Morgunblaðið - 18.10.2007, Side 34

34 FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jóna FanneyGunnarsdóttir
fæddist í Fellsaxl-
arkoti í Skilmanna-
hreppi í Borgarfirði
7. desember 1913.
Hún lést á Drop-
laugarstöðum 9.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Þórdís Halldórs-
dóttir, f. 1878, d.
1941, og Gunnar
Bjarnason bóndi í
Kjalardal og síðar
Fellsaxlarkoti, f. 1878, d. 1943.
Systur Fanneyjar voru Guðrún,
Halldóra, Sigríður Lilja og Ársæl
Gróa, sem eru látnar, og Guðný
Lára.
Fanney giftist 6. maí 1937 Helga
Jónssyni frá Stað í Grindavík, f.
29. mars 1910, d. 8. mars 1946.
Synir þeirra eru: 1) Jón, f. 1939,
kvæntur Salóme Halldóru Magn-
úsdóttur, sonur þeirra er Helgi,
kvæntur Hrönn Nielsen og eiga
þau tvö börn. 2) Gunnar Þórhallur,
f. 1942, kvæntur Ingu Arndísi
Ólafsdóttur. Börn þeirra eru:
Helga Þórdís, gift Arnari Jónssyni
og eiga þau þrjú börn, og Ólafur
Arnar, kvæntur
Söndru Huld Jóns-
dóttur.
Fanney giftist í
annað sinn 24. júní
1949 Halldóri
Bjarnasyni. Þau
skildu 1951. Dóttir
þeirra er: 3) Sigríð-
ur, f. 1949, gift Þor-
birni Gíslasyni. Börn
þeirra eru: Sigrún,
gift Steinþóri Ingi-
bergssyni, eiga þau
tvær dætur og Stein-
þór á son frá fyrra
hjónabandi, Guðni og Berglind,
gift Lúkasi Sloncík.
Fanney ólst upp í Fellsaxlar-
koti, fór í Laugarvatnsskóla um
tvítugt og lærði síðan til kjóla-
meistara í Reykjavík og bjó í
Reykjavík frá þeim tíma. Vann
hún lengi sem kjólameistari sam-
hliða húsmóðurstörfum en síðar
við afgreiðslustörf hjá Mjólkur-
samsölunni þar sem hún var
lengst af forstöðukona í mjólkur-
búð eða þar til þær voru lagðar
niður.
Útför Fanneyjar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Ung kynntist ég yngri syni Fann-
eyjar. Vinátta okkar og samvera
spannar því nokkra áratugi. Amma
Fanney, eins og allir kölluðu hana í
fjölskyldunni minni, var alltaf tilbúin
að spila við barnabörnin þegar þau
voru lítil og í sveitinni okkar að fræða
þau um plöntur og fugla. Hún var
mikill náttúruunnandi og hafði gaman
af að ferðast um Ísland og þar var nú
ekki komið að tómum kofunum með
staðarheiti. Minni hennar var ótrú-
legt. Á fullorðinsárum tók hún upp á
því að læra á bíl, keypti sér lítinn bíl
og ók honum í nokkur ár og ferðaðist
þá nokkuð um landið.
Fanney var snillingur í höndunum.
Þær eru ófáar flíkurnar sem hún
saumaði á börnin mín og mig eða
hjálpaði mér við að breyta og laga.
Óteljandi vettlingar og sokkar á börn,
barnabörn og barnabarnabörn. Og
margir eiga peysur sem hún prjónaði.
Á hverjum jólum sérpakki til mín með
hvítum, mjúkum ullarsokkum og allt-
af enduðu aðfangadagskvöldin með
því að ég var komin í sokkana hlýju.
Hún vissi að þetta var besta gjöfin
sem hún gat gefið mér.
Tengdamóðir mín var afskaplega
kærleiksrík manneskja og vildi allt
fyrir aðra gera. Allt sem gert var fyrir
hana þurfti hún að endurgjalda.
Þakklæti sitt lét hún ætíð í ljós með
hlýjum orðum. Það hef ég svo sann-
arlega fundið þessa síðustu mánuði
hennar þegar hún var orðin veik-
burða og þurfti mikla umönnun. Kær-
leikur og þakklæti var það sem ein-
kenndi hana þrátt fyrir mjög svo
þverrandi lífsgæði.
Fanney var alltaf mikill dugnaðar-
forkur og þurfti svo sannarlega á því
að halda í lífinu. Það var sama hvort
hún var með saumnál, hamar eða
málningarpensil í hönd, alltaf var allt
jafn vel af hendi leyst. Hún missti ung
mann sinn. Þá voru þau nýbúin að
festa kaup á íbúð. Með mikilli vinnu
og sparsemi tókst henni að borga upp
íbúðina og þar bjó hún börnum sínum
hlýlegt og gott heimili. Það var henni
mikið kappsmál að börnin menntuðu
sig vel og til þess studdi hún þau á
ýmsan hátt. Sjálf hafði hún brotist til
mennta upp á eigin spýtur eins og al-
gengt var á þeim tíma þar sem efni
voru lítil. Hún fór í Héraðsskólann á
Laugarvatni, lærði síðan kjólasaum í
Reykjavík og seinna bókhald. Hún
hafði gaman af tölum og var lengi
gjaldkeri húsfélagsins þar sem hún
bjó. Fyrir tveimur áratugum keypti
hún íbúð í húsi aldraðra við Bólstað-
arhlíð. Hún bjó við þá gæfu að vera
hraust og geta annast um sig sjálf að
mestu og farið ferða sinna þótt vissu-
lega væri aldurinn orðinn hár og hún
hafi verið farin að finna fyrir því síð-
ustu árin.
Stór hluti af lífi mínu hefur verið
samtvinnaður lífi Fanneyjar. Ég tel
það mikla gæfu að hafa fengið að
kynnast náið þessari heiðarlegu dugn-
aðarkonu og börnum hennar sem svo
sannarlega bera móður sinni vitni og
hafa fengið allt það besta frá henni. Í
fjölskyldunni allri ríkir mikil sam-
heldni, vinátta og kærleikur. Þetta
hefur gefið mér mikið og kennt mér
margt. Fyrir það vil ég þakka sérstak-
lega.
Blessuð sé minning kærrar tengda-
móður minnar.
Inga Arndís Ólafsdóttir.
Þá skilur leiðir. Amma Fanney er
búin að kveðja. Góðar minningar
flögra um hugann og af nógu er að
taka. Þegar ég var lítil var mjög
spennandi að fá að gista hjá ömmu
ásamt Sigrúnu frænku minni. Við lág-
um í kræsingum og amma spilaði tím-
unum saman við okkur, kenndi okkur
vísur og leyfði okkur að syngja inn á
spólur.
Á þessum tíma var amma líka mikið
hjá okkur og átti hún sérherbergi í
sumarbústaðnum okkar. Þegar hún
var með var mikið spilað og farið í
göngutúra. Í seinni tíð fór hún að
segja mér sögur úr sveitinni og lífi
sínu og voru það dýrmætar stundir.
Amma fékk það erfiða hlutskipti að
verða ung ekkja og ala ein upp þrjú
börn. Það tókst henni hins vegar ein-
staklega vel og á hún góð börn og heil-
steypta fjölskyldu.
Hún var dugnaðarforkur og vildi
allt fyrir alla gera. Gerði allt sem hún
gat til að styðja okkur barnabörnin í
því sem við tókum okkur fyrir hendur.
Hún fylgdist vel með okkur öllum og
var dugleg að hringja og vita hvernig
fjölskyldulífið gengi. Þá var hún mjög
ern og fylgdist vel með öllu og hafði
skoðanir á hlutunum. Hún prjónaði á
alla fjölskylduna og það var gott að
geta leitað til hennar til að bjarga
prjónaskapnum eða saumaskapnum
þegar verið var að myndarskapast.
Þá hafði hún óbilandi áhuga á ætt-
fræði og var fljót að segja mér hverra
manna maðurinn minn væri þegar við
kynntumst áður en ég vissi nokkuð
um hann.
Ég kveð hlýja og góða ömmu og sé
þegar ég horfi til baka hvað ég var
heppin að kynnast konu eins og henni.
Það var margt í fari hennar sem ég
get tekið mér til fyrirmyndar. Minn-
ing hennar er ljós í lífi okkar.
Helga Þórdís.
Er við setjumst niður saman systk-
inin til að setja saman nokkur minn-
ingarorð um ömmu okkar, er ýmislegt
sem rifjast upp.
Amma var algjör forkur enda var
lífshlaup hennar ekki auðvelt. Hún
missti manninn sinn ung að árum, þá
nýbúin að festa sér kaup á íbúð. Á
þeim tíma var ekki auðvelt að fá hjálp,
en hún barðist áfram af dugnaði til að
koma börnum sínum á legg og halda
húsnæðinu. Það kom henni til góða að
hún hafði lært kjólasaum og sniða-
gerð og gat unnið heima við. Hún
lagði alla tíð mikla áherslu á menntun
og þá ekki síst stúlkna, því ekki væri
vitað hvað framtíðin bæri í skauti sér.
Þegar við vorum krakkar fengum
við stundum að gista hjá ömmu. Var
þá eins og maður væri á fimm stjörnu
hóteli, svo mikið var stjanað við mann.
Aldrei vorum við svöng, því það var
eldað og bakað ofan í okkur og ósjald-
an fengum við appelsín og síríus-
lengju í eftirrétt. Sérlega minnisstætt
er það þegar við fórum að sofa, undir
þykkri dúnsæng og svo tvö ullarteppi
þar yfir þannig að maður næstum
bráðnaði. Okkur átti ekki að verða
kalt. Og amma sá líka til þess að eng-
um í stórfjölskyldunni væri kalt, því
hún prjónaði handa öllum vettlinga,
lopapeysur og heimsins bestu ullar-
sokka. Hún saumaði líka margar flík-
urnar, enda kjólameistari, og var alla
tíð mjög nýtin á föt og breytti gjarnan
á árum áður gömlum flíkum til að nýta
þær upp. Hún hugsaði líka um það að
allar þær gjafir sem hún færði okkur
væru nytsamlegar. Og alltaf fengum
við afmælisgjafir frá henni nokkrum
sinnum á ári, því þegar eitthvert okk-
ar átti afmæli mátti ekki skilja hin út-
undan.
Amma var einstaklega ættfróð og
gat rakið heilu ættirnar upp fyrir okk-
ur. Það var stundum eins og að lesa
Íslendingasögur þegar hún var að
segja manni frá. Það kom iðulega
langur kafli af ættarfróðleik á undan
sögunum. Hún var líka hnyttin í orða-
vali og kom oft orðunum skemmtilega
frá sér. Ljóðin hennar bera vott um
það, en hún dundaði sér við að skrifa
þau og las þau fyrir okkur. Einnig eru
jólaboðin á jóladag sérlega minnis-
stæð. Þá var amma alltaf heima hjá
foreldrum okkar, ásamt Nennu ömmu
og Edda frænda. Þar var alltaf mikið
fjör í spilamennskunni og voru ömm-
urnar alltaf saman í liði á móti pabba
og Edda. Þar gátum við setið og horft
á og skemmt okkur konunglega og
fengu ýmsar athugasemdir að fjúka
og mikið var hlegið.
Eitt af því sem einkenndi ömmu var
að þegar við kvöddum hana eftir
heimsóknir, þá fór hún alltaf út í
glugga eða út á svalir, og veifaði okkur
og horfði á eftir okkur. Nú erum það
við sem horfum á eftir henni, vitandi
það að henni var hvíldin kærkomin.
Guð blessi minningu ömmu.
Sigrún Þorbjörnsdóttir,
Guðni Þorbjörnsson,
Berglind Þorbjörnsdóttir.
Fanney Gunnarsdóttir
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og
afa,
HERBERTS S. SVAVARSSONAR,
Holtsgötu 41,
Njarðvík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á deild 11G og á
gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut fyrir frábæra umönnun
í veikindum hans.
Guð blessi ykkur.
Margrét S. Karlsdóttir,
Svavar Herbertsson,
Jóna K. Herbertsdóttir, Guðbjartur K. Ingibergsson,
Sigmundur Már Herbertsson, Sigurbjörg E. Gunnarsdóttir,
Ásta M. Guðbergsdóttir, Brynjar V. Steinarsson,
Margrét Ó. Guðbergsdóttir,
Karen Ö. Guðbjartsdóttir,
Herbert Már Sigmundsson,
Gunnar Már Sigmundsson.
✝
Ástkær sonur okkar og bróðir minn,
SIGURÐUR TRYGGVASON,
Heiðargerði 86,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju föstudaginn
19. október kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á hjálparstarf
kirkjunnar.
Steinunn Ástvaldsdóttir, Tryggvi Sigurðsson,
Ástvaldur Tryggvason.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
AÐALBJÖRG PÉTURSDÓTTIR
frá Bót,
Furuvöllum 5,
Egilsstöðum,
andaðist 11. október á sjúkrahúsinu á Egilsstöðum.
Útför hennar fer fram frá Egilsstaðakirkju laugardaginn
20. október kl. 14.00.
Hermann Eiríksson,
Björn Eiríksson,
Sigríður Eiríksdóttir,
Pétur Eiríksson,
tengdabörn, barnabörn og langömmubörn.
✝
Hjartkær systir, mágkona, föður-, afa- og langafa-
systir okkar,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
(Síta),
sem andaðist á Grund, dvalar- og hjúkrunarheimili
10. október, verður jarðsungin frá Neskirkju
mánudaginn 22. október kl. 13.00.
Baldur Jónsson,
Bjarni Bragi Jónsson, Rósa Guðmundsdóttir,
Jón Bragi Bjarnason, Ágústa Guðmundsdóttir,
Ólöf Erla Bjarnadóttir, Sigurður Axel Benediktsson,
Guðmundur Jens Bjarnason, Vigdís Sigurbjörnsdóttir,
bróðurafabörn og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
ELÍNAR STEINÞÓRU HELGADÓTTUR,
frá Kárastöðum
í Þingvallasveit.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Foldabæjar og
Hjúkrunarheimilisins í Víðinesi.
Gunnlaugur Geir Guðbjörnsson,
Guðrún Guðbjörnsdóttir, Böðvar Guðmundsson,
Erla Guðbjörnsdóttir, Kristinn Víglundsson,
Einar Guðbjörnsson, Hugrún Þorgeirsdóttir,
Þóra Einarsdóttir,
Kári Guðbjörnsson, Anna María Langer,
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
KRISTÍN EGGERTSDÓTTIR,
Búhamri 21,
Vestmannaeyjum,
sem lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja miðviku-
daginn 10. október síðastliðinn, verður jarð-
sungin frá Landakirkju í Vestmannaeyjum
laugardaginn 20. október og hefst athöfnin kl. 10.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hinnar látnu er bent á samtökin Barnaheill.
Jósúa Steinar Óskarsson,
Steinunn Ásta Jósúadóttir, Ásmundur Kristberg Örnólfsson,
Óskar Jósúason, Guðbjörg Guðmannsdóttir
og barnabörn.