Morgunblaðið - 24.06.2006, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 2006 35
MINNINGAR
heimsókn. Í janúar síðastliðnum
fórum við mamma í heimsókn til
hennar á dvalarheimilið Ljósheima,
þar sem amma dvaldist í nokkurn
tíma áður en hún var flutt til
Reykjavíkur, á Hrafnistu. Þótti mér
vænt um þá heimsókn.
Sjúkdómur hennar kom ekki í
veg fyrir að hún segði brandara. Á
síðustu ljósmyndinni sem mamma
tók af okkur ömmu er hún skelli-
hlæjandi eftir að hafa sagt brandara
í miðri myndatöku.
Mér finnst óendanlega erfitt að fá
ekki tækifæri til að sýna þér, amma
mín, litla krílið okkar sem er vænt-
anlegt í heiminn á næstu dögum, en
ég er viss um að þú fylgist með okk-
ur og heldur verndarvæng þínum
yfir okkur. Það er mér mikils virði
að þú virtir hann Torfa minn mikils,
og varst mjög ánægð með manns-
efni mitt.
Elsku „amma sín“, ég vildi að þú
hefðir verið hjá okkur lengur en ég
verð þó að játa það að í hjarta mínu
veit ég að þetta var rétti tíminn fyr-
ir þig til að kveðja. Þú varst alltaf
dugleg að hrósa mér og segja mér
hversu vænt þér þótti um mig. Mér
þykir óskaplega vænt um að ég
skuli vera skírð í höfuðið á þér.
Takk fyrir einlægnina þína og ást
alla mína ævi og vona ég að í fram-
tíðinni geti ég fetað í fótspor þín í
ömmuhlutverkinu.
Þín
Sigríður Pétursdóttir
(Sigga litla).
Ég man þegar amma var alltaf að
segja mér söguna af því þegar ég
fæddist. Ég var fyrirburi og þar af
leiðandi var ég í hitakassa. Amma
var ákveðin í að sjá mig sem fyrst
og tókst henni að verða fyrsti ætt-
ingi minn til að sjá mig. Hún fór síð-
an að tala aðeins við mig og þegar
hún gerði það þá sneri ég höfðinu í
áttina til hennar. Ég hef greinilega
þekkt röddina hennar frá því að
mamma og hún voru að tala saman
meðan ég var í maganum á mömmu.
Þetta er saga sem ömmu minni
þótti gaman að segja mér, og mér
fannst alltaf jafn gaman að heyra
hana. Hún sagði hana alltaf eins og
alltaf af jafn mikilli nákvæmni.
Alltaf þegar við mamma gistum
hjá ömmu um helgar fékk ég
ömmubrauð með lambakæfu og
ekta flóað súkkulaði á sunnudags-
morgnum. Með þessari máltíð var
alltaf lítill leikur sem var þannig að
amma kom til mín þegar ég vaknaði
og spurði hvað mætti bjóða ung-
frúnni í morgunmat. Alltaf var það
sama svarið: Ömmubrauð með
lambakæfu og ekta flóað súkkulaði.
Það sem mun alltaf lifa í minni
mínu eru allar glæsilegu veislurnar
sem amma hélt. Allar kræsingarnar
sem hún bakaði og eldaði. Þegar þú
fékkst þér af þessum glæsilegu veit-
ingum þá vildirðu ekki hætta að
borða. Á jólunum var alltaf lamba-
læri og það heppnaðist alltaf svo
vel. Lambalæri, brúnaðar kartöflur,
salat, verðlaunasulta, brún sósa og
annað meðlæti. Það verður erfitt að
halda ekki jólin á Reynivöllum 6
með marmaraborðið sem jólatré.
Ég vissi alltaf að amma var ekki
blóðskyld mér en það skiptir mig
voða litlu máli því að hún Sigga er
eina amman sem ég hef nokkurn
tímann átt. Hún tók bæði mér og
mömmu opnum örmum eins og við
værum hennar eigin.
Ég man þegar amma kom með
nýtniskólann. Þar lærði ég að nýta
hvern einasta hlut sem ég fékk.
Þótt ég hafi verið ung þá kemur
reynslan úr nýtniskólanum alltaf til
nota á einn eða annan hátt. Hún var
líka með lista yfir allt það góða um
mig. Neðst á listanum stóð að ég
væri ekki montin. Því miður get ég
ekki staðið við það þar sem ég verð
að monta mig af því að eiga svona
frábæra ömmu. Ég vona að mér
verði fyrirgefið.
Að lokum vil ég svo þakka ömmu
minni fyrir allt sem hún hefur gert
fyrir mig og aðra. Ég væri ekki sú
manneskja sem ég er í dag ef það
væri ekki fyrir ömmu mína.
Bóel.
Sigríður Kristjánsdóttir móður-
systir mín er látin. Það er svo ótal
margt sem kemur upp í hugann á
þessari kveðjustundu. Ég lítil stúlka
í heimsókn hjá Siggu og Kristjáni á
Selfossi. Mér tekið tveim höndum
og lyft upp á ísskápinn og kölluð
Baddý.
Sigga frænka hefur alla tíð verið
stór þáttur í lífi mínu og það hefur
verið mér mikill styrkur að eiga
hana að. Móðir mín og hún voru
mjög nánar og reyndar mjög líkar,
það var því ekki skrítið að í Siggu
sá ég móður mína.
Margar sögur heyrði ég af æsku
systranna í Bár og ævintýrum
þeirra. Sigga var kjörkuð, ráðagóð
og skemmtileg. Við afkomendur
þessara systra höfum notið ríkulega
ávaxtanna af systrakærleik þeirra.
Sigga var sterk bæði andlega og
líkamlega. Þess vegna gátu hugur
og hönd fylgst að. Það má með
sanni segja að alltaf var hugurinn
stór. Það var allt svo einstaklega
myndarlegt við það sem hún tók sér
fyrir hendur, hvort sem það var
matseld, saumaskapur eða garð-
rækt. Um tíma var hún með helj-
armikinn vefstól heima hjá sér, þar
sem hún óf teppi af fallegustu gerð.
Þar voru nú ekki vindhöggin slegin.
Flatkökubakstur í bílskúrnum þar
sem öflugustu aðferðum var beitt,
svo fátt eitt sé nefnt.
Sigga hafði einstakt lag á börn-
um. Þau eru ófá börnin í fjölskyld-
unni sem hafa notið þess. Sigga var
trúuð og hún trúði á mátt bæn-
arinnar. Ég veit að hún bað fyrir
þeim sem stóðu henni nær hjarta og
áttu um sárt að binda. Ljóðelsk var
hún, enda sprottin úr jarðvegi Ís-
lendingasagna og rímnakveðskapar.
Á áttræðisafmæli sínu sem haldið
var í Bár flutti hún hugrenningar
sínar á þessum tímamótum. Ég dáð-
ist að því hve vel máli farin hún var
og hve flottur textinn var.
Sigga missti Kristján sinn á besta
aldri, hann var mikill harmdauði
allra sem til þekktu. Síðar hóf hún
búskap með Bóasi, mér fannst að þá
tæki hún gleði sína á ný og yrði
sjálfri sér lík.
Það eru margir sem sakna Siggu
frænku minnar sárt, en við munum
ylja okkur við minningarnar sem við
eigum um hana.
Þórunn.
Þegar ég hugsa um Siggu frænku
mína, sem var ein af yngri systrum
Kristjönu ömmu minnar, sé ég ekki
bara ömmusystur, heldur mann-
eskju sem var allt það sem góð móð-
ir, amma og góður, traustur banda-
maður er. Það fyrsta sem mér
dettur í hug er trygglyndið og
dugnaðurinn sem einkenndi hana.
Það var sama hvað hún tók sér fyrir
hendur, alltaf var það prýðisvel af
hendi leyst hvort sem það var mat-
argerð, bakstur eða handavinna.
Sigga var höfðingi heim að sækja og
móttökurnar voru eftir því og hver
og einn jafn mikilvægur.
Í prjónaklúbbnum okkar var allt-
af gaman þegar Sigga kom. Hún
hafði frá svo mörgu skemmtilegu að
segja og gaman að sjá handavinn-
una hennar. Það var alltaf svo fal-
legt og vel gert. Það var líka ákveð-
in hátíð að halda klúbbinn hjá henni
því að þar var allt svo flott. Nýtnin
var í fyrirrúmi og litlu var hent.
Kötturinn Mýsla gegndi lykilhlut-
verki á heimilinu og var meðhöndl-
uð eins og drottning. Það var bros-
að mikið að samskiptum þeirra
stallsystra.
Ég þakka fyrir allar góðu og ynd-
islegu minningarnar sem ég á um
Siggu frænku. Allir sem kynntust
henni fengu allan þann kærleika og
tryggð sem hún átti til. Veri hún
Guði falin og hafi hún þökk fyrir allt
það góða sem hún hefur gefið af sér.
Ég votta börnum, tengdabörnum
og barnabörnum samúð mína.
Kristjana Jónsdóttir.
Elsku amma, ég hef aldrei áður
skrifað minningargrein, hingað til
hefur enginn dáið sem skipti mig
eins miklu máli og þú gerðir. Það
breytti engu þó þú værir ekki blóð-
skyld mér, þú varst amman mín, sú
eina sanna.
Það er ekki auðvelt að kveðja þig,
í eigingirni minni vonaðist ég til að
þú yrðir heilsuhraust 100 ára gam-
almenni. Það er svo sárt að horfa
uppá þann sem manni þykir vænt
um missa heilsuna. En ég er þakk-
lát fyrir hvað baráttan stóð stutt yf-
ir hjá þér.
Þú varst mikill áhrifavaldur í lífi
mínu og ert enn. Ég leit upp til þín,
dýrkaði og dáði. Þú varst vinur
minn í blíðu og stríðu, hafðir tíma til
að sinna mér, kenna mér, leika við
mig og síðast en ekki síst að hlusta
á mig. Við sungum og dönsuðum
Óla Skans í ganginum heima hjá
þér, þú teiknaðir freknur á andlit
mitt með tússlit til að ég líktist Línu
Langsokk, við gerðum drullukökur
með gömlum áhöldum úr bílskúrn-
um þínum og ég fékk að hjálpa þér
að þrífa, baka og elda. Þú kenndir
mér að leggja fínt á borð. Þú saum-
aðir föt á mig og prjónaðir, líka á
bangsann minn. Við fórum í göngu-
ferðir í mjólkurbúðina og um hverf-
ið. Við „skrifuðumst á“ þegar ég bjó
á Búrfelli og á ég öll þau bréf í dag í
fjársjóðskistunni minni.
Hvorki fyrr né síðar hef ég getað
borðað plokkfisk en hjá þér var
hann lostæti. Þú gerðir bestu sjón-
varpsköku í heimi svo ég tali nú
ekki um „ekta flóaða súkkulaðið“
sem klikkaði aldrei.
Þú varst sérstök og alls ekki
allra, en þú varst amman mín.
Takk elsku amma fyrir að leyfa
mér að halda að ég væri uppáhaldið
þitt.
Árný Lúthersdóttir.
 Fleiri minningargreinar um
Sigríði Kristjánsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Páll
Imslan og Kristín Gísladóttir.
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
STEFANÍA RAGNARSDÓTTIR,
Brekkubyggð 17,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum í Fossvogi fimmtudaginn
8. júní.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Fjölskyldan þakkar auðsýnda samúð og vináttu vegna andláts hennar.
Gunnar Albertsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGURBJÖRG JÓNÍNA JÓNSDÓTTIR,
lést á Sjúkrahúsi Akraness þriðjudaginn 21. júní.
Útförin fer fram frá Hólmavíkurkirkju miðviku-
daginn 28. júní nk. kl. 14.00.
Guðmundur R. Jóhannsson, Guðrún R. Valtýsdóttir,
Marinó Jóhannsson, Guðrún Hupefeldt,
Hrafnhildur Jóhannsdóttir, Jón Pálmi Þórðarson,
Gunnar Jóhannsson,
Rakel Jóhannsdóttir, Jónbjörn Bogason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
HREFNA ÞÓRÐARDÓTTIR,
lést föstudaginn 16. júní.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Bestu þakkir færum við starfsfólki Seljahlíðar.
Margrét S. Magnúsdóttir, Ágúst Haraldsson,
Kolbrún Thorlacíus,
Magnús H. Magnússon, Sigríður Ó. Sveinsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför bóður míns, mágs og frænda,
TÓMASAR HREGGVIÐSSONAR
frá Hlíð
í Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Heilbrigðisstofnun
Vestmannaeyja.
Kærar kveðjur,
Eyvindur Hreggviðsson, Þóra Þórðardóttir,
Kristbjörg, Hreggviður og Þórunn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ELÍN KRISTÍN ÞÓRÐARDÓTTIR,
áður til heimilis í Álftamýri 24,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 21. júní.
Jarðsungið verður frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 30. júní kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hinnar látnu er bent á Kattavinafélag Íslands.
Erlendur Þórðarson,
Linda Udengård, Baldur Þorsteinsson,
Elín Anna Baldursdóttir, Þórður Hans Baldursson,
Hrafn Björnsson, Guðrún Biering,
Þröstur Hrafnsson, Arnar Hrafnsson,
Dagný Laxdal, Franklín Máni Arnarsson.
Ástkær faðir, bróðir, mágur og frændi,
ÖRN ÓLAFSSON,
Austurströnd 10,
sem lést þriðjudaginn 13. júní verður jarðsunginn
frá Áskirkju sunnudaginn 25. júní kl. 11.00.
Ívar Jóhann Arnarson,
Snjólaug Guðrún Ólafsdóttir, Haraldur Briem,
Jón Hjaltalín Ólafsson, Þórunn Þórhallsdóttir,
Arnþrúður Jónsdóttir, Gunnar Haukur Stefánsson,
Ólafur Andri Briem,
Þórhalla Sólveig Jónsdóttir, Ármann Einarsson.
Þórunn Snjólaug Gunnarsdóttir, Jón Hjaltalín Ármannsson.