Morgunblaðið - 09.09.2006, Side 49

færandi hendi með bollur, saltfisk og
ýsu ásamt ýmsu öðru góðgæti, fyrir
það þökkum við ykkur hjónum af heil-
hug.
Doddi var hrókur alls fagnaðar í
veislum og skemmti þá gjarnan gest-
um með söng og leik. Eru margar
góðar minningar um flutning hans á
mexíkanahattinum með ógleymanleg-
um leiktilburðum.
Með afa Dodda er fallinn stór mað-
ur í öllum skilningi, við söknum þín og
minnumst með hlýhug og eftirsjá.
Minning þín mun lifa.
Elsku Rikka og fjölskylda hugur
okkar er hjá ykkur.
Ykkar einlægir vinir.
Einar, Ása, Erla Jóna
og Fannar Veigar.
Nú er elsku frændi minn, Þórður
Ásgeirsson, fallinn frá eftir erfið veik-
indi og hefur því eflaust orðið hvíld-
inni feginn. Hjá okkur sem þykir
vænt um Dodda vaknar sorgin og
söknuðurinn en við reynum að gleðj-
ast, hans vegna, yfir því að þessari
þrautagöngu er lokið og trúum því að
nú sé Doddi í góðum hópi þeirra sem á
undan hafa farið og að nú líði honum
vel. Minningarnar streyma fram á
svona stundum. Eins og ljúfur undir-
leikur við minningarnar ómar Sólset-
ursljóð í huga mér. Ég raula með og
hugsa til gömlu daganna í Ásgeirs-
húsi, hlaupin yfir til Gerðu og langafa
og húsin tvö á Hólnum svo risastór í
augum barnsins, eins og tvær hallir
sitt hvorum megin við götuna …
Nú vagga sér bárur í vestanblæ,
að viði er sólin gengin.
Og kvöldroðinn leikur um lönd og sæ,
og logar á tindunum þöktum snæ
og gyllir hin iðgrænu engin.
… og hugurinn reikar til þess tíma
þegar ég var bara unglingur en orðin
móðir. Mamma og pabbi bæði í veik-
indum og ég komst ekki í skólann.
Sirrý frænka mín var nú ekki lengi að
leysa það vandamál. Hún fékk sam-
þykki foreldra sinna til að taka Jónu
mína til sín og hafa hana svo ég gæti
klárað skólann. Hjá Rikku og Dodda
var Jóna af og til næstu árin, í lengri
eða skemmri tíma í einu, eftir því hvað
(mér sennilega) hentaði hverju sinni.
Það þarf ekki að fjölyrða um það að
hjá þeim Rikku og Dodda leið Jónu
afskaplega vel og hvergi betur. Doddi
gerði hana freka með dekri. Þvílíkur
barnakarl! Hann sagði mér oft sög-
una af því þegar hann kom heim af
sjónum og labbaði inn í eldhús til að fá
sér að borða. Hann fór framhjá Jónu
án þess að taka hana upp úr barna-
stólnum, og þá argaði sú stutta eins
og hún hafði orku til og hætti ekki
fyrr en hún var komin þangað sem
hún vildi vera, í fangið á Dodda.
Elsku Doddi minn, ég sé þig fyrir
mér í bátnum þínum þar sem bárurn-
ar vagga þér í vestanblænum á meðan
kvöldroðinn leikur um lönd og sæ og
þú siglir inn í sólarlagið að ströndu
þar sem iðgræn engin eru endalaus.
Þar vil ég svo sjá þig ásamt fleirum
þegar minn tími kemur.
Innilegustu samúðarkveðjur send-
um við hjónin til þín, Rikka mín, og til
barnanna ykkar og fjölskyldna þeirra.
Guð blessi ykkur öll.
Björg Ragúels
Mig langar að kveðja þig elsku
Doddi með þessum orðum sem eiga
svo vel við þig:
„Einstakur“ er orð sem notað er
þegar lýsa á því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi eða sólarlagi eða manni sem
veitir ástúð með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki sem stjórnast
af rödd síns hjarta og hefur í huga
hjörtu annarra. „Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir og hverra
skarð verður aldrei fyllt. „Einstakur“
er orð sem lýsir þér.
Ég og mamma heimsóttum þig og
Rikku fyrir nokkrum vikum og er ég
svo glöð í hjarta mínu að hafa fengið
að kveðja þig, því ég vissi að þetta yrði
í síðasta sinn sem ég fengi að sjá þig.
Elsku frændi, þakka þér allt sem þú
og Rikka hafið gert fyrir mig frá því
ég var lítil stelpa og fékk að vera í
pössun hjá ykkur.
Það eru ófáar sögur sem ég hef
heyrt frá þér, þegar þú lýstir því
hvernig ég var hjá ykkur og heyrðist
mér á þeim að ykkur hafi ekkert leiðst
að passa skottuna eins og þú kallaðir
mig.
Elsku Rikka mín, þér og fjölskyldu
þinni votta ég samúð mína, og megi
góður Guð gefa ykkur styrk í sorg-
inni.
Kær kveðja,
Jóna Ragúels Gunnarsdóttir.
Vorið 1960 fluttum við hjónin til
Húsavíkur ásamt vinahjónum okkar.
Ekki þekktum við þar nokkurn mann
fyrir komu okkar þangað. Ekki liðu
margir dagar áður en kunningsskap-
ur tókst við nágrannana, Dodda og
Rikku. Fljótt þróaðist kunningsskap-
urinn í vináttu sem varað hefur síðan.
Þeir eru ekki margir dagarnir sem
hafa liðið án þess að samband væri á
milli heimila okkar þessi 46 ár. Það
þróaðist líka þannig að okkar stóru
fjölskyldur urðu líka vinafjölskyldur.
Ef Doddi var ekki mættur þegar fjöl-
skyldumeðlimir voru í heimsókn hlaut
hann að vera á sjó .Við fyrstu sýn kom
þessi stórskorni og veðurbarði maður
okkur þannig fyrir sjónir að hann
væri kannski ekki alveg sú manngerð
sem tæki í sátt lítt lífsreynda aðko-
muflækinga. En önnur varð reyndin.
Fljótt fór að berast soðning inn á
heimili okkar sem ekki hefur orðið lát
á síðan. Oftar en ekki stóð Doddi inni
á gólfi eða inni við rúmstokk án þess
að banka og áður en nokkur vissi var
hann horfinn. Þetta fannst sumum
ókunnugum dálítið furðulegur um-
gangsmáti en þetta var hans háttur.
Doddi var sérstaklega barngóður
og á kornabörnum hafði hann sér-
stakt dálæti. Það var ósjaldan að hann
leit við þegar hann kom af sjónum,
kannski ekki alveg nýþveginn, gekk
að barnavöggunni, smellti kossi á litla
barnið og var svo horfinn áður en
nokkur vissi af.
Hjá okkur var oft glatt á hjalla á
góðri stundu. Stutt var í léttar sam-
ræður og söng. Hann hafði mjög fal-
lega söngrödd og á fyrri árum greip
hann oft í gítarinn og hljómborðið.
Ekki var langt liðið á lagalistann þeg-
ar „Múndrahatturinn“ var tekinn.
Þetta var uppáhaldslag Dodda alla tíð
og okkur vinum hans þótti hann einn
fara rétt með það en vafalaust má um
það deila.
Þau verða öðruvísi komandi vetr-
arkvöld þegar þessi vinur verður ekki
lengur til staðar, en vonandi verður
hann í glöðum hópi á nýjum stað. Eitt
er víst að hans verður sárt saknað af
stórfjölskyldunni á Baughól 15.
Rikku og þeirra stóru fjölskyldu
vottum við dýpstu samúð.
Árni og Helga.
Við viljum þakka fyrir áratuga vin-
áttu sem aldrei bar skugga á. Afi
Doddi á Húsavík, sem hér er kvaddur,
var mikilvægur hluti af lífi dætra okk-
ar og þær sakna hans sárt. Hann var
vissulega ekki raunverulegur afi
þeirra en aldrei kallaður neitt annað
og við það voru allir sáttir. Við kynnt-
umst Þórði og Rikku, konu hans, fyrir
réttum tuttugu árum þegar við kynnt-
umst Ásgeiri, syni þeirra og hans fjöl-
skyldu. Í þeim eignuðumst við frá-
bæra vini og nánast nýja fjölskyldu
þar sem allir tóku á móti okkur eins
og við værum hluti af fjölskyldunni.
Ekki átti Þórður minnstan þátt í því.
Þórður var mikill Húsvíkingur og á
milli okkar gekk alltaf góðlátlegt grín
um veðurskilyrði norðan heiða og
sunnan. Honum þótti hvergi fallegra
né betra veður og skipti þá engu hvort
sól var eða rigning. Oft höfðum við
hann grunaðan um að hagræða veð-
ursannleikanum en stóðum hann
samt aldrei að verki. Þórður var mikill
húmoristi og hafði yndi af samskipt-
um við fólk. Hann var sérstaklega
barngóður og stelpunum okkar þótti
afskaplega vænt um hann. Allra kost-
anna hans nutum við í ríkum mæli í
heimsóknum okkar til Húsavíkur.
Elsku Rikka, Ásgeir, Hafdís og
dætur og fjölskyldan öll, innilegar
samúðarkveðjur til ykkar allra. Sér-
stök kveðja frá Ragnheiði, sem ekki
getur fylgt afa Dodda. Blessuð sé
minning góðs manns.
Hrönn, Þórður og dætur.
Látinn er á Húsavík Þórður
Ásgeirsson trillukarl og útgerðar-
maður.
Fljótlega eftir að undirritaður hóf
störf hjá Landssambandi smábátaeig-
enda kynntist hann Þórði. Ég var
mættur á fund á Akureyri hjá Kletti,
svæðisfélagi smábátaeigenda, Ólafs-
fjörður – Tjörnes. Þekking mín á mál-
efnum trillukarla var þá mjög rýr.
Þórður var fundarstjóri, en því starfi
gegndi hann iðulega og fórst það vel
úr hendi. Hann bauð mig sem starfs-
mann þeirra velkominn. Stjórnun
hans á fundinum var lífleg og fjöl-
mörgum spurningum beint til mín
sem ég átti að sjálfsögðu að hafa svör
við. Ég fékk skýr skilaboð frá fund-
arstjóra um að það væri eins gott að
hafa allt sitt á hreinu.
Á fundum hélt Þórður vel utan um
umræður og fyrirspurnir. Þá fannst
mér það aðdáunarvert, að þó að fund-
ir stæðu allan daginn var engan bil-
bug á Þórði að finna, hann hafði ein-
stakt fundarþol.
Stjórnunarhættir hans báru vott
um að hann vildi að sem flestir mundu
tjá sig um einstök málefni og hafði
þannig næmt auga fyrir þeim sem
áttu erfitt með að koma í ræðustól.
Gerði hann þá gjarnan undantekning-
ar frá reglunni og fyrir vikið komu
fleiri sjónarmið fram sem fengu um-
ræðu og stuðluðu þannig að meiri sátt
um afgreiðslu mála.
Það verður seint sagt um kynni mín
af Þórði að hann hafi ekki haldið mér
við efnið í baráttu LS um að bæta hag
trillukarla. Skoðanir hans voru skýrar
og ekkert dregið undan. Við tókumst
á, en niðurstaða var fjarri, ró færðist
yfir og eins og með flesta náðum við
landi eftir talsverðan barning. Á leið-
inni kom ég auga á margt sem betur
mátti fara. Þótt það væri óþægilegt er
hluti lífsins þannig og ekkert annað að
gera en að takast á við hann. Það mat
Þórður, kannski ekki með orðum yfir
hópinn, heldur með uppörvandi spjalli
og góðu handabandi á kveðjustund.
Utan funda var Þórður hrókur alls
fagnaðar og líflegt í kringum hann.
Ógleymanlegt er þegar hann flutti sitt
atriði – Mexíkanann, sem hann lék og
söng af tærri snilld.
Þórður var alla tíð virkur í fé-
lagsstarfi trillukarla. Auk þess að
stjórna fundum sat hann í stjórn
Varðar – félags smábátaeigenda á
Húsavík, í Kletti og í stjórn Lands-
sambands smábátaeigenda í 6 ár frá
1996 til 2002. Öllum þessum störfum
gegndi hann af mikilli samviskusemi
og áhuga.
Þórði þakka ég samfylgdina og
votta Friðriku og fjölskyldu samúð.
Örn Pálsson.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 2006 49
✝ ValgerðurMagnúsdóttir
fæddist í Hátúnum í
Landbroti 15. febr-
úar 1905. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Klausturhólum að-
faranótt 3. septem-
ber síðastliðinn á
102. aldursári. For-
eldrar hennar voru
Katrín Hreiðars-
dóttir og Magnús
Þórarinsson, bóndi í
Hátúnum. Val-
gerður var næst-
yngst fjögurra systkina en þau
voru: Elín, f. 1900, d. 1987, Júl-
íana, f. 1902, d. 1988, og Þórarinn
Kjartan, f. 1912, d. 2004.
Valgerður ólst upp í Hátúnum,
en missti föður sinn tæplega tví-
tug, og réðst upp úr því í vinnu-
mennsku til Snorra læknis á
Breiðabólstað ásamt móður sinni
og bróður. Hún var þar í nokkur
ár, og síðan um tíma ýmist í Há-
túnum eða í vinnumennsku ann-
ars staðar. Hún
vann einn vetur í
þvottahúsi Land-
spítalans í Reykja-
vík en hóf síðan aft-
ur búskap í Hátún-
um í félagi við móð-
ur sína, bróður og
mágkonu. Eftir lát
móður sinnar 1953
eignaðist Valgerður
hálfa jörðina á móti
bróður sínum og bjó
þar til ársins 1972
er hún flutti að
Syðri-Steinsmýri til
Magneu bróðurdóttur sinnar. Þar
vann hún ýmis bústörf á meðan
kraftar entust, ásamt því að að-
stoða við uppeldi sex dætra og
dóttursonar Magneu.
Valgerður flutti á 96. aldursári
á hjúkrunarheimilið Klausturhóla
þar sem hún dvaldist síðustu ævi-
árin.
Valgerður verður jarðsungin
frá Prestbakkakirkju á Síðu í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku Gerða, nú hefur þú loksins
fengið þína langþráðu hvíld. Heil öld er
langur tími að lifa en einhvern veginn
vissum við alltaf að þú næðir þeim
áfanga þó svo að þú segðir að það væri
nú svo sem ekkert svo merkilegt þar
sem það yrðu svo margir hundrað ára
nú til dags. Okkur systurnar langar að
þakka þér þann góða tíma sem við átt-
um með þér. Það var mikið lán fyrir
okkur að fá að hafa þig á heimilinu
meðan við vorum að alast upp. Eiga
auka „ömmu“ sem alltaf var hægt að
leita til. Þú kenndir okkur svo margt,
m.a. að lesa, biðja bænir og spila, en
þér fannst svo gaman að spila. Við spil-
uðum oft við þig ólsen ólsen, marías,
manna, kasínu og alltaf púkk upp á eld-
spýtur á jólunum, stundum langt fram
á nótt. Þú kenndir okkur að vera góð
við dýrin en þú varst mikill dýravinur
og hafðir þá skoðun að skepnur ættu
að hafa sama rétt og mannfólkið. Þau
fáu skipti sem við munum eftir að hafa
séð þig reiðast var það ef einhver fór
illa með dýr, enda hændust mjög að
þér allar skepnur. Þú tókst á við lífið
með æðruleysi og varst alltaf kát og
létt í lund, og oft var stutt í stríðnina,
sérstaklega þegar kom að strákamál-
um okkar systra. Máttu vonbiðlar okk-
ar oft á tíðum þola hinar ströngustu
yfirheyrslur þar sem farið var yfir ætt-
ir þeirra, lífsskoðanir og mannkosti. Þú
vildir að allir væru jafnir og fannst lítið
til lífsgæðakapphlaupsins koma þar
sem peningar væru ekki gjaldgengir
„hinum megin“, en þú varst þess alltaf
fullviss að við tæki annað tilverustig að
þessu lífi loknu. Þar væru allir jafnir og
lausir við vonskuna og óréttlætið sem
fylgir þessum heimi. Við eigum margar
góðar minningar um þig og lærðum
svo margt af þér, en það sem mest er
um vert – þú kenndir okkur systrum
að vera góðar manneskjur. Takk fyrir
allt.
Með blöndu af glettni og gæsku,
guðstrúna kenndirðu mér.
Þú auðgaðir líf mitt og æsku,
að eilífu þakka ég þér.
En minningu þína ég geymi,
Guð gefi þér eilífan frið.
Uns við hittumst í öðrum heimi,
ég heilshugar fyrir þér bið.
Þínar frænkur
Elín Valgerður, Ragnhildur
Þuríður, Ingunn Guðrún,
Júlíana Þóra, Ólöf Birna og
Pála Halldóra.
Valgerður
Magnúsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÁSTHILDAR TEITSDÓTTUR
fyrrum húsfreyju á Hjarðarfelli,
Snæfellsnesi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk 4. hæðar á
hjúkrunarheimilinu Skjóli fyrir góða umönnun.
Guðbjartur Gunnarsson, Harpa Jónsdóttir,
Högni Gunnarsson, Bára Katrín Finnbogadóttir,
Sigríður Gunnarsdóttir, Michel Sallé,
Hallgerður Gunnarsdóttir, Sturla Böðvarsson,
Teitur Gunnarsson, Lilja Guðmundsdóttir,
Þorbjörg Gunnarsdóttir, Erlendur Steinþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR SIGURÐSSONAR
fyrrverandi bónda og sjómanns
frá Hamraendum, Stafholtstungum,
Hátúni 12,
Reykjavík.
Sigrún Sigurðardóttir,
Jóhann Sigurðarson, Guðrún Sesselja Arnardóttir,
Ólöf Sigurðardóttir, Stígur Snæsson,
Þorsteinn Gauti Sigurðsson, Halldóra Björk Friðjónsdóttir,
Helga Halldórsdóttir, Gunnar Jónsson,
afabörn, langafabarn
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
KLÖRU JÓNSDÓTTUR
frá Arnarfelli.
Heiðbjört Eiríksdóttir, Geir Guðmundsson,
Björn Eiríksson,
Jón Eiríksson, Unnur Harðardóttir,
Örnólfur Eiríksson, Ragna Úlfsdóttir,
Ófeigur Eiríksson, Guðný Jónsdóttir,
Leifur Eiríksson, Heiða G. Vigfúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.