Morgunblaðið - 26.06.2007, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 26. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ HrafnkellThorlacius
fæddist í Reykjavík
22. janúar 1937.
Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík 17.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Sigurður
Thorlacius skóla-
stjóri, f. á Djúpa-
vogi 4. júlí 1900, d.
17. ágúst 1945, og
kona hans Áslaug
Kristjánsdóttir
Thorlacius ritari, f.
í Fremstafelli í Köldukinn í S.-
Þing. 21. nóvember 1911. For-
eldrar Sigurðar voru Ólafur
Thorlacius læknir á Búlandsnesi,
f. 11. mars 1869, Jónsson Thorla-
cius prests í Saurbæ í Eyjafirði,
og kona hans Ragnhildur, f. 31.
október 1879, Pétursdóttir Eg-
gerz, kaupmanns frá Akureyjum.
Foreldrar Áslaugar voru Krist-
ján, f. 29. janúar 1881, bóndi í
Fremstafelli Jónsson, bónda í
Hriflu í Ljósavatnshreppi og
kona hans Rósa, f. 25. mars 1885,
Guðlaugsdóttir bónda í Fremsta-
felli. Systkini Hrafnkels eru Örn-
ólfur, f. 9. september 1931, Krist-
ín Rannveig, f. 30. mars 1933,
Hallveig, f. 30. ágúst 1939 og
Kristján, f. 30. október 1941, öll
fædd í Reykjavík.
Hrafnkell kvæntist hinn 19.
apríl 1963 Kristínu Bjarnadóttur
meinatækni og sagnfræðingi, f.
2. mars 1936. Foreldrar Kristínar
voru Bjarni Guðmundsson blaða-
fulltrúi, f. 27. ágúst 1908, d. 28.
janúar 1975, H. Guðnasonar gull-
smiðs í Reykjavík og k.h. Nikól-
ínu H. Sigurðardóttur, og Gunn-
laug Briem, forstjóri Söfnunar-
sjóðs Íslands, f. 13. desember
1902, d. 19. júní 1970, dóttir Vil-
hnische Hochschule í Darmstadt í
Þýzkalandi, lauk þaðan Dipl. Ing.
prófi 1964 og stundaði fram-
haldsnám við Nordplan í Stokk-
hólmi 1969-70.
Hrafnkell var arkitekt hjá
Bygnadsministeriet í Kaup-
mannahöfn 1964, starfaði á
teiknistofu Peters Bredsdorff
1964-65 og hjá Skipulagi ríkisins
1965-72. Hann rak teiknistofu í
Reykjavík frá árinu 1972 til
dauðadags.
Meðal verka Hrafnkels eru
Hjónagarðar Háskóla Íslands
1971, skipulags- og bygginga-
áætlun fyrir Vestmannaeyja-
kaupstað eftir gosið 1973, skipu-
lag Foldahverfis í Reykjavík
1982-86 ásamt Hilmari Ólafssyni,
Verzlunarskóli Íslands 1981-85
ásamt Hilmari og verzlunarmið-
stöðin Kringlan í Reykjavík 1982-
87 einnig ásamt Hilmari. Hrafn-
kell teiknaði einnig allmargar
opinberar byggingar utan
Reykjavíkur, m. a. heimavistar-
skóla í Varmahlíð í Skagafirði,
Heppuskóla í Hornafirði og þjón-
ustumiðstöðina í Skaftafelli.
Hrafnkell hlaut 1. verðlaun í
samkeppninni um teikningu
Hjónagarða Háskólans, og hann
fékk verðlaun eða viðurkenningu
fyrir samkeppnistillögur að fleiri
byggingum.
Hrafnkatli voru falin marg-
vísleg trúnaðarstörf fyrir ís-
lenska arkitekta. Hann var for-
maður Arkitektafélags Íslands
1975 og 1976, var í stjórn félags-
ins 1977, í tímaritsnefnd 1967-69,
laganefnd 1973-74 og samkeppn-
isnefnd 1971-72 og 1975-76.
Hann var enn fremur fulltrúi
Arkitektafélagsins í fram-
kvæmdanefnd um Nordisk Plan-
möte árin 1976-87.
Jarðarför Hrafnkels fór fram í
kyrrþey, en minningarathöfn
verður haldin í Dómkirkjunni í
Reykjavík í dag og hefst hún
klukkan 15.
hjálms Briem, prests
í Goðdölum og síðar
á Staðastað og k.h.
Steinunnar Pjeturs-
dóttur Briem frá
Valadal.
Börn Hrafnkels og
Kristínar eru: 1)
Ragnhildur grunn-
skólakennari, f. 4.
janúar 1964, gift
Birni Ægi Hjörleifs-
syni vátrygginga-
ráðgjafa, f. 26. ágúst
1963. Börn þeirra
eru Kristín Lilja, f.
12. apríl 1990 og Vilhjálmur Atli,
f. 19. desember 1994. 2) Steinunn
erfðafræðingur, f. 3. júní 1966,
gift Guðjóni Inga Eggertssyni
umhverfisfræðingi, f. 2. marz
1967. 3) Gunnlaug félagsráðgjafi,
f. 15. ágúst 1968, gift Sigurjóni
Halldórssyni tæknimanni, f. 24.
maí 1966. Börn þeirra eru Þór-
unn Edda, f. 2. júlí 1990 og Hall-
dór Hrafnkell, f. 16. september
1999. 4) Eggert Bjarni tölvunar-
fræðingur, f. 1. júlí 1970, kvænt-
ur Stefaníu Guðmundsdóttur
ljósmóður og hjúkrunarfræðingi,
f. 20. júlí 1973.
Dóttir Hrafnkels og Sigrúnar
Torfadóttur, f. 23. október 1938,
d. 21. desember 1991 er Halla
grunnskólakennari, f. 19. ágúst
1959. Hún ólst upp hjá móðurfor-
eldrum sínum, Torfa Hjartarsyni,
tollstjóra og ríkissáttasemjara,
og konu hans Önnu Jónsdóttur,
frá 1964 er Sigrún fluttist til
Kanada. Halla er gift Sveinbirni
Þórkelssyni grunnskólakennara,
f. 27. desember 1959. Börn þeirra
eru Hrafnkell, f. 7. desember
1982 og Anna, f. 10. apríl 1987.
Hrafnkell varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1956, nam arkitektúr við Tec-
Hann var litli bróðir minn og mér
þótti ofurvænt um hann. Og nú er
hann dáinn.
Hann var fjórum árum yngri en
ég og ég man að mér gramdist við
móður okkar þegar hún vildi ekki
leyfa mér að passa hann ungbarn í
vöggu.
Sumarið sem hann var á fyrsta ári
fóru foreldrar okkar til Parísar og
við systkinin vorum í fóstri hjá afa
og ömmu. Litli, sæti, ljóshærði kút-
urinn sem brosti við öllum, Örnólfur
spekingurinn sífellt með vísdómsorð
á vör og svo aumingja ég sem sagði
sí og æ við ömmu: mamma segir
þetta aldrei, mamma gerir ekki
svona. Þegar foreldrarnir sneru
heim var sá litli orðinn svo ánægður
í vistinni að hann vildi helst ekki
fara frá afa og ömmu.
Hann var blíður og viðkvæmur í
bernsku og þegar litla systir okkar
var skömmuð var það hann sem
grét. Með aldrinum lærði hann að
fela viðkvæmnina bak við dálitla
kaldhæðni, en hann var ekki illkvitt-
inn þótt hann gæti verið svolítið
stríðinn. Ég held hann hafi verið lík-
ur Ólafi afa okkar bæði í útliti og
skaphöfn. Svo var hann vel hag-
mæltur eins og hann átti auðvitað
kyn til, þótt ekki væri hann latínu-
skáld eins og gamli maðurinn, en
það hefur sennilega verið af því að
hann var stúdent úr stærðfræðideild
og kunni því lítið í latínu.
Hrafnkell lærði arkitektúr í
Þýskalandi og víðar og var frábær
arkitekt eins og verk hans bera vitni
um. Ég er viss um að tónleikahúsið
við Reykjavíkurhöfn hefði orðið
stórglæsilegt ef farið hefði verið að
hugmyndum hans. En það verður
víst aldrei á allt kosið. Rögnvaldur
minn sagði líka að Hrafnkell hefði
sett þennan turn á Kringluna af því
að hann hefði alltaf langað til að
teikna kirkju.
Hann átti í erfiðu sjúkdómsstríði
en hann kvartaði aldrei. Líka þá
færði lífið honum margar ánægju-
stundir, þau hjón fóru ásamt vina-
fólki til Kúbu um það leyti sem hann
varð sjötugur og nú um páskana
komust þau til Rómar. Hann fékk að
njóta þess að samfagna dótturdóttur
sinni eftir stúdentspróf í vor.
Síðustu vikurnar voru þó bróður
mínum örðugar, en hann átti ynd-
islega samhenta fjölskyldu og hann
var bókstaflega umvafinn ást og um-
hyggju barna sinna og tengdabarna
og barnabarna – svo ég tali nú ekki
um hana Kristínu mágkonu mína.
Þetta vissi hann vel og mat, og síð-
ast þegar við töluðum saman rædd-
um við einmitt um það hvað við ætt-
um góð og falleg barnabörn.
Með sorg í hjarta og þakklátum
huga kveð ég litla bróður minn og
bið honum blessunar og velfarnaðar
á ókunnum leiðum.
Kristín R. Thorlacius.
Ég hef misst hann stóra bróður
minn, sem grét víst alltaf meira en
ég sjálf þegar ég meiddi mig. Ég hef
líka misst náinn vin og verndara og
sakna hans meira en orð fá lýst.
Það var margt um manninn í Suð-
urgötunni á heimili Hrafnkels bróð-
ur míns síðustu dagana sem hann
lifði. Kristín, börnin, tengdabörnin
og barnabörnin fylltu húsið af kyrr-
látri hlýju, vinir og ættingjar
streymdu út og inn. Það var kaffi á
könnunni, vöfflur með rjóma og
fiskisúpa í potti. Sumarsólin skein
inn um gluggann og birtan lék um
sjúkrarúmið sem stóð þarna í miðri
stofunni. Allt var einhvern veginn
svo eðlilegt og blátt áfram. Dauðinn
hafði barið að dyrum og fyrst hann
var óumflýjanlegur var honum líka
boðið í kaffi og vöfflur. Meira að
segja börnin vöndust nærveru dauð-
ans smám saman með vissum hætti.
Ætli þau séu ekki bara systkin, ást-
in og dauðinn? Þegar dauðinn nálg-
ast kemur ástin hlaupandi með sínar
líknandi hendur. Hann var lukkunn-
ar pamfíll hann bróðir minn að eiga
svona fjölskyldu og fá að deyja um-
vafinn ást hennar og umhyggju,
fyrst á annað borð hann fékk ekki að
lifa lengur.
Hann hafði annars svo mikið að
lifa fyrir. Hann var flinkur arkitekt
og búinn að vinna mörg afrek við
teikniborðið, t.d. teiknaði hann
Kringluna og Verslunarskólann.
Hann átti marga og óvenjuskemmti-
lega vini sem héldu hópinn gegnum
þykkt og þunnt. Sjálfur var hann
hrókur alls fagnaðar, greindur,
fyndinn og orðheppinn. Þau hjónin
höfðu gaman af að ferðast og fóru
gjarnan til fjalla með Náttúrufræði-
félaginu eða brugðu sér eitthvert
lengra – til Kúbu, til Prag, til Róm-
ar … Hann var mikill göngugarpur,
alltaf á iði og settist ekki upp í bíl
ótilneyddur. Hann var einn af fáum
sinnar kynslóðar sem aldrei tók bíl-
próf. Það var hans lífsstíll. Margir
eiga sjálfsagt mynd af honum í
minningunni þar sem hann gekk
hnarreistur niður Laugaveginn, svo-
lítið útskeifur, með vindinn í frakka-
löfunum. En mestu máli fyrir hann
skipti þó hans stóra og samheldna
fjölskylda, Kristín, börnin fimm,
tengdabörnin, barnabörnin sex,
bráðum sjö og Áslaug móðir okkar.
Það var erfitt fyrir hann að kveðja
þetta allt og ég fylgdist með því af
aðdáun hvernig hann mætti and-
streyminu með æðruleysi og mann-
legri reisn sem maður skilur ekki
hvaðan er fengin.
Ég vil að leiðarlokum þakka fyrir
að eiga slíkan afbragðs bróður sem
Hrafnkell hefur verið mér í gegnum
lífið. Kristínu, Höllu, Ragnhildi,
Steinunni, Gunnlaugu, Eggert,
barnabörnunum öllum og Áslaugu
móður okkar sendi ég samúðar-
kveðjur frá mér, Ragnari, Guðrúnu,
Loga, Helgu, Elíasi, Söru og Úlfi.
Hallveig Thorlacius.
Ég held að flestir skólafélagarnir
hafi þekkt Hrafnkel, meðan við vor-
um samtímis í MR. Hann var þessi
náungi, sem teiknaði skopmyndir og
stóð upp á málfundum til að gera
spaugilegar athugasemdir við mál-
flutning félaganna, eða koma með
óvænt sjónarhorn.
Seinna átti ég eftir að kynnast
honum betur, eftir að hann giftist
Kristínu systur minni, honum og
allri fjölskyldunni, ömmu Áslaugu,
sem fór létt með að vera líka amma
barnanna minna, systkinunum og
þeirra fólki.
Hrafnkell reyndist afburða uppal-
andi, hafði sérstakt lag á krökkum,
sem ég leyfi mér að rekja til kenn-
ara-gensins í fjölskyldunni. Stund-
um þegar allt var upp í loft í krakka-
Hrafnkell Thorlacius
Elsku pabbi minn og bróðir okkar,
ÞORKELL Þ. SNÆDAL
frá Skjöldólfsstöðum,
er látinn.
Jarðsett verður í kyrrþey.
Elín Þóra Þ. Snædal
og systkini Þorkels.
✝
Systir mín og frænka okkar,
NÍNÍ JÓNSDÓTTIR ANDERSEN,
fædd 1913, andaðist í New Jersey, fimmtudaginn
21. júní.
Bryndís Jónsdóttir,
Herdís Snæbjörnsdóttir,
Jónas Snæbjörnsson, Þórdís Magnúsdóttir,
Sigríður Snæbjörnsdóttir, Sigurður Guðmundsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir og bróðir,
ELÍAS KRISTJÁN HELGASON,
Suðurhvammi 5,
Hafnarfirði,
lést þann 18. júní. Útförin verður auglýst síðar.
Gemma Marissa Helgason,
Rizza Fay Elíasdóttir,
Helgi Severino Elíasson,
Þorkell Helgason,
Valur Helgason,
Helga Helgadóttir,
Anna María Helgadóttir
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
sonur, bróðir, tengdasonur og afi,
EINAR S. ÓLAFSSON
framkvæmdastjóri,
Háholti 6,
Garðabæ,
andaðist á heimili sínu aðfaranótt föstudagsins
22. júní.
Inga Jóna Andrésdóttir,
Ásta Sigríður Einarsdóttir Finnbogi V. Finnbogason,
Elínborg Einarsdóttir, Örn Þórðarson,
Ólafur J. Einarsson
Sjöfn Ólafsdóttir, Eyjólfur Sigurðsson,
Sigríður Williamsdóttir, Andrés Guðmundsson
og barnabörn.
✝
Maðurinn minn,
Haraldur Bjarnason
fv. bóndi,
Stóru-Mástungu I,
Réttarheiði 36,
Hveragerði,
lést 23. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ragnheiður Haraldsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSLAUG KJARTANSDÓTTIR CASSATA,
Sóleyjargötu 29,
Reykjavík,
sem lést í Sóltúni laugardaginn 23. júní, verður
jarðsungin frá Dómkirkjunni, föstudaginn 29. júní
kl. 15:00
Frank Arthur Cassata,
Sigfús Bl. R. Cassata, Guðlaug Þórólfsdóttir,
Sighvatur Bl. F. Cassata, Sigrún Einarsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.