Morgunblaðið - 19.10.2007, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. OKTÓBER 2007 21
MENNING
Eftir Bergþóru Jónsdóttur
begga@mbl.is
„ÞETTA eru allt saman ný verk og
heljarinnar blanda, bæði málverk,
vatnslitir, glerverk og skúlptúrar á
gólfi úr áli. Ég ákvað að taka allt
sem ég hef verið að skoða á vinnu-
stofu minni síðasta árið og skella því
saman á eina sýningu,“ segir Sig-
urður Árni Sigurðsson myndlist-
armaður, en sýning á verkum hans
verður opnuð í Turpentine í Ingólfs-
stræi kl. 17 í dag. „Í málverkunum
eru hlutir sem fólk kannast við hjá
mér frá fyrri tíð, en mótífin koma
kannski líka fyrir í álinu og glerinu.
Þar er viss tenging. Ég kalla glerið
glerverk, en lít á þau sem málverk.
Ég hef gert glerverk áður, en aldrei
sýnt þau með málverkum. Nú er ég
búinn að hafa þessi verk öll sam-
hliða fyrir augunum á vinnustofunni
minni, og mér þótti það spennandi
að stilla þeim upp saman, því það
eru mikil tengsl á milli þeirra þótt
það sé langt bil á milli glersins,
þessa harða, kalda efnis, og þess líf-
ræna í olíunni.“
Þegar Sigurður Árni er spurður
að því hvaða augum hann líti þá
ólíku miðla sem hann vinnur í, hvort
hugurinn og höndin séu að skapa
eitthvað gjörólíkt í hverjum miðli,
eða hvort hugmyndin sé ein og til-
viljun eða eitthvað annað ráði
hvernig hún sé útfærð, kemur á
hann hik. „Það er röð af málverkum
sem ég sýni hér, sem gætu allt eins
flokkast sem skissur fyrir glerið eða
álið, þó svo að hugsunin hafi ekki
endilega verið sú til að byrja með.
Ég stilli því samt upp þannig. Mér
finnst það gaman, því málverkið
hefur alltaf verið í öndvegi hjá mér.
Ég lít fyrst og fremst á mig sem
myndlistarmann og hver og ein hug-
mynd kallar á sitt efni. Ég hef alltaf
haft gaman af því að föndra, og á
sinn hátt er þetta föndur. Það er
skemmtilegur prósess í glervinnsl-
unni, því ég blanda sjálfur litinn
sem er settur í glerið, þótt það sé
líka í því mjög tæknileg vinna sem
ég vinn ekki. En ég bý heldur ekki
strigann til. Álstrúktúrana lít ég á
sem eins konar módel, ekki ósvipað
þeim sem ég hef gert áður. Í þeim
liggur ákveðin þörf mín til að smíða
og strúktúrera eitthvað. Þetta kem-
ur fram í sýningunni. Þar eru and-
stæðurnar milli þess lífræna og ólíf-
ræna, harða og mjúka.“
Sigurður Árni hlær þegar blaða-
maður spyr hvort þessi „vinnustofu-
tiltekt“ tákni einhver þáttaskil í list
hans. „Nei, í raun og veru ekki. Það
er tvennt í þessu. Annars vegar er
það ögrandi og skemmtilegt fyrir
mig að sýna verk sem ég hef aldrei
raðað saman áður, hvort sem ég
kemst að því síðar eða ekki, að þetta
hafi ekki gengið upp. Hins vegar
hugsa ég þetta sem skref áfram í
einhverja átt, hver sem hún verð-
ur.“
Andstæður
úr vinnustofu
Sigurðar Árna
Morgunblaðið/Frikki
Myndlistarmaðurinn Sigurður Árni við uppsetningu sýningar sinnar.
BANDARÍSKIR söngleikjahöf-
undar hafa verið óþrjótandi upp-
spretta djassleikara allt til þessa og
voru Gershwin, Porter og Rodgers
kannski helstir. Fyrri Tíbrár-
tónleikar Kristjönu, Kjartans Valdi-
marssonar, Gunnars Hrafnssonar og
Péturs Grétarssonar voru helgaðir
lögum Rodgers við texta Harts og
Hammersteins. Fyrsti söngdansinn
var fyrsti smellur Rodgers og Harts,
Manhattan, og þó að sveiflan væri
dálítið brotgjörn lofaði flutningurinn
góðu. Í kjölfarið fylgdu lög úr South
Pacific, sem Hammerstein samdi
með Rodgers, en lögin þeirra hafa
ekki fallið jafn léttilega að djass-
sveiflunni og lög Rodgers við texta
Harts, enda svingtímanum að ljúka
er fyrsti söngleikur þeirra, Okla-
homa, var frumsýndur. Þaðan er þó
Davis klassíkin, Surrey With The
Fringe On Top, og fór Pétur jafnlét-
tilega með hlutverk hestsins og
glæsilegar kynningar sínar. Tvö önn-
ur Rodgers/Hammerstein-lög hafa
orðið djassklassík, It Might As Well
Be Spring, sem Gunnar og Pétur
hófu sem forleik að Rollinssömbu, og
My Favorite Things úr Sound of Mu-
sic, sem Coltrane fann djasslausnina
á. Lög Rodgers við texta Harts heill-
uðu mig mest á tónleikunum, ekki
síst vegna þess hve útsetningar fjór-
menninganna voru ferskar, eins og
blúsaða útgáfan af Blue Moon sem
Kristjana söng meistaralega. Kjart-
an Valdimarsson kemur manni sífellt
á óvart; hér í Garnerskotnum forleik
að Do It The Hard Way og Peterson-
lituðum sólóum í I Didn’t Know What
Time It Was og When My Heart
Stood Still. Toppur tónleikanna var
túlkun fjórmenninganna á It Never
Entered My Mind. Þar var sveiflan
klassísk og ég hvet alla sem áhuga
hafa á söngdönsum í djasstúlkun til
að taka frá laugardagskvöldið 8.
mars. Þá mæta þau aftur til leiks í
salnum; að þessu sinni með söng-
dansa Cole Porters.
Söngdansar Richards Rodgers
TÓNLIST
Salurinn
 Kristjana Stefánsdóttir og félagar.
Sunnudagskvöldið 14.10. 2007.
Sígild sönglög
Vernharður Linnet
MYNDLIST
Listasafn Íslands
Sequences/Drasl til sölu – Curver Thor-
oddsen
Til 21. október 2007. Opið þri.-su. kl. 11-
17. Aðgangur ókeypis.
HRIST hefur verið upp í venju-
bundinni aðkomu að Listasafni Ís-
lands: við innganginn stendur bif-
reið sem komin er til ára sinna og
á framrúðunni sést skærlitur verð-
miði. „Afhelgunin“ á rými safnsins
nær einnig til anddyrisins: þar
blasir við alls kyns gamalt dót sem
raðað hefur verið upp og merkt til
sölu líkt og á basar enda er hér um
raunverulega kompusölu að ræða –
en undir listrænum formerkjum.
Listamaðurinn Curver Thoroddsen
er hér á ferðinni með raunveru-
leikagjörninginn „Drasl til sölu“
sem viðburð á Sequences-
listahátíðinni. Tilgangurinn er að
selja ýmislegt dót sem hann hefur
eignast í gegnum tíðina og safna
þannig fyrir námskostnaði erlendis.
Gjörningur Curvers tengist
vangaveltum popplistamanna og
annarra á 7. áratug 20. aldar um
listina í samhengi hversdagslífsins
og sem hluta af neyslusamfélaginu,
og um listrænar afurðir sem hluta
af venjulegum markaðsvarningi.
Flóamarkaður Curvers gengur út á
að selja „drasl“ en með staðsetn-
ingunni í anddyri Listasafns Ís-
lands er þó listsamhengið undir-
strikað. Utan fjöldaframleidds
varnings, eru til sölu á tilboðsverði
tvö málverk í eigu Curvers eftir ís-
lenska listamenn og eru þau þannig
sett í vafasamt og býsna tvírætt
samhengi. Curver selur þó ekki
listrænan varning sem hann hefur
sjálfur framleitt, heldur undir-
strikar hann sjálfsmynd neytand-
ans (og raunar einnig safnarans:
hér er til sölu safn innan veggja
safnsins), neytanda þess sem þegar
hefur verið framleitt, gjarnan í
tengslum við lífsstíl. Kompusala
Curvers er listræn innsetning en
um leið skírskotar hann til mik-
ilvægis fagurfræðinnar í neyslu-
menningu samtímans með því að
setja draslið í sjónrænt grípandi og
söluvænan búning.
Með samvinnu við Rás 2 undir-
strikar Curver eiginleika viðburð-
arins sem „raunveruleikagjörnings“
sem á sér stað í „beinni útsend-
ingu“ því útvarpsstöðin fylgist dag-
lega með framvindu kompusöl-
unnar. Jafnframt er vísað til
miðlægni og áhrifamáttar fjölmiðla
og auglýsingaiðnaðarins í neyslu-
menningu samtímans. Curver hefur
áður m.a. fjallað á gagnrýnan hátt
um tengsl siðferðis og raunveru-
leikasjónvarps. Í gjörningum sínum
hefur hann markvisst sett fram
áleitnar spurningar um neyslu-
samfélagið – sem hann er sjálfur
þátttakandi í – í tengslum við list-
hugtakið. Þessi viðburður er þar
engin undantekning og ögrar
kannski meir en aðrir gjörningar
Curvers til þessa. Hér er kald-
hæðnin við völd: listamaðurinn
gagnrýnir neysluhyggju og kaup-
mang með því troða sjálfur upp í
senn sem neytandi og sem raun-
verulegur sölumaður þess varnings
sem hann hefur sankað að sér. Og
þetta gerir hann innan veggja einn-
ar helstu liststofnunar landsins.
Anna Jóa
Listræn sölumennska?
MorgunblaðiðRAX
Neytandinn „Í gjörningum sínum hefur hann markvisst sett fram áleitnar
spurningar um neyslusamfélagið – sem hann er sjálfur þátttakandi í,“ seg-
ir gagnrýnandi um Curver Thoroddsen.