Morgunblaðið - 05.01.2007, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þuríður RagnaBjörnsson fædd-
ist í Borgarnesi 10.
september 1910.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 26. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jón Björnsson frá
Svarfhóli í Stafholt-
stungum, kaup-
maður í Borgarnesi,
f. 10.3. 1876, d. 15.6.
1942, og Ragnhildur
Jónasdóttir frá Sól-
heimatungu, handavinnukennari
og húsmóðir, f. 24.7. 1880, d. 15.5.
1967. Systkini Rögnu eru Árni, f.
4.1. 1909, d. 19.8. 1968, Ása Sigríð-
ur, f. 14.10. 1913, d. 20.12. 1996, og
Guðríður Ágústa, f. 4.5. 1922.
Fóstursystir Hanna Helgadóttir, f.
12.5. 1918.
Eiginmaður Rögnu 8.2. 1941 var
Sigurður Árnason Guðmundsson,
framkvæmdastjóri málning-
forstöðumaður í Landsbanka Ís-
lands, f. 18.7. 1947, kvæntur Heklu
Smith frv. framkvæmdastjóra.
Fyrri kona Ragnheiður Harvey
snyrtifræðingur. Börn þeirra eru:
a) Sigurður, f. 8.2. 1968, sambýlis-
kona Berglind Guðmundsdóttir. b)
Margrét Helga f. 20.3. 1971, gift
Bergleif Joensen 1996, þau skildu.
Sonur þeirra Viktor Freyr, f.
1997. Með Ásmundi Björnssyni á
Margrét Björn Darra, f. 2006.
Ragna lauk kvennaskólaprófi
1928 og stundaði síðar nám í Cam-
bridge á Englandi einn vetur.
Ragna starfaði á fjórða áratug síð-
ustu aldar við skrifstofustörf,
meðal annars á síldarárunum hjá
Steindóri Hjaltalín á Siglufirði og
útgerð Bernharðs Petersen í
Reykjavík. Eftir að Sigurður lést
tók hún við rekstri heildverslunar-
innar Kemikalíu hf. Á sjöunda ára-
tugnum hóf Ragna rekstur heima-
gistingar á Ásvallagötu 24 sem
hún starfrækti þar til hún var orð-
in 82 ára gömul.
Útför Rögnu verður gerð frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
arverksmiðjunnar
Hörpu hf., f. 15.2.
1906, d. 30.7. 1959.
Börn þeirra hjóna
eru: 1) Jón Ásgeir út-
varpsmaður, f. 13.9.
1942, kvæntur Mar-
gréti Oddsdóttur
skurðlækni. Börn
þeirra eru Oddur
Björn, f. 15.6. 1991
og Sigurður Árni, f.
12.4. 1993. Fyrri
kona er Þórunn Sig-
ríður Þorgrímsdóttir
hönnuður og sonur
þeirra Þorgrímur Darri, f. 12.8.
1974. Kona þar áður Elín Hjalta-
dóttir sálfræðingur og dóttir
þeirra Sigríður, f. 8.3. 1964, gift
Hallsteini Magnússyni og eiga þau
Hauk, f. 1991 og Kára, f. 1993. 2)
Margrét félagsráðgjafi, f. 6.11.
1945, gift Þóri Haraldssyni flug-
umferðarstjóra, sonur þeirra er
Ragnar f. 18.4. 1971, sambýlis-
kona Hjördís Árnadóttir. 3) Björn
Langri, viðburðaríkri og góðri ævi
er lokið. En sú náð að fá að fylgja
mömmu og hafa hana sér við hlið all-
an þennan tíma! Vinur minn, banda-
rískur geðlæknir sem var nýlega í
heimsókn hló yfir manninum sem
kemur til geðlæknis og kvartar yfir
því að hafa alveg óvart bælt niður
allar góðu minningarnar. En það gat
aldrei komið fyrir okkar ástkæru
mömmu sem elskaði að rifja upp
góðar minningar, enda var hún alltaf
jákvæð, glöð og hjálpfús. Vissulega
talaði mamma stundum um sorgina
sem eðlilegan hluta lífsins. En góðu
minningarnar yfirgnæfðu allt, og al-
veg fram á síðustu stund brosti hún
til okkar. Níutíu og sex ára gömul
var hún farin að líkamlegum kröft-
um en andinn var sterkur fram í hið
síðasta.
Mamma, systkini hennar og fóst-
ursystir ólust upp á Svarfhóli í Borg-
arnesi í faðmi yndislegra hjóna, Jóns
afa Björnssonar afa og Ragnhildar
ömmu Jónasdóttur. Gleði og ánægja
sem einkenndu æsku- og uppvaxt-
arárin, mótuðu mömmu til allrar
framtíðar. Hún rifjaði iðulega upp
skemmtiferðirnar þegar farið var
með krakkana í hestvagni frá Borg-
arnesi að Sólheimatungu þar sem
frændurnir Gústaf og Karl Jónas-
synir voru við heyannir á sumrin.
Einnig fóru þau yfir til ömmu sinnar
Þuríðar að Svarfhóli, þar sem þau
þágu góðar veitingar. Þegar börnin
uxu úr grasi fóru þau saman á böll að
Brennistöðum í opnum bíl og sagði
mamma að þá hefði verið ekið um
troðninga „svo að hristist nærri úr
manni vitið“.
Mamma lagði í uppeldinu mikla
áherslu á menntun og vildi koma
okkur sem allra lengst á menntaveg-
inum. „Menntun er það eina sem
enginn getur tekið frá þér,“ sagði
hún. Sjálf lauk hún Kvennaskóla-
prófi í Reykjavík og síðan lá leiðin til
Englands. Mamma og Blaka frænka
voru einn vetur við enskunám í
Cambridge. Þær voru vinsælar,
skemmtu Englendingum á leiksviði
með íslenskri tónlist, mamma lék á
píanó og þær sungu báðar og var
sagt frá þeirri skemmtan í bæjar-
blaðinu. Stundum heyrðist hvíslað
þar sem þær stöllur komu á manna-
mót „here come the Icelanders“ –
þetta var árið 1932.
Síðan lá leiðin í síldina á Siglufirði
þar sem Ragna Björnsson vann við
skrifstofustörf hjá Steindóri Hjaltal-
ín og síðar hjá útgerð Bernharðs
Petersen í Reykjavík. Mamma
kynntist pabba á stríðsárunum og
giftist honum 1941. Þau voru mjög
samrýnd og munum við krakkarnir
eftir glaðværu heimboðunum á Ás-
vallagötu og skemmtunum sem þau
sóttu enda var mamma mikið fyrir
að dansa. Þau fóru saman í ferðalög
til útlanda, þar á meðal sólarlanda.
Okkur var öllum sár missir að pabba
árið 1959.
Mamma hóf að nýju störf utan
heimilis og stjórnaði fyrst heild-
versluninni Kemikalíu sem við átt-
um. Hún var þá eftir því sem ég best
veit ein kvenna í heildsalastétt og
var reyndar tekin í Zonta-klúbbinn á
þeirri forsendu. Hjartahlýja og
bjartsýni reyndust henni vel í við-
skiptum, en þar kom að hún skipti
um vettvang.
Árið 1968 hóf Ragna Björnsson
rekstur myndarlegs gistiheimilis á
Ásvallagötu 24 í Reykjavík. Þar
gistu að sumarlagi 10–16 manns
hverja nótt og var fólkið alls staðar
að úr heiminum. Erlendir gestir
mömmu skiptu þúsundum, því hún
hætti ekki fyrr en árið 1992, þá orðin
82 ára. Frá uppvaxtarárunum í
Borgarnesi þekkti mamma þá
ánægju sem fylgir því að taka á móti
erlendum gestum. Hún tók á móti
hverjum einasta manni með brosi á
vör. Ef einhver var fýldur var hann
tekinn í sérstaka „meðferð“ og
mamma hætti ekki fyrr en viðkom-
andi hafði tekið gleði sína að nýju –
jafnvel þótt þyrfti einhverja brjóst-
birtu til.
Til marks um dugnað, ræktarsemi
og óbilandi bjartsýni mömmu voru
mörg hundruð jólakort sem hún
fékk ár hvert, auk þakkarbréfa frá
gestum sem sumir urðu vinir hennar
og komu margoft í heimsókn. Hér er
dæmigerð setning úr slíku bréfi:
„Most especially we think of your
kindness and unfailing good temper
and advice.“ Þjóðfánar frá 40 lönd-
um skreyttu stofuna á Ásvallagötu.
Mamma átti um árabil góðan ást-
vin í Ólafi Jónssyni útgerðarmanni
og ferðuðust þau oft til sólarlanda.
Ólafur dó fyrir aldur fram árið 1975
og saknaði mamma hans alla tíð.
Þegar hún varð 95 ára þótti henni
sérlega skemmtilegt að stjórnar-
menn í Sambandi ungra sjálfstæð-
ismanna heiðruðu hana með því að
færa henni blóm í samsæti á uppá-
haldsveitingastaðnum. Ragna
Björnsson var eini eftirlifandi stofn-
andi SUS. Hún var alla tíð mikil fé-
lagsvera og átti fjölda vinkvenna.
Briddsíþróttina stundaði mamma af
kappi, Laufey, Dídí, Gústa Gísla og
Anna heitin Haarde voru meðal vin-
kvenna sem hún spilaði mikið við.
Elsku mamma, takk kærlega fyrir
að vera alla tíð sönn, góð og falleg.
Jón Ásgeir Sigurðsson.
Nú er hún Ragna, tengdamóðir
mín, farin yfir móðuna miklu eftir
langt og farsælt líf. Það voru mikil
gæfuspor fyrir mig að fara á heimili
hennar, Ásvallagötu 24, í ágúst 1966
til að hitta Jón son hennar, við vor-
um þá nýkomnir til landsins, en við
höfðum kynnst við störf á ms. Lag-
arfossi. Á Ásvallagötunni hitti ég
fyrir Rögnu móður Jóns, mjög
elskulega og virðulega konu sem tók
mér vel og þar var einnig falleg yng-
ismey Margrét, dóttir hennar sem
síðar varð eiginkona mín.
Ragna var alltaf einstaklega já-
kvæð og tilbúin að hjálpa og aðstoða
þegar þörf var á. Þegar Ragnar son-
ur okkar fæddist, sem hún tók miklu
ástfóstri við, var hún ávallt tiltæk að
passa hann þegar á þurfti að halda.
Í mörg ár hélt Ragna alltaf jóla-
boð annan í jólum fyrir fjölskyldu
sína og systra sinna og þannig hélt
hún fjölskyldunni saman, en hún
vildi að allir í fjölskyldunni þekktust
vel og tengdust tryggðaböndum.
Það var því táknrænt að Ragna
skyldi andast að morgni annars í jól-
um í návist dóttur sinnar, því að um
hádegi sama dag komu nánustu ætt-
ingjar, börn, barnabörn og tengda-
börn saman og kvöddu hana með
bænum og fyrirbænum undir hand-
leiðslu djáknans í Sóltúni.
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Þórir Haraldsson.
Hún frú Ragna Björnsson,
tengdamóðir mín, er fallin frá á 97.
aldursári.
Ef ég ætti að lýsa Rögnu í örfáum
orðum þá var hún – lífsglöð, jákvæð
og þrautseig hefðarkona sem stóð
eins og klettur með sínu fólki. Þó að
Ragna væri að verða 70 ára þegar ég
kynntist Jóni, urðum við fljótt góðar
vinkonur. Við náðum vel saman, átt-
um margar góðar stundir saman og
hef ég margt lært af Rögnu. Hún
hvatti sitt fólk áfram og vandamál
voru aldrei það stór að ekki mætti
leysa þau.
Ragna hafði sérstaklega jákvæð
áhrif á fólk og kom af virðingu fram
við alla. Hún hafði „sjarma og eleg-
ance“ og því löðuðust að henni ungir
sem aldnir, karlmenn sem kven-
menn. Það var einstakt hvernig hún
„kóketeraði“ við karlpeninginn. Við
höfðum hana ósjaldan með í boðum
og allt fram á síðustu ár sat hún eins
og drottning, með augu og athygli
allra, þó sérstaklega karlanna sem
vildu allt fyrir hana gera. Það sama
átti við syni mína sem eru á ung-
lingsaldri. Um leið og amma Ragna
kom hlupu þeir út á móti henni, buðu
henni arminn, héldu á töskunni fyrir
hana, hjálpuðu henni úr kápunni og
leiddu hana til sætis, eins og sann-
kallaðir herramenn. Á sama tíma og
við hin fáum svarið „ … hmmm … “
oft á tíðum eftir tíunda kall! Þegar
Ragna var að nálgast 85 ára aldur
þurfti að skipta um þak, laga glugga
o.fl. á Ásvallagötunni. Þetta var mik-
ið umstang og stóð Ragna sjálf í að
ráða iðnaðarmenn, fylgjast með
verkinu og „redda“ ýmsum hlutum.
Eitt sinn þurfti hún að segja iðn-
aðarmanni upp og finna annan. Þeg-
ar ég hringdi til hennar og sagði
hvað mér þætti miður að heyra að
hún þyrfti að vera að standa í öllu
þessu veseni á hennar aldri, þá svar-
aði hún: „Veistu, mér finnst það
stórkostleg tilfinning að finna að ég
ræð alveg við þetta.“ Þetta er lítill
pistill um merka konu sem við mörg
eigum mikið að þakka. Ég hef verið
þakklát hverju ári sem Ragna hefur
lifað. Synir okkar Jóns Ásgeirs, þeir
Oddur Björn og Sigurður Árni, og
barnabörn Jóns, þeir Haukur og
Kári eru ungir. Þeir fengu tækifæri
til að kynnast ömmu Rögnu og munu
muna eftir henni. Það er ómetan-
legt.
Hvíl í friði, kæra Ragna.
Margrét Oddsdóttir
tengdadóttir.
Sæl og blessuð, Ragna mín.
Þegar ég kvaddi þig í haust og
hélt í vesturátt fannst mér einnig
komið fararsnið á þig. Þú varst þó
fastákveðin í því að fara heim á Ás-
vallagötuna um jólin og halda þar
þitt árlega jólaboð annan í jólum.
Það kom mér því ekki á óvart að þú
skyldirhafa farið í þína hinstu ferð á
annan dag jóla og eflaust hefurðu
haldið fina jólaveislu þann dag með
horfnum ástvinum þínum himnum á.
Í mínum augum varstu í senn mik-
ill forkur og glæsileg dama. Þú rakst
fjölskyldufyrirtæki með glans um
nokkurn tíma og á seinni árum rakst
þú heimagistingu í borginni okkar
með stæl. Það var flott að sjá hvern-
ing þú tókst á móti útlendingum,
spilaðir lög á píanóið og söngst fyrir
þá, fyrir utan að geta talað við þá á
þeirra eigin tungu og þegar kom að
morgunverðinum fékk hver gestur
sinn þjóðfána við sinn eigin disk. Allt
þetta var aðdáunarvert. Þér var svo
sannarlega gestrisnin í blóð borin og
hafðir sjálf mikla ánægju af. Margir
af þínum erlendu gestum komu ár
eftir ár til þín og voru í bréfaskiptum
við þig í áratugi eftir dvölina hjá þér.
Ég vil þakka þér kærlega fyrir
fyrir góða samfylgd í tvo áratugi og
fyrir yndilegan son þinn sem ég mun
gæta vel fyrir þig. Svona í lokin þá
bið ég að heilsa pabba ef þú rekst á
hann. Hafðu kærar þakkir fyrir allt
og allt.
Þín tengdadóttir
Hekla.
Elsku amma Ás, þessi jól voru
mér döpur því ég vissi það á morgni
aðfangadags að þú myndir kveðja
okkur, sem þú gerðir annan dag jóla.
Ég er nokkuð viss um að þú hafir
sjálf valið annan í jólum þar sem þú
hélst alltaf stórkostlegar veislur fyr-
ir fjölskylduna í hádeginu annan í
jólum en þurftir að hætta því fyrir 5
árum og það þótti þér mjög miður.
En núna tókst þér að koma okkur
öllum saman hjá þér og ekki bara
annan í jólum heldur líka á slaginu
kl. 13.00.
Það sem ég hugsaði mest um
þennan dag var hvað þú áttir í raun-
inni stórkostlega og langa ævi. Þú
sagðir mér svo margar sögur af þín-
um ferðum bæði námsferðum til
Cambridge sem og árlegum
skemmtiferðum ykkar Hönnu og
Önnu Haarde til Spánar. Það var
frábært að koma til þín í hádeginu
ásamt stóru stóði vina minna þegar
við vorum í Melaskólanum, þú settir
strax vöfflur í gang fyrir okkur og
sagðir okkur sögur. Þeir voru allir
svo hrifnir af þér og spurðu mig allt-
af hvort við gætum ekki farið til
Ömmu Ás eftir að við vorum búnir á
fótboltaæfingu eða í hádeginu. Þú
tókst svo vel á móti öllum á Ásvalla-
götunni. Þú kenndir mér svo margt
eins og t.d. að vera ávallt jákvæður
því lífið væri of stutt til þess að vera
með eitthvert neikvæði og fýlu. Ég
mun lifa eftir öllu því sem þú hefur
kennt mér.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson.)
Þinn dóttursonur,
Ragnar.
Með frú Rögnu Björnsson er kyn-
slóð að hverfa sem ólst upp víða á Ís-
landi í upphafi síðustu aldar en flutt-
ist til Reykjavíkur, byggði þar sitt
bú og setti mark á og mótaði höf-
uðborgina. Ragna var í daglegu tali
ætíð kölluð „frú“ Ragna og hún var
„Björnsson“ því faðir hennar Jón
Björnsson, kaupmaður í Borgarnesi
og hans fjölskylda tóku upp föður-
nafn hans sem sitt ættarnafn eins og
þá tíðkaðist. Hann og kona hans
Ragnhildur Jónsdóttir ráku þar
stórt, mannmargt og gestkvæmt
heimili á Svarfhóli og voru menning-
arlega sinnað sómafólk.
Ragna starfaði við ýmislegt áður
en hún hitti eiginmann sinn Sigurð
Guðmundsson og flutti til Reykja-
víkur. Þau voru stórhuga ung hjón
og stofnuðu ásamt bróður Sigurðar
málningarverksmiðjuna Hörpu sem
Sigurður var forstjóri fyrir þar til
hann lést fyrir aldur fram. Þau
höfðu þá byggt sér stóra hæð og ris
við Ásvallagötuna og þar bjó Ragna
áfram eftir fráfall hans. Hún lét ekki
deigan síga, ól ein upp sín þrjú börn
og rak annað fyrirtæki Kemikalíu.
Það byrjaði smátt í bílskúrnum við
að tannkremi var tappað á túpur, en
óx hratt og hún rak það af dugnaði
um árabil eða þar til hún seldi og
sneri sér öðru.
Ragna var vön stóru heimili, átti
þrjú systkini og eina uppeldissystur
Hönnu sem kom á heimilið ungbarn
er hún missti móður sína. Ragna var
þá aðeins 10 ára gömul en sagðist
Ragna Björnsson
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÍÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hólabraut 2,
Keflavík.
Sverrir Jóhannsson, Ingibjörg Guðnadóttir,
Einar Jóhannsson, Hjördís Brynleifsdóttir,
Guðlaug Jóhannsdóttir, Ómar Steindórsson,
Þórunn Jóhannsdóttir, Eiríkur Hansen,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Ástkær amma okkar, langamma og systir,
KRISTÍN JÓNASDÓTTIR,
Vogum,
Mývatnssveit,
verður jarðsungin frá Reykjahlíðarkirkju laugardag-
inn 6. janúar kl. 14.00.
Þórir Þórisson, Guðrún Erla Gísladóttir,
Kristinn Stefánsson, Eyrún Ósk Ingólfsdóttir,
Þórhallur Stefánsson,
Atli Jakob Einarsson,
Gísli Fannar Þórisson,
Svanhildur Björk Þórisdóttir,
Ólöf Jónasdóttir,
Sigurgeir Jónasson,
Þorlákur Jónasson.