Morgunblaðið - 09.09.2006, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 2006 45
spennt og ánægð að það geislaði af
þér gleðin, þú ætlaðir að flytja til Eg-
ilsstaða, ég samgladdist þér, en innst
inni fannst mér það ömurlegt, mér
leið eins og þegar þú fluttir frá Hofs-
ósi, þú varst að fara frá mér aftur. En
á Egilsstöðum eignaðistu góða vini og
þú varst svo hamingjusöm og ánægð
með lífið, en þá varstu tekin frá okk-
ur, þegar lífið brosti svo breitt til þín.
En núna ertu komin til ömmu, þar
sem þú vildir alltaf vera, og þarft ekki
lengur að rífast við okkur hin frænd-
systkinin um ömmu. En elsku Unnur,
minningin um þig mun alltaf lifa í
hjarta mínu, ég geri allt sem ég get til
að standa við bakið á fjölskyldu þinni,
eftir þennan mikla missi. Hafðu það
gott með ömmu.
Þín frænka og vinkona,
Bylgja.
Elsku Unnur Bettý, þetta mánu-
dagskvöld var eitt af því óraunveru-
legasta sem ég hef upplifað, ég sat
heima í stofu fyrir framan sjónvarpið
þegar síminn hringdi, símtalið byrj-
aði bara á spjalli og áður en ég vissi af
fékk ég kalda vatnsgusu í andlitið
þegar ég fékk þær slæmu fréttir að
þessi unga stúlka í slysinu fyrir aust-
an hafi verið þú. Svona fréttum er
alltaf erfitt að kyngja, sérstaklega
þegar svona góðhjartaðar manneskj-
ur eru teknar frá okkur, persóna eins
og þú sem alltaf var tilbúin til að
hjálpa öðrum sama hvernig á stóð.
Það var enginn minni en aðrir í sam-
félaginu í þínum augum.
Ég man þegar Unnur kom í blokk-
ina fyrst, það var nú ýmislegt prakk-
arast á þeim tíma sem við vorum
saman í blokkinni. Leikherbergið
sem mömmur okkar útbjuggu handa
okkur í kjallaranum. Þær voru ekki
fáar ferðirnar sem við hjóluðum í
sveitina til að kíkja á hænsnin.
Nú þegar við Unnur vorum orðnar
hálffullorðnar lágu leiðir okkar ekki
mikið saman en þó reyndum við að
halda tengslin. Við héldum okkar
hefð að fara á hverjum aðfangadegi í
messu sama hvernig veðrið var, við
létum okkur hafa það. Seinasta að-
fangadag var engin messa okkur til
mikillar gremju en það bættist nú
upp því við vorum svo heppnar að
vera að vinna saman akkúrat þennan
dag. Við fengum alla vega að vera
saman þennan dag ætli það hafi ekki
verið eitthvað sem okkur þótti mik-
ilvægt þó við hefðum kannski ekki
áttað okkur á því fyrr en í fyrra ein-
mitt þegar messan okkar var felld
niður. Heimurinn getur verið svo
grimmur oft að það nær engri átt,
loksins þegar lífið leikur við mann vill
það oft taka snöggan og oft ekki fal-
legan endi.
Ég trúi að Unnur eigi eftir að fylgj-
ast með og gæta okkar. Mér þótti
rosalega vænt um hana, ég hafði aldr-
ei trúað hvað það væri erfitt að missa
svona nálægan vin. Þegar ég var
fimm eða sex ára dó afi minn og ég
skildi aldrei af hverju mamma var að
gráta yfir því að hann væri dáinn, en
á þessu augnabliki þegar ég rifja
þetta upp skil ég hana fullkomlega.
Elsku Guðrún og Gummi, ég veit
að amma Bettý tekur vel á móti Unni
ykkar og mun hugsa óskaplega vel
um hana fyrir ykkur, við þurfum ekki
að hafa neinar áhyggjur að hún sé
ekki í góðum höndum. Ég votta ætt-
ingjum og vinum alla mína samúð um
leið kveð ég góða vinkonu með sökn-
uð í hjarta. Þín vinkona
Matthildur.
Í dag ríkir mikil sorg í huga mín-
um, síst átti ég von á að kveðja þig
svo snöggt. Fregnin um að Unnur
Bettý Guðmundsdóttir hefði verið
tekin frá okkur í hörmulega slysi 28.
ágúst sl. varð mér mikill harmur og
hef ég séð á bak góðum vini. Þó leiðir
okkar hafi legið í sundur með árunum
og við hist æ sjaldnar fór ávallt vel á
með okkur.
Það eru margar minningarnar sem
fljúga gegnum hugann og gleymi ég
seint þeirri stundu þegar þú komst til
mín og skráðir þig í björgunarsveit-
ina, Unglingadeildina Trölla. Þarna
kom 14 ára stelpa, full af krafti og
dugnaði sem ávallt tókst að virkja
krakkana með í það sem gera þurfti.
Ef eitthvað þótti miður skemmtilegt,
heyrðist gjarnan í Unni, „það þarf nú
stundum að gera leiðinlegu hlutina
líka, svo skemmtilegu hlutirnir verði
skemmtilegir og þannig er það nú
bara“. Ef eitthvað var um að vera í
Sveinsbúð á þessum árum varst þú
mætt á svæðið, byrjuð að taka til
hendinni eins og þér einni var lagið
og ekkert verið að tvínóna við hlutina.
Þegar þú minnkaðir við þig í starfi
björgunarsveitarinnar vegna anna,
sáum við á bak góðum félaga sem
starfaði af hugsjón. Þótt þú hefðir
sagt þig úr starfi sveitarinnar vegna
anna, komst þú alltaf þegar mikið var
að gera, einkum í kringum jól og ára-
mót, endaði yfirleitt með því að þú
varst komin með fullt af verkefnum
og sást ekki út úr augum, ekki var
kvartað yfir því. Síðast þegar ég
frétti af þér, var þegar þið Eygló hitt-
ust í Varmahlíð, þú á leið austur og
hún vestur.
Skyndilega kveður þú þennan
heim, mig setur hljóðan á stundu sem
þessari og velti fyrir mér tilgangi lífs-
ins.
Megi guð varðveita og blessa
minningu þína, hún mun lifa í hjarta
okkar sem þekktu þig og voru þér
samferða.
Guðmundur, Guðrún, Björn Svav-
ar, Brynjar Örn og aðrir aðstandend-
ur, votta ég ykkur mína dýpstu sam-
úð.
Ingvar Gýgjar Sigurðarson.
Við sitjum hérna og rifjum upp all-
ar góðu minningarnar sem við áttum
með þér, meðan tárin trítla niður
kinnarnar. Það eru engin orð sem fá
því lýst hversu sárt það er að missa
þig. Elsku Unnur þú vast tekin frá
okkur allt of fljótt, en við geymum all-
ar góðu stundirnar með þér í hjarta
okkar. Þú varst svo hress og kát
stelpa og þrátt fyrir hindranirnar
sem urðu á vegi þínum stóðstu alltaf
eins og klettur. Það var sama hvað þú
tókst þér fyrir hendur, þú gerðir allt
vel og varst hörkudugleg. Björgunar-
sveitin spilaði stóran þátt í lífi þínu,
þar eyddir þú mörgum stundum og
þar leið þér vel. Á síðustu árum
grunnskólagöngu okkar kynntumst
við þér best. Okkur er það minnis-
stæðast hversu dugleg þú varst að
taka þátt í félagslífi skólans og þá sér-
staklega við uppsetningu leikrits 10.
bekkjar. Það var sama hverju þurfti
að redda þú varst rokin til með bros á
vör. Svo kom að Danmerkurferðinni
og öllu því sem henni fylgdi. Þar þétt-
ist hópurinn til muna og án efa var
þetta eitt ógleymanlegasta ævintýri
bekkjarins.
Guð tók þig er þú varst í blóma lífs-
ins og maður hugsar alltaf af hverju,
af hverju þú og af hverju svona
snöggt. Það var svo margt sem við
áttum ósagt og ógert. Við viljum samt
trúa því að þér hafi verið falið annað
æðra hlutverk á öðrum og betri stað.
Guð nú vinur haldi í þína hönd,
hjálpi þér og verndi alla stund.
Gæfunnar hann leiði þig um lönd,
lukkunnar á nýjan endurfund.
Sorgir allar svífi nú á braut
sjálfur komir heill úr hverri raun.
Leysir vinur hverja þunga þraut,
þerrist tár og grói andleg kaun.
(Lilja Bjarkardóttir)
Elsku Guðmundur, Guðrún, Björn
og Brynjar, við biðjum Guð að styðja
ykkur og styrkja á þessum erfiðu
tímum, hugur okkar er hjá ykkur.
Anna Berglind, Anna Ragna
og Sara Björk.
Takk fyrir tímann sem við með þér áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð eftir kveðjuna hér.
Þinn orðstír mun lifa um ókomna daga.
Indælar minningar hjarta okkar ber.
(P.T.)
Þegar þær fréttir bárust mér að
kveldi 28. ágústs sl. að enn eitt bana-
slysið hefði orðið í umferðinni datt
mér ekki í hug að þar færi ung stúlka
sem ég þekkti svo vel en þekkti þó
ekki. Það eru einungis rúm þrjú ár
síðan ég horfði á Unni Bettý taka við
prófskírteininu sínu við skólaslit Ár-
skóla á Sauðárkróki. Þarna var hún
búin með grunnskólann og svo glöð
og ánægð með sjálfa sig, með lífið,
með allt, svo full tilhlökkunar að tak-
ast á við framhaldsskólann og lífið
sjálft og bara allt það sem framtíðin
bauð henni upp á. Í dag horfum við á
eftir þessari lífsglöðu stúlku ofan í
jörðina og við veltum því fyrir okkur
hver sé eiginlega tilgangurinn, er ein-
hver tilgangur með þessu öllu? Það er
sannarlega fátt um svör. Ég veit ekki
hver tilgangurinn er, hins vegar trúi
ég því að öll okkar tilvera sé í höndum
Guðs almáttugs og við verðum að
trúa því að allt hafi sinn tilgang, líka
líf og dauði þessarar indælu stúlku.
Það er stórt skarð sem höggvið hefur
verið í fjölskyldu Unnar Bettýjar og
við sem eftir erum verðum að horfast
í augu við það að hún er farin frá okk-
ur og við getum ekki kvatt hana eða
fullvissað hana um hve okkur þótti
vænt um hana, á annan hátt en að
hugsa til hennar og biðja þess að
henni líði vel þar sem hún er.
Foreldrum hennar, bræðrum og
öðrum aðstandendum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum algóðan Guð að styrkja
ykkur og varðveita.
Minningin um þessa indælu stúlku
lifir.
Sigrún M. Gunnarsdóttir
og fjölskylda.
Ég kynntist Unni Bettý núna um
miðjan júní er hún kom til starfa hjá
mér á sumarhótelinu Hótel Eddu
Eiðum. Ég talaði við hana í síma og
nokkrum dögum síðar var hún komin
til vinnu hjá mér. Unnur var frábær
starfskraftur og mjög fjölhæf, það
var sama hvaða verkefni henni var
rétt, allt leysti hún vel af hendi.
Ég sá hvernig sjálfstraustið jókst
með hverjum deginum sem leið. Hún
var mjög fljót að tileinka sér verkin
og þurfti ekki að segja henni nema
einu sinni hvernig gera átti hlutina og
þá gat ég treyst því að hlutirnir yrðu
vel gerðir.
Við vinnu í veitingasalnum var
henni hrósað í hástert fyrir einlæga
og góða þjónustu. Þannig var hún í
allri sinni umgengni við bæði gesti og
samstarfsmenn. Hún vildi allt fyrir
alla gera og bað ekki um neitt í stað-
inn. Hún var vinur vina sinna.
Allir starfsmenn bjuggu saman á
hótelinu og var samband okkar betra
fyrir vikið. Oft sátum við Unnur eftir
vinnu og spjölluðum um daginn og
veginn, til dæmis framtíðina og hvað
við vildum gera eftir sumarið.
Ég get ekki lýst sjokkinu sem kom
er ég heyrði að Unnur væri dáin,
þessi brosmilda, góða og yndislega
stelpa sem allir elskuðu og dáðu.
Unnur Bettý, ég þakka þér fyrir
þennan tíma sem ég fékk að kynnast
þér.
Guðmundur, Guðrún, Brynjar Örn
og Björn Svavar, megi Guð varðveita
ykkur í sorg ykkar.
Jón Gunnar, Hótel Edda Eiðar.
Elsku Unnur Bettý (bo), ég trúi
varla ennþá að þú sért farin frá okk-
ur. Við vorum bara búnar að þekkjast
í tæpt ár en vorum límdar saman all-
an tímann nema upp á það síðasta.
Ég var svo oft að hugsa til þín og ætl-
aði að hafa samband en ég hélt alltaf
að ég myndi hafa nægan tíma.
Það var svo gaman oft hjá okkur
eins og þegar við leigðum saman, þú
varst alltaf svo góð við Ragnheiði og
dýrkaði hún þig, þú varst nú viðstödd
marga atburði í lífi hennar, 1 árs af-
mælið, þegar hún fór að tala og margt
fleira sem ég ætla að segja henni frá í
framtíðinni. Hún man ennþá að þú
gafst henni lala bangsann sinn og
segir oft „Unnur“ þegar hún leikur
sér að honum.
Og þegar við vorum að fara allar
saman á skrallið ég, þú og Ríkey. Á
tímabili vorum við alltaf 3 saman. Og
eru til ófáar myndir af öllu sem við
gerðum af okkur. Árámótin seinustu
vorum við allar saman heima hjá mér
og minningarnar síðan það kvöld
verða alltaf til. Öll ferðalögin sem við
fórum í og þá séstaklega þegar við
stoppuðum í Borgarvirki og nutum
sólarinnar á leiðinni suður og svo
ferðin til Búdapest í apríl.
Ég mun geyma allar góðu minn-
ingarnar um þig alla ævi. Fallega
brosið þitt og húmorinn, traustið og
vináttan, ef það var eitthvað að varstu
alltaf fyrst á staðinn til að hjálpa.
Við gátum líka setið tímunum sam-
an og spjallað um heima og geima og
veltum oft fyrir okkur hvað fólk
myndi halda ef það hefði heyrt í okk-
ur, en þér var sama, varst bara eins
og þú varst. Ég átti eftir að segja þér
frá svo miklu sem hefur gerst í und-
anfarið hjá okkuð mæðgum en von-
andi kemur annar tími til þess.
Takk fyrir allt dúllan mín.
Nálgast nú sólin náttstaðinn,
nú ertu fjarri, vinur minn.
Skyldum við hittast í morgunmund,
mild verður gleðin við endurfund.
(Sigurður Ágústsson)
Við mæðgur vottum fjölskyldu, að-
standendum og vinum Unnar okkar
innilegustu samúð.
Inga Sk. og Ragnheiður Petra.
Elsku Unnur, það líður ekki sá
dagur að við hugsum ekki til þín,
sjáum fyrir okkur bros þitt sem lýsti
upp allt og allir tóku eftir. Við kynnt-
umst þér fyrst á Hofsósi í afmæli sem
við vorum í, þú sagðir okkur að þú
værir að fara að flytja á Krókinn. Þú
varðst brátt góð vinkona okkar og
komst í bekkinn hjá Þuríði. þegar leið
á unglingsárin minnkuðu tengsl okk-
ar en samt höfðu við samskipti. Fyrir
rúmum tveim árum byrjaðir þú að
vinna á Shellsport þar sem við unnum
og þá urðum við aftur góðar vinkon-
ur. Seinasta sumar vorum við mikið
saman bæði í vinnunni og utan henn-
ar, vorum að vinna saman næstum
því á hverjum degi. Þú varst svo opin
og hlý persóna og deildir öllu með
okkur. Þú varst hörkudugleg og
gerðir allt vel sem þú tókst þér fyrir
hendur. Þakka þér æðislega fyrir allt
sem við fengum að upplifa með þér,
þú átt stað í hjarta okkar og þér verð-
ur aldrei gleymt. Unnur, við trúum
því að þú sért á góðum stað og að þér
líði vel, sért hjá ömmu þinni sem þér
þótti svo ótrúlega vænt um.
Hvíldu í friði, elsku vinkona okkar.
Elsku Gummi, Guðrún, Bjössi og
Brynjar við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og við hugsum til ykk-
ar á þessum erfiða tíma.
Þuríður Elín og Erla Hrund
Þórarinsdætur.
Ég á mjög erfitt með að trúa að
þetta hafi gerst, mér líður eins og ég
sé föst í einhvers konar slæmum
draumi og vona að ég vakni sem
fyrst. Hvernig getur lífið verið svona
miskunnarlaust og ósanngjarnt? Að
hrifsa burtu unga stúlku í blóma lífs-
ins. Eftir erfiðleika síðustu ára var
eins og ský hefði dregið frá sólu og
geislar hennar hefðu loks náð að
verma líf hennar, en þá var öllu lokið
getur almættið verið ósanngjarnara
en það? Unnur Bettý hafði alla tíð átt
sérstakan stað í hjarta mínu, hún var
mér sem dóttir.
Unnur átti yndislega foreldra og
bræður og fjölskyldan stóð saman í
blíðu og stríðu, fyrir þau er þetta
gríðarlegt áfall eins og gefur að
skilja, elsku yndislegu Guðrún,
Gummi, Björn Svavar og Brynjar
Örn þið vitið hvernig mér líður og ég
finn sárt til með ykkur. Þið þurfið að
standa þétt saman eins og þið hafið
alltaf gert, núna er það lífsnauðsyn.
Við verðum að halda áfram þó í dag
virðist það óhugsandi.
Þótt Unnur Bettý hafi verið ung að
árum þá hafði hún þurft að þroskast
hratt og takast á við ýmsa erfiðleika
en hún kom út sem sigurvegari því
hún hafði breitt bak og var mjög dug-
leg í því sem hún tók sér fyrir hendur
af heilum hug, enda hafði hún fjöl-
skylduna sína á bak við sig, amma
hennar Bettý skipaði sérstakan sess í
hennar lífi og þegar hún kvaddi þetta
líf seint á síðasta ári var erfitt að
skilja af hverju. En kannski hefur
hún verið send á undan til þess að búa
Unni Bettý betra líf í öðrum heimi og
taka hana upp á arma sína eins og
hún var alltaf tilbúin að gera í þessu
lífi. Eflaust er tilgangur með öllu því
sem lífið býður upp á en hann liggur
ekki alltaf í augum uppi. Eina sem ég
veit er að Unnur Bettý á aldrei eftir
að hverfa úr huga mínum eða hjarta
ég elskaði hana eins og ég elska börn-
in mín án skilyrða, þannig var það
alltaf og mun alltaf verða svo lengi
sem ég lifi.
Hennar verður sárt saknað á mínu
heimili.
Amalía Sörensdóttir.
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug vegna and-
láts og útfarar ástkærs vinar míns,
RAFNS ÞÓRÐARSONAR,
Vesturgötu 32,
Akranesi.
Fyrir hönd aðstandenda og vina,
Auður Halldórsdóttir.
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför hjartkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HJALTA ÓLAFS JÓNSSONAR,
Skúlagötu 20,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunar-
heimilisins Sóltúns fyrir frábæra umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Halldóra Þ. Sveinbjörnsdóttir,
Ragna Kristín Hjaltadóttir,
Jón E. Hjaltason, Sigríður Alda Sigurkarlsdóttir,
Vignir S. Hjaltason,
Snorri Hjaltason, Brynhildur Sigursteinsdóttir,
Lilja Hjaltadóttir, Kristinn Örn Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is