Í
hnotskurn, að halda áfram að njóta
lífsins. Það þarf styrk til að taka
svona afstöðu en um leið veitir hún
manni eflaust ákveðinn styrk líka.
Lærdómsríkt fyrir okkur sem eftir
lifum og horfa á eftir góðum félaga
og samstarfsmanni.
Samstarfsmenn hjá Brimborg og
hjá Volvo AB í Svíþjóð kveðja í dag
frábæran starfsmann og einstakan
félaga sem verður sárt saknað í okk-
ar góða hópi. Fjölskyldu Böðvars,
ættingjum og vinum sendum við
okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd Brimborgar og sam-
starfsmanna
Egill Jóhannsson.
Það var sorg í huga okkar vinnu-
félaga Böðvars, þegar við fréttum
andlát hans í kjölfar alvarlegra veik-
inda. Við höfðum fylgst með baráttu
hans og dáðst að kjarki hans og
bjartsýni. Hann hélt sínu striki til
hins síðasta, vann meðan stætt var
og breytti í engu áætlunum sínum.
Hann gafst í raun ekki upp fyrr en á
síðustu metrunum.
Böðvar var einstaklega jákvæður
og bjartsýnn maður, sem við, sem
unnum með honum, nutum ríkulega.
Við hittumst daglega til skrafs og
ráðagerða, leystum landsmálin og
dægurmálin auðveldlega, fórum oft
með himinskautum í þessum um-
ræðum en Böðvar kom okkur aftur í
jarðsamband með glettni sinni og
fyndni.
Hann var vinsæll meðal sam-
starfsmanna og viðskiptamanna,
naut starfa sinna og leysti þau þann-
ig af hendi, að hann átti ávallt fullt
traust þeirra, sem hann starfaði með
og starfaði fyrir.
Böðvar var glæsilegur maður,
grannur og hávaxinn, hafði mikla
ánægju af ferðalögum og íþróttum
með fjölskyldu sinni og vinum. Hann
átti margt að lifa fyrir og er því sárt,
að för hans skuli vera stöðvuð nú á
þeim tíma, sem hann hefði getað
notið enn ríkulegar með fjölskyldu
sinni og afkomendum. Um leið og
við þökkum samfylgdina sendum við
aðstandendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Genginn er dreng-
ur góður.
Arnór Jósefsson,
Arnór Sveinsson,
Ólafur H. Ólafsson,
Stígur Steingrímsson.
Við fórum háar heiðar
og höfðum brekkur langar
og hæst af hjalla hverjum
sást himin-dýrðarland.
En yndislegast angar
þó auðnató við sand.
(Sigurður Jónsson frá Brún.)
Að gefa sér tíma til að skoða land-
ið sitt og njóta útiveru er lífsstíll.
Þeir sem þannig lifa þekkja hversu
mikils virði er að eiga samferða-
menn sem kunna að njóta umhverf-
isins og eru notalegir ferðafélagar.
Böðvar Baldursson var veitull í
þessum lífsstíl.
Starfsmannafélag Landsvirkjun-
ar hefur lengi staðið fyrir einni sum-
arferð ár hvert og er þá gjarnan far-
ið um óbyggðir eða öræfi landsins.
Hópurinn sem sækir í þessar ferðir
breytist að stærð og samsetningu
frá ári til árs en samferðamenn
koma frá hinum mörgu vinnustöðum
fyrirtækisins. Í þessum ferðum
myndast kynni sem hafa ákaflega
góð og gefandi áhrif og auðvelda
samskipti á öðrum vettvangi.
Við Böðvar áttum fyrst samleið í
Hornstrandaferð 1992. Þar var þá á
ferð hópur starfsmanna Landsvirkj-
unar sinn úr hverri áttinni og þekkt-
ust misvel. Nokkrir voru þar með
maka sinn í för, aðrir með syni eða
dætur. Gerður hafði haft veg og
vanda af undirbúningi ferðarinnar
og Böðvar stutt hana með ráðum og
dáð, traustur að vanda. Hann var
ætíð tillögugóður ferðafélagi á sinn
hógværa hátt. Þau hjón voru þá þeg-
ar reynslumikil í óbyggðaferðum,
útivistarfólk, samhent og sterk og
gátu miðlað okkur af reynslu sinni.
Þessi fyrsta ferð tókst svo sem
best mátti verða. Allur undirbúning-
ur stóðst sem stafur á bók og þess
vegna lifir ferðin svo ljúf í minning-
unni. Hún varð upphaf að nær ár-
vissri metnaðarfullri sumarferð
þessa hóps. Þar hafa þau góðu hjón
Böðvar og Gerður lagt til stóran
skerf. Þau hafa ætíð verið í kjarna
hópsins. Einmitt vegna öflugs
kjarnahóps varð framhald á ákaf-
lega gefandi og skemmtilegum sum-
arferðum. Þannig hefur hópurinn í
sameiningu notið útiveru marga
góða sumardaga og farið miklu víðar
um Ísland heldur en annars hefði
orðið. Frá Hornbjargi í vestri að
Glettingi í austri eigum við óteljandi
sameiginlegar minningar.
Sumarið 2005 var skipulögð ferð
að vanda og í ágústbyrjun söfnuðust
við saman úr ýmsum áttum austur á
Borgarfirði, til að njóta saman, í
annað sinn, vikugöngu um Víkna-
slóðir. Þar komu þau Böðvar og
Gerður, stundvís sem ætíð, þar var
fagnaðarfundur. Það var þó vitað og
okkur ljóst að Böðvar gekk ekki heill
til skógar. Hann lét þó á engu bera
en bar sig vel og gekk allt til jafns
við aðra, hvort sem dagleið var
lengri eða skemmri. Hár og grann-
ur, bjartur yfirlitum. Hæglátur,
prúður og traustur ferðafélagi, ætíð
stundvís og öruggur til að aðstoða ef
með þurfti. Það var notalegt að
ganga samstiga Böðvari hvort sem
það var á Hælavíkurbjargi eða
Kækjuskörðum og ræða við hann
um dýrð náttúrunnar allt um kring,
eða jafnvel nýjustu bílmódelin.
Böðvar hafði einkar notalega nær-
veru.
Á fögru ágústsíðdegi í Bakkagerð-
isþorpi að lokinni vel heppnaðri
gönguferð, kvöddust ferðafélagarn-
ir. Menn óskuðu hver öðrum þess að
mega mætast að ári í enn einni gef-
andi sumarferð. Okkur ferðafélög-
um Böðvars kom þá ekki til hugar að
hann færi ekki fleiri slíkar. Þar er
skarð fyrir skildi, þar sem Böðvar
var. Við söknum nú og syrgjum öll
góðan dreng.
Samferðamenn Böðvars Baldurs-
sonar úr sumarferðum Landsvirkj-
unar votta Gerði og fjölskyldunni
allri, dýpstu samúð.
Birkir Fanndal.
BÖÐVAR G.
BALDURSSON