Morgunblaðið - 11.12.2007, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 2007 33
✝ Svava Valgeirs-dóttir fæddist í
Reykjavík 28. ágúst
1942. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 30. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Anna Sigríður
Baldursdóttir hús-
móðir, f. í Reykjavík
16.2. 1921, d. 4.3.
1996 og Valgeir
Matthías Pálsson,
húsvörður í Austur-
bæjarskólanum í
Reykjavík, f. í Reykjavík 6.7.
1911, d. 9.1. 2004. Systkini Svövu
eru Guðný Hrafnhildur, f. 1941,
Brynhildur, f. 1943, Baldur, f.
1945, Páll Böðvar, f. 1949, Stef-
anía, f. 1956 og Valgeir Matthías,
sem Anna og Valgeir ættleiddu, f.
1962.
Svava giftist 26. ágúst 1961,
Guðjóni Inga Sigurðssyni, tónlist-
armanni og trésmið, f. 1.10. 1936.
Foreldrar hans eru Sigurður Guð-
jónsson, forstjóri verslunarinnar
Geysis í Aðalstsræti, f. 30.7. 1913,
d. 31.3. 1975 og Camilla Sæ-
mundsdóttir, húsmóðir, f. 20.10.
1918. Börn Svövu og Guðjóns
Inga eru: 1) Ingibjörg, f. 22.4.
1972, maki Sæþór Árni Hall-
grímsson, dóttir þeirra er Sara
Líf, f. 1.4. 2003. Synir Ingibjargar
og Jóns Brynjólfs-
sonar eru Brynj-
ólfur, f. 6.4. 1993 og
Andri Þór, f. 3.11.
1995. 2) Sigurður, f.
6.10.75, maki Anna
Rún Tryggvadóttir,
sonur þeirra er
Flóki Hrafn, f. 18.8.
2004. 3) Arnar, f.
14.2. 1978, maki
Hildur Rósa Kon-
ráðsdóttir, sonur
þeirra er Konráð, f.
11.11. 2004.
Svava bjó í
Reykjavík alla tíð. Þegar hún
flutti úr foreldrahúsum stofnaði
hún heimili með manni sínum að
Stóragerði 18 og bjó þar til dán-
ardags. Svava vann ýmis störf á
yngri árum en þegar börnin
fæddust sinnti hún móðurhlut-
verkinu af einstakri alúð og um-
hyggju og bjó fjölskyldu sinni fal-
legt heimili. Hún var fagurkeri,
unni listum og þá sérstaklega tón-
list og hafði næmt auga fyrir lit-
um og formi. Þegar börnin kom-
ust á legg hóf Svava störf hjá
Orkustofnun við móttöku við-
skiptavina auk ýmis annars tilfall-
andi. Hún starfaði þar í tvo ára-
tugi eða þar til hún féll frá.
Útför Svövu verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Mér rennur seint úr minni sú
stund er ég hitti Svövu og Inga fyrst.
Reyndar hafði ég séð þau bæði áður
á myndlistarsýningu hjá syni þeirra
Sigurði, sem í dag er maðurinn minn,
en ég hafði ekki kynnt mig eða verið
kynnt fyrir þeim fyrr. Ég og Siggi
renndum í hlað í Stóragerði 18 í lok
árs 2003. Þar sem við höfðum verið
búsett erlendis í nokkra mánuði var
fyrstu kynnum mínum af Svövu og
Inga svona háttað. Ég var þá með
barni, komin nokkrar vikur á leið og
skipti það mig því mjög miklu máli
að þessi fundur færi vel fram. Að
sjálfsögðu hefði ég ekki þurft að hafa
áhyggjur, því mér var tekið opnum
örmum. Oft hef ég furðað mig á því
hversu sannfærð hún Svava var um
að ungt samband okkar Sigga væri
gert til að endast og sannfæring
hennar hefur reyndar skipt sköpum í
lífi okkar Sigga þegar eitthvað hefur
bjátað á.
Eitt var það sérstaklega í fari
Svövu sem ég tók eftir frá upphafi og
ber djúpa virðingu fyrir, en það er
með hvílíkri natni og alúð hún hugs-
aði um börnin sín. Tengsl hennar við
þau voru djúp og innileg og áhugi
hennar á þeim var mikill. Hún fylgd-
ist með hverju spori þeirra og hélt
nákvæmt bókhald yfir alla viðburði
sem tengdust þeim; úrklippusafn
hennar um Sigga og Arnar fyllir til
að mynda margar möppur. Ég dáist
að þessum eiginleika hennar og allri
þeirri ást sem fyllir hann.
Það er mjög sárt að sjá á eftir
Svövu í dag, hún á ung barnabörn
sem nutu viðveru hennar allt of stutt
og einnig eldri barnabörn sem líkt og
þau yngri sjá á eftir yndislegri
ömmu og góðum vini. Elsku Andri og
Binni, ég bið þess að þið megið njóta
viðveru Svövu áfram í vel varðveitt-
um minningum. Ég er sannfærð um
að hún fylgist áfram með ykkur öll-
um af sömu alúð og kærleika og fyrr.
Kæra Svava. Það er mér heiður að
hafa verið tengdadóttir þín. Guð
geymi þig og varðveiti.
Anna Rún Tryggvadóttir.
Elskuleg tengdamóðir mín, Svava
Valgeirsdóttir, er látin. Hún var afar
falleg og góð kona og einstaklega
umhyggjusöm við börn sín, barna-
börn og okkur öll. Sonur okkar, Kon-
ráð, átti því láni að fagna að njóta
samvista við ömmu og afa í Stóra-
gerði. Oft kom amma Svava til þess
að svæfa litla drenginn fyrir okkur.
Þá áttu þau dýrmæta næðisstund
þar sem hún gaf sig alla að honum.
Fyrir þessar stundir þeirra er ég
ákaflega þakklát.
Nú er skarð fyrir skildi. Fjöl-
skyldumóðirin, sem öllu hélt saman,
er gengin Guði á vald. Eftir sitjum
við hnípin, en erum þakklát fyrir allt
sem hún var okkur og gaf okkur.
Huggunin í sorginni eru fallegar og
góðar minningar sem við geymum í
hjörtum okkar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Blessuð sé minning hennar – fari
hún í Guðs friði.
Hildur Rósa Konráðsdóttir.
Elsku Svava frænka, þegar mér
var sagt að þú værir farin varð ég af-
ar sorgmædd. Ég fór að hugsa um
allt sem við gerðum saman hér áður
fyrr, þegar ég dvaldi hjá þér og þú
varst mér sem önnur móðir … úti-
legurnar sem við fórum í (við veidd-
um aumingja fiskana), þegar þú
leyfðir mér að taka í stýrið á bílnum
á leið heim frá Þingvöllum og ég ók
næstum út í skurð! Þegar við fórum í
laugina í skólanum og þú passaðir
vel upp á að hárið á þér blotnaði ekki
og syntir því eins og svanur, en alltaf
var einhver með okkur sem hafði
gaman af því að kaffæra þig. Uppá-
haldstími minn með þér var þegar ég
gisti hjá þér um helgar og við kúrð-
um saman í sófanum og horfðum á
bíómyndir í sjónvarpinu, borðuðum
poppkorn og drukkum súkkulaði-
mjólkurhristing. Mér leið alltaf vel
hjá þér, með þér var ég sérstök.
Takk fyrir allar minningarnar – ég
mun ávallt varðveita þær. Ég vona
að þér gangi ferðin héðan vel – minn-
inguna um þig mun ég geyma í
hjarta mér alla tíð.
Ég mun aldrei gleyma þér.
Ástarkveðja
Anna, Calgary, Kanada.
Opinberum stofnunum jafnt sem
fyrirtækjum er það mikilvægt að
ásýnd þeirra út á við sé þeim til
sóma. Nú er þessu viðmóti í sívax-
andi mæli sinnt með vefsíðum. Þær
eru góðar svo langt sem þær ná. En
sem betur fer er það samt enn svo að
tölvur koma ekki í stað mannlegrar
nærveru í gestamóttöku og viðkunn-
anlegrar raddar frá símaborði. Þá
ríður á miklu að sýndur sé í senn
myndugleiki en ekki síður hjálpsemi
og mannleg hlýja. Tvær starfssystur
hafa deilt þessu verkefni með sér um
langt árabil á Orkustofnun og nú í
Orkugarði í þágu stofnunarinnar og
systurstofnunar hennar, Íslenskra
orkurannsókna.
Önnur þessara mætu kvenna er
skyndilega fallin frá. Svava Valgeirs-
dóttir stóð sína vakt með sóma
fimmtudaginn síðasta í nóvember, en
daginn eftir var hún látin. Skarð er
fyrir skildi.
Svava kom til starfa á Orkustofn-
un fyrir tveim áratugum og var falin
fyrrgreind gesta- og símamóttaka
ásamt með öðru sem til féll. Í þessu
hlutverki kynnist ég henni þegar ég
kom til starfa á stofnuninni fyrir
rúmum áratug og varð þess strax
áskynja að þar var kona sem sinnti
starfi sínu af kostgæfni. Lengst af
var aðstöðu í móttökustúkunni
þröngt skorinn stakkur, en við end-
urbætur á Orkugarði fyrir nokkrum
misserum varð gjörbreyting þegar
móttakan varð að þungamiðju í rúm-
góðu anddyri. Þar var Svava glæsi-
legur framvörður sem tók á móti og
svaraði fyrirspurnum greiðlega,
tíguleg og brosmild sem hún var.
Svövu er sárt saknað, en hugljúfar
minningar um góða samstarfskonu
ylja okkur í missinum.
Ekkli Svövu, Guðjóni Inga Sig-
urðssyni, börnum þeirra og öðrum
skyldmennum færi ég samúðar-
kveðjur vegna þessa skyndilega frá-
falls maka og móður.
Þorkell Helgason.
Símhringing á föstudagskvöldi
hinn 30. nóvember sl., þungbær
frétt, Svava Valgeirsdóttir, starfs-
systir okkar á Orkustofnun, er látin.
Mig setur hljóða, nýbúin að ræða við
Svövu á fimmtudegi þar sem hún var
við vinnu sína, hress og brosmild
eins og hún átti að sér.
Svava starfaði við gestamóttöku
og símsvörun Orkustofnunar og Ís-
lenskra Orkurannsókna. Hóf hún
störf við Orkustofnun fyrir réttum
tveimur áratugum. Var hún einstak-
ur starfsmaður, róleg, glaðleg og hlý
í viðmóti þannig að öllum leið vel í
návist hennar. Svava vann verkefni
sín af yfirvegun, fumlaust með full-
komnu jafnaðargeði og var það
Orkustofnun dýrmætt að hafa slíka
konu sem andlit stofnunarinnar út á
við.
Það er þungbært fyrir okkur sam-
starfsfólk hennar að horfast í augu
við þá staðreynd að njóta ekki lengur
nærveru hennar í daglegu starfi.
Huggun okkar eru allar þær góðu
minningar henni tengdar um
ánægjulegt samstarf og notaleg
samskipti sem einkenndu allar þær
stundir sem við áttum með henni.
Orkustofnun var það ómetanlegt
að njóta starfskrafta Svövu.
Eiginmanni Svövu, Guðjóni Inga
Sigurðssyni, börnum þeirra og fjöl-
skyldum vottum við okkar innileg-
ustu samúð. Megi góður Guð styrkja
þau á þessari erfiðu stundu.
F.h. starfsmanna Orkustofnunar,
Ragnheiður I. Þórarinsdóttir,
starfandi orkumálastjóri.
Kvikur kertalogi vekur hugsun
um ljós og yl, líf og yndi. En er um
leið áminning um það hve loginn sem
blaktir er veikur og hve lítið þarf til
að hann slökkni, rétt eins og lífið
sjálft. Samt erum við aldrei tilbúin til
að taka við fréttum af óvæntu dauðs-
falli. Og síst áttum við von á að hún
Svava okkar yrði svo skyndilega frá
okkur tekin. Hún sem alltaf var á
sínum stað í vinnunni.
Að kveikja kertaljós á morgnana
til að hafa „svolítið huggulegt“ var
einmitt eitt af því sem Svava gerði
oft í móttökunni í Orkugarði. Þetta
var ein af mörgum gerðum hennar
sem sköpuðu þægilegt andrúmsloft
og fágaða móttöku á vinnustaðnum
okkar. Það eru einmitt þessi „huggu-
legheit“, svo notuð séu Svövu eigin
orð, sem henni tókst að halda í mót-
töku Orkugarðs og ekki breyttust
þótt húsnæði tæki stakkaskiptum og
bæði stofnana- og starfsmannaflóran
væri breytileg gegnum tíðina. Það er
notalegt að koma í hús í upphafi
vinnudags, þar sem ætíð mætir öll-
um hlýlegt bros og boð um góðan
dag á látlausan, kurteisan en um-
fram allt glaðlegan hátt.
Eitt bros – getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
(Úr Einræðum Starkaðar e. Einar Ben.)
Prúðmennska og umhyggja auð-
kenndu viðmót Svövu við alla. Víst er
að aðgát þarf í orðum á fjölmennum
vinnustað og trúnaðar þarf oft að
gæta. Traust og trúmennska við
vinnuveitendur eru því miður varla
sjálfsagðir hlutir lengur, en Svava
var verðugur fulltrúi sinnar kynslóð-
ar í þessu tilliti. Vildi líka alltaf gera
nokkru betur en umbeðið var, bæta
þjónustuna að sínum hætti. Hún var
alltaf til staðar á vaktinni og veitti
öllum sömu aðstoð án þess að gera
mannamun. En hún var stolt og hafði
sín mörk og kunni ekki við yfirgang
og hroka, enda slíkt víðsfjarri henni
sjálfri.
Fasti punkturinn í tilverunni í
Orkugarði er móttakan þar sem allir
koma við til að fá skilaboð og send-
ingar, fréttir og spjalla um lífið og
tilveruna og það sem er að gerast í
húsinu á hverjum tíma. Hún tók þátt
í þessu öllu með glaðværð og hæfi-
legu inngripi án þess að trana sér
fram. Við sem næst henni unnum
fengum að fylgjast með börnunum
og barnabörnunum vaxa úr grasi og
stoltið og ástúðin leyndi sér ekki
þegar hún var að sýna okkur myndir
af þeim og segja fréttir: „Sko, sérðu
mína/minn þarna …“ Og síðan kom
brosið og glampinn í augunum sagði
meira en mörg orð.
Þeirra missir er mikill og víst er að
enginn getur komið í staðinn fyrir
mömmuna og ömmuna sem nú er
horfin frá ungunum sínum. Við sem
eftir sitjum á vinnustaðnum söknum
hennar sárt og vitum að hennar líki
er vandfundinn. Og sannarlega mun
hin góða minning lifa og við muna
hana sem okkar helstu klassapíu,
alltaf svo lekker og hafði lag á
huggulegheitunum, alltaf til staðar
og sannarlega til sóma. Sendum að-
standendum hennar innilegar sam-
úðarkveðjur.
Samstarfskonur í Orkugarði, 1.
hæð,
Sigurlaug, Guðný, Guð-
rún, Þóra, Hrafnhildur,
Rósa og Þórunn.
Svava Valgeirsdóttir
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566 - www.englasteinar.is
Fallegir legsteinar
á góðu verði
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
EIRÍKUR SIGURÐSSON,
frá Hruna í Vestmannaeyjum,
Grundartjörn 6,
Selfossi,
lést af slysförum þann 28. nóvember síðastliðinn.
Útförin fór fram 8. desember.
Sigríður Sæunn Sigurðardóttir,
Gísli Sig. Eiríksson, Sigþóra Jónatansdóttir,
Margrét Vigdís Eiríksdóttir, Sigurður Örn Karlsson,
Elísabet Guðfinna Eiríksdóttir, Björn Heimir Sigurbjörnsson,
Sólveig Bryndís Eiríksdóttir,
Þröstur Gunnar Eiríksson, Svetlana Balinska,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Sonur okkar og bróðir,
ÖRN CLAUSEN,
andaðist þriðjudaginn 27. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Starfsfólki á heimili hans, deild 19, Landspítalanum í Kópavogi, eru
færðar hjartans þakkir fyrir frábæra umönnun í áratugi.
Anna Þóra Thoroddsen,
Örn Clausen, Guðrún Erlendsdóttir
og systkini.
✝
Elskulegur faðir, tengdafaðir og afi,
RAGNAR HALLS SÆMUNDSSON
klæðskeri,
síðast til heimilis að
Hátúni 10B,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 4. desember í Víðinesi.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
14. desember kl. 13.00.
Birna Hallbera Ragnarsdóttir, Rúnar Antonsson,
Ágúst Örn Márusson,
Sóley Ösp Rúnarsdóttir,
Jón Ragnar Rúnarsson,
Anton Magni Rúnarsson,