Morgunblaðið - 05.01.2007, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 2007 45
langt í stríðnina hjá þér sem Markús
Ingi var fljótur að svara fyrir. Hann
hafði mikinn áhuga á sumarbústaðn-
um sem þú varst að byggja í Gríms-
nesi og þá sérstaklega að fá að vökva
fyrir þig sem oftar en ekki endaði
með að fleira en plöntur fékk vökvun.
Elsku afi, þegar vorar höldum við
upp í sumarbústað með bros á vör því
við vitum að þar ert þú nálægt okkur
og kannski raulum við á leiðinni vís-
una sem þú kenndir Markúsi Inga;
„Ingi fingi foffiralli …“ og við vitum
hvernig vísan endar.
Minning þín lifir með okkur að ei-
lífu, hvíl þú í friði og ró, elsku afi.
Valgerður Hilda, Hróðmar
Ingi og Markús Ingi.
Ég var ekki hár í loftinu þegar ég
sá fyrst til Gunnars Haraldssonar,
eða Gunna sót eins og hann var lang-
oftast kallaður. Þá kom hann einmitt
á æskuheimili mitt til að sóta og ég
man að ég furðaði mig sérstaklega á
því hvað svona skítugur maður fékk
höfðinglegar móttökur! Og ég var
varla miklu eldri þegar hann kom í
heimsókn til afa míns, með í för var
Reynir sterki Leósson, harmónikka
og áreiðanlega eitthvað fljótandi því
glatt var á hjalla og krakkarnir máttu
ekki trufla.
Seinna kynntist ég Gunna svo bet-
ur, var þá í hljómsveit með Ragga
syni hans og við fengum að æfa á bíla-
sölu Gunna við Strandgötuna. Hann
var alltaf hlýr og vingjarnlegur við
okkur strákana en líklega eigum við
allir eftir að minnast hans fyrst og
fremst fyrir það hve fyndinn og
skemmtilegur hann var. Hann þekkti
alla, kunni af þeim sögur og flestum
fylgdu viðurnefni enda Gunni af
þeirri skemmtilegu kynslóð sem
gerði það oft að íþrótt að uppnefna
fólk.
Sjálfur fór hann ekki varhluta af
sögunum frekar en viðurnefnunum.
Fræg er sagan af því er hann kom á
sveitabæ nokkurn og lét það eiga sig
að leiðrétta þann misskilning að hann
væri læknir sem kallaður hafði verið
til. Þreifaði hann spekingslegur hátt
og lágt á lasinni heimasætunni og til-
kynnti svo að þetta væri greinilega
liðmús á uppleið. Ekki veit ég hvort
Gunni var þá í fisksöluferð en þær
stundaði hann í sveitunum nyrðra,
m.a. á gömlum lögreglubíl sem hann
hafði keypt. Heyrði ég sagt að hann
hefði verið lengi að venjast því að fara
inn í hann að framan en ekki aftan.
Gunni var líka töffari, með sérstakt
og eftirminnilegt fas og talanda, ein
af þessum skrautfjöðrum í mannlíf-
inu sem þora að fara eigin leiðir. Ég
er þakklátur fyrir skemmtileg kynni.
Jón Haukur Brynjólfsson.
fjölskylduna ætíð síðan. Sigurjón var
á þessum tíma starfsmaður minn hjá
Skipaafgreiðslu Suðurnesja og
minnist ég góðs samstarfsmanns og
vinar með hlýhug. Með Júníusi er
fallinn frá traustur og góður maður
sem margir Sandgerðingar munu
eiga góðar minningar um. Hann
helgaði bæjarfélaginu starfskrafta
sína nánast alla starfsævina og var
ávallt fljótur að bregðast við þegar
vandamál bar að höndum. Á góðum
stundum var oft rætt um þjóðmálin
og ósjaldan kom Júníus með
skemmtilegan vinkil inn í umræðuna
og stutt var í húmorinn. Á sorgar-
stundu sendum við Lóa innilegar
samúðarkveðjur til ykkar, elsku
Regína, Ragnar, Tryggvi, Anna
María og fjölskyldunnar allrar með
bæn um Guðsblessun ykkur til
handa. Minning um góðan dreng
mun lifa.
Jón Norðfjörð.
Meðan veðrið er stætt, berðu höfuð hátt
og hræðstu eigi skugga á leið.
Bak við dimmasta él glitrar lævirkjans ljóð
upp um ljóshvolfin björt og heið.
Þó steypist í gegn þér stormur og regn
og þó byrðin sé þung sem þú berð,
þá stattu fast og vit fyrir víst,
þú ert aldrei einn á ferð.
(Þýð. Óskar Ingimarsson.)
Elsku afi takk fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig.
Þín
Sandra Dögg.
✝ Sigríður Krist-jánsdóttir fædd-
ist í Efstadal, Ög-
urhreppi, 23.
febrúar 1919. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Sunnuhlíð að kvöldi
29. desember síð-
astliðins. Foreldrar
hennar voru Krist-
ján Einarsson
bóndi, f. 23. ágúst
1887, d. 26. júní
1927, og Kristjana
Guðmundsdóttir, f.
12. september 1890, d. 3. janúar
1983, frá Hjöllum í Skötufirði,
Ögurhreppi. Systkini Sigríðar
eru Aðalheiður, f. 1913, d. 1925,
Guðmundur, f. 1917, d. 1980,
Björn Eysteins, f. 1920, Ari
Magnús, f. 1922, d. 2001, Halldór,
f. 1923, og Aðalsteinn, f. 1925.
Árið 1941 giftist Sigríður Jóni
Sigurðssyni, þau skildu. Sonur
þeirra er 1) Kristján Jónsson, f.
1942. Fyrri kona hans var Guð-
björg Guðrún Greipsdóttir, þau
skildu. Dóttir þeirra er Guðleif
Jóna. Seinni kona Kristjáns var
Elsa Ísfold Arnórsdóttir, þau
skildu. Börn þeirra eru Arnór,
Sara, Ari, Elsa og Björg.
Árið 1956 giftist Sigríður Indr-
iða Björnssyni skrifstofumanni,
þau skildu. Börn þeirra eru 2)
Björn, f. 1957, tæknifræðingur,
kvæntur Elsu Gunnarsdóttur og
eiga þau tvær dætur, Elínu Sig-
ríði og Elvu Dögg. 3) Einar
Bragi, f. 1959, tæknifræðingur,
kvæntur Þóru Elínu Helgadóttur,
börn þeirra eru
Hildur, Þorkell og
Ásdís. 4) Að-
alheiður Björk, f.
1960.
Árið 1966 giftist
Sigríður Richard
Russel Barr, skrif-
stofumanni. Hann
lést árið 1972.
Alls eru barna-
börnin orðin ellefu
og barnabarnabörn-
in sjö.
Æskuheimili Sig-
ríðar á Hjöllum í
Skötufirði leystist nokkuð upp
eftir andlát föður hennar. Voru
börnin send í fóstur á ýmsa bæi í
sveitinni. Sigríður var send í fóst-
ur til Bjarna Sigurðssonar í Vig-
ur, þar sem hún undi sér vel og
var í góðu yfirlæti í fjögur ár.
Eftir að Sigríður fluttist suður
vann hún ýmis störf, m.a. ráðs-
konustörf, við ræstingar og
margvísleg umönnunarstörf.
Hennar lífsstarf varð, eins og hjá
svo mörgum konum af hennar
kynslóð, að hugsa um heimilið og
koma börnum sínum á legg. Eftir
nokkurra ára dvöl á Akranesi
flutti Sigríður með fjölskyldu
sína til Reykjavíkur og bjó þar á
ýmsum stöðum, þar til hún flutt-
ist í Kópavoginn árið 1970. Síð-
ustu æviárin bjó Sigríður á sam-
býli aldraðra í Gullsmára 11 í
Kópavogi.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag, föstudag-
inn 5. janúar, og hefst athöfnin
klukkan 15.
Þegar hugurinn reikar til baka til
þess þegar ég var lítill, þá varst þú
alltaf fasti punkturinn í tilverunni,
kletturinn sem hélt öllu gangandi.
Það var alltaf gott að vera hjá þér
elsku mamma. Það er svo margt sem
hægt er að skrifa, en erfitt að koma á
blað. Þú varst búin að ganga í gegn-
um mikil veikindi og erfiðleika á
þinni ævi, en það hefur verið aðdáun-
arvert að fylgjast með hversu yfir-
vegað og rólega þú tókst öllu sem að
þér var rétt. Ég ætla ekki að tíunda
allt hér en reyna að kveðja þig með
þeim tilfinningum sem ég ber til þín.
Þegar ég kom í heimsókn til þín
hin síðari ár, þegar þú varst á Gull-
smáranum og farin að sjá mjög illa,
sagði ég þér að þetta væri Bjössi. Þá
kom breitt bros og þú sagðir „Bjössi
minn ert þetta þú?“ og svo breidd-
irðu út faðminn. Svo þegar tími var
kominn til að kveðja sagðirðu að
helst af öllu vildirðu halda mér hjá
þér og ekki sleppa mér. Þú varst oft-
ast svo brosmild, blíð og góð að þú
bræddir hjörtu þeirra sem þér
kynntust. Þessar heimsóknir til þín
voru mér sem fjársjóður. Svo kom að
því sem maður vissi að myndi ein-
hvern tíma koma að, en vonaði að
kæmi ekki strax. Þú varst orðin of
veikburða til þess að vera á Gull-
smáranum og þurftir að flytja á
hjúkrunarheimilið í Sunnuhlíð. Þú
varst ekki lengi þar því þú kvaddir
þennan heim eftir tæplega þriggja
mánaða dvöl.
Orð eru svo fátækleg og ná ekki að
lýsa tilfinningum mínum. Söknuður-
inn er mikill en ég kveð þig, mamma
mín, og bið góðan guð að umvefja þig
örmum sínum þangað til fundum
okkar ber saman á ný.
Þinn elskandi sonur
Björn.
Sigríður Kristjánsdóttir frá Hjöll-
um, fædd í Efstadal í Ögurhreppi, er
látin. Það kom ekki óvart en við vor-
um að vonast til að sjá þig aftur þeg-
ar við kæmum heim í vor. Af því
verður ekki. Ég kynntist þér fyrst á
sjúkrabeði þínum fyrir rúmlega 30
árum. Þá var talið vonlítið að þú
hefðir það af. En ítrekað hefur þú
haft betur í viðureigninni við mann-
inn með ljáinn en nú er stundin kom-
in sem allir verða að sætta sig við.
Ævi þín var ekki alltaf dans á rósum,
ung misstir þú föður þinn og systur
sem þú unnir mikið. Í mínum huga
varstu kvenskörungur, bóhem, sagn-
fræðingur, íslenskufræðingur,
Ljóðaunnandi með stóru L-i, við
kölluðum þig Sigríði ömmu á mínu
heimili. Mér fannst ekki við hæfi að
kalla þig Siggu, of lítið nafn fyrir
mikla konu. Þú varst ekki há í lofti en
varst óhrædd að takast á við lífið.
Margar skemmtilegar sögur sagðir
þú okkur um líf þitt, fórst til Noregs
18 ára til að vinna á hóteli, komst
heim og vannst alls konar störf, t.d.
matseld í vegavinnu. Laun þín voru
ekki mikil en einhvern vegin tókst
þér að nýta þau vel þótt þú værir ein
með fjögur börn á tímabili. Þú eign-
aðist hús og bíl eins og flestir, ég
skildi þetta aldrei með bílinn, þú
hafðir ekki bílpróf, en þú vildir vera
sjálfs þín herra. Þegar tækifæri
gafst fórstu í ferðalög, um Ísland,
Evrópu, Ameríku og víðar. Þú
þekktir öll lönd, last allt um sögu og
þjóðir, mundir allt. Eitt sinn fórum
við á ættarmót inn í Djúp, ég stal þér
og fór með þig inn í Efstadal, en
þangað hafðir þú ekki komið síðan
þú varst 5 ára, en þú þekktir alla
staði. Við fórum í Vigur og sögðu
systurnar þar að öll kennileiti sem
þú nefndir væru rétt, þótt 60 ár væru
liðin síðan þú komst þangað. Meira
að segja litlum steini niðri í fjöru
þekktir þú nafnið á, slíkt var minni
þitt.
Við urðum strax miklir vinir, gát-
um talað saman um sögur og ljóð
sem við unnum báðar. Stundum
dvaldir þú hjá okkur í nokkrar vikur
eða mánuði í senn, þá var talað, sagð-
ar sögur, spilað bridge, farið með
ljóð og sungið. Krökkunum mínum
fannst alltaf skemmtilegt og spenn-
andi þegar Sigríður amma kom, þau
voru óþreytandi að syngja fyrir þig
og þú að hlusta. Þér og foreldrum
mínum heitnum var vel til vina og
þegar þið voruð öll saman þá var
spilað, kveðið og sungið. Stundum
var okkur hinum um og ó yfir kvæða-
bálkunum sem þú og pabbi þulduð.
Einar Ben. og Jónas Hallgrímsson
voru þar fremstir í flokki.
Þú varst stolt, en stoltust varstu af
börnunum þínum, Stjána, Bjössa,
Einari og Heiðu. Lagðir mikið á þig
til að þeim vegnaði sem best. Barna-
börnin eru orðin ellefu, og barna-
barnabörnin sex.
Elsku Stjáni, Bjössi, Einar og
Heiða og fjölskyldur, megi góður
Guð styrkja ykkur í sorginni.
Hvíl í friði, Sigríður mín. Þín vin-
kona og fyrrum tengdadóttir
Elsa Ísfold Arnórsdóttir.
Það væri svo margt sem ég gæti
skrifað um ástkæra tengdamóður
mína, eða mömmu, eins og ég kallaði
hana hin síðari ár, því þar var mikil
persóna á ferð. Ég kynntist henni
fyrir um þrjátíu árum þegar ég og
Björn sonur hennar byrjuðum sam-
an, þá mjög ung. Myndaðist mikil
vinátta með okkur í gegnum árin, þó
að aldursmunurinn væri nokkur. En
hún var svo ung í anda og ég dáðist
alltaf að viðhorfi hennar til lífsins.
Þrátt fyrir allt sem hún var búin að
ganga í gegnum á lífsleiðinni lét hún
ekkert brjóta sig niður heldur stóð
tvíefld upp frá hverju áfalli. Við
gerðum oft grín að því að það væri
góða vestfirska þrjóskan sem ræki
hana áfram. Ég gæti talið svo ótal
margt upp sem við brölluðum saman
en þær minningar ætla ég að eiga
fyrir mig. Elsku tengdamamma
(mamma), takk fyrir ástina, vinskap-
inn og það sem þú kenndir mér um
lífið. Ég kveð þig að sinni og býð þér
góða nótt.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín tengdadóttir
Elsa Gunnarsdóttir.
Elsku amma. Nú ert þú komin í ró,
orðin að engli sem vakir yfir okkur.
Þú varst öllum svo góð og hafðir
svo margt að gefa. Tókst alltaf vel á
móti öllum opnum örmum og það var
svo notalegt að finna hlýjuna sem
geislaði frá þér. Ég man best eftir
þér í Hamraborginni, þar sem þú
sast oft í eldhúsinu og lagðir kapal.
Þú hafðir yndi af því að spjalla um
allt og ekkert, enda búin að upplifa
svo margt. Við drukkum stundum
bollasúpu saman á meðan ég fylgdist
með þér leggja spilin og lærði ég þó
nokkra kapla á meðan. Ég man að ég
heillaðist mikið af gamla myntsafn-
inu sem var í dollu inni í skáp í stof-
unni og fékk oft að handfjalla. Svo
þegar ég fór að stunda nám í tónlist-
arskólanum var mér meira en vel-
komið að æfa mig á gamla píanóið
sem þú áttir, því á þeim tíma áttum
við ekki píanó. Sast þú þá þolinmóð
og hlustaðir með áhuga á glamrið í
mér og hældir mér stöðugt á meðan.
Við áttum unaðslegar stundir saman
sem ég mun aldrei gleyma. Takk,
elsku amma, fyrir allt sem þú hefur
gefið okkur. Ég hitti þig við hliðið í
ókominni framtíð.
Líkt og rótföst angan er
ímynd þín í hjarta mér.
Minning þína þar ég geymi,
þinni mynd úr huga mér aldrei gleymi,
öðru gleymi ekki þér.
(A. Symons. Þýð. Yngvi Jóhannesson.)
Þín ömmustelpa
Elva Dögg.
Elsku amma mín. Það er erfitt að
vita hvernig kveðja skal. Hvaða orð
lýsa söknuði? Hvaða orð lýsa sorg?
En þau orð sem vert er að muna eru
gleði, minning og ást. Það elskuðu
þig nefnilega allir. Þú varst svo in-
dæl og hafðir alltaf orð á því hversu
vænt þér þótti um fjölskyldu þína.
Ég á margar ljúfar minningar um
þig, sem ég geymi í mínu hjarta. Þær
eru það sem ég held í núna til þess að
takast á við sorgina. Ég get ekki lýst
því hversu þakklát ég er fyrir að hafa
verið hjá þér með pabba þegar þína
kveðjustund bar að. Að sjá þig fara í
friði án kvalar huggar mig. Mér
finnst eins og þú hafir fundið innri ró
þegar við héldum í hendur þínar. Þó
svo að stundin hafi verið erfið er
þetta ein sú dýrmætasta stund sem
ég hef upplifað.
Ég hef ekki sleppt taki af kross-
inum frá þér síðan þú kvaddir okkur,
amma mín. Hann veitir mér huggun
og mér líður eins og þú sért hér hjá
mér. Ég veit þú varst alltaf stolt af
mér, ég vona að þú vitir að ég var
líka stolt af þér. Mér þykir svo vænt
um þig, amma mín. Og nú mun guð
geyma þig og þú vakir yfir okkur
hinum.
Þú gafst svo margt gott af þér,
amma mín, og átt skilið að hvíla í
friði og ró. Þú munt ávallt lifa í minn-
ingu minni. Sál mín, hjarta og hugur
eru hjá þér.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Minning þín er ljós í lífi okkar,
Guð geymi þig.
Hildur Einarsdóttir.
Sigríður Kristjánsdóttir
Elsku Sigga amma. Á stundum
sem þessum fer hugurinn á kreik og
minningarnar streyma. Eru mér nú
efst í huga allar helgarnar okkar
saman í Hamraborginni þar sem þú
eldaðir fyrir mig karrí og grjón og ég
fékk að horfa á barnarásina á meðan.
Við gátum nú aldeilis spjallað, spilað
saman og lagt kapal. Það var alltaf
svo gott að kúra hjá þér og sendir þú
mig aldrei eina í rúmið heldur fórst
þú frekar upp í með mér og sagðir
mér sögur af þér þegar þú varst lítil
stelpa og alltaf söngst þú „Sofðu
unga ástin mín“ fyrir svefninn.
Elsku amma, þrátt fyrir veikindi
þín í gegnum árin léstu það ekki
stoppa þig í að heimsækja fjölskyldu
þína út fyrir landsteinana, eigum við
yndislegar minningar frá þeim tíma
sem við bjuggum í Danmörku. Ég
hlakkaði alltaf svo til að fá herberg-
isfélaga, og alltaf rétt áður en þú
fórst heim þá heimtaðir þú að borga
mér ,,leigu“ fyrir aðstöðuna.
Ég sendi þér síðan bréf heim til Ís-
lands full af tárum því að ég saknaði
þín svo mikið.
Alltaf gátum við spjallað saman
eins og góðar vinkonur gera og þú
varst alltaf svo þakklát þegar ég
hringdi eða við kíktum í heimsókn.
Þú varst svo stolt af fjölskyldu þinni
og lést okkur óspart vita af því, þér
þótti svo óendanlega vænt um okkur
öll. Elsku amma, ég er svo þakklát
fyrir þá stund sem við áttum saman í
desember síðastliðnum. Að geta
haldið í hönd þína, borðað með þér
suðusúkkulaði og fundið hlýju þína
og umhyggju er mér ómetanleg
minning sem ég mun varðveita í
hjarta mínu um ókomna tíð. Elsku
amma, ég kveð þig með söknuði en
hugga mig við það að þú sért nú á
leið inn í nýja ævintýraheima, því
eins og þú sagðir ekki alls fyrir löngu
þá erum við endalaust að læra og
upplifa nýja hluti og eigum aldrei að
fá leiða á lífinu. Ég kveð þig nú að
sinni með þínum orðum og ljóðinu
sem þú kenndir mér. Elsku amma,
ég þakka þér samfylgdina, þú munt
ávallt eiga sérstakan stað í hjarta
mínu.
Takk fyrir að vera amma mín.
Guð geymi þig og gefi þér góða
nótt.
Sofðu unga ástin mín,
– úti regnið grætur.
Mamma geymir gullin þín,
gamla leggi og völuskrín.
Við skulum ekki vaka um dimmar nætur.
Það er margt sem myrkrið veit
minn er hugur þungur.
Oft ég svartan sandinn leit,
svíða grænan engireit.
Í jöklinum hljóða dauðadjúpar sprungur.
Sofðu lengi, sofðu rótt,
seint mun best að vakna.
Mæðan kenna mun þér fljótt,
meðan hallar degi skjótt,
að mennirnir elska, missa, gráta og sakna.
(Jóhann Sigurjónsson.)
Þín ömmustelpa og nafna
Elín Sigríður.
Sigríður
Kristjánsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Sig-
ríði kristjánsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Jóhanna B.
Magnúsdóttir