Morgunblaðið - 28.08.2006, Qupperneq 30

30 MÁNUDAGUR 28. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Lokað
Afgreiðsla Deloitte í Reykjavík verður lokuð í dag mánudaginn
28. ágúst, frá kl. 14.00 vegna útfarar
STELLU STEFÁNSDÓTTUR, móttökuritara.
Deloitte.
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir og afi,
GARÐAR PÉTUR INGJALDSSON
fyrrverandi iðnkennari,
Valagili 11,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsi Akureyrar föstudaginn
18. ágúst.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju miðvikudaginn
30. ágúst kl. 13:30.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hins látna láti
Fjórðungssjúkrahús Akureyrar njóta þess.
Svava Svavarsdóttir,
Steindór Helgason, Lára Þorvaldsdóttir,
Andri Steindórsson.
✝ Stella Stef-ánsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 26.
apríl 1956. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
17. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Þor-
björg Hannesdóttir
frá Hvammstanga,
f. 21.11. 1927, d.
12.7. 1992, og Stef-
án Grímur Jónsson
véltæknifræðingur í
Reykjavík, f. 7.5.
1923, d. 4.1. 2000. Bróðir Stellu er
Jón Hannes verslunarmaður, f.
26.9. 1963, maki Gunnhildur Dav-
íðsdóttir hjúkrunarfræðingur, f.
15.7. 1964, dóttir þeirra er Þor-
björg Birta, f. 25.11. 1995. Jón
Hannes átti fyrir soninn Grím
Ara, f. 15.8. 1988 og Gunnhildur
átti fyrir soninn Davíð Aron
Björnsson, f. 9.3. 1989.
Stella giftist Ólafi Gunnarssyni,
f. í Reykjavík 20.4. 1955. Þau eiga
þrjá syni, þeir eru: 1) Gunnar bíla-
málari, sambýliskona Sigrún Ýr
Svansdóttir verslunarkona, f.
21.2. 1984, 2) Stefán Hrafn vél-
skólanemi, f. 10.12. 1981 og 3)
Ólafur Þór nemi, f. 6.8. 1989. Þau
skildu.
Stella giftist Halldóri Sigurðs-
syni járnsmið, f. 11.10. 1950. Börn
hans eru: 1) Sigursteinn vöru-
flutningabílstjóri, f. 20.3. 1970,
sambýliskona Ca-
milla Holm Chem-
nitz, f. 13.2. 1981. 2)
Guðbjörg Eva við-
skiptafræðingur, f.
5.11. 1974, gift
Rúnari Má Smára-
syni, matreiðslu-
meistara, f. 26.6.
1971, börn þeirra
eru Tinna Rún, f.
23.11. 1989, og Dag-
ur Karl, f. 30.3.
2005. 3) Elísabet
viðskiptafræðinemi,
f. 18.7. 1977, gift
Birgi Leifi Hafþórssyni atvinnu-
golfara, f. 16.5. 1976, börn þeirra
eru Ingi Rúnar, f. 16.4. 2000, og
Birgitta Sóley, f. 26.4. 2004. 4)
Halldór Ægir þrívíddarteiknari,
f. 18.10. 1979, sambýliskona Þór-
hildur Ögn Jónsdóttir grafískur
hönnuður, f. 21.12. 1981, sonur
þeirra Úlfur Ægir, f. 4.7. 2006.
Stella ólst upp í Lönguhlíð, hún
stundaði nám í Hlíðaskóla og
Austurbæjarskóla. Stella starfaði
m.a. hjá Heildverslun Péturs Pét-
urssonar, Ríkisféhirði og Fiski-
félagi Íslands, sem ritari. Vann
hjá Löggiltum endurskoðendum,
síðar Deloitte, þar starfaði hún
sl.15 ár sem ritari, eða þar til hún
hætti störfum vegna veikinda
sinna.
Stella verður jarðsungin frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku besta Stella mín.
Amma Stella.
Ég veit ekki hvernig ég á að
byrja. Efst í huga mér er þakklæti.
Þakklæti til þín fyrir þær ynd-
islegu stundir sem við áttum sam-
an. Þakklæti fyrir að hafa fengið að
kynnast þér og þekkja þig og þína
lífsgleði og hlátur. Þú varst alltaf
brosandi. Alltaf gefandi af þér.
Þakklæti fyrir allan þann kærleik
og alúð sem þú sýndir börnunum
mínum. Amma Stella, því það
varstu ævinlega kölluð á mínu
heimili frá því dóttir mín fór að
tala og hafa vit til, afi Dóri og
amma Stella. Alltaf í einu og sömu
setningunni. Þið Tinna Rún áttuð
svo gott samband og náðuð svo vel
saman. Henni fannst alltaf svo gott
að koma til ykkar afa Dóra og Óla
Þórs. Hún skemmti sér sjaldan
betur en með ykkur, enda glað-
værð og hlátur ávallt ríkjandi á
ykkar heimili. Minningar frá liðn-
um árum koma upp í hugann; jóla-
trésskemmtun fjölskyldunnar þinn-
ar sem þú bauðst börnunum alltaf
á og sem við Rúnar fengum með
miklu stolti að kynnast um síðustu
jól. Jólaveislur og aðrar matar-
veislur sem þið pabbi töfruðuð
fram fyrir okkur börnin ykkar og
barnabörn. Fyrst í Garðhúsunum
svo í Lönguhlíðinni á æskuheimil-
inu þínu og nú síðast í Efstalund-
inum. Páska- og sumarheimsóknir í
sumarbústaðinn sem þið byggðuð
saman af svo miklum kærleik og
hugsjón. Og nú síðast í vor
sprengduð þið okkur öll í saltkjöts-
veislu á sprengidag! Þið voruð svo
yndislega samhent og ástfangin þið
pabbi.
Hvern hefði grunað að kallið
kæmi svona fljótt? Svona alltof
fljótt! Ég fyllist eftirsjá yfir glöt-
uðum stundum. Það er svo erfitt að
kyngja því að hafa ekki getað kvatt
þig. Að hafa ekki getað verið til
staðar þegar þú lást banaleguna.
Ég get bara vonað að einhverjar af
bænum okkar og skilaboðum sem
hvíslað var út í nóttina á fjarlægri
strönd hafi náð til þín. Ég veit þér
líður vel núna í faðmi foreldra
þinna og annarra genginna ástvina.
Elsku pabbi, Óli Þór, Stefán og
Gunnar. Ég bið algóðan Guð að
veita ykkur styrk á þessari erfiðu
stund. Hún var svo stolt af ykkur
drengjunum sínum öllum og þið
getið verið vissir um að hún hefur
ekki sleppt af ykkur hendinni þótt
hún sé horfin úr hinu jarðneska lífi.
Hún er nú fallegasti engillinn á
himnunum.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku Stella mín. Hafðu það sem
allra best þar til við hittumst aftur.
Þín
Guðbjörg Eva.
Núna er stundin runnin upp sem
við vissum að væri að nálgast en
þorðum ekki að hugsa um. Hún
Stella er núna komin á betri stað
og ég er viss um að henni líður bet-
ur.
Ég kynntist Stellu fyrir um 13
árum síðan þegar pabbi sendi mig
og vinkonu mína með blóm til konu
sem honum leist mjög vel á, hana
Stellu. Hann hafði skrifað í kortið
að ef hún hefði áhuga á að kynnast
honum betur þá skyldi hún ekki
vera hrædd við að hafa samband.
Sem betur fer hringdi Stella í
pabba, þannig fékk ég tækifæri til
að kynnast þessari góðu konu sem
átti þrjá yndislega drengi.
Það var alltaf gaman að vera í
kringum Stellu og alltaf var stutt í
grínið hjá henni. Þegar við komum
í mat til þeirra voru ævinlega sagð-
ir nokkrir brandarar yfir matnum
og mikið hlegið. Stella var með
mikinn húmor og fylgdi sá eig-
inleiki henni allt fram undir það
síðasta, þrátt fyrir að hún væri
orðin mjög veik. Ofarlega í huga er
mér sumarbústaðarferð sem við
fórum til Stellu og pabba í bústað-
inn þeirra. Þá helgi var mikið hleg-
ið, dansað og trallað fram á rauða
nótt. Pabbi sveiflaði Stellu fram og
til baka í dansinum með þvílíkum
tilþrifum. Einnig er brúðkaupsdag-
urinn þeirra 29. apríl síðastliðinn
mér ofarlega í huga, dagurinn var
fullkominn í alla staði. Þau voru
svo glæsileg og ánægð saman. Ég
var svo lánsöm að fá að vera með
henni í undirbúningnum fyrir at-
höfnina, hjálpa henni í kjólinn,
skála við hana og knúsa hana fyrir
athöfnina. Þessi dagur líður mér
seint úr minni og er hann mér mik-
ils virði.
Ég kveð með trega góða konu,
minning hennar mun lifa í hjarta
mér um alla framtíð.
Hvíl í friði elsku Stella mín, ég
mun minnast þín með hlýhug og
virðingu og verð ævinlega þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast þér.
Elísabet.
Stella, systurdóttir mín, ólst upp
ásamt yngri bróður hjá foreldrum
sínum í Lönguhlíðinni. Í sama húsi
bjuggu líka afi og amma, frændur
og frænkur. Í næsta nágrenni var
hópur frændfólks og margir vinir.
Var því oft mikið líf og fjör í hverf-
inu.
Þegar Stella fæddist, skrifaði
amma hennar: „Það er dásamlegt
að fá lítið barn á heimilið. Ekkert
er til sem jafnast á við það, því það
er guðsgjöf. Nú þarf sem sagt eng-
um að leiðast.“ Engum leiddist
heldur með Stellu, því hún var
hress og skemmtileg. Bráðfyndnar
frásagnir hennar vöktu oft mikla
kátínu og hlátur.
Okkur þótti hún líkjast mjög
mömmu sinni, sem var ótrúlega
glaðlynd og dugleg í sínum lang-
varandi veikindum. Um tíma var
hún á sjúkrastofnun með góðri vin-
konu, sem lést ung. Hún hét Stella
og þaðan er nafnið komið á dótt-
urina.
Stella okkar var líka kjarkmikil
og dugleg, tók á veikindum sínum
með óvenjulegu æðruleysi og
kvartaði aldrei. Fyrsta spurningin,
þegar litið var til hennar, var alltaf:
„Hvernig líður ykkur?“, þótt hún
væri sjálf fárveik.
Stella átti marga góða vini, sem
hugsuðu til hennar og höfðu sam-
band, sem hún var þakklát fyrir.
Hún var búin að vinna mörg ár hjá
fyrirtækinu Deloitte og lét einstak-
lega vel af starfsfólki og stjórn-
endum, sem höfðu reynst henni
mjög vel alla tíð. Það var ómet-
anlegur stuðningur og gleði fyrir
Stellu og alla hennar nánustu að fá
Hoffý frænku til landsins. Hún vék
varla frá frænku sinni síðustu vik-
una.
Halldór og fjölskylda hafa hugs-
að um það eitt að hlúa að Stellu og
gera henni lífið sem bærilegast
þessa síðustu mánuði. Einnig ber
að þakka frábæra þjónustu Karitas
og líknardeildar Landspítalans.
Nú er hún farin frá okkur, alltof
fljótt, litla stúlkan sem kom í
Lönguhlíðina fyrir 50 árum og við
söknum hennar.
Við Karl vottum Halldóri, sonum
hennar, bróður og öllum hennar
nánustu innilega samúð.
Ásta Hannesdóttir.
Hún amma okkar kvað um Stellu
eins árs gamla:
Ert á fæti eins og hind,
og þó stundum dettin.
Þú ert eins og lítil lind
Ijós og hýr og glettin.
Fuglar vorsins flykkjast heim,
fylla geiminn kvaki.
Þú ert eins og einn af þeim,
ástar gleði vaki.
Við þig dvelur von og bæn,
vinan hennar ömmu,
að þú verðir alltaf væn,
yndi pabba og mömmu.
(Hólmfríður Jónsdóttir.)
Þetta voru orð að sönnu, enda
hélt hún ætíð sínu ljósa, hýra og
glettna skapi allt sitt líf. Allan sinn
sjúkdómsferil, sem tók hana allt of
fljótt frá okkur, var hún sönn hetja
og ávallt stutt í kímnina, hláturinn
og léttu lundina.
Fyrir þrettán árum kynntist hún
Halldóri Sigurðssyni og var það
upphaf að ástríku og traustu sam-
bandi og veit ég að þessi ár hennar
með Dóra hafa verið hennar bestu
og skemmtilegustu. Þau voru mjög
samrýnd og gerðu lífið skemmti-
legt og ánægjulegt.
Þegar Stella og Dóri gengu í
hjónaband tóku synir Stellu það að
sér að taka til og þrífa heimili
þeirra í Garðabæ eftir dýrðlega
brúðkaupsveislu þar. Ég var mjög
hrifin af fagmannlegu handbragði
þeirra bræðranna við húsverkin og
lét það í ljósi við þá. Þeir svöruðu
einum rómi: „Við erum nú ekki
synir hennar Stellu fyrir ekki neitt!
Okkur var kennt að ganga frá
heimilinu í röð og reglu, svo að-
koman væri hugguleg.“
Það var bjart og skært ljós, sem
slokknaði í hug okkar, þegar Stella
kvaddi, en minningin um hana lifir
og lýsir okkur fram á veginn.
Dóri, Gunnar, Stefán, Óli Þór og
Jón Hannes, megi ljós hennar
skína í hjörtum ykkar allt ykkar líf.
Innilegustu þakkir til starfsfólks
líknardeildar Landspítalans í
Kópavogi fyrir yndislega um-
hyggju, hlýju og umönnun, sem
það veitti Stellu og okkur, sem vor-
um hjá henni til síðustu stundar.
Hólmfríður
Steingrímsdóttir.
Nú skilja leiðir og margs er að
minnast.
Í æsku passaðir þú mig, sex ára
aldursmunur var á okkur og ég leit
mjög upp til þín, eins skemmtileg
og stríðin og þú varst. Seinna þeg-
ar þú eignaðist Gunnar passaði ég
fyrir þig, og svo skemmtilega vildi
til að við eignuðumst báðar strák
með mánaðar millibili, þú Stefán og
ég Hauk. Þeir náðu vel saman,
urðu góðir vinir og æfðu skíði sam-
an í nokkur ár. Á þeim tíma tókst
með okkur náinn vinskapur og við
bardúsuðum margt saman. Það var
alltaf gott að koma til þín, hvort
sem það var til að ræða málin,
gantast eða fá ráðleggingar. Enn
einn sólargeisli, hann Óli Þór, kom
svo inn í líf þitt; nú áttir þú þrjá
yndislega stráka. Þú elskaðir að
vera í móðurhlutverkinu, varst góð
móðir og vinur strákanna. Er ég sit
hér og skrifa þessar fátæklegu lín-
ur í kveðjuskyni, þjóta óteljandi
minningar um huga mér, því hvað
annað er hægt þegar í hlut á eins
litríkur persónuleiki og þú varst?
Ég gleymi aldrei þeirri stund þeg-
ar ég sat heima hjá þér í Lönguhlíð
og þú sagðir mér frá frábærum
manni sem þú hefðir kynnst, ég sat
hinum megin við eldhúsborðið eins
og krakki að opna fyrsta jólapakk-
ann og hrópaði: „Ég þekki hann, ég
þekki hann!“ Því þetta var hann
Dóri, sem við Alfreð höfðum þekkt
um alllangt skeið.
Upp frá því myndaðist góður
vinskapur okkar fjögurra og okkur
opnaðist heill heimur af virkilega
skemmtilegum samverustundum,
ferðum í ættaróðalið Þórorm-
stungu, sumarbústaðinn ykkar, í
útilegur og til útlanda. Þrátt fyrir
veikindi þín náðum við að fara í
eina útilegu í sumar og áttum þar
yndislega stund saman með góðum
vinum.
Það var alltaf óskaplega gaman
að umgangast þig; húmorinn aldrei
langt undan og frásagnargleði þín
með einsdæmum svo maður veltist
um af hlátri, leikur þinn og til-
burðir á meðan þú sagðir frá voru
engu líkir. Ég á eftir að sakna
óskaplega þessara stunda með þér,
því reglulega rifjuðum við upp at-
vik og minningar sem komu okkur
til að hlæja, sem og öðrum í kring-
um okkur.
Þú gafst mér gælunafnið Sól-
fríður og á móti kallaði ég þig
Stellfríði, en þetta var samt svona
meira á milli okkar þó nokkrir
tækju upp á því að kalla okkur
þessum nöfnum við viss tækifæri.
Betri eiginmann en Dóra var
ekki hægt að hugsa sér fyrir þig,
hann var stoð þín og stytta í lífinu
og þar til yfir lauk. Elsku Stella,
þú munt lifa sterkt í minningu okk-
ar, við verðum til staðar fyrir
prinsana þína þrjá. Ég kveð þig,
bestasta besta frænka í heimi, þú
varst yndisleg, skemmtileg, og frá-
bær vinur. Hvíldu í friði. Elsku
Dóri, Gunnar, Stefán, Óli Þór og
Jón Hannes. Megi Guð vaka yfir
ykkur og gefa ykkur styrk á sorg-
arstund.
Sólveig Hauksdóttir.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Við ótímabært fráfall starfs-
manns okkar, Stellu Stefánsdóttur,
á vel við að fara með þetta erindi
úr Hávamálum. Orðstír Stellu er
flekklaus og stráður skemmtilegum
minningum hjá okkur sem hana
þekktum. Hún var duglegur og
Stella Stefánsdóttir