Morgunblaðið - 09.09.2006, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 2006 47
✝ Ragnar HeiðarGuðmundsson
fæddist á Sauð-
árkróki 24. janúar
1938. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu aðfara-
nótt mánudagsins 4.
september síðastlið-
ins.
Foreldrar hans
voru Valgerður
Kristjana Þorsteins-
dóttir, f. 25. febrúar
1918, d. 26. maí
1989, og Guðmund-
ur Kjartan Guðmundsson sjómað-
ur á Siglufirði, f. 28. mars 1907, d.
23. ágúst 1957. Seinni maður Val-
gerðar var Sigurður Þorvaldsson
stýrimaður, f. 14. júlí 1928, d. 8.
júní 2001.
Systkini Ragnars eru: 1) Leifur
Hreggviðsson (hálfbróðir sam-
mæðra), kvæntur Kerstin Roloff.
2) Sólborg Ingibjörg, gift Kjartani
Þorgeirssyni. 3) Kjartan Björn,
kvæntur Björk Pétursdóttur. 4)
Jóhann Sævar, kvæntur Þóru
Björgu Ögmundsdóttur. 5) Freyja
Auður. 6) Sigrún Helga, gift
Sigurgeiri Marteinssyni. 7) Heið-
rún Hulda gift Birni Matthíassyni.
8) Þorsteinn Ingi, kvæntur Jónu
29. janúar 1969, gift Heimi Hall-
dórssyni, f. 3. febrúar 1967. Börn
þeirra eru: a) Daníel Snær, f. 10.
febrúar 2000, b) Rakel Björk, f.
13. ágúst 2005. 3) Erla Ösp, f. 15.
ágúst 1971. Fyrrverandi sambýlis-
maður hennar er Sverrir
Benónýsson, f. 5. janúar 1965.
Börn þeirra eru: a) Lilja Ósk, f. 24.
apríl 1991, d. 24. apríl 1991. b)
Ragnar Haukur, f. 15. júní 1992. c)
Arnar Þór, f. 3. júní 1996.
Ragnar hóf nám í bifvélavirkjun
árið 1956 hjá bifreiðaverkstæði
Sveins Egilssonar í Reykjavík.
Eftir útskrift þaðan fór hann til
Noregs og vann á bifreiðaverk-
stæði í Ósló í eitt ár. Hann fór út í
rekstur bifreiðaverkstæðis á
Siglufirði með Birgi Björnssyni í
nokkur tíma. Síðan vann hann hjá
Siglufjarðarkaupstað sem við-
gerðarmaður og bílstjóri í sam-
felld 10 ár. Hann hóf rekstur síns
eigin bifreiðaverkstæðis í maí-
mánuði árið 1979 og starfaði þar
til dauðadags.
Ragnar tók þátt í stofnun
Kiwanisklúbbsins Skjaldar og tók
frá upphafi virkan þátt í öllu
starfi klúbbsins.
Útför Ragnars verður gerð frá
Siglufjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.
Lárusdóttur. 9) Sig-
urður Óskar, d. 20.
janúar 2005, var
kvæntur Þórhöllu
Guðmundsdóttur. 10)
Einar Ásgrímur Sig-
urðsson (hálfbróðir
sammæðra), kvæntur
Stefaníu Ámunda-
dóttur.
Ragnar kvæntist
hinn 29. júlí 1967
Svanhildi Freysteins-
dóttur frá Siglufirði,
f. 18. febrúar 1940.
Foreldrar hennar
voru Freysteinn Bergmann Sig-
urjónsson trésmiður, f. 10. febr-
úar 1907, d. 3. janúar 1979, og
Sigríður Fanney Sveinsdóttir, f. 5.
janúar 1913, d. 10. desember 1975.
Bróðir Svanhildar var Haukur
Freysteinsson trésmiður, f. 31.
maí 1942, d. 23. ágúst 1981. Börn
Ragnars og Svanhildar eru: 1)
Freysteinn Sigurður, f. 25. nóvem-
ber 1967, kvæntur Kristínu M. H.
Karlsdóttur, f. 26. maí 1970. Börn
þeirra eru: a) Svanhildur Hanna,
f. 15. apríl 1988, unnusti hennar
er Sveinn Smári Grétarsson, f. 24.
desember 1986. b) Karl Ragnar, f.
21. febrúar 1991. c) Steinar Freyr,
f. 1. ágúst 1996. 2) Ragna Björk, f.
Elsku besti Raggi minn. Þakka þér
fyrir samfylgdina gegnum lífið.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
Svo, vinur kæri, vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín geta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(Höf. ók.)
Þín eiginkona,
Svanhildur.
Elsku pabbi. „Bless og góða ferð.
Sjáumst fljótlega.“ Þetta voru mín
síðustu orð til þín á sunnudaginn var.
Þið mamma voruð að halda norður
eftir að hafa verið í brúðkaupi okkar
Heimis á laugardeginum. Ég sé þig
fyrir mér í kirkjunni svo hamingju-
saman og stoltan af okkur. Við áttum
alveg yndislegan dag saman og mun
hann verða okkur dýrmætur í minn-
ingunni. Við ætluðum að hittast aftur
næstu helgi. En í stað þess erum við
komin norður til að kveðja þig.
Það eru svo margar minningar sem
fara í gegnum huga minn. Þú vannst
alla tíð mikið, en þú varst alltaf til
staðar fyrir okkur, hvort sem þurfti
að laga brotin leikföng, leggja okkur
lífsreglurnar eða bara spjalla um lífið
og tilveruna. Þegar ég fór í nám suður
til Reykjavíkur 16 ára gömul fannst
mér ég ansi fullorðin fyrstu vikurnar
en síðan fór heimþráin að gera vart
við sig og ófá símtölin hringdi ég í
ykkur, bæði til að fá ráð við elda-
mennskuna og bílinn, en samt bara
oftast til að heyra í ykkur. Á þeim ár-
um voruð þið mamma mjög dugleg að
skreppa suður til að athuga hvernig
við Steini bróðir hefðum það.
Þegar ég kynnti ykkur fyrir Heimi
tókuð þið honum opnum örmum og
hann féll inn í fjölskylduna strax við
fyrstu kynni. Ófá kvöldin sátuð þið
Heimir saman og rædduð ýmis mál
og aldrei var komið að tómum kof-
unum hjá þér. Þú varst mikill lestr-
arhestur, fréttaþyrstur og fróðleiks-
fús, hvort sem það sneri að mönnum
eða málefnum og þú hafðir skoðanir á
öllu þó að þú værir ekki alltaf að bera
þær á borð.
Þið voruð svo stolt þegar krílin
mín, Daníel Snær og Rakel Björk,
bættust í hópinn. Rakel brosti alltaf
sínu breiðasta brosi þegar þú komst
úr vinnunni, tilbúin að láta þig taka
sig í fangið svo hún gæti nú kíkt í
brjóstvasann hjá þér og skoðað gler-
augun þín og penna. Hjá Daníel var
það fastur liður að líta inn á verk-
stæðinu þínu og skoða verkfærin og
fá einn brjóstsykurmola úr krúsinni.
Elsku pabbi, ég sakna þín svo mik-
ið. Ég bið góðan guð um að styrkja
mömmu, systkini mín og okkur öll í
fjölskyldunni í sorg okkar.
Þín
Ragna.
Elsku pabbi. Það er erfitt að hugsa
til þess að þú sért ekki lengur hjá
okkur, þú sem varst stoð mín og
stytta í lífinu. Þú varst alltaf tilbúinn
til að hjálpa mér og strákunum mín-
um. Gera við bílinn, laga ýmislegt á
heimilinu eða hvað sem var, alltaf
varst þú tiltækur.
Við höfum átt saman margar
ánægjustundir í gegnum tíðina og
þakka þér sérstaklega fyrir alla
hjálpina við undirbúning fermingar
Ragnars Hauks í vor. Um síðustu
helgi vorum við í brúðkaupi Rögnu og
Heimis og áttum yndislega stund
saman. Á sunnudeginum fórum við í
bíltúr um Reykjavík og þú sýndir
okkur staðinn þar sem þú byrjaðir að
læra bifvélavirkjun fyrir nákvæm-
lega 50 árum og talaðir um hve tím-
arnir væru breyttir, vinnubrögðin
væru önnur í dag en þá. Þessi morg-
unstund okkar er mér ofarlega í huga
núna á þessari sorglegu stundu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Takk fyrir allt, elsku pabbi minn,
ég sakna þín mikið. Guð gefi okkur
styrk í sorg okkar.
Þín dóttir,
Erla Ösp.
Tengdafaðir minn, Ragnar Heiðar
Guðmundsson, varð bráðkvaddur á
heimili sínu aðfaranótt mánudags.
Þegar einhver er tekinn frá ástvinum
sínum á svo snöggan hátt, koma ótal
minningar ósjálfrátt upp í hugann.
Þegar þessi orð eru skrifuð sit ég í
stofunni og horfi á brúðarmyndina af
ykkur Svönu og hugurinn fer með
mig í ferðalag. Það eru hátt í tveir
áratugir síðan Steini kynnti mig fyrir
pabba sínum, honum Ragga eins og
hann var kallaður. Ragnar var hæg-
látur en vinnusamur maður sem gott
var að tala við. Til hans var hægt að
leita ráða með flesta hluti.
Ragnar hafði yndi af barnabörnum
sínum og bar mikið traust til þeirra.
Hann studdi þau við ýmis uppátæki
og leiðbeindi þeim í leiðinni, það á eft-
ir að vera þeim gott veganesti út í
framtíðina. Ef Raggi varð vitni að því
þegar ég skammaðist eða kvartaði yf-
ir uppátækjum barnanna gaf hann
þeim yfirleitt bros eða góðlegt glott.
Það kunnu þau að meta, enda var
traustið greinilega gagnkvæmt.
Margar fleiri minningar hlaðast upp
og erfitt er að setja þær allar niður á
blað.
Mín síðasta minning um Ragnar er
þegar þau hjónin sitja í sófanum hjá
dóttur sinni í Hafnarfirði með yngsta
barnabarnið á milli sín. Það var mikið
að gera hjá þeirri stuttu því hún príl-
aði og boraðist í afa sinn, sem var
hinn ánægðasti með uppátæki skott-
unnar. Ég stóð og fylgdist með þeim
og hugsaði með mér hve Ragnar væri
í raun hamingjusamur maður.
Það er stutt á milli gleði og sorgar.
Takk, Raggi, fyrir allar minningarn-
ar sem þú skilur eftir hjá okkur.
Elsku Svana, Steini, Ragna og
Erla, ykkar missir er mikill. Ég mun
biðja þann sem þessum heimi stýrir
að hugga og styrkja ykkur í sorginni.
Ykkar
Kristín María Hlökk
Karlsdóttir.
„Sjáumst aftur eftir viku á ættar-
mótinu,“ voru kveðjuorð okkar systk-
inanna eftir yndislegan dag. Ragna
Björk var að giftast Heimi sínum í
síðsumarblíðu og Raggi var sæll og
glaður eins og hann var nú oftast. En
nú fylgjum við honum til grafar á
þeim degi sem ættarmótið átti að
vera. Þrátt fyrir sorgina í huga okkar
gleðjumst við yfir öllum góðu minn-
ingunum frá æskuárunum og sam-
verustundum með þeim Svönu og
börnunum þeirra.
Þau hjónin hafa veitt okkur ómet-
anlega aðstoð við að byggja upp á Rá-
eyri, sumarbústaðnum okkar á Siglu-
firði, og fylgjast með honum. Án
hjálpar þeirra hefði verið erfitt að
vera með bústað svo langt frá heim-
ilum okkar.
Það var alltaf gott að hitta hann því
hann sá góðu hliðarnar á fólki og öll-
um málum og var ekki að tala um það
sem miður fór. Hann var mikill og
góður heimilisfaðir, Svana, börnin
hans og þeirra fjölskyldur voru ætíð í
fyrsta sæti.
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá,
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú,
þó ævin sem elding þjóti,
guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
– Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur – síðar.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Við minnumst Ragga með miklum
söknuði og biðjum góðan Guð að
styrkja fjölskyldu hans.
Systkinin.
Elsku Ragnar. Ég þakka þér fyrir
allt gott. Guð veri með fjölskyldu
þinni.
Þín mágkona,
Þórhalla.
Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá aftur huga þinn,
og þú munt sjá að þú grætur
vegna þess sem var gleði þín.
(Úr Spámanninum)
Hann afi okkar er dáinn og það er
sárt að kveðja hann. Hann var alltaf
til staðar fyrir okkur, hvort sem við
þurftum að láta laga hjólin okkar eða
fá aðstoð við að framkvæma þær
mörgu hugmyndir sem við fengum.
Afi þreyttist ekki á því að hafa okkur í
kringum sig. Okkar bestu minningar
um afa eru þegar hann tók okkur með
sér þegar hann var að bardúsa eitt-
hvað, hvort sem það var á verkstæð-
inu, yfir á Ráeyri, í sveitinni eða í
garðinum. Við eigum eftir að minnast
þess þegar við komum við á verk-
stæðinu og læddumst inn á skrifstofu
og nældum okkur í mola. Á leiðinni til
baka mættum við oft afa sem bara
brosti, því hann vissi alveg hvað við
vorum að gera. Svo var alltaf hægt að
fara til hans og fá svör við ýmsum
spurningum um lífið og tilveruna. Við
viljum þakka afa fyrir allar þær
minningar sem við eigum um hann og
líka fyrir alla þá ást og kærleika sem
hann sýndi okkur.
Svanhildur, Karl,
Steinar, Ragnar, Arnar,
Daníel og Rakel.
Það er svo oft sem kallið kemur
þegar síst er von. Það er ekki lengra
síðan en á laugardaginn var, 2. sept-
ember, að Ragna Björk, dóttir Ragn-
ars Heiðars Guðmundssonar, gifti sig
í Víðistaðakirkju í Hafnarfirði. Það
var bjartur og fallegur dagur, brúð-
urin í fögrum kjól og faðir brúðarinn-
ar hreyknari en orð fá lýst. Ragnar
heitinn lék við hvern sinn fingur,
gerði að gamni sínu og kenndi sér
einskis meins. Flest systkina hans og
ættingjar voru viðstödd og sátu brúð-
kaupsveisluna. Í ráði var að öll ættin,
systkini Ragnars og afkomendur,
héldu ættarmót helgina eftir, 9. sept-
ember. Allir kvöddust að veislu lok-
inni glaðir í bragði og sögðust mundu
sjást um næstu helgi.
En svo kom kallið. Aðfaranótt
mánudags varð Ragnar bráðkvaddur
heima á Siglufirði. Svona er oft
skammt milli lífs og dauða. Í stað ætt-
armóts verður jarðarför sem fram fer
í dag.
Ragnar var á 69. aldursári er hann
lést, langt um aldur fram. Hann var
öllum systkinum sínum, niðjum og
venslafólki stoð og stytta í hvívetna,
ávallt tilbúinn að hjálpa og gera allt
sem hann var beðinn um. Brotthvarf
Ragnars er okkur öllum harmdauði,
fjölskyldu hans, ættingjum, vensla-
fólki og svo Siglfirðingum öllum, þar
sem skarð er nú rofið í raðir þeirra.
En þótt við séum öll ósátt við þenn-
an skyndilega missi verður nú að
horfa til framtíðar. Þeir sem trúa á
annað líf eftir þetta geta hugsað til
þess að Ragnar mun ganga að verk-
efnum sínum í nýrri veröld af sömu
elju og hann gerði hér í þessum heimi.
Sjálfur trúi ég því að hann fylgist með
okkur hinum megin frá og vaki yfir
velferð okkar, þótt við getum ekki séð
til hans. Við verðum einfaldlega að
halda lífinu áfram hér og lifa í þeim
anda er hann tamdi sér alla sína ævi,
vinnusemi, drengskap og skyldu-
rækni við ættingja og samfélag.
Við Heiðrún vottum Svönu, börn-
um, tengdabörnum og barnabörnum
dýpstu samúð okkar.
Björn Matthíasson.
Enn á ný er höggvið skarð í hópinn
okkar, sem útskrifaðist frá Gagn-
fræðaskóla Siglufjarðar vorið 1955.
Vinur okkar og kær skólabróðir
Ragnar Guðmundsson lést öllum að
óvörum aðfaranótt mánudagsins 4.
september og mun hans verða sárt
saknað í okkar röðum. Ragnar eða
Raggi eins og við nefndum hann í
daglegu tali var sá eini okkar, sem
enn átti heima á Siglufirði og var
hann þess vegna sjálfskipaður sendi-
herra okkar á staðnum. Við höfum
komið saman á hverju vori, skóla-
systkinin, til margra ára og oftar en
ekki hefur leiðin legið til Siglufjarðar.
Þá var Raggi vanur að sjá um allt,
sem sjá þurfti um og alltaf var fallegt
heimili þeirra Svönu opið fyrir okkur.
Þar áttum við margar ánægjustund-
irnar. Síðast kom hópurinn í heim-
sókn á sl. ári, en þá voru liðin 50 ár
síðan við útskrifuðumst, en eftir út-
skriftina héldum við síðan hvert í sína
áttina. En alltaf héldum við saman og
var Raggi þar einn traustasti hlekk-
urinn og lét sig aldrei vanta. Það
verður öðruvísi að koma til Siglu-
fjarðar hér eftir, þegar hann tekur
ekki lengur á móti okkur, glaðvær og
kátur eins og hann var alltaf. En
minningin um allar ánægjustundirn-
ar í gamla heimabænum okkar mun
alltaf fylgja okkur og þá mun hann
koma fyrstur upp í hugann.
Raggi var mikill gæfumaður.
Æsku- og unglingsárin voru þó ekki
alltaf dans á rósum, en Raggi var viss
um hvað hann vildi og fór til Reykja-
víkur til náms í bifvélavirkjun, sem
síðan varð hans ævistarf. Fljótlega að
loknu námi fyrir sunnan sneri hann
aftur heim til Siglufjarðar og bjó þar
alla tíð. Hann setti á stofn bifvéla-
verkstæði, staðfesti ráð sitt og byggði
sér og fjölskyldu sinni glæsilegt
heimili. Raggi og Svana voru mjög
samhent og það var reisn yfir hinu
fallega heimili þeirra og garðurinn
umhverfis húsið bar húsfreyjunni
fagurt vitni. Börn þeirra þrjú hlutu
gott uppeldi og munu búa að því á lífs-
leiðinni.
Vinátta er sennilega eitt það dýr-
mætasta, sem hver manneskja öðlast
og vinátta, sem til er stofnað á unga
aldri er án efa dýrmætust allrar vin-
áttu. Þennan dýrgrip eignuðumst við
skólasystkinin og höfum reynt að fara
vel með hann í áranna rás og ræktað
þessa vináttu enn meir eftir því sem
árin hafa liðið. Okkur er því alltaf
brugðið þegar skörð koma í hópinn,
en við huggum okkur við minningarn-
ar um gömlu og góðu árin og hugsum
til þeirra með virðingu og þökk sem á
undan eru farin, en þau eru nú orðin
7.
Við sendum Svönu, börnum hennar
og fjölskyldunni allri hugheilar sam-
úðarkveðjur og biðjum Ragnari vini
okkar guðs blessunar. Megi minning
hans lifa.
Skólasystkinin frá Siglufirði.
Ragnar Heiðar Guðmundsson
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800