Morgunblaðið - 28.03.2007, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. MARS 2007 33
✝ Guðleif Árna-dóttir fæddist í
Akri á Eyrarbakka
17. janúar 1918.
Hún lést á Hrafnistu
í Reykjavík 21. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Árni Helgason,
skipstjóri og út-
gerðarmaður, f.
30.11. 1884, d. 10.9.
1977, og Kristín
Halldórsdóttir hús-
móðir, f. 7.10. 1888,
d. 27.8. 1933. Systk-
ini Guðleifar voru Guðfinna,
Bjarni, Sveinn, Guðrún, Steinn og
Dagbjört og eru þau öll látin.
Guðleif giftist 17. maí 1941,
Þórarni Gísla Sigurjónssyni, f.
11.10. 1913, d. 3.10. 1991. Börn
þeirra eru: 1) Kristín Þórarins-
dóttir, f. 1941, maki Bjarni Ólafs-
son, áður gift Guðmundi Ólafs-
syni, d. 1999, börn þeirra eru
Guðleif Þórunn
Stefánsdóttir, Ólaf-
ur Guðmundsson,
Þórarinn Gísli Guð-
mundsson og Guð-
mundur Tómas
Guðmundsson, d.
1998. 2) Sigurjón
Árni Þórarinsson, f.
1943, maki Sidsel
Karlson, áður
kvæntur Lilju Hall-
grímsdóttur, börn
þeirra eru Val-
gerður Bragadóttir,
Bryndís Sigurjóns-
dóttir og Kristín Sigurjónsdóttir.
3) Björg, f. 1948. 4) Guðlaugur
Þór, f. 1957, maki Lilja Hreins-
dóttir, áður kvæntur Jónínu Páls-
dóttur. Langömmubörn Guðleifar
eru ellefu og langalang-
ömmubarnið er eitt.
Útför Guðleifar verður gerð frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
Um döggvota jörð gekk drottinn með
englum tveim,
er dagur reis og eldurinn tók að brenna,
og dýrlegt var að horfa um allan heim
og heyra skógana syngja og vatnið renna.
En nú hafði röðull risið í morgna sjö
og reifað þann stofn, er aldrei mundi brotna.
Hvar skyldu þau vera, skógarbörnin tvö,
sem sköpuð voru til þess að elska og drottna?
Um himin og jörð fór nýtt og vaxandi vor,
og veröldin skein í öllum regnbogans litum,
og englarnir gengu glaðir í drottins spor,
og gróðurangan lagði að allra vitum.
Öll sköpunin var í eldi styrkt og stælt
og sterkar taugar í öllum máttarviðum.
Þó grasið væri á stöku stöðum bælt,
var stjórnin góð og regla á öllum sviðum.
Í gegnum skógana brutust björn og fíll,
úr briminu leituðu selir upp til strandar.
Í fljótunum leyndist lax og krókódíll,
um loftið flugu hvítir, vængjaðir andar.
Um velli og skóga lék sér léttfætt hjörð,
í liminu fuglar morgunglaðir sungu,
og öll sú lofgerð um líf á nýrri jörð
var líkt hreim af einni og sömu tungu.
Langt inni í skógi sá drottinn mey og mann
og minntist þess, hve honum var ljúft að
gefa,
en þó hann vissi, að allir hylltu hann
var himnanna bergmál: efa, efa, efa.
Þá duldist ekki drottni sitt mikla verk
og dreymdi um hrausta menn og frjálsar
þjóðir,
því konan var bæði kærleiksrík og sterk
og kjörin til þess að verða hin fyrsta móðir.
Því blés hann áður í brjóst hins fyrsta manns
að blygðast sín aldrei við saklaust móður
hjarta,
en fylgja urðu þau fyrirmælum hans
og forðast að blanda geði við orminn svarta.
Úr þessu var stofnsins gæfa tengd þeim
tveim
og tryggð við þann, er skapaði stjörnu-
sæinn.
Og einn gekk drottinn með englum sínum
heim –
en allir vita hvað gerðist – sjöunda daginn.
(Davíð Stefánsson)
Almáttugi guð og faðir, blessa þú
móður okkar.
Þakka þér allt og allt, elsku
mamma.
Þín
Kristín, Bjarni, Björg,
Guðlaugur og Sigurjón.
Amma fæddist frostaveturinn
mikla, árið sem fraus í koppunum á
Eyrarbakka. Æska hennar birtist
mér í rómantískum ljóma þar sem
lesið var við kertaljós og börnin
deildu bæði rúmi og herbergi eftir
kynjum. Þar var alltaf sleðafært á
veturna og sólin skein allt sumarið.
Hún ólst upp í menningarborginni
Eyrarbakka þar sem töluð var
danska alla daga nema sunnudaga
en þá var töluð franska. Í mínum
barnshuga stækkuðu öll hlutföll á
Bakkanum þrátt fyrir að ég færi oft
austur fyrir fjall um ,,gömlu“ Kamb-
ana með tilheyrandi bílveiki og
sjoppustoppum við Geitháls og aðra
góða staði þar sem keyptur var opal
og ,,bróssykur“. Heimilið í Akri var
mér sem æskuhöll í frásögn ömmu
og hann varð henni draumahöll síð-
ustu mánuði. Þangað gat hún farið
og dvalið í huganum, þar sagðist hún
stytta sér stundirnar í minningun-
um. Henni var mjög hlýtt til æsku-
heimilisins og á milli systkinanna
þaðan var alla tíð sterkur strengur.
Það sem mér er efst í huga núna
við kveðjustund er þakklæti í hennar
garð. Þakklæti fyrir allan þann tíma
sem hún gaf mér í æsku, fyrir asa-
leysið og virðinguna, fyrir skjólið
sem hún alltaf var mér. En einnig
fyrir Eyrarbakkahúmorinn sem
birtist víða í fjölskyldunni, trúna á
fjölskylduna, hjónabandið og kær-
leikann. Ég á mér mínar fyrstu
æskuminningar frá heimili ömmu og
afa þar sem ég bjó megnið af fyrstu
sex árunum og fram að níu ára aldri
dvaldi ég þar oft meira en í foreldra-
húsum og eftir að ég flutti frá
Reykjavík sóttist ég í helgardvöl hjá
ömmu og afa. Þannig að gildismat
ömmu og afa mótaði mig fyrstu ár
mín. Amma var falleg kona, átti hug
afa allan og var hans skjól og gleði.
Mér er minnisstætt hvað hann dýrk-
aði hana og dáði. Hann furðaði sig
lengi á hvað hún hélt sér unglegri og
hvað hárið á henni væri dökkt og fal-
legt. Jafnvel eftir að einn grár lokk-
ur fékk að halda sér fannst honum
bara sniðugt að hún hefði litað einn
lokkinn gráan. En reyndin var að
laumuspilið var mikið í kringum
þessar litanir og af mér var tekið
heilagt loforð um að kjafta ekki frá.
En afi átti sér líka svona stundir,
þau höfðu bæði yndi af útivist, veiði-
túrar voru tíðir og oft farið í Kald-
aðarnesið við Ölfusá. Eitt skiptið fór
afi með mig og Guðlaug frænda
minn í veiðitúr og amma kom ekki
með. Ekkert veiddist en málunum
var reddað á leiðinni heim og aflinn
keyptur í Kaldaðarnesi. Af mér var
tekið heilagt loforð að segja ekki frá
sem ég átti bágt með í það skiptið
því erfitt var að vera óheiðarlegur
við ömmu sem manni fannst sjá
gegnum holt og hæðir og beint inn í
sálina á manni. Einnig var hugsan-
legt að tungan í manni væri kolbi-
kasvört og hún myndi sjá það meðan
ég borðaði aflann. En í minningunni
er það óljóst hvort ég hafi kjaftað frá
eða ekki. En vafalítið hafa þau hald-
ið ástinni við með þessum leikjum.
Amma var mjög félagslynd og
hafði mjög gaman af að hitta ætt-
ingja og vini á hátíðisstundum með-
an aldur entist til eða á meðan hún
treysti sér til. Hún var alla tíð bók-
hneigð en gaf sér ekki mikinn tíma
fyrir lestur fyrr en á efri árum. Mér
unni hún þess vel að hverfa niður í
djúpa hægindastóla með bók. Ég
held að hún hafi notið þess að sjá
mig lesa hverja bókina af annarri af
áfergju og hlusta svo á mig segja frá
innihaldinu. Sjálf kunni hún ógrynn-
in öll af ævintýrum og ljóðum. Á
mínu heimili höfum við alltaf dáðst
að minni hennar á ljóð sem hún
heyrði bæði í æsku og seinna á lífs-
leiðinni. Hún orti sjálf fyrir skúffuna
en einnig var hún dugleg að skrifa
niður ljóð eftir minni núna í seinni
tíð. Ljóðin voru henni oft mikil lífs-
speki sem hún nýtti sér til að árétta
það sem hún vildi sagt hafa. Hún
skammaðist aldrei en átti það til að
syngja vísubút til að tjá það sem við
átti. Í mínu tilfelli kom reyndar fyrir
að um frumsamda vísubúta væri að
ræða þar sem oft var ástæða til þar
sem ég átti bágt með að vera kyrr,
áður en ég lærði að lesa. Lang-
ömmubörnin voru í hávegum höfð
eftir að þau komu í heiminn og alltaf
gat langamma ,,galdrað“ eitthvert
góðgæti handa þeim. Í seinni tíð
varð heimsending á prins pólói vís-
bending um heimsókn á Hrafnistu
til langömmu.
Yfir ömmu var rósemi og hlé-
drægni um eigin hagi, jafnvel þannig
að fólk minnist þess að hún hafi ver-
ið dul. En engu að síður átti hún til
mikið lífsfjör og tók þá sporið við
ömmustelpuna sína í eldhúsinu þar
sem hún kenndi mér að dansa
charleston og söng undir, þá var
fjör. Einnig bjó hún yfir frásagnar-
gáfu ef maður hitti rétt á hana og ég
varðveiti margar þær sögur sem hún
sagði mér um eigin hagi í æsku eins
og dýrmætan fjársjóð.
Jákvæðu og björtu hliðarnar í fari
hvers manns er gjarnan það sem
minnst er við kveðjustund og það er
ekki erfitt að minnast þín þannig,
elsku amma mín. Þú sem kenndir
mér bænirnar og trúna á það góða í
manninum. Ég veit að líf þitt var
fagurt og þú gast tjáð það undir það
síðasta hve þakklát þú værir fyrir
þitt og þína.
Elsku amma mín, þakka þér fyrir
allt og allt.
Trúðu á tvennt í heimi
tign sem æðsta ber:
Guð í alheimsgeimi,
Guð í sjálfum þér.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Guðleif Þórunn Stefánsdóttir.
Guðleif Árnadóttir
Afi sem… fær aldr-
ei leið á að segja frá
Brimaborgarsöngvur-
unum og leikur hljóðin
í öllum dýrunum í hvert sinn sem
sagan er sögð.
Afi sem… kennir manni að drekka
kaffi í staðinn fyrir mjólk þegar eng-
inn annar er kominn á fætur, lykill-
inn er mikil mjólk – og sykurmoli.
Afi sem… leyfir manni að sitja
fram í þegar allir aðrir segja að mað-
ur sé of lítill til þess.
Afi sem… hefur svo gott lag á
dýrunum að kindurnar gegna hon-
um næstum því jafn vel og hundar.
Afi sem… hleypur á eftir
spóaunga til að leyfa manni að
klappa honum.
Afi sem… hleypur hraðar en mað-
ur sjálfur – þó hann sé í stígvélum.
Afi sem… kennir manni á drátt-
arvél þó árin í bílprófið séu nokkuð
mörg.
Afi sem… verður aldrei reiður þó
svo dráttarvélarhæfileikar manns
séu afspyrnu litlir.
Afi sem… fer að hlæja og býður
manni að sitja í sinni dráttarvél þeg-
ar maður rekur múgavélina utan í og
segist skömmustuleg aldrei munu
keyra dráttarvél aftur.
Afi sem… býr til tilefni svo við
getum farið í bíltúr og keypt súkku-
laðirúsínur.
Afi sem… sýnir manni hreiður og
segir söguna af erninum í Hagafjalli.
Afi sem… leyfir manni alltaf að
vera með, verður aldrei reiður og á
vísu í kaupbæti við öll tilefni.
Afi sem… maður lítur alltaf upp
til.
Afi sem… hefði orðið níræður í
dag var yndislegur afi.
Takk fyrir allt og allt afi minn,
veit þú ert einhvers staðar lítill fugl
á laufgum teigi.
Tinna Þ.
Við fráfall sveitarhöfðingjans
Jóns Tryggvasonar er horfinn af
Jón Tryggvason
✝ Jón Tryggvasonfæddist í Finn-
stungu 28. mars
1917. Hann lést á
Heilbrigðisstofn-
uninni á Blönduósi
7. mars síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Blönduós-
kirkju laugardaginn
17. mars.
vettvangi maður sem
ekki gleymist þeim
sem urðu þess aðnjót-
andi að kynnast hon-
um. Ég held að varla
sé hægt að hugsa sér
sannari Íslending svo
samgróinn var hann
landi og lýð, sýndar-
mennska dagsins í dag
var víðsfjarri dagleg-
um háttum hans.
Hann var maður
morgunsins í fyllstu
merkingu, og vorið
var hans tími, gróandi
lífs og lands var hluti af honum, að
fara út á morgnana fyrir almenna
fótaferð og drekka í sig dýrðina við
fyrsta kvak lóunnar var toppur til-
verunnar.
Um sumt átti hann sérstöðu, t.d.
tæknilegar framfarir í búskap, og á
öðrum sviðum lét hann gjarnan aðra
um, að lifa af landinu og láta svo guð
og gæfuna ráða var hans lífsmáti.
Á heiðum uppi var hann fullur af
sögum, sögnum og ljóðum sem hann
kunni ótæpilega af. Minnist ég nokk-
urra heiðaferða með honum sem
urðu mér ógleymanlegar. Sögurnar
um Kurrbrand, Ruglu og hugljúfar
viðkvæmnisögur frá Galtará flutti
hann með svo mikilli innlifun að ekki
mun gleymast, fjölgáfaður maður
sem hann gerði slíkar sagnir að
heimsbókmenntum. Léttleiki hans
kom víða fram bæði í starfi og leik
og göngumaður var hann í sérflokki
þar sem hann leið yfir mosaþembur
og annan gróður, á víðáttum heið-
anna.
Hann átti sinn uppáhaldsstað milli
Galtarár og Haugakvíslar sem hann
nefndi „Í Fóhorni“, þessi staður var
grasigróinn bolli sem fjárgæslu-
menn gerðu að sínu aðsetri þegar
þeir vöktuðu Blönduvöð og ná-
grenni, svo að ekki færi fé milli Auð-
kúlu og Eyvindarstaðaheiðar vegna
mæðiveiki sem þá herjaði. Dreymin
hugljómun geislaði af ásjónu Jóns
þegar hann sagði frá dvöl sinni og
félaga þar, og andi heiðanna gerði
þessa menn að „skáldum“, því verð-
ur ekki á móti mælt.
Félagsmálamaður var hann af
bestu gerð, héraðið naut hans líka
sem tónlistarmanns við ólík tæki-
færi, sem ég býst við að aðrir geri
betri skil.
Innilegar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldunnar.
Gestur.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HÓLMFRÍÐUR EINARSDÓTTIR
fyrrverandi kaupmaður,
Goðalandi 1,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn
30. mars kl. 13.00.
Kristjana Jónsdóttir,
Ásbjörn Jónsson, Sif Thorlacius,
Gylfi Jón Ásbjörnsson,
Ragnhildur Kristjana Ásbjörnsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar,
ÞÓRUNN JÓNSDÓTTIR MOGENSEN,
Suðurhólum 18,
Reykjavík,
lést mánudaginn 26. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Brynjólfur Mogensen, Anna Skúladóttir,
Rúnar Mogensen, Diljá Gunnarsdóttir,
Kristín Mogensen, Sigvaldi Þorsteinsson,
Helga Mogensen,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, afi og langafi,
RÖGNVALDUR ÓLAFSSON,
Skagfirðingabraut 11,
Sauðárkróki,
lést á Dvalarheimili aldraðra, Sauðárkróki, sunnu-
daginn 25. mars.
Útför hans fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 7. apríl kl. 14.00.
Dóra I. Magnúsdóttir,
Hólmfríður Rögnvaldsdóttir, Guðmundur G. Halldórsson,
Ólína Rut Rögnvaldsdóttir, Stefán Skarphéðinsson,
Halla S. Rögnvaldsdóttir, Haukur Steingrímsson,
Magnús H. Rögnvaldsson, Sigríður Valgarðsdóttir,
Sigurbjörg Rögnvaldsdóttir, Ólafur Jónsson,
afabörn og langafabörn.