Morgunblaðið - 04.06.2007, Side 30

30 MÁNUDAGUR 4. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hreiðar Svav-arsson fæddist
í Reykjavík 29.
desember 1943.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 26. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ingileif Friðleifs-
dóttir, f. 1921, d.
2000, og Svavar
Kristinn Krist-
jánsson, veit-
ingamaður, f. 1913,
d. 1978. Þau
skildu. Hreiðar ólst upp hjá
föður sínum og seinni konu
hans, Ingibjörgu Sum-
arliðadóttur. Systkini hans eru
1) Eyjólfur Garðar, f. 1941,
kvæntur Höllu Dröfn Júl-
íusdóttur, 2) Edda, f. 1945, gift
Birni Þorsteinssyni, 3) Smári,
f. 1947, d. 1957, 4) Hulda, f.
1950, d. 1973. Hálfsystkini
hans samfeðra eru 1) Sunna
Hildur, f. 1957, d. 1979, 2)
Helga Nína, f. 1959, gift Inga
Þorbirni Ólafssyni og 3) Svava
Björg, f. 1965, gift Guðmundi
Guðsteinssyni.
Hreiðar var kvæntur Erlu
Bjarnadóttur. Börn þeirra eru
1) Arndís, f. 1963, gift Haleem
Dabedoub, sonur þeirra er
Adam, 2) Smári, f.
1964, kvæntur
Margréti Ástu
Guðjónsdóttur,
börn þeirra eru
Anna Lind, Hall-
dóra Rannveig,
Hreiðar og Guð-
jón, 3) Sverrir, f.
1968, kvæntur
Margréti Ragn-
arsdóttur, börn
þeirra eru Ragnar
Steinn, Erla og
Dagur.
Hreiðar ólst upp
að mestu í Reykjavík, eftir
gagnfræðanám í Vesturbæj-
arskóla lærði hann framreiðslu
undir handleiðslu föður síns og
lauk prófi frá Matsveina- og
veitingaþjónaskólanum í
Reykjavík árið 1963. Hann
stofnaði, ásamt föður sínum,
fyrsta kínverska veitingahúsið
á Íslandi, Hábæ, árið 1964. Þá
rak hann bílaleiguna Miðborg í
nokkur ár. Er faðir hans lést
tók hann við rekstri hans á
veitingahúsinu Smiðjukaffi í
Kópavogi og rak það ásamt
Pizzusmiðjunni á sama stað í 18
ár.
Útför Hreiðars verður gerð
frá Áskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Gamli vinnuveitandinn okkar er
fallinn frá. Þegar þessum hóp
barst tilkynning um að Hreiðar
væri dáinn varð sorg í hjarta okk-
ar, og samúð í garð Erlu og
barnanna þeirra þriggja og góðra
vina okkar, Addýjar, Smára og
Jolla. Á þessari stundu fórum við
að hugsa til baka til þess tíma sem
við áttum öll saman í Smiðjukaffi.
Við byrjuðum þar á ólíkum tíma og
unnum mislengi en kynni okkar
þar hafa leitt til sterks vinasam-
bands sem endist ævilangt. Þetta
var okkar annað heimili lengi vel
og margt brallað á þeim tíma. Eitt
af þessum hjónasamböndum þurfa
Erla og Hreiðar því að hafa á
„samviskunni“ en hin þrjú þrosk-
uðuðust saman á þessum skemmti-
legu tímum í Smiðjukaffi og Ypsi-
lon.
Okkur er öllum enn í fersku
minni sú stemning sem var í
Smiðjukaffi um helgar og höfum
við öll gaman af því að rifja upp
minningar þaðan þó að stundum
hafi verið mikið að gera því á þess-
um tíma var þetta eini staðurinn á
höfuðborgarsvæðinu sem var opinn
eftir kl. 3 á nóttunni. Það var alltaf
gaman, ýmist vorum við að grilla,
við dyravörslu, á barnum eða í
uppvaski. Það voru þó alltaf fastir
punktar, þ.e. Erla á kassanum og
Hreiðar að redda hlutum bakatil
með vindilinn eða að taka niður
pantanir í gegnum síma. Sum okk-
ar voru þarna í fullu starfi en sum í
aukavinnu. Nú mörgum árum
seinna þegar við hittumst rifjum
við enn upp þann tíma sem við átt-
um saman í Smiðjukaffi. Hreiðar
og Erla eiga því stóran þátt í þeim
vinskap sem við eigum í dag.
Um leið og við kveðjum Hreiðar
og þökkum fyrir okkur sendum við
Erlu, Smára, Addý, Jolla og fjöl-
skyldum okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Einar H., Þóra, Agnar Már,
Soffía, Guðlaugur, Jó-
hanna, Einar B. og Hjördís.
Jæja, kæri vinur, auðvitað end-
aði þetta einhvern veginn og þetta
er auðvitað leiðin okkar allra.
Við vorum svo bjartsýnir síðustu
dagana þegar þú hringdir og taldir
að þú myndir koma heim um
helgina sem svo aldrei varð, ég er
viss um að sá mikli á himnum hef-
ur þurft á þér að halda til ein-
hverra ráðlegginga varðandi rekst-
urinn og þess vegna fengið þig til
sín fyrr en ella.
Kannski manstu eftir því þegar
við kynntumst fyrir 20 árum, þá
hjálpaðir þú mér í fyrsta sinn þó
svo að við þekktumst kannski ekki
neitt. Mikið var ég hissa þá, en ég
þurfti ekki að vera hissa því þann-
ig varst þú alltaf síðan, alltaf að
hjálpa og redda vinum þínum. Ég
hefi ávallt getað reiknað með því
að þú værir til staðar með góð ráð
og aðstoð ef þurfa þótti og ekki
brást það. Þú varst náttúrlega í
sama mótinu og ég, taldir þig vera
alvitran um alla skapaða hluti og
merkilegt hvernig hugmyndir okk-
ar fóru saman því báðir urðum við
ávallt sammála um hlutina en sá
grunur læðist að mér að þú hafir
gefið eftir, eða var það kannski ég.
Nú ertu kallaður til meiri bolla-
legginga og ekki er hægt að agnú-
ast yfir því en ferðin sem þú ert
núna farinn í verður sú ferð sem
við öll munum fara í að lokum og
með þeirri vissu hugsa ég til þín,
kæri vinur minn, að fyrir munum
við hittast að nýju á nýjum velli
viðskipta og vináttu.
Kæra Erla og fjölskylda, ég
sendi ykkur frá hjarta mínar inni-
legustu samúðarkveðjur vegna
andláts míns góða vinar Hreiðars
Svavarssonar með þessum orðum
úr Hávamálum.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Sigurður H. Ólason.
Hreiðar
Svavarsson
Elsku Ella amma
er nú farin. Seinustu
árin sín glímdi hún
við Alzheimer-sjúk-
dóminn, sem undir
lokin hafði rænt hana öllum hæfi-
leikum til samskipta. Framan af
veikindum ömmu var hún hress
líkamlega og persónuleikinn
hennar skein í gegnum sjúkdóm-
inn. Þó svo að amma hafi ekki
þekkt mig vegna veikindanna fann
ég hlýju og væntumþykju frá
henni, við röltum saman um
ganga Landakots og síðar Hrafn-
istu og hún sagði mér frá ýmsu
gömlu og góðu. Þegar amma fór
að týna málinu röltum við eða lág-
um í rúminu hennar og nutum
nærverunnar í þögninni. Nærvera
hennar ömmu var alltaf góð og
hönd hennar hlý. Þó svo að amma
sýndi lítil viðbrögð við mér svona
undir lokin fann ég og sá að faðm-
lag og koss á kinnina gaf henni
mikið og hún lygndi aftur aug-
unum.
Hver heimsókn tók á og tárin
streymdu niður kinnarnar á heim-
leiðinni. Það var erfitt að sætta
sig við hvernig sjúkdómurinn fór
Elín Friðriksdóttir
✝ Elín Friðriks-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum 6.
október 1922. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 20. maí
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði 25. maí.
með þessa yndislegu
manneskju, ömmu
mína, sem var öllum
svo góð. Ég var reið
og fannst hlutskipti
hennar ósanngjarnt.
Sá tími sem ég
átti með ömmu var
yndislegur. Góðu
sumardagarnir í
garðinum, þar sem
ég aðstoðaði ömmu
við að tína upp rusl
og fegra umhverfið.
Þegar ég hugsa um
tímann í Skálgerð-
inu fer um mig notaleg hlýja, það
var ávallt svo notalegt og friðsælt
hjá ömmu.
Amma hafði ávallt eitthvað fyr-
ir stafni, við þeystumst um bæinn
á tveimur jafnfljótum og heim-
sóttum vini og kunningja.
Þegar við frændsystkinin vor-
um hjá ömmu var ávallt fjör og ef
missætti kom upp í hópnum gekk
amma rólegum skrefum til okkar,
strauk okkur um magann og
sagði: „Elskiði friðinn og strjúkið
á ykkur kviðinn.“ Amma var mik-
ill friðarsinni og var umhugað um
að friður ríkti milli manna og
dýra í heiminum. Hún talaði oft
um börnin í Afríku og þá sem
minna máttu sín, slíkar aðstæður
fóru mjög fyrir brjóstið á ömmu,
enda kona með stórt hjarta.
Amma hugsaði ávallt vel um
allt og alla í kringum sig, hvort
sem það var fjölskyldan, vinir,
blómin hennar eða umhverfið.
Hún lagði sig alla fram við hvert
verk og vann það af alúð.
Amma var trúuð kona, hún
þakkaði ávallt Jesú fyrir allt sitt,
hún sótti styrk í Jesú, hún sagði
mér að hann væri ávallt til staðar
fyrir okkur og að hann hefði
hjálpað sér oft á sinni lífsleið, sem
oft var þyrnum stráð. Amma lagði
mikla áherslu á að kenna mér
bænir og brýna fyrir mér hve trú-
in er mikilvæg.
Amma kenndi mér að gefast
aldrei upp, hvað sem á dynur,
standa ætíð upp aftur með höfuðið
hátt. Og að vera þakklát fyrir allt
sem Guð hefur gefið mér.
Fráfall ömmu hefur verið mér
erfitt vegna þess að mér fannst ég
aldrei fá að kveðja hana vegna að-
stæðna. Ég hef saknað ömmu í
mörg ár og á einhvern hátt beið
ég allan þennan tíma eftir því að
hún kæmi aftur. Ég hefði óskað
þess að börnin hefðu fengið notið
návistar hennar og að við hefðum
átt saman stundir yfir kaffibolla á
mínum fullorðinsárum.
Nú veit ég að amma er komin
aftur til sjálfrar sín og situr glöð
hjá Jesú og gætir okkar hinna,
líkt og hún gerði ávallt.
Amma er mér fyrirmynd,
hvernig hún gekk til verks, um-
hyggja hennar, alúð og hlýja er
okkur öllum til fyrirmyndar.
Lífssýn ömmu og óbiljandi
náungakærleikur eru mitt leiðar-
ljós.
Ég kveð þig elsku amma mín og
geymi þig ávallt í hjarta mér. Ég
veit að þú ert engillinn sem vakir
yfir okkur. Hvíldu í friði engillinn
minn, við hittumst aftur á leið-
arenda.
Berglind
Guðjónsdóttir.
Fimmtudaginn 24.
maí lést afi minn
heima í Hjallalandi.
Afi var búinn að vera
veikur í langan tíma,
en dugnaðurinn og
harkan með slatta af þrjóskunni
hans var einstök, harkan mikil þó
mátturinn hafi ekki verið mikill í
restina. Aldrei var kvartað yfir
einu né neinu og ekki vildi hann
láta hafa mikið fyrir sér.
Núna er komið skarð í fjölskyld-
una, en góðu minningarnar munu
fylla upp í það skarð. Afi var dag-
farsprúður maður með sína föstu
skoðanir og meiningar á hlutun-
um, og var líka vel liðinn meðal
manna.
Ég kom til afa og ömmu sem
kornabarn í Hjallalandið, sem síð-
an endaði sem mitt heimili og ég
sem þeirra sjötta barn. Amma
segir alltaf að ég hafi verið eina
barn afa þar sem hann þurfti að
vinna mikið fyrir stórri fjölskyldu
Guðjón Sigurðsson
✝ Guðjón Sigurðs-son fæddist í
Vestmannaeyjum
21. júní 1923. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík 24. maí
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá Bú-
staðakirkju 1. júní.
á árum áður, svo ég
var í rauninni eina
barnið sem hann
hafði einhvern tíma
fyrir.
Það koma margar
minningar upp í
huga manns á svona
stundu og nokkrar
svona; að sitja uppí
stofu og læra lesa
þegar afi var að
hlýða mér yfir, spila
við afa þar sem ég
fékk nú yfirleitt ef
ekki alltaf að vinna,
kaupa smá nammi sem amma
mátti ekki vita um, fara í bíltúr og
skoða skipin og borða franskar
kartöflur, skríða uppí rúm til afa
og hlýja sér á tánum, fá að stýra
bílnum hans sem var fyrirtækið
hans og margar fleiri.
Það lýsir góðum manni eins og
afi minn var hvað hann hugsaði vel
um dýrin, enda kominn úr sveit
undan Eyjafjöllum. Fuglarnir í
garðinum hjá ykkur eru eflaust
feitustu fuglar í Fossvoginum, afi
reif niður brauð í smáa bita og gaf
fuglunum alla vetrardaga og langt
fram á vorið, meira að segja voru
ánamaðkarnir teknir uppúr stétt-
inni og settir í moldina svo þeir
yrðu ekki kramdir.
Það hafa verið haldnar miklar
veislur í Hjallalandinu og alltaf
verið veitt vel bæði í mat og
drykk, oft var stuðið svo mikið að
það var dansað fram á næsta dag
og að sjálfsögðu voru ykkar kæru
nágrannar þar með.
Afi var mikill eða eiginlega al-
gjör sælkeri, ís var í miklu uppá-
haldi og það sýndi sig þegar Guð-
rún fór og keypti ís fyrir þig, en þá
varstu búinn að vera mjög slappur
og ekki með mikla matarlyst, en
ísinn rann vel niður og það mikið
af honum. Kökur og hinar ýmsu
kræsingar voru vinsælar, konfekt
og súkkulaði. Enda var matur mik-
ið atriði á ykkar heimili. Þú spurð-
ir mig alltaf orðrétt „viltu ekki fá
þér bita, væni minn“. Alltaf hafa
verið miklar kræsingar á borðum
hjá ykkur ömmu, og er amma
þekkt fyrir sína eldamennsku bæði
heima fyrir og í veislum út um all-
an bæ og allt land, og alltaf varstu
með henni í hinum og þessum
verkum þó þú vildir helst vera í
uppvaskinu til að allt væri hreint,
enda mikið snyrtimenni.
Afi átti ekki mörg áhugamál, en
hans stærsta áhugamál var líka
það mikilvægasta og það var fjöl-
skyldan hans og fólkið hans.
Ég vil fá að þakka þér fyrir afi
minn að hafa gert mig að þeim
manni sem ég er í dag, og þakka
allar góðu stundirnar með þér, ég
mun ávallt minnast þín. Guð geymi
þig.
Þinn
Guðjón Birgir.
Elsku Nilli frændi
minn, það er með mikl-
um söknuði og sorg að
ég kveð þig.
Ég á eftir að sakna
árlegu sumarheimsókna þinna sem
voru alltaf fullar af ævintýrum og
Níels J. Kristjánsson
✝ Níels JensenKristjánsson
fæddist í Hvera-
gerði 23. júlí árið
1955. Hann lést í
Calgary í Kanada,
17. apríl síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Hveragerð-
iskirkju 5. maí.
hlátri. Hver á núna eft-
ir að segja sögur af
ömmu og afa og hvern-
ig það var þegar þið
mamma voruð lítil? Ég
á eftir að sakna þess að
heyra sögur af sjálfri
mér þegar ég var
krakki, en þú varst allt-
af svo duglegur að
minna mig á hver ég er
og hvaðan ég er að
koma. Þú fylgdist með
mér, studdir og sýndir
áhuga á öllu sem ég tók
mér fyrir hendur. Mest
á ég eftir sakna þín, Nilli frændi minn.
Unnur Gísladóttir.
Samúðar og
útfaraskreytingar
Bæjarhrauni 2 • sími 565 0300
Hafnarfirði
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upp-
lýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar