Morgunblaðið - 07.10.2007, Qupperneq 39

vantar páfuglsfjaðrir?
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. OKTÓBER 2007 39
Ímannfagnaði um daginnheyrði ég því fleygt að tilstæði jafnvel að breytaíþróttahúsnæði einu hér í
borg í ævintýrahöll í anda 1001
nætur. Slíkt sýnist í fljótu bragði
næsta erfitt verkefni en á þó að
fróðra manna sögn ekki að vera
óvinnandi vegur. Einhver kann að
spyrja til hvers þetta verk skuli
unnið. Svarið er að einhver pen-
ingastofnun, það fygldi ekki sög-
unni hver á í hlut, muni á þennan
hátt ætla að gera vel við sína helstu
viðskiptavini.
Á meðan allur almenningur styn-
ur og svitnar undan háum vöxtum
og alls kyns þjónustugjöldum fjár-
málastofnana virðast þær hinar
sömu stofnanir ekki vera á nástrái
og eru fullar þakklætis við sína
„helstu viðskiptavini“ sem þær að
gömlum og góðum sið vilja þakka
sem vert er.
Nú, það er nú svo sem ágætt að
einhver hefur það gott í þessum
heimi og persónulega sé ég ekki of-
sjónum yfir því þótt góðir við-
skiptavinir fái gott að borða og
drekka í fallegu umhverfi. En samt
læðast að mér efasemdir – væri
ekki hægt að verja þessum pen-
ingum betur? Til dæmis að bjóða
einhverjum öðrum umsvifaminni
viðskiptavinum til veislunnar, sem
væri kannski meira nýnæmi í svona
flottheitum en „helstu viðskiptavin-
unum“ – þeir eru sjálfir vísir til að
gera að jafnaði vel við sig í mat og
drykk og hafa þægilegt og fallegt
umhverfi í kringum sig. – En það
verður víst ekki fyrr en í himnaríki
sem hinir síðustu verða fyrstir.
Annað mál er það að mér finnst
að úr því að verið er að eyða pen-
ingum í svona veislur fyrir þessa
„helstu viðskiptavini“ – af hverju er
þá skrefið ekki stigið til fulls? Hví
skipuleggur ekki eitthvert stöndugt
fjármálafyrirtæki almennilega
veislu í anda gamla Rómaveldis.
Þar mun hafa tíðkast að gestir
hefðu sérstaka legubekki til að
halla sér út af í eftir að hafa inn-
byrt allar þær krásir sem þeirra
tíma kokkar gátu upphugsað, svo
var gestum séð fyrir hæfilega
löngum páfuglsfjöðrum svo þeir
gætu ælt upp góðgætinu og borðað
og drukkið svo aðeins meira. Þess-
ar athafnir fór fram í glæsilegum
marmarahúsakynnum og gestirnir
voru í fögrum kyrtlum með ilskó á
fótum og lokkað hár og ræddu bók-
menntir og bitastæðar slúðursögur
„undir rós“, þaðan kemur orðatakið
að tala undir rós (og að hafa rósett-
ur í loftum). Þeir sem mesta pen-
inga áttu á þeim tímum og vildu
gera sérlega vel við gesti sína öttu
saman þrælum og ljónum og létu
berjast á hringleikvöllum.
Við Íslendingar höfum þegar
flutt inn fullt af verkafólki og stúlk-
um til að dansa fyrir áfjáð karl-
mannsaugu, kannski gætu starfs-
mannaleigurnar fundið einhverja
sem væru tilbúnir fyrir góða borg-
un til að taka slaginn við ljón. Það
hefur að vísu ekki verið mikið um
ljón á Íslandi en það væri ábyggi-
lega gerlegt að flytja þau dýr inn.
Byrja mætti á einu og geyma það í
þar til gerðu búri í Húsdýragarð-
inum milli þess sem stöndug fyr-
irtæki þyrftu á þjónustu þess að
halda. Það mætti svo endurnýja
ljónabirgðirnar eftir því sem tilefni
gæfist til. Ekki væri ástæða til að
hafa stórar áhyggjur af
fæðiskostnaði ljónsins eða ljónanna,
það eru svo margir orðnir vel
stöndugir á Íslandi svo annaðhvort
dræpu þau sér til matar eða dæju
sjálf. Ég slæ nú þessu svona fram;
– til hvers að láta sér nægja það
næstbesta þegar hægt er að bjóða
upp á það tilkomumesta sem sagt
hefur verið frá í veraldarsögunni í
þessum efnum. Það væri ekki
slæmt fyrir orðspor Íslendinga að
þeir yrðu kunnir meðal annarra
þjóða sem Litla-Rómaveldi. Það
eina sem ég óttast er að við þetta
kynnu hvers kyns þjónustugjöld að
hækka enn meir, en það er nú einu
sinni svo með almenning að hann
virðist bara vera til þess gerður að
einhver geti nýtt hann til að græða
á honum. Þannig hefur það í það
minnsta alltaf virst vera.
En kannski er ég á villigötum,
kannski að almenningi verði
umbunað með „brauði og leikjum“
eins og í hinu forna og lífsreynda
Rómaveldi sjálfu. Þegar allt var
komið í hnút og almenningi farið að
gremjast verulega hlutskipti sitt þá
þótti það þjóðráð að efna til
„brauðs og leikja“. En einmitt þá
gæti ljónið í húsdýragarðinum
komið enn einu sinni að gagni og
kannski íþróttahúsnæðið líka, það
þyrfti jafnvel ekki að leigja
innflutta menn til að berjast við
ljónið, – kannski gætu komið þar til
sögunnar íslenskir sjálfboðaliðar
sem sæju þannig leið út úr
greiðsluerfiðleikum sínum – gætu
orðið skuldlausir með því að sigra
ljónið. Þetta er hugmynd? Í það
minnsta er ekki ólíklegra að sigra
ljónið en að vinna í lottói sem er
hinn möguleiki þeirra sem komnir
eru á kaf í skuldafenið.
Ég hef ekki sérhæft mig í að
útbúa veislur sem eiga að slá við
veislum annarra sem eru í góðum
efnum en hverjum og einum er
velkomið að nýta þessar hugmyndir
ef þeir telja þær einhvers virði.
Litla Rómaveldi!
ÞJÓÐLÍFSÞANKAR
Eftir Guðrúnu Guðlaugsdóttur
ASKJA · Laugavegi 170 · 105 Reykjavík · Sími 590 2100 · www.askja.is · ASKJA er eini viðurkenndi sölu- og þjónustuaðili Mercedes-Benz á Íslandi.
Fágun, glæsileiki og framúrskarandi aksturseiginleikar einkenna nýjan
Mercedes-Benz C-Class. Aksturstilfinningin er töfrum líkust – fullkomin
kyrrð í bland við hárfína snerpu.
Komdu og reynsluaktu!
Upplifðu töfra
Mercedes-Benz C200 K sjálfskiptur, verð 4.090.000 kr.