Fréttablaðið - 04.04.2009, Side 116

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 512 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 512 5313, fax: 512 5301, ritstjorn@frettabladid.is PRENTUN: Ísafoldarprentsmiðja
Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is DREIFING: dreifing@posthusid.is Veffang: visir.is EF BLAÐIÐ BERST EKKI: 512 5060
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 512 5000
GÓÐAN DAG!
Sólarupprás Hádegi Sólarlag
Reykjavík
Akureyri
Heimild: Almanak Háskólans
Í dag er laugardagurinn 4. apríl,
94. dagur ársins.
6.35 13.31 20.28
6.15 13.15 20.17
Þegar við komum svo heim í sumar voru allir orðnir bara
eitthvað gaga. Við vissum hrein-
lega ekki hvaðan á okkur stóð
veðrið.“ Liðið sem var „sko í námi“
erlendis meðan góðærið gekk yfir
er ófeimið við að draga upp fjar-
vistarsönnunina og klessa passan-
um framan í andlit okkar hinna,
sem húktum heima.
ÞETTA sama lið sá þó glæpinn
þegar skroppið var heim í sumar-
frí með krakkaskarann sem allur
fékk ókeypis leikskólagjöld í Kaup-
mannahöfn. Í litlu námsmannakoti
í útlöndum bjó fjölskyldan en sá
auðvitað þegar hún kom heim yfir
sumartímann að fólk var algjör-
lega búið að missa tengslin við
raunveruleikann. „Manni leið bara
eins og geimveru þessar vikur sem
maður staldraði við hér heima.“
OPINMYNNT, með uppglennt
augun, horfa þau í kringum sig og
reyna að fá það staðfest á svip nær-
staddra hvort allir séu ekki örugg-
lega með það á hreinu að þau voru
- ekki - hérna. „Þetta var auðvitað
ótrúlegt þegar maður kom heim.
Hraðinn og lætin! Maður hafði
ekki við að fylgja því eftir hvað
fólk var að kaupa og gera. Allir á
nýjum jeppum og meira að segja
fólk á aldur við okkur að kaupa sér
hús. Lífsgæðamatið er bara svo
allt, allt öðruvísi úti í Evrópu.“
ÞESSU þarf maður að sitja undir.
Hvort sem er í matarboðum, kaffi-
stofum eða í viðtækjum. Kona ein
sem flutti nýlega heim til landsins
sagðist hafa fengið sjokk við það
að fara í Kringluna. Þar voru allir
í svo „ógeðslega flottum fötum“.
Eftir Kringluferðina fór hún niður
í bæ og fékk annað áfall. Þar var
jeppi lagður við jeppa. Hún sagði
kannski fátt en hugsaði sitt:
„Djöfulsins svínarí.“
Á stundum líður mér eins og náms-
mennirnir eygi leið út úr niðurlæg-
ingunni sem þjóðin hefur mátt þola
með því að lýsa því yfir að hafa
ekki verið heima. Að heyra þetta
tal gerir þó lítið fyrir okkur hin.
Mér líður stundum eins og þegar
ég var í tíu ára bekk og þrír strák-
ar í bekknum klíndu kúk á skóla-
vegginn. Flest sátum við þögul
og skömmustuleg. Skömmuðumst
okkur fyrir hönd bekkjarsystkina
okkar.
Í einu horninu töluðu tvær stúlkur
þó nokkuð hátt og fjálglega um að
þær hefðu sko ekkert gert þetta og
myndu aldrei nokkurn tíma gera
svona. Þær fussuðu og sveiuðu yfir
uppátækinu. Enn í dag á ég erfitt
með að greina á milli hvort til-
gangur talsins hafi verið að mæra
eigið sjálf eða lýsa frati á svona
gjörning.
Ekki við!
BAKÞANKAR
Júlíu Margrétar
Alexandersdóttur
295,-/4 í pk.