Morgunblaðið - 09.12.2006, Blaðsíða 44

44 LAUGARDAGUR 9. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðjón OttóBjarnason fædd-
ist í Böðvarsholti
18. október 1917.
Hann lést á sjúkra-
húsinu á Akranesi 2.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Bjarnveig K.
Vigfúsdóttir, f. 3.
október 1885, d. 18.
júlí 1956, og Bjarni
Nikulásson, f. 20.
september 1881, d.
5. júní 1967. Systk-
ini Guðjóns voru
drengur, f. 29. nóvember 1906, d.
29. nóvember 1906, Karl Nikode-
mus, f. 28. maí 1908, d. 6. febrúar
1991, Elís Böðvar, f. 30. mars
1911, d. 15. maí 1986, Sólveig, f.
20. febrúar 1913, d. 1. október
1993, Ólöf, f. 2. október 1915, d.
31. júlí 2002, Vigfús Þráinn, f. 26.
febrúar 1921, d. 4. desember 1995,
Gunnar Eiríkur, f. 16. nóvember
1922, og uppeldisbróðir Guðjóns
var Friðrik Lindberg Márusson, f.
september 1981, sonur þeirra
Sindri Snær, f. 8. maí 2001. c) Elín
Guðný, f. 6. mars 1983. 2) Bjarni, f.
17. ágúst 1955, maki Bjarney Guð-
mundsdóttir, f. 22. maí 1955. Synir
þeirra eru Guðjón Ottó, f. 23. mars
1977, og Guðmundur Sævin, f. 9.
apríl 1983, unnusta Sara Krist-
jánsdóttir, f. 18. ágúst 1986. 3) Jó-
hann Pétur, f. 28. september 1959,
maki Þórey Kjartansdóttir, f. 2.
apríl 1960. Synir þeirra eru Kjart-
an Már, f. 24. október 1985, og Jón
Bjarni, f. 26. september 1987.
Guðjón ólst upp í Böðvarsholti
og sinnti þar almennum sveita-
störfum. Hann vann hjá Búnaðar-
sambandi Snæfellinga við plæg-
ingar, stundaði sjómennsku í
Sandgerði, einnig vann hann hjá
Vélsmiðjunni Sindra í Ólafsvík.
Guðjón stofnaði Bifreiðaverk-
stæðið Berg ásamt þeim Kristófer
Guðmundssyni og Sigþóri Guð-
brandssyni. Síðustu starfsárin var
hann viðgerðar- og vélgælumaður
hjá Hraðfrystihúsi Ólafsvíkur og
Snæfellingi.
Útför Guðjóns verður gerð frá
Ólafsvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Ingjaldshólskirkjugarði.
6. mars 1931, d. 17.
júní 2004.
Guðjón kvæntist
hinn 5. nóvember
1949 Kristínu Pétr-
únu Jónsdóttur frá
Kjalveg, f. 26. júlí
1929, d. 19. janúar
2006. Foreldrar
hennar voru Kristín
Pétursdóttir, f. 10.
maí 1885, d. 5. júlí
1978, og Jón Þorleif-
ur Jóhannesson, f.
25. mars 1885, d. 24.
febrúar 1971. Börn
Guðjóns og Kristínar eru: 1) Krist-
ín Jóna, f. 25. mars 1951, maki
Gunnar H. Hauksson, f. 29. októ-
ber 1946. Börn þeirra eru a) Krist-
ín Pétrún, f. 30. desember 1969,
maki Garðar Sigurmon Guð-
mundsson, f. 21. ágúst 1966, synir
þeirra Guðmundur Gunnar, f. 15.
október 1991, og Hilmir Hrafn, f.
19. ágúst 1999. b) Matthías Páll, f.
4. apríl 1978, sambýliskona Kristín
Helga Guðjónsdóttir, f. 11.
Mætur maður er genginn.
Tengdafaðir minn elskulegur, Guð-
jón Bjarnason, er látinn. Þótt við
sem eftir stöndum syrgjum, getum
við huggað okkur við það að nú hef-
ur hann Guðjón aftur hitt hana
Diddu sína og saman geta þau hald-
ið sín jól, þótt á annan hátt sé nú,
eins og þau hafa getað gert und-
anfarin rúm 50 ár.
Guðjóni kynntist ég fyrir 30 árum
er ég kom inn í fjölskylduna á Enn-
isbraut 18 í Ólafsvík sem tilvonandi
tengdadóttir. Strax var mér tekið af
hlýhug og elsku og fyrstu kynni
okkar Guðjóns eru mér ógleyman-
leg og verður sú stund geymd okk-
ar á milli, Guðjón minn.
Ævinlega var stutt í glensið hjá
þér og þær eru ófáar vísurnar sem
þú hefur sett saman um ævina, vís-
ur bæði um menn og málefni.
Ekkert var það til sem þú ekki
vildir gera fyrir okkur, börnin þín
og tengdabörn og seinna, barna-
börn og barnabarnabörn enda
varstu elskaður og virtur af okkur
öllum.
Samband ykkar Diddu einkennd-
ist af ást og virðingu fyrir hvort
öðru og var okkur öllum einstök
fyrirmynd. Aldrei varð ykkur sund-
urorða og ekki máttuð þið af hvort
öðru sjá og þess vegna er svo gott
að vita að nú eruð þið aftur saman.
Barnabörnin og barnabarnabörn-
in sjá nú á eftir góðum og blíðum
afa og sakna.
Elsku Bjarni minn, Jóhann og
Jóna, þið sjáið nú á eftir yndisleg-
um föður aðeins rúmum 10 mán-
uðum eftir að þið kvödduð móður
ykkar. Það er erfitt, en þið látið
ekki bugast, heldur fagnið því að
mamma og pabbi eru aftur eitt, eins
og þau hafa alltaf verið.
Guðjón minn ég tel það forrétt-
indi að hafa fengið að kynnast þér.
Ég geymi í hjarta mér allar góðu
minningarnar sem mér hafa áskotn-
ast í gegnum árin.
Guð geymi þig.
Þín tengdadóttir,
Bjarney.
Kurteisi, hæverska, gamansemi,
ljúfmennska og svo Mackintosh’s-
dós er það fyrsta sem mér dettur í
hug þegar ég á að lýsa honum afa
mínum, Guðjóni Ottó Bjarnasyni,
sem við kveðjum nú á aðventunni.
Dósina var hann með undir hend-
inni fyrir nestið sitt þegar hann fór
í vinnu en hitt bar hann í hjartanu.
Það er skrýtið hvernig örlögin
taka í taumana en fyrr á þessu ári
dó hún amma en þau afi voru gift í
57 ár og aldrei aðskilin á jólunum
og því var ekki breytt í ár þó um
langan veg væri fyrir hann að fara.
Afi átti nokkra bíla um ævina og
suma nefndi hann með nafni eins og
til dæmis Móalingur, Vorboði og
svo síðasti bíllinn sem hann átti var
garmurinn hann Ketill og þótti mér
gaman að fá að fara með þeim
ömmu í bíltúr í sveitina hans afa,
Staðarsveit, en þá sungum við
amma hin ýmsu dægurlög og afi
kenndi mér að þekkja hverja þúfu
og hvert vatn í sveitinni. Minni-
stæðasta nafnið var vatnið Kúka og
eina nafnið sem ég mundi lengi vel.
Þegar afi hafði lokið vinnudegi á
bílaverkstæðinu Berg átti hann eft-
ir að fara í fjárhúsin sem hann var
með á bökkunum við heimili sitt og
gefa kindunum sínum og var það
voðalegt sport að fara með honum
út í hús til að gefa en því fylgdi líka
heyskapur á sumrin og fékk ég að
kynnast því að ganga á garða og
snúa heyinu inn í Bug og á túninu
við Ennisbrautina. Með þessum
minningarbrotum og versinu sem
hann kenndi mér vil ég þakka hon-
um fyrir samveruna.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín
Pétrún.
Mín fyrsta minning um hann afa
er úr fjárhúsunum þar sem hann er
að gefa kindunum og ég sat í garð-
anum og fylgdist með. Nú þegar
komið er að leiðarlokum hjá þér afi
minn, eru minningarnar óteljandi.
Þegar ég fékk að keyra í fyrsta skipt-
ið á flugvellinum við Gufuskála. Þeg-
ar við vorum að keyra saman á garm-
inum honum Katli og það skipti ekki
máli hvor Guðjóninn var með hatt-
inn.
Manstu ferðina okkar í Djúpa-
lónssand þaðan sem við gengum í
roki og rigningu yfir í Dritvík. Þá
varstu sprækur afi minn. Hún var
líka góð ferðin okkar í Böðvarsholt
þegar við gengum upp að skyrstein-
inum og þú sagðir mér söguna af
honum. Ég man líka ferðina okkar
upp á Knarrarkletta þar sem við
horfðum yfir Breiðuvík og Arnar-
stapa og þú sagðir mér sögur sem
gerst höfðu þar.
Þau voru mörg sumrin sem ég
fékk að vera hjá ykkur ömmu og
var þá margt brallað, eins og til
dæmis þegar við Matti stálumst
upp að fossi. Það er í eina skiptið
sem þú hefur skammað mig, afi
minn.
Elsku afi minn, ég þakka þér öll
þessi góðu ár sem ég fékk að vera
með þér og ömmu. Ég sakna ykkar.
Þinn,
Guðjón Ottó.
Elsku afi lang.
Nú er lífsins leiðir skilja,
lokið þinni göngu á jörð.
Flyt ég þér af hljóðu hjarta,
hinstu kveðju og þakkargjörð.
Gegnum árin okkar björtu,
átti ég þig í gleði og þraut.
Umhyggju sem aldrei gleymist,
ávallt lést mér falla í skaut.
(Höf. ók.)
Ég vil þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman,
þótti mér gott að geta komið til þín
og ömmu. Þegar ég kom við hjá
ykkur eftir skóla settumst við nið-
ur, spiluðum og borðuðum snakk
eða hænsnafóður eins og þú kallaðir
það. Ég á alltaf eftir að sakna þín.
Þinn
Guðmundur Gunnar.
Við viljum með örfáum orðum
minnast Guðjóns Bjarnasonar,
frænda míns og vinar okkar.
Það verður tómlegra að koma til
Ólafsvíkur nú eftir að hann er far-
inn. Þrátt fyrir veikindi síðustu ár-
in, var alltaf jafn skemmtilegt og
hressandi að heilsa upp á hann, og
gott að vera í návist hans. Alltaf var
hann jafn glettinn og spaugsamur
og kom manni í gott skap með gam-
anyrðum sínum. Hann hafði erft
hagmælsku frá föðurömmu sinni
Ólöfu Bjarnadóttur og kastaði
stundum fram léttri vísu. Að öðru
leyti flíkaði hann ekki þessum hæfi-
leika sínum en hann kunni líka fá-
dæma mikið af góðum kveðskap.
Við minnumst allra skemmtilegu
og góðu stundanna hjá þeim Diddu
og Guðjóni á Ennisbrautinni og
þökkum þeim báðum fyrir áralanga
vináttu og tryggð. Sömu góðvildina
í okkar garð finnum við líka hjá
börnunum þeirra þremur og fjöl-
skyldum þeirra.
Þegar við nú kveðjum Guðjón er
okkur þakklæti efst í huga. Blessuð
sé minningin um góðan vin.
Kæru vinir, Kristín Jóna, Bjarni,
Jóhann Pétur og fjölskyldur. Við
vottum ykkur innilegustu samúð
okkar.
Guðrún Guðbrandsdóttir og
Guttormur Þormar.
Nú í upphafi aðventu kvaddi
þennan heim föðurbróðir minn,
hann Guðjón Ottó Bjarnason. Í
minningum mínum frá því ég var
barn kemur Guðjón mikið við sögu,
hann var einstakur frændi sem mér
þótti mjög vænt um. Hann var einn
af systkinunum í Böðvarsholti sem
voru sjö og einn uppeldisbróðir.
Hann ólst upp í Böðvarsholti með
systkinum sínum sem alla tíð voru
mjög samheldin hópur sem bar
mikla virðingu og væntumþykju
hvert fyrir öðru. Hann vann heima
við búskap foreldra sinna eins og
títt var í þá daga, fór síðan á vertíð-
ir til Sandgerðis á vetrum og vann
við jarðabætur hjá bændum víða á
Snæfellsnesi á vegum Búnaðarsam-
bandsins á sumrin, fyrst með hest-
um en síðan á dráttarvél og eru það
fyrstu kynni hans af vélknúnum
tækjum en lengstan hluta ævi sinn-
ar bjó hann og starfaði í Ólafsvík.
Hann vann lengst í Vélsmiðjunni
Sindra, frá árinu 1945, hjá bræðr-
unum Bjarna og Guðjóni Sigurðs-
sonum. Eftir að Sindri hætti stofn-
aði Guðjón ásamt tveimur
vinnufélögum sínum þeim Kristófer
og Sigþóri Bifreiðaverkstæðið
Berg, í janúar 1967, sem að þeir
ráku til ársins 1986. Eftir það vann
hann hjá Hraðfrystihúsi Ólafsvíkur
og Hraðfrystihúsi Hellissands við
vélvörslu og viðgerðir.
Hans góða kona var Kristín P.
Jónsdóttir sem lést í upphafi þessa
árs. Þau bjuggu á Þórshamri og síð-
an á Ennisbraut 18. Þar var gott að
koma og á ég margar góðar minn-
ingar þaðan. Þar dvaldist ég þegar
ég fór fyrst í vinnu að heiman og
var eins og eitt þeirra barna. Mikill
samgangur var á milli bræðranna,
pabba og Guðjóns, það var komið í
sunnudagsheimsóknir og alltaf þeg-
ar við fórum til Ólafsvíkur var kom-
ið við hjá þeim.
Guðjón hafði mjög svo skemmti-
legan frásagnarhæfileika og ein-
stakan húmor, sá alltaf skemmti-
legu hliðarnar á mönnum og
málefnum. Hann kunni ógrynni af
vísum og hendingum sem hann
hafði heyrt á sinni löngu vegferð og
var ólatur að fara með þetta og út-
skýra um hvað kveðskapurinn
fjallaði. Oft var farið í heimsókn á
Ennisbrautina og setið í stofunni,
Guðjón sat þá gjarnan í brúna
stólnum sínum og sagði frá ein-
hverju skemmtilegu, Didda sýslaði
við kaffið og bauð upp á heimabak-
að í borðstofunni. Þetta voru góðar
stundir sem hér með eru þakkaðar.
Síðustu tvö árin hefur Guðjón
dvalið á Jaðri þar sem vel hefur
verið hugsað um hann og Diddu
meðan hún lifði. Alltaf þegar ég
hitti Guðjón á Jaðri var það hans
fyrsta spurning hvað væri að frétta
frá Böðvarsholti, þar var hugur
hans og þar átti hann djúpar rætur.
Elsku Guðjón hafðu þökk fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig og
mína fjölskyldu.
Ég veit að þú hefur átt góða
heimkomu í ríki Guðs, þar sem
Didda beið þín og foreldrar og
systkinin frá Böðvarsholti.
Þú varst lífsins bestu kostum búinn
baðst þú ei um heimsins tign né reisn.
En þér var lánuð tryggðin, vonin og traustið
tókst með stilling móti öllu í heim.
(Ólöf Bjarnadóttir)
Kæra Jóna, Bjarni, Jóhann og
fjölskyldur megi guð vaka yfir ykk-
ur og veita ykkur styrk á kveðju-
stund.
Með þessum línum kveð ég þig
kæri frændi og guð geymi þig.
Gréta.
Öðlingurinn Guðjón Bjarnason
verður kvaddur hinstu kveðju frá
Ólafsvíkurkirkju í dag, laugardag-
inn 9. desember. Guðjón var einn
þeirra manna sem vann dagsverk
sitt af einstakri trúmennsku. Hann
gekk fram einarður þegar það átti
við en jafnan af hógværð og lítillæti
þess sem vill láta gott af sér leiða.
Guðjón ólst upp í stórum hópi
systkina frá Böðvarsholti í Staðar-
sveit á Snæfellsnesi. Þar ríkti andi
vinnusemi, fyrirhyggju og ábyrgðar
á eigin lífi sem og fullvissu þess að
hver væri sinnar gæfu smiður.
Áhugi á ljóðlist, tónlist og góðu
handverki var áberandi þrátt fyrir
að vinnan og daglegt strit erfiðis-
mannsins setti svip sinn á æsku-
heimili Guðjóns. Foreldrar hans
urðu bjargálna á bújörð sinni vegna
einstakrar fyrirhyggju í stóru sem
smáu og mikillar vinnusemi fjöl-
skyldunnar. Fjölskyldan stóð sam-
an í gleði og sorg og lagði allt í söl-
urnar svo við allar skuldbindingar
mætti standa gagnvart öllu sem þau
tóku ábyrgð á. Þessi lífsspeki setti
svip sinn á allt líf Guðjóns þar sem
nægjusemin og hógværðin réði ríkj-
um. Hann naut ekki langskóla-
göngu en tók strax á unga aldri þátt
í bústörfum með foreldrum sínum
og vann síðan árum saman við
ræktunarstörf fyrir bændur á Snæ-
fellsnesi og í Dalasýslu uns hann
fluttist til Ólafsvíkur þar sem lífs-
starf hans var lengst af bifreiða-
viðgerðir og vélsmíði. Guðjón var
heimilisfastur í mörg ár hjá foreldr-
um mínum áður en hann kvæntist
Kristínu Jónsdóttur, þeirri sóma-
konu, sem er látin. Kynntist ég hon-
um því vel og naut einstakrar vin-
áttu hans og umhyggju sem barn og
unglingur og raunar alla tíð.Guðjón
hafði mikinn áhuga á framvindu
þjóðmála og var traustur stuðnings-
maður Sjálfstæðisflokksins alla tíð.
Hann hafði unun af rökræðum og
spurði áleitinna spurninga. Hann
vildi vita um forsendur ákvarðana
og var tilbúinn til þess að verja vini
sína af festu þegar honum þótti
ástæða til þess.
Ég kveð Guðjón frænda minn
með þakklæti og virðingu og sendi
fjölskyldu hans samúðarkveðjur.
Sturla Böðvarsson.
Guðjón Ottó Bjarnason
Elsku afi lang.
Nú ert þú orðin engill á
himnum eins og amma lang
og vona ég að þið séuð búin
að hittast á ný.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Þinn
Hilmir Hrafn.
HINSTA KVEÐJA
✝
Innilegar þakkir til allra sem heiðruðu minningu og
sýndu okkur samúð og hlýhug við fráfall og útför
okkar ástkæru
GUÐRÚNAR ELSU KRISTJÁNSDÓTTUR,
Húnabraut 20,
Blönduósi.
Sérstakar þakkir til Sigurðar Björnssonar krabba-
meinslæknis sem og þess góða starfsfólks Land-
spítala háskólasjúkarhúss sem kom að umönnun í
veikindum hennar. Kærar þakkir til ykkar allra.
Hallbjörn Reynir Kristjánsson,
Kristján Þór Hallbjörnsson, Hanna Þórunn Skúladóttir,
Margrét Hallbjörnsdóttir, Kristján Kristófersson,
Magnús Bergmann Hallbjörnsson, Vigdís Thordersen,
Hallbjörn Reynir Hallbjörnsson, Birna Bjarnarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNAR BALDUR GUÐNASON,
Hraunbæ 116,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík mánu-
daginn 11. desember kl. 15.00.
Sigrún Gunnarsdóttir, Reinhold Richter,
Hrafn Norðdahl, Herdís Hubner,
Hjörtur Elvar Hjartarson
og barnabörn.