Morgunblaðið - 11.06.2006, Blaðsíða 80

80 SUNNUDAGUR 11. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
eee
L.I.B.Topp5.is
SAMBÍÓ AKUREYRI SAMBÍÓ KEFLAVÍK
ÞAÐ ER KOMIÐ AÐ STELPUNUM AÐ TÆKLA STRÁKANA.
GEGGJUÐ RÓMANTÍSK GRÍNMYND ÞAR SEM
AMANDA BYNES FER Á KOSTUM SEM STELPA
SEM ÞYKIST VERA STRÁKUR.
NÚ ER
KOMIÐ
AÐ HENNI
AÐ SKORA
eeee
VJV, Topp5.is
VERÐUR HANN HUND-
HEPPINN EÐA HVAÐ!
Leitið Sannleikans
- Hverju Trúir Þú?
FRÁ LEIKSTJÓRA "TROY"
OG "PERFECT STORM"
HALTU NIÐRI Í ÞÉR ANDANUM. MÖGNUÐ
SPENNA FRÁ BYRJUN TIL ENDA.
eee
V.J.V.Topp5.is
POTTÞÉTTUR HASARPAKKI.
HÖRKUFÍN STÓRSLYSAMYND SEM STENDUR
UNDIR ÖLLUM VÆNTINGUM
-Þ.Þ. FRÉTTABLAÐIÐ.
eee
S.V. MBL.
eee
VJV - TOPP5.is
eee
D.Ö.J KVIKMYNDIR.COM
SAMBÍÓIN KRINGLUNNI ER EINA STAFRÆ
SHE´S THE MAN kl. 4 - 6 - 8 - 10
POSEIDON kl. 8 - 10
AMERICAN DREAMZ kl. 6
SHAGGY DOG kl. 4
POSEIDON ADVENTURE kl. 6 - 8 - 10
X-MEN 3 kl. 3 - 5:45 B.i. 12 ára
DA VINCI CODE kl. 10:30 B.i. 14 ára
INSIDE MAN kl. 8 B.i. 16 ára
SHAGGY DOG kl. 2 - 4 B.i. 16 ára
THE POSEIDON ADVENTURE kl. 5 - 7 - 9 - og 11 B.I. 14 ÁRA
THE DA VINCI CODE kl. 4 - 6 - 8 - og 10 B.I. 14 ÁRA
MI:3 kl. 5:30 - 8 og 10 B.I. 14 ÁRA
SHAGGY DOG kl. 4 - 6 og 8
Fyrir ekki svo löngu birtist ítímaritinu Rolling Stonegrein eftir sagnfræðiprófess-or við Princeton-háskóla þar
sem hann færði að því ýmis rök að
George Bush væri versti forseti sem
Bandaríkjamenn hefðu nokkurn
tímann kosið yfir sig. Þótt hér væri
fast kveðið að orði varð lítið um mót-
mæli enda stór hluti Bandaríkja-
manna sammála prófessornum ef
marka má skoðanakannanir, meiri-
hluti reyndar. Annað var þó uppi á
teningnum skömmu áður en ráðist
var inn í Írak fyrir rúmum þremur
árum eins og þær stöllur í Dixie
Chicks fengu að kenna á.
Dixie Chicks hafa verið lengi að,
en systurnar Martie og Emily Erwin
stofnuðu sveitina fyrir sautján árum.
Þær sáu um hljóðfæraleik en fengu
tvær aðrar stúlkur til liðs við sig,
Lauru Lynch og Robin Lynn Macy.
Framan af hélt sveitin sig við blue-
grass-tónlist, en færði svo út tónlist-
arkvíarnar smám saman, herti á
taktinum og stakk í samband. Robin
Lynn Macy kunni ekki að meta þá
þróun og hætti í sveitinni 1992 og
þær voru því þrjár um hríð með tak-
mörkuðum árangri. Þær Erwin-
systur gripu því í taumana 1995,
ákváðu að yngja upp í framlínunni
og taka tónlistina í gegn. Þær ráku
því Lauru Lynch og réðu Natalie
Maines í hennar stað og skiptu síðan
um útgáfufyrirtæki. Þá fóru hjólin
líka að snúast.
Beint á toppinn
Fyrstu smáskífurnar með Maines
komu út haustið 1997 og 1998 kom
svo breiðskífan Wide Open Spaces.
Hvert lagið af öðru rataði á topp
kántrílistans bandaríska og platan
fór sömu leið, að vísu ekki í einu
stökki eins og næstu plötur, en hún
komst það á endanum og seldist alls
í tólf milljónum eintaka. Næsta
plata, Fly, sem kom út ári síðar, fór
svo beint á toppinn á bandaríska
breiðskífulistanum og þar með sett-
ur þær stöllur með – ekki voru dæmi
um kvennasveit sem náð hefði við-
líka árangri. Alls seldist Fly í tíu
milljón eintökum.
Dixie Chicks tóku sér góðan tíma í
tónleikahald og kynningu á plötunni
og síðan enn betri tíma í að taka upp
næstu plötu. Sú vinna skilaði sér því
platan sú, Home, sem kom út 2002,
fór beint á toppinn á breiðskífulist-
anum og seldist í ríflega 700.000 ein-
tökum fyrstu vikuna. Tónleikaferðin
til að kynna plötuna varð mikill
gróðabissness, því miðar á alla tón-
leika seldust upp snimmhendis. Það
má því segja að þegar hér var komið
sögu hafi Dixie Chicks verið á há-
tindi frægðarinnar, í miðjum millj-
ónatúr að kynna plötu sem þegar
hafði selst í sex milljónum eintaka og
áttu að auki vinsælasta kántrílag
Bandaríkjanna.
Orðin umdeildu
Í mars 2003, 10. mars nánar til-
tekið, léku Dixie Chicks á tónleikum
í Lundúnum. Um það leyti voru
Bandaríkjamenn að búa sig undir að
ráðast inn í Írak og fólk víða um
heim mótmælti væntanlegu stríði
sem mest það mátti, þótt lítið hafi
verið um mótmæli í Írak. Á tónleik-
unum lét söngkona sveitarinnar,
Natalie Maines, þau orð falla að þær
Dixie Chicks-stúlkur skömmuðust
sín fyrir það að forseti Bandaríkj-
anna skuli vera frá Texas, en þær
eru allar þrjár Texasbúar. Áheyr-
endur í Lundúnum tóku þessari yf-
irlýsingu að vonum vel, en þegar
þetta fregnaðist vestur um haf varð
allt vitlaust.
Ákafir stuðningsmenn Banda-
ríkjaforseta, sem voru líkastil obb-
inn af Bandaríkjamönnum á þeim
tíma, gagnrýndu stúlkurnar harð-
lega, svo harðlega reyndar að þær
voru sakaðar um landráð og svik við
þjóðerni sitt; það var eiginlega
dauðasök að gagnrýna forsetann í
eyru útlendinga og enn verra að
gagnrýna yfirmann herafla Banda-
ríkjanna þegar stríð vofði yfir. Við-
brögðin létu ekki á sér standa, yfir
þær rigndi líflátshótunum, kántríút-
varpsstöðvar neituðu að spila lög
þeirra og margar verslanir að selja
plötunar og víða kom fólk saman til
að kasta diskum með þeim undir
valtara. Segir sitt að lagið sem var í
fyrsta sæti vikuna þegar ummælin
féllu var í 63. sæti viku síðar. Home
hætti líka að seljast og tónleikaplat-
an Top of the World Tour sem kom
út þá um haustið náði ekki milljón
eintaka sölu.
Uppreisn æru
Þrátt fyrir dapra daga hefur tím-
inn unnið með Dixie Chicks, meðal
annars með því að vinsældir Bush
forseta hafa minnkað óðfluga eftir
því sem þjóð hans hefur kynnst hon-
um betur. Nú er svo komið að þrír
fjórðu hlutar Bandaríkjamanna eru
óánægðir með störf hans, en ánægja
virðist hafa aukist með Dixie Chicks
ef marka má viðtökur við nýrri plötu
þeirra, Taking the Long Way, sem
kom út fyrir stuttu. Að vísu hafði
fyrsta smáskífan af plötunni, Not
Ready To Make Nice, þar sem þær
lýsa því yfir að þær séu síst að gefast
upp í gagnrýninni á Bush, ekki gert
það ýkja gott, komst í 36. sæti á
kántrílistanum og 23. sæti á popp-
listanum. Margir höfðu því gert því
skóna að þær væru búnar að vera og
hlakkaði í hægrisinnuðum útvarps-
og sjónvarpsmönnum að þær myndu
ekki bera sitt barr eftir að hafa
gagnrýnt forsetann. Annað kom á
daginn; breiðskífan fór beint á topp-
inn á Billboard-breiðskífulistanum,
seldist í rúmlega 500.000 eintökum
fyrstu vikuna, og þar með slógu
Dixie Chicks eigið met – komu
þremur plötum í röð beint á toppinn
vestanhafs. Þegar þetta er skrifað er
plata svo enn á toppnum í annarri
viku á lista.
Á síðustu árum hefur sveitin hnik-
að sér frá kántrítónlist yfir í rokk/
popp. Eftir trakteringarnar frá
kántríútvarpsstöðvum og ýmsum
kántrílistamönnum taka þær stórt
stökk á nýju skífunni frá kántríinu.
Víst er víða að finna kántrílega rödd-
un, fiðlan fær að hljóma hér og þar,
smá banjó og stálgítar, en Taking
the Long Way er fyrst og fremst
rokkplata og rétt að meta hana svo.
Ekki er gott að segja hversu mikið á
eftir að seljast af henni í repúblik-
analandi, mið- og suðurríkjum
Bandaríkjanna, þar sem menn eru
íhaldssamir og þjóðræknir mjög, en
viðtökurnar almennt hljóta að hlýja
þeim Dixie Chicks-stöllum um
hjartarætur enda sýna þær að þótt
Bush sé eiginlega búinn að syngja
sitt síðasta eru þær fráleitt búnar.
Tónlist á sunnudegi
Árni Matthíasson
Stelpurnar
á toppnum
Stúlknasveitin Dixie Chicks fékk miklar ákúrur
fyrir að nýta sér málfrelsið til að gagnrýna Bush
Bandaríkjaforseta. Nú gera það allir og nýrri plötu
þeirra hefur verið afburðavel tekið.
Martie Maguire, Natalie Maines og Emily Robison sem skipa Dixie Chicks.