Morgunblaðið - 02.01.2007, Blaðsíða 23

tómstundir
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. JANÚAR 2007 23
H
ann var ekki gamall
þegar hann steig sín
fyrstu skref á fót-
boltavellinum. Síðan
eru liðin mörg ár, en
þó fá ef litið er til þess að hann hefur
í rúm tvö ár æft með Heerenveen í
Hollandi. Björn Jónsson, alltaf kall-
aður Bjössi, ólst upp á Akranesi og
varð sextán ára í október síðast-
liðnum. Fjórtán ára hleypti hann
heimdraganum og hefur síðan þá æft
og keppt með unglingaliði Heer-
enveen.
„Ætli ég hafi ekki verið fjögurra
ára þegar ég byrjaði að æfa,“ segir
Bjössi og lítur til pabba síns, Jóns
Huga Harðarsonar, eins og til að fá
staðfestingu á ágiskuninni og Jón
Hugi kinkar kolli. „Ég held nú að
mamma og pabbi hafi í byrjun dreg-
ið mig á æfingu,“ segir hann glettn-
islega og þessi orð vekja hlátur föð-
urins, en hann samþykkir þó orð
Bjössa.
Bjössi æfði með ÍA fyrstu árin og
var alla tíð áhugasamur eins og ár-
angur hans sýnir. „Þegar ég var
þrettán ára bauð þjálfarinn minn,
Þór Hinriksson, mér að fara út og í
„test“ hjá liði í Hollandi,“ segir hann
og ypptir öxlum eins og ekkert sé
sjálfsagðara, „og ég fór bara.“ Bjössi
dvaldist þá í viku við æfingar hjá
Heerenveen. „Strax þá vildu þeir fá
hann út,“ segir nú Jón Hugi … „en
ég var ekki tilbúinn þá,“ bætir Bjössi
við.
Þrettán ára gamlir drengir eru á
yngra ári í fjórða flokki og á þessum
tíma æfði Bjössi nánast daglega með
ÍA og tók miklum framförum. Hann
er þó hógværðin uppmáluð og vill lít-
ið gera úr því að hafa verið góður í
fótbolta. Hann segir starfið hjá ÍA
öflugt og metnað mikinn.
Ekki auðvelt
Áður en hann fór alfarinn til Hol-
lands fór hann þangað nokkrum
sinnum, dvaldist í nokkra daga í
hvert sinn og þá voru foreldrarnir
með í för. „Síðan fór hann einn um
páskana árið sem hann varð fjórtán
ára,“ segir Jón Hugi. Örlög Bjössa
virðast þá hafa verið ráðin því árið
eftir skrifaði hann undir samning við
Heerenveen. „Hann hafði viljann og
það virtist ekkert geta stöðvað
hann,“ segir Jón Hugi. „Auðvitað
var þetta ekkert auðvelt fyrir fjórtán
ára gutta; að fara frá félögunum og
skólanum og öllu því,“ bætir hann
við.
Bjössi neitar því ekki að erfitt hafi
verið að fara að heiman svona ungur,
frá mömmu og pabba og öllu sem
hann hafði alla tíð þekkt. „Auðvitað
sakna ég þeirra alltaf og það er alltaf
gaman að koma heim. Þau koma
samt náttúrlega út fjórum sinnum á
ári og eru þá í nokkrar vikur,“ segir
hann og Jón Hugi útskýrir málið.
„Þeir gera rosalega vel við okkur
foreldrana líka, borga fyrir okkur
ferðir og hótel og allt það,“ segir
hann og að það létti unga manninum
lífið talsvert. Jón Hugi viðurkennir
líka að erfitt hafi verið að sjá af
Bjössa svona ungum. „Við söknum
þess líka að sjá hann spila hér heima.
Við höfum auðvitað fylgst með hon-
um frá því að hann var fjögurra ára.
Konan mín [Elsa Björnsdóttir] er
líka mjög áhugasöm og við fórum
alltaf á hvern einasta leik og núna
getum við ekki fylgst með, nema rétt
þann tíma sem við erum úti,“ segir
Jón Hugi og að drengurinn sé nán-
ast búinn að taka stökkbreytingu í
hvert sinn sem þau sjái hann. „Nú
var hann t.d. búinn að stækka um
þrjá sentímetra frá því síðast,“ segir
hann og skellihlær.
Bjössi tók samræmdu prófin sl.
vor eins og önnur íslensk ungmenni
og það virðist hafa verið honum leik-
ur einn. „Að læra fyrir skólann var
svolítið erfitt í byrjun,“ viðurkennir
hann þó. „En ég náði öllum sam-
ræmdu prófunum, tók fjögur.“ Fjar-
námið segir hann geta tekið á og erf-
itt geti verið að læra á íslensku
þegar hollenskan glymur allt í kring.
Hann er þó orðinn altalandi á hol-
lensku. „Maður gleymir stundum ís-
lensku orðunum og svona,“ segir
hann og brosir út í annað, „aðeins
farinn að ryðga.“ Nú í janúar byrjar
hann í fjarnámi í Verkmenntaskól-
anum á Akureyri og stefnir ótrauður
á stúdentsprófið.
Enn í sigurliðinu
Bjössi hefur eignast góða félaga
og upplýsir að þeir sem hann um-
gengst mest séu flestir Hollend-
ingar. „Það eru frekar eldri strákar
sem eru útlendingar,“ segir hann, en
nefnir þó sérstaklega að annar ung-
ur Skagamaður sé í Heerenveen,
Arnór Smárason, sem leikur með
U-19-liðinu, og Arnór hafi stutt hann
og reynst honum mjög vel. Bjössi
býr hjá frábærri konu í Hollandi sem
hefur einnig reynst honum mjög vel.
Markmið Bjössa með því að æfa
með Heerenveen er að bæta sig sem
leikmann og hann segir að liðið hafi
sama markmið. Auðvitað spili þó
peningar inn í og hann er verðmæt-
ari fyrir liðið fyrst hann kemur svo
ungur inn í það.
Á meðan Bjössi æfði enn þá með
ÍA var árgangurinn sem hann lék
með mjög sterkur og árangur liðsins
í samræmi við það, Íslandsmeist-
aratitill ár eftir ár. Nú leikur hann
með U-17 ára liðinu í Heerenveen og
er enn í sigurliðinu, þeir eru efstir í
deildinni … „þremur stigum á undan
Feyenoord,“ upplýsir hann stoltur,
segir sposkur á svip að hann sé þó
ekki viss um að þeir séu betri en ÍA,
greinilega allur í gríninu.
Sextán ára gamall skrifaði hann
undir atvinnumannasamning við
Heerenveen og eftir það getur hann
ekki svissað á milli liða og leikur ekki
meir með ÍA í bili. Hann fær laun
fyrir spilamennskuna og virðist al-
veg sáttur … „ja, þetta er fínt, sko,“
segir hann.
Bjössi er ekki í vafa um hvert
hann ætlar að stefna í framtíðinni,
atvinnumennskan bíður hans og með
léttum hlátri upplýsir hann um
metnaðarfullt lokatakmarkið. „Ég
stefni á Spán.“
Með boltann á tánum
frá fjögurra ára aldri
Í jólafríi Bjössi ásamt foreldrum sínum á Akranesi, Jóni Huga Harðarsyni og Elsu Björnsdóttur.
Þrátt fyrir ungan aldur
veit Björn Jónsson hvað
hann ætlar sér í framtíð-
inni. Sigrún Ásmundar
spjallaði við hann og föð-
ur hans, Jón Huga Harð-
arson, um fótboltann og
lífið í kringum hann.
Í leik Bjössi tekur vel á því í leik með Heerenveen síðastliðið sumar.
Snemma beygist krókurinn Bjössi
var bara fjögurra ára þegar hann
byrjaði að æfa. Hér er hann níu ára
í búningi enska landsliðsins.
Morgunblaðið/Sigurður Elvar
Hver hefði trúað því að hús-verkin, sem fæstir setja efstá vinsældalistann, gætu
verið vopn í baráttunni gegn
brjóstakrabbameini? Á vefmiðli
BBC segir frá rannsókn sem gerð
var á 200.000 konum víða um Evr-
ópu en hún hefur leitt í ljós að svo
nauðahversdagslegt og algerlega
ókeypis fyrirbæri eins og það að
sinna húsverkum er eitt af því sem
dregur úr hættu á brjóstakrabba-
meini. Sú hreyfing sem fylgir því að
þurrka af, moppa og ryksuga virðist
vera hin ágætasta vörn gegn þessari
vá.
Vissulega hefur lengi verið vitað
að hverskonar líkamsrækt dregur
úr hættu á brjóstakrabba, sennilega
vegna áhrifa hreyfingar á horm-
ónakerfið og efnaskipti í lík-
amanum. En minna hefur verið vitað
um hversu mikil hreyfing og hvaða
tegund af hreyfingu sé æskilegust.
Eins hafa fyrri rannsóknir oftast
beinst að tengslum hreyfingar og
brjóstakrabba eingöngu hjá konum
eftir tíðahvörf. Í fyrrnefndri rann-
sókn tóku þátt bæði konur sem ekki
voru komnar á breytingaskeiðið og
þær sem farið höfðu í gegnum tíða-
hvörf. Eins var margskonar virkni
hjá konunum skoðuð, eins og vinna
þeirra, tómstundir og húsverk.
Þeir sem stóðu fyrir rannsókninni
segja að niðurstöðurnar séu fyrst og
fremst þær að hófleg líkamleg
hreyfing, meðal annars sú sem fæst
með því að sinna húsverkum, sé
mjög mikilvæg.
Tekið er fram að þegar sé vitað að
þær konur sem eru í kjörþyngd séu í
minni hættu en aðrar á að fá brjósta-
krabbamein. Mælt er með að allir,
konur og karlar, stundi reglulega og
mátulega hreyfingu og haldi sig í
kjörþyngd í baráttunni gegn
krabbameini.
Fylgst var með konunum í rann-
sókninni í sex og hálft ár og þær
eyddu að meðaltali 16–17 klukku-
stundum á viku í eldamennsku, þrif,
þvott og önnur húsverk. 3.423 konur
í þessum 200.000 kvenna hóp
greindust á rannsóknartímanum
með brjóstakrabba.
Húsverk
gegn brjósta-
krabba
Morgunblaðið/Golli
Heilsusamlegt Skúringar geta
verið þræl góðar fyrir heilsuna.
heilsa