Morgunblaðið - 09.09.2006, Blaðsíða 28

Í hásæti Eins og drottning trónir Hrafnhildur Eiríksdóttir í „kóngastól“ hjá mömmu sinni.
Ég hef heyrt að það hafieitthvað með kynlíf aðgera,“ svarar ÞórunnLárusdóttir leikkona
hnellin þegar hún er innt eftir því
hvað orsakar afburðafrjósemi leik-
kvenna í sýningunni Eldhús eftir
máli eftir Völu Þórsdóttur sem sýnt
er í Þjóðleikhúsinu. Þórunn eign-
aðist soninn Kolbein Lárus fyrir um
einum og hálfum mánuði, sex vikum
eftir að starfssystir hennar, Aino
Freyja Järvelä, ól dótturina Hrafn-
hildi. Báðar voru þær þannig með
laumufarþega innanborðs þegar
þær stóðu á sviðinu á Smíðaverk-
stæðinu á síðasta leikári. Þriðja
leikkonan, María Pálsdóttir, væntir
sín svo í janúar næstkomandi þann-
ig að lítil leikarakríli halda áfram að
vera viðloðandi sýninguna, þegar
hún verður tekin aftur til sýninga
nú um helgina.
„Ég hef líka heyrt þá skýringu að
það sé gegnumtrekkur á Smíða-
verkstæðinu,“ bætir María við og
uppsker hlátur stallsystra sinna
sem upplýsa í hálfkæringi að í raun-
inni sé Kjartan Guðjónsson, eini
karlleikarinn í sýningunni, faðir
allra barnanna. „Að öllu gamni
slepptu er svolítið magnað hvað
hann er næmur,“ heldur María
áfram. „Ég held að í öllum þremur
tilfellum hafi hann gengið að okkur
og spurt hvort við værum ófrískar
áður en við vorum búnar að segja
nokkrum í hópnum frá þessu. Og þá
þurfti maður að ljúga einhverju – að
þetta væri bara brjóstahaldarinn
eða eitthvað.“
Kenndi jólaátinu um
Aino Freyja tekur undir þetta.
„Til að byrja með var þetta algjört
leyndó hjá manni,“ segir hún og
Þórunn kinkar kolli. „Ég man að ég
bjó til ægilega lygasögu eftir jólin
þegar ég sagði að ég hefði sleppt
mér í átinu yfir hátíðirnar og væri
þess vegna búin að fitna. Þegar
Aino sagði mér að hún væri ólétt
þurfti ég virkilega að bíta á vörina
til að missa ekki út úr mér að ég
væri það líka. Mig langaði svo að
segja frá þessu.“ Aino Freyja brosir
út í annað: „Einhvern tímann þegar
Þórunn var að skipta um búning sló
það mig að ég kannaðist eitthvað
við lagið sem var komið á líkamann
á henni. Ég kunni samt ekki við að
spyrja ef vera skyldi að hún hefði
bara fitnað. Svo tilkynnti hún þetta
daginn eftir yfir hópinn.“
„Við vorum endalaust að tilkynna
um óléttur,“ stingur María að og
játar að kannski hafi þungun hinna
tveggja haft áhrif á að hún ákvað að
slá til.
„Ég á fjögurra ára son fyrir og
það stóð alltaf til að koma með fleiri
börn, áður en hann yrði ellidauður.
En þegar þær voru báðar komnar
með bumburnar fóru eggjastokk-
arnir að hringla á fullu og þar sem
tíminn hentaði mér vel var ekki eft-
ir neinu að bíða.“
Hálfundarlega á hlið
Þær Þórunn og Aino Freyja
segja það hafa verið mikils virði að
fylgjast að á meðgöngunni, bæði á
æfingatímabilinu og eins eftir að
sýningar hófust. „Það væri reyndar
mjög athyglisvert að láta þau
Hrafnhildi og Kolbein Lárus hlusta
á sýningu því þau voru auðvitað
með á öllum sýningum í vor,“ segir
Aino Freyja. „Þau hljóta hreinlega
að kannast við hana.“
Líkt og til að bregðast við þessari
athugasemd hefur Kolbeinn Lárus
upp raust sína af ákefð og vill
greinilega vera með í viðtalinu.
„Unnusta“ hans Hrafnhildur er öllu
yfirvegaðri og horfir róleg á þegar
Þórunn þaggar niður í unga mann-
inum með vel þeginni næringu,
þannig að spjallið getur haldið
áfram og talið berst að sýningunum
fram undan. „Auðvitað ætluðum við
Aino að vera í barnseignarfríi en
þar sem það verða bara örfáar sýn-
ingar fannst mér þetta í lagi,“ segir
Þórunn og Aino Freyja samsinnir.
„Nú er maður bara byrjaður að
mjólka og búinn að koma sér upp
lager inni í frysti,“ segir hún. Þór-
unn hyggst hins vegar gefa drengn-
um sopann sinn rétt áður en hún fer
inn á svið. „Svo vona ég bara að
minnið og textinn hverfi ekki í
brjóstagjafaþokunni!“
Eins og mörgum leikhúsgestum
er ferskt í minni fjallar sýningin
öðrum þræði um barneignir, barn-
leysi og samband móður og barna.
Leikkonurnar segja ástand þeirra
því ekki hafa spillt fyrir nema síður
sé. „Það var allt í lagi að það sæist á
mér því minn karakter hefði alveg
eins getað átt von á einu barninu í
viðbót,“ segir Þórunn, sem leikur
sex barna móður í stykkinu. „Ólétt-
an dýpkaði bara mína upplifun til-
finningalega og vonandi skilaði það
sér til áhorfenda.“ Staða Aino
Freyju var svolítið öðruvísi. „Ég
leik óbyrju í verkinu þannig að ég
var í hálfgerðum feluleik allan tím-
ann. Reyndar kom sér vel að vita af
þessu snemma á æfingaferlinu
þannig að tekið var tillit til þessa
þegar búningurinn minn var snið-
inn. Þetta var dragt sem var mjög
bein í sniðinu og tekur af allar línur.
Síðan var gert ráð fyrir að hægt
væri að víkka hana og þannig tókst
að fela bumbuna – í rauninni alveg
ótrúlega lengi. Undir lokin var ég
nú samt farin að ganga hálfund-
arlega, eiginlega á hlið svo prófíll-
inn sæist ekki. Ég var síðan komin
rúma sjö mánuði á leið þegar Sól-
veig Arnarsdóttir tók við af mér í
sýningunni.“
Maginn dreginn inn
Hlutverk Maríu varð síðan upp-
spretta fjörugra samræðna á fæð-
ingardeildinni í júní. „Þannig er að
persónan mín fæðir fjögur börn að
viðstöddum ljósmæðrum sem í leik-
ritinu eru hreinlega gerðar að
skrímslum,“ segir hún og Aino
Freyja kinkar kolli. „Ég var á spít-
alanum í fjóra daga þegar Hrafn-
hildur fæddist því hún var tekin
með keisara. Undir lokin þegar ég
var að fara heim spurðu ljósmæð-
urnar mig loks hvort mín reynsla af
þeim hefði nokkuð verið eins og í
leikritinu.“
María getur því allt eins átt von á
viðbrögðum í janúar, þegar hún
verður gestur fæðingardeildarinnar.
„Það verður spennandi að heyra
hvort þær hafi séð sýninguna og
geri athugasemdir,“ segir hún og
hér þykir Þórunni tilhlýðilegt að
taka fram að ljósmæður séu „örugg-
lega samansafn af yndislegasta
fólki“ sem til er á landinu. „Guð
minn góður hvað þetta eru almenni-
legar konur,“ segir hún með djúpri
áherslu og hinar tvær taka undir.
María bætir því við að þungunin
nú gæti breytt örlítið hlutverki
hennar í leikritinu. „Þegar ég kem
inn í sýningunni er ég í þröngum
kjól og tilkynni sigri hrósandi að ég
sé ófrísk – sem enginn hefur vitað.
Nú sést einfaldlega að ég er ófrísk
þannig að þegar ég segi frá því að
ég sé ekki enn búin að segja mann-
inum mínum frá því hljómar það
svolítið heimskulega. En mér finnst
það skemmtilegur núans og opnar
fyrir nýja túlkun. Svo gæti ég nátt-
úrlega bara dregið inn magann eins
og ég gerði í sýningunni Veislunni
hér um árið …“
Lítill karl í keng Kolbeinn Lárus Petersen nýtur þess að kúra uppi við malla mömmu.
Gegnumtrekkur á Smíðaverkstæðinu
Brjóstagjöf og barnahjal
hefur að undanförnu ver-
ið samofið æfingum leik-
enda í Eldhúsi eftir máli
sem sýnt er í Þjóðleik-
húsinu. Bergþóra Njála
Guðmundsdóttir ræddi
við þrjár frjósemisgyðjur
og tvo fyrrverandi
laumufarþega.
Morgunblaðið/Ásdís
Barnalán Þórunn, María og Aino Freyja stoltar með afkvæmi sín hið innra sem ytra. Fyrir framan er „kær-
ustuparið“, Kolbeinn Lárus og Hrafnhildur, sem hafa „þekkst“ frá því mörgum mánuðum fyrir fæðingu sína.
ben@mbl.is
daglegt líf
28 LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ