Morgunblaðið - 12.10.2006, Síða 47

✝ Svavar Jónssonfæddist 14. jan-
úar 1928. Hann lést á
Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu Grund
22. september síðast-
liðinn. Foreldrar hans
voru Aðalheiður
Soffía Bjarnadóttir
húsmóðir, f. 31. júlí
1898, d. 27. janúar
1963 og Jón Erlend-
ur Jónsson sjómað-
ur, f. 10. ágúst 1883,
d. 28. júlí 1949. Syst-
kini Svavars eru Þorgerður Jens-
dóttir, f. 1. nóvember 1921, alsystk-
ini Gunnjóna Fanney,
f. 7. nóvember 1923, d.
31. júlí 1924, Guð-
varður, f. 18. desem-
ber 1924, Gunnjóna
Fanney, f. 11. febrúar
1927, d. 23. september
1978, Yngvi f. 22. febr-
úar 1930, Hjörleifur, f.
29. júní 1931, d. 3. apr-
íl, Sigurbjörg, f. 20.
maí 1933, Hreiðar, f.
25. desember 1935,
og Guðbjörn, f. 10.
október 1941.
Svavar var jarðsettur í Gufu-
neskirkjugarði 27. september.
Svavar fæddist á Þingeyri við
Dýrafjörð og dvaldi þar fyrstu fimm
mánuði ævinnar. En í síðari hluta
maí 1928 flytjast foreldrar hans að
Fossi í Nauteyrarhreppi við Ísafjarð-
ardjúp. Þar elst Svavar upp til níu
ára aldurs en þá fer hann í fóstur til
Valdimars Björnssonar og Sigríðar
Magnúsdóttur sem bjuggu í Lágadal.
Þar er hann til tólf ára aldurs, en þá
deyr Valdimar og Svavar fer að
Nauteyri til Sigurðar Pálssonar odd-
vita og Sigurveigar Jónsdóttur. Rétt
áður en Svavar fer að Nauteyri verð-
ur hann fyrir fólskulegri árás og
fannst meðvitundarlaus eftir þungt
höfuðhögg. Þetta atvik átti eftir að
hafa veruleg áhrif á allt hans líf. Á Naut-
eyri er hann fram yfir fermingu en fer þá
til Elísar Vigfússonar og Ragnheiðar Haf-
liðadóttur á Neðri-Bakka í Langadal. Sex-
tán ára fer hann svo til Hafnarfjarðar og
stundaði sjómennsku, en sú vinna
hentaði honum þó illa vegna fötlunar
á vinstri hendi sem orsakaði það að
hann var nánast afllaus í hendinni.
Eftir að hafa tekið þátt í síldaræv-
intýrinu mikla, fékk hann vinnu hjá
Rafveitu Hafnarfjarðar við mæla-
álestur og lokanir, sem hann vann við
í mörg ár.
Músík var ofarlega í huga Svavars
og fékk hann tilsögn á því sviði og
lærði að spila á saxófón og klarinett, í
framhaldi af þeirri tilsögn fór hann að
spila í Lúðrasveit Hafnarfjarðar og var
þar í fjölda mörg ár. En það var fleira
en músík sem heillaði Svavar, hann
hafði mikinn áhuga á flugi og tók einka-
flugmannspróf. Síðan flytur Svavar til
Reykjavíkur og sækir um vinnu hjá
Rafveitu Reykjavíkur, en á meðan
hann beið eftir starfi þar fékk hann
vinnu í þvottahúsinu hjá Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Grund. Þaðan
fer hann svo til Rafveitu Reykjavíkur
sem lokunarmaður. Þar hættir hann í
kjölfar veikinda, en eftir sjúkrahúsvist
verður hann vaktmaður í Grasagarð-
inum í Laugardal þar til hann fór sem
vistmaður á Grund.
Svavar var afar jákvæður í sam-
skiptum sínum við fólk og hjálpsamur
þeim er til hans leituðu um aðstoð,
hann var glaður í viðmóti og hló oft
hátt og hvellt en erfið og langvinn
veikindi mörkuðust djúpt í sál hans og
hneigðist hann þá til trúar og biblíu-
lesturs sem virtist veita honum sálar-
frið og var hann ötull í því að kynna
trúarlega túlkun safnaðar síns.
Allir þeir sem kynntust Svavari
munu minnast hans með hlýhug.
Guðvarður Jónsson.
Svavar Jónsson
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 2006 47
STJÓRN Samtaka um betri byggð
telur óhjákvæmilegt að tekið verði
á vegamálum á Suðvesturlandi á
heildstæðan hátt og hefur lagt fram
samræmda umræðutillögu að upp-
byggingu Vesturlandsvegar að
Borgarnesi, Suðurlandsvegar að
Selfossi og Reykjanesbrautar að
Leifsstöð.
Í yfirlýsingu stjórnar Samtaka
um betri byggð segir:
„Gerð verði vönduð áætlun um
fækkun alvarlega slasaðra og dá-
inna í umferðinni á Íslandi. Þessi
áætlun feli í sér fjárhags- og fram-
kvæmdaáætlun og verði sambæri-
leg við bestu áætlanir á þessu sviði
á Norðurlöndum og í V-Evrópu.
Unnið verði eftir áætluninni á ár-
unum 2007–20012 og miðist hún við
það að dánir í umferðinni verði
a.m.k. 50% færri árið 2012 en með-
altal áranna 2001–2005. Hið sama
verði einnig látið gilda um fækkun
alvarlega slasaðra í umferðinni.
Stjórn samtakanna leggur
áherslu á að uppbygging vegakerf-
isins gegnir hér lykilhlutverki.
Stjórn Samtaka um betri byggð
bendir á mikilvægi þess
 að söðlað verði um og héðan í frá
ráði arðsemi framkvæmda for-
gangsröðun verkefna í vegamál-
um á Íslandi,
 að sveitarfélög á höfuðborgar-
svæðinu taki yfir alla ábyrgð á
stofnbrautum innan sveitarfé-
lagamarka sinna ásamt tilheyr-
andi tekjustofnum,
 að til komi stóraukið fjármagn
til framkvæmda á öllum þjóð-
vegum út frá höfuðborginni (að
Borgarnesi, Selfossi og Leifs-
stöð) til að unnt sé að koma þeim
í mannsæmandi horf á næstu 6
árum.“
Yfirlýsing um
arðsemi og öryggi
stofnbrauta
SÝNING á nýrri húsgagnalínu opn-
ar í dag í Epal sem hönnuðirnir Guð-
rún Margrét Ólafsdóttir og Oddgeir
Þórðarson hafa unnið í samvinnu við
sænska framleiðandann Möbelsnick-
armästare Johansson.
Útflutningsráð kom á samstarfi ís-
lenskra hönnuða og sænskra fram-
leiðenda í samvinnu við sendiráð Ís-
lands í Stokkhólmi, Sænska
innflutningsráðið og Samtök hús-
gagnaframleiðenda í Smálöndum.
Ráðinn var markaðsráðgjafi í Sví-
þjóð til að gera samvinnuna mark-
vissari og auðvelda samskipti, segir í
fréttatilkynningu.
Hugmyndin að MGO-húsgagnalín-
unni voru borðstofustólar Sveins
Kjarvals, þá nýkomnir í framleiðslu
aftur eftir langt hlé, en Guðrún Mar-
grét og Oddgeir hönnuðu borðstofu-
borð sem sérstaklega var ætlað að
passa við þá.
Á Íslandi er línan seld í versl-
uninni Epal og þar verða húsgögnin
til sýnis frá kl. 17. fimmtudaginn 12.
október. Christina Nilroth sænski
markaðsráðgjafinn og forsvars-
menn Möbelsnickarmästare Jo-
hansson verða viðstödd opnun sýn-
ingarinnar.
Samstarf íslenskra
hönnuða og sænskra
húsgagnaframleiðenda
STJÓRN Heimdallar fagnar ákvörð-
un ríkisstjórnarinnar að lækka virð-
isaukaskatt á matvæli, veitingaþjón-
ustu og hótelgistingu, sem og
lækkun tolla á innflutt matvæli og af-
námi vörugjalda að mestu. Með
þessum aðgerðum er ríkisstjórnin að
standa við gefin loforð í stefnuyfir-
lýsingu sinni frá 2003. Þetta er stór-
liður í að auka kaupmátt og bæta
kjör einstaklinga, segir í ályktun.
„Stigið hefur verið stórt skref til
að lækka matvælaverð á Íslandi og
er það góðra gjalda vert, en stjórn
Heimdallar telur að ganga eigi
lengra. Mikilvægt er að tryggja
framgang hins frjálsa markaðar þar
sem verð ákvarðast af framboði og
eftirspurn. Það á ekki að vera hlut-
verk ríkisins að vernda óhagkvæman
atvinnurekstur með tollum og vöru-
gjöldum og skekkja þannig sam-
keppni á markaði.
Stjórn Heimdallar hvetur ríkis-
stjórnina til þess að stíga skrefið til
fulls og afnema tolla og vörugjöld að
fullu. Skattar og gjöld ríkisins eiga
ekki að vera notaðir til neyslustýr-
ingar af neinu tagi,“ segir í álykt-
uninni.
Skrefið verði stigið til fulls
HLUTI af tillögum ríkisstjórnarinn-
ar til lækkunar á vöruverði er að
lækka virðisaukaskatt af þeim
vörum sem verið hafa í 14% þrepi
niður í 7% þann 1. mars 2007. Þessi
lækkun tekur til bóka, blaða og tíma-
rita. Félag íslenskra bókaútgefenda
og Rithöfundasamband Íslands
fagna þessum aðgerðum, enda hefur
niðurfelling eða lækkun virðisauka-
skatts á bækur um langt skeið verið
eitt helsta baráttumál útgefenda og
rithöfunda.
Með þessum aðgerðum verður
virðisaukaskattur á bækur sambæri-
legur við flest nágrannalönd okkar
eftir að hafa verið um langt skeið
óeðlilega hár. Árin 1990 – 1993 báru
bækur, blöð og tímarit hérlendis ekki
virðisaukaskatt, líkt og raunin er nú í
mörgum Evrópulöndum, og til þess
hefur verið vísað æ ofan í æ að ein af
áhrifaríkustu leiðum hins opinbera
til að styðja við stöðu bókmenningar,
auka lestur og styrkja stoðir upp-
lýsts samfélags sé að gera Íslending-
um fært að kaupa lesefni án óhófleg-
ar skattlagningar, segir í yfirlýsingu
Félags íslenskra bókaútgefenda og
Rithöfundasambands Íslands.
Bókaútgefendur og rithöfundar
benda ennfremur á að endanleg nið-
urfelling virðisaukaskatts á bækur
hlýtur að vera eitt af meginmarkmið-
um þeirra sem vilja styrkja stöðu ís-
lenskrar bókmenningar og þar af
leiðandi sjálfan grundvöll tilveru
þjóðarinnar: íslenska tungu.
Fagna lækkun virðis-
aukaskatts á bækur
Elsku mamma mín.
Þá er baráttu þinni
lokið. Mikið var gott að
fá að standa með þér
og styðja þig í veikindum þínum.
Stundum ætlaðir þú að henda mér út
af Landspítalanum, fannst ég vera
farinn að stjórna starfsfólkinu aðeins
of mikið, hvort sem það voru hjúkkur
eða læknar. Svo sagðir þú alltaf við
mig áður en við fórum á sjúkrahús,
hvort sem það var í Reykjavík eða á
Blönduósi, vertu svo ekki eins og
heimalningur hérna inni á sjúkrahús-
unum. Hjúkrunarfólkið gerði meira
að segja grín að því, að nú þyrfti ég að
fá hjúkkubúning og ég sett á launa-
skrá. Það þurfti nú stundum að tala
þig til og þá var gott að hafa Stínu
frænku sér við hlið. En þér þótti nú
ekkert leiðinlegt að láta mig stjana í
kringum þig. Þér fannst nú þægilegt
þegar ég nuddaði kalda fæturna þína,
✝ Sveinbjörg DóraSveinbjörns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 12. jan-
úar 1960. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á
Blönduósi 25. sept-
ember síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Hólaneskirkju
30. september.
og bar á þig krem.
Alveg frá upphafi af
veikindum þínum, gát-
um við gert grín, hvort
sem það var að sjúk-
dóminum eða bara hvað
við vorum sveitó í
Reykjavík. Alltaf var
stutt í hláturinn og
grínið það var alveg
sama hvort þú varst
völt á fótum, gleyminn
eða þegar þú varst á
sterum og borðaðir eins
og hestur. Alltaf gat ég
grínast svolítið í þér en
það besta var að þú gast gert grín að
þessu sjálf. En ég gat nú verið kvik-
indi við þig líka. Pínt þig áfram t.d. að
labba sjálf, borða sjálf og að klæða
þig. Því þetta voru hlutir sem þú gast
ekki gert um tíma. En með þrjóskunni
og sjálfstæðinu gastu þetta að lokum.
Mjög sjaldan sáust tár en mjög oft
heyrðist hlátur.
Ég mun aldrei gleyma síðustu ferð-
unum okkar suður, þvílíkt ævintýri.
Þegar þú labbaðir upp á 2. hæð til
Stínu frænku. Við héldum að hún
myndi líða útaf þegar hún sá þig við
eldhúsborðið. Svo gekk nú ýmislegt
annað á hjá okkur. En alltaf heyrðist í
þér „fall er fararheill“. Ferðin okkar
til Mallorca í sumar var æðisleg, þrátt
fyrir mikla verki sem voru að hrjá þig,
þá stóðstu þig rosalega vel. Við nutum
okkar mjög mikið liggjandi í sólbaði,
sötrandi öl, og kaupa heil ósköp. Það
var ýmislegt sem þú lagðir á þig í veik-
indunum þínum. Til dæmis fórstu á
námskeið hjá slökkviliðinu heila helgi
hérna á Blönduósi. Það var nú meiri
upplifunin fyrir hann Bergsvein Snæ
að sjá ömmu sína í slökkviliðsbúningi,
og fá að fylgjast með æfingunum.
Bergsveinn sagði við mig um daginn
að nú væri amma orðin stjarna á
himninum. Mikið á hann eftir að sakna
þín. Honum fannst svo gaman að
koma til þín. Það var nú ansi mikið
sem við stóðum af okkur saman, hvort
við fengum slæmar fréttir af sjúk-
dómnum eða mótlæti í gegnum þetta
annars erfiða tímabil. Ég fékk að
kynnast þér betur og sjá hversu mikil
baráttukona þú varst, það sem þú ætl-
aðir að gera, gerðir þú með stæl. Þú
varst lengi að sætta þig við ýmsa hluti
en tókst á þeim sem sönn hetja og
hetja muntu alltaf vera. Það var mér
sönn ánægja að fá tækifæri til að geta
staðið með þér í þessu.
Ég vil þakka þeim sem gerðu mér
það mögulegt að hjálpa þér, og eyða
með þér þessum dýrmætu stundum.
Nú bið ég góðan Guð og aðra að taka
vel á móti þér.
Ég elska þig alltaf.
Þín dóttir
Guðrún Björk.
Elsku amma.
Takk fyrir að vera mér svona góð
amma. Það var gaman að eiga ömmu
sem var í slökkviliðinu. Það eru fáir
svo heppnir.
Elska þig. Þinn
Bergsveinn Snær.
Sveinbjörg Dóra
Sveinbjörnsdóttir
Nú er sumarið á
enda og haustið að fær-
ast yfir. Eftir frekar
skrýtið sumar er stuttur tími fram-
undan þar til jólin koma. Eftir tvær til
þrjár vikur á fyrsta langa lang ömmu
barnið þitt að koma í heiminn. Ég man
þegar ég var hjá þér síðast þá lofaði ég
að það yrði ekki langt í næstu heim-
sókn, en því miður leið allt of langur
tími. Ég hélt bara í þá von að ég kæmi
til þín síðar á árinu svo þú fengir að
hitta litla krílið.
Jóhanna Pálsdóttir
✝ Jóhanna Páls-dóttir fæddist í
Ytri Dalbæ í Land-
broti 1. september
1913. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Klausturhólum 28.
ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Prest-
bakkakirkju á Síðu
5. september.
Ég man þegar ég var
yngri þá var alltaf fullt
borð af allskonar góð-
gæti þegar okkur bar
að garði. Minning mín
um þig er sterk, þú
varst alltaf brosandi og
hlæjandi. Og á þann
hátt eru allar mínar
minningar frá Klaustri
svo bjartar að ég man
ekki eftir mörgum rign-
ingadögum. En alltaf
man ég þegar ég stakk
af upp að Systrafossi og
fór alla leið upp og
skoðaði útsýnið, þið amma voruð ekk-
ert ánægðar með það. En mikið of-
boðslega fannst mér það gaman að
fara þarna upp og sjá hvað það er fal-
legt þarna í kring.
Mikið er ég þakklát fyrir þann tíma
sem við fengum öll að njóta mér þér.
Einnig er ég þér afar þakklát fyrir allt
sem þú hefur prjónað og saumað
handa mér. Vænst þykir mér um eng-
ilinn sem þú saumaðir handa mér.
Hann fór beint í ramma og verður þar,
upp á vegg um alla tíma. Með hinum
englinum sem amma saumaði á móti.
Svo engillinn frá þér yrði ekki ein-
mana. Báðir minna þeir mig á þann
kærleik sem fylgir ykkur báðum.
Síðast þegar ég hitti þig þá sagðirðu
mér að þú vildir ekki fá neinar gjafir
eða myndir. Þú sagðir mér að þú ættir
alla þá hluti og allar þær myndir sem
þú þyrftir, þar sem ekki væri svo mik-
ið eftir af þínu lífi hér á jörð.
Enginn getur meinað mér
minning þína’ að geyma.
Kringum höll sem hrunin er,
hugann læt ég sveima.
Elsku langamman mín. Megi minn-
ing þín lifa í hjörtum okkar sem eftir
stöndum.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Ellen Rós Guðmundsdóttir
FRÉTTIR