Morgunblaðið - 11.06.2006, Síða 78

78 SUNNUDAGUR 11. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Merkilegt hvað þessir tón-leikar sem maður fer ágeta verið mismunandi.
Fór á Sisters of Mercy um daginn,
alveg ömurlegt. Stuttu áður hafði
ég séð Calexico. Algjör snilld –
nánast fullkomnun. Svo á mið-
vikudaginn síðasta fór ég að sjá
stórsveitina Tool. Þeir tónleikar
voru einhvers staðar þarna á
milli. Að vísu aðeins nær Calexico
en Sisters en ekki svo. Þetta var
kalt og ópersónulegt kvöld, líkt
og tónlist og ímynd sveitarinnar
er. Þetta átti líklega að vera
svona og maður sá á áhorfend-
unum að þeir voru meira eins og
á trúarsamkomu en villtum rokk-
tónleikum. Þeir snertu mig því
ekki en ég varð heldur ekki fyrir
sárum vonbrigðum. Mér var eig-
inlega bara alveg sama – og því í
fullkomnum takti við bæði hljóm-
sveitina og andrúmsloftið í saln-
um.
  
Allir þessir tónleikar sem hérhafa verið nefndir fóru fram
í Berlín, borginni sem ég bý í um
þessar mundir. Auðvitað er það
kostur að vera upp fyrir haus í
tónleikum, fjöldi sveita sem renn-
ur hér í gegn í hverri viku skiptir
hundruðum og eru þær bæði
„stórar“ og „litlar“. Maður þarf
að beita sig valhörku og hér hafa
farið fram tónleikar sem ég hefði
trauðla sleppt, hefði ég verið á
Skerinu. Talandi um gamla Ísa-
fold, þá voru það orð í tíma töluð
hjá félaga mínum, Höskuldi, hér
um daginn. Hér er ég að vísa í Af
listum, grein hans „Hnigið til
jafnvægis“ (birt 7. júní sl.), þar
sem hann veltir upp mikilvægum
og raunsæjum punktum hvað tón-
leikahald á Íslandi varðar.
Tónleikarnir sem hér eru til
umræðu þróuðust reyndar öfugt
við það sem hefur verið að gerast
að undanförnu heima, en flytja
þurfti tónleikana í stærra hús þar
sem að það seldist upp á mettíma
er þeir voru fyrst auglýstir fyrir
um þremur mánuðum. Ég fór á
límingunum þegar ég sá það, því
að ég er forfallinn aðdáandi Tool,
staðreynd sem ég á stundum erf-
itt með að átta mig á sjálfur. Tool
eru geðveikt band – en líka pínu
glataðir (eins og Bo á að hafa sagt
við Friðrik Karlsson: „Mikið ertu
nú góður gítarleikari – en samt
eitthvað svo glataður“). Það
hangir sterk „Dungeons & Dra-
gons“-ára yfir bandinu, öll þessi
dulúð og torræðni er hálf spaugi-
leg – en er samt það sem ég fíla
mest við bandið! Aðdáun er ekki
einfalt fyrirbæri, svo mikið er
víst.
Tónninn fyrir kvöldið var sleg-
inn strax í lestinni sem tók mig á
tónleikastaðinn. Tveir nördar
sátu við hliðina á mér, með gler-
augu, sítt hár í tagli og í þunga-
rokksbolum. Ég taldi heillavæn-
legast að elta þessa menn, til að
finna tónleikastaðinn og það stóð
heima. Þeir voru að fara á Tool.
Áhorfendastóðið var reyndar ekki
alveg svona svakalegt, en þó var
viss ró og hálfgerður heilagleiki
yfir fólki. Það var eins og það
væri aðallega komið til að votta
guðum virðingu sína í mikilli auð-
mýkt og ég fann líka snemma að
það var ákveðin gjá á milli safn-
aðarins og átrúnaðargoðanna.
  
Tónleikarnir voru stuttir, umeinn tími og tuttugu mínútur,
allt spilað nánast í einum rykk og
lítið talað á milli laga. Lögin voru
ekki nema ellefu, um fimm stykki
af nýju plötunni, 10.000 days, og
svo „slagarar“ eins og „Stinkfist“
og „Schism“. Furðufuglinn James
Maynard Keenan var ber að ofan,
með kúrekahatt á höfði og í galla-
buxum og kúrekastígvélum. Stóð
bakatil, við hliðina á trommusett-
inu og söng þar. Það er eitthvað
sem pirrar mig við þennan mann
en heillar mig um leið. Keenan
var einkar fjarlægur og yfirlæt-
isfullur, sagði í blábyrjun stutt og
hvasst: „Halló Þjóðverjar“ og í
endann sagði hann eitthvað á
þessa leið. „Vonandi sjáum við
ykkur aftur áður en árið er liðið.
Persónulega get ég varla beðið,“
og kaldhæðnin var yfirþyrmandi.
Reyndar var þetta hressandi til-
breyting frá hinu vanabundna
„það er frábært að vera hérna,
eru ekki allir í stuði“.
Það rann síðan ekki blóðið í gít-
arhetjunni Adam Jones, hann stóð
eins og lífvana dúkka á sviðinu og
ótrúlegt að heyra þessi flóknu og
kröftugu riff koma þó úr gít-
arnum hans.
Eins og áður segir reyndist mér
erfitt að hrífast með, kannski þarf
ég að fara að vinna í þessum mót-
sagnakenndu tilfinningum sem ég
hef í garð sveitarinnar til að geta
notið hennar að fullu (á tónleikum
a.m.k.). Í þessu tilfelli, og þetta
hefur sannarlega gerst áður, þá
má segja að eftirvæntingin hafi
keyrt fram úr sjálfum viðburð-
inum. Ég er ekki að grínast, ég
var búinn að bíða mjög spenntur
eftir þessum tónleikum í um tvo
mánuði og svo þegar á hólminn er
komið verður spennufall. Það
væri kannski sniðugt að spara sér
aðgangseyri í framtíðinni á þenn-
an hátt, njóta bara tilhlökkunar-
innar í nokkrar vikur og sleppa
svo sjálfum tónleikunum. Sem í
sumum tilfellum geta bara ekki
staðið undir væntingum.
Tool á tónleikum
’Tónleikarnir sem héreru til umræðu þróuðust
reyndar öfugt við það
sem hefur verið að gerast
að undanförnu heima, en
flytja þurfti tónleikana í
stærra hús þar sem að
það seldist upp á mettíma
er þeir voru fyrst aug-
lýstir fyrir um þremur
mánuðum.‘
Tool í stuði. Athugið að andinn í þessari mynd er fullkomlega á skjön við tónlist hljómsveitarinnar.
arnart@mbl.is
AF LISTUM
Arnar Eggert Thoroddsen
Yfir 51.000 gestir!
SIGURVEGARINN RÆÐUR ÖRLÖGUM MANNKYNS.
MEÐ HVERJUM HELDUR ÞÚ?
LOKAUPPGJÖRIÐ Í HINUM STÓRKOSTLEGA X-MEN SAGNABÁLKI.
NÚNA MUNU HINIR STÖKKBREYTTU BERJAST INNBYRÐIS
MAGNAÐUR SUMARSMELLUR SEM ENGINN MÁ MISSA AF!
www.xy.is
200 kr afsláttur
fyrir XY félaga
eeeeVJV - TOPP5.is
LEITIÐ SANNLEIKANS - HVER
eee
D.Ö.J KVIKMYNDIR.COM
eee
V.J.V.Topp5.is
eee
S.V. MBL.
HEIMSFRUMSÝNING
Mögnuð endurgerð af hinni klassísku The Omen !
YFIR 40.000
eee
B.J. BLAÐIÐ
Sími - 564 0000Sími - 462 3500
Á 6. degi 6. mánaðar árið 2006 mun
dagur hans koma. Þorir þú í bíó?
The Omen kl. 3, 5.30, 8 og 10.30 B.i. 16 ára
X-Men 3 kl. 1, 3.20, 5.40, 6, 8, 8.30, 10.20 og 10.50 B.i. 12 ára
Da Vinci Code kl. 2, 5, 8, og 11 B.i. 14 ára
Da Vinci Code LÚXUS kl. 2, 5, 8, og 11
Rauðhetta/Hoodwinked m. íslensku tali kl. 1 og 4
Ísöld 2 m. íslensku tali kl. 2
The Omen kl. 8 og 10.10 B.i. 16 ára
16 Blocks kl 6 og 10 B.i. 14 ára
X-MEN 3 kl. 8 B.i. 12 ára
The DaVinci Code kl. 5 B.i. 14 ára
Rauðhetta kl. 3.30 (400 kr.)
Saltkráka kl. 4 (400 kr.)