Morgunblaðið - 10.01.2008, Síða 30

30 FIMMTUDAGUR 10. JANÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Helgi S. Jó-hannsson skip-
stjóri fæddist í Nes-
kaupstað 6. júní
1948. Hann lést af
slysförum við störf
sín í Marokkó að
kvöldi jóladags síð-
astliðins. Foreldrar
hans voru Jóhann
Jónsson verkamað-
ur, f. 5. júní 1918, d.
1996, og Soffía
Helgadóttir mat-
ráðskona, f. 23. jan.
1925, d. 2001. Börn
þeirra voru sex og var Helgi fjórði
í röðinni. Systkini Helga eru Jón
Einar sjómaður, f. 1. nóv. 1942,
Guðmundur smiður, f. 27. ág.
1944, Bergþóra sjúkraliði, f. 9.
nóv. 1945, Rúnar hafnarvörður, f.
23. jan. 1950, og Hjálmfríður, f. 27.
feb. 1952. Þau Jóhann og Soffía
bjuggu lengst af á Blómsturvöllum
í Neskaupstað.
Hinn 25. des. 1966 kvæntist
Helgi Kristínu S. Þórhallsdóttur
félagsliða, f. 24. september 1946.
Foreldrar hennar eru hjónin Þór-
ág. 1998, Karl Kristján, f. 22. sept.
2002, og Sigurbjörn Víðir, f. 11.
jan. 2007. 4) Sunna Björg B.Sc. í
verkfræði, f. 21. júní 1983, sam-
býlismaður Geir Birgisson sál-
fræðinemi, f. 18. sept. 1981.
Helgi fæddist og ólst upp á
Blómsturvöllum 16 í Neskaupstað,
en eftir að hann hóf búskap með
eftirlifandi eiginkonu sinni bjuggu
þau þar til ársins 1987, en eftir
það í Hafnarfirði. Helgi hóf
snemma sjómennsku, en á sjöunda
áratugnum settist hann á skóla-
bekk og lauk námi til skipstjórn-
arréttinda á vegum Stýrimanna-
skóla Íslands. Hann hóf um leið
störf sem stýrimaður á skipum
Síldarvinnslunnar Hf. í Neskaup-
stað. Eftir að hann flutti suður
vann Helgi sem stýrimaður og
skipstjóri á ýmsum skipum. Í
ágúst sl. hóf hann störf við strend-
ur Marokkós á skipi í eigu ís-
lenskrar útgerðar og var þar við
störf er hann lést. Helstu áhuga-
mál Helga voru fjölskyldan sem
hann sinnti af ástúð, mannrækt,
sund og ferðalög. Síðastliðin ár
beindist áhugi hans að andlegum
málefnum.
Helgi verður jarðsunginn frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
hallur Einarsson
bóndi, d. 1985, og
Agnes Árnadóttir
húsfreyja. Helgi og
Kristín eignuðust
fjögur börn: 1) Soffía
ferðaráðgjafi hjá
Straumi fjárfesting-
arbanka, f. 21. ág.
1966, maki Reynir
Kristjánsson kerf-
isfræðingur hjá
Kaupþingi, f. 29. des.
1964, börn þeirra eru
Kristín Fjóla nemi, f.
15. feb. 1990, Sigrún
Elva, f. 24. des. 1996, og Helga
Soffía, f. 20. sept. 2004. 2) Þórhall-
ur smiður, f. 8. apr. 1968, maki
Pálína Hildur Ísaksdóttir hár-
greiðslumeistari, f. 7. sept. 1969,
börn þeirra eru Kristín Salín
nemi, f. 16. apr. 1990, Jóhanna
Rannveig, f. 8. nóv. 1994, og Þór-
hildur Ösp, f. 23. apr. 1996. 3) Elva
Rut ljósmóðir og hjúkrunarfræð-
ingur, f. 1. júlí 1972, börn hennar
og Karls Georgs Sigurbjörnssonar
hæstaréttarlögmanns, f. 22. des.
1969, eru Katrín Kristjana, f. 9.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Elsku pabbi minn, ég þakka þér
fyrir góðar stundir og allan þann
stuðning og hvatningu sem þú hefur
veitt mér í gegnum tíðina. Minning
um skemmtilegan og traustan föður
mun lifa í hjarta mínu að eilífu. Þú ert
hetjan mín.
Þín dóttir
Soffía.
Elsku pabbi minn.
Þú sagðir oft við mig: „Hvar vær-
um við mamma þín, ef við hefðum
ekki eignast þig?“ Þessi setning er
mér ofarlega í huga núna og ég hugsa
til þess hversu lánsöm ég var að eiga
þig sem föður. Föður sem hrósaði
manni í hvívetna hvort sem afrekin
voru stór eða smá. Hann faðir minn
var einn af þessum einstöku sjómönn-
um, hann unni starfi sínu og elskaði
sjóinn. Hann hafði mikið sjálfstraust,
andlegan og líkamlegan styrk og hvar
sem hann var staddur í heiminum,
alltaf gat hann fiskað. Þegar hann var
í landi var hann mikill pabbi, eyddi öll-
um sína frítíma með okkur og vildi allt
fyrir okkur gera. Svona maður var
hann pabbi.
Ég minnist þess þegar ég var lítil
og eldri systkini mín flutt að heiman,
þá eyddi hann miklum tíma með mér.
Á tímabili fórum við á hverjum ein-
asta degi í sund í Laugardalslaugina
og fengum okkur ís á eftir. Þú varst
nógu þrjóskur til að kenna mér á skíði
fimm ára gamalli þrátt fyrir mína
ákveðni að bruna bara niður brekk-
urnar. Þessa ákveðni hef ég frá þér.
Við vorum lík, enda bæði í tvíbura-
stjörnumerkinu. Þér leið best þegar
þú hafðir nóg fyrir stafni, enda minn-
ist ég þess þegar þú varst í landi þá
varstu alltaf að skreppa. Aldrei viss-
um við mamma hvað þú værir að
gera. Úrið á hendi þér var frekar
skraut en eitthvað sem þú notaðir til
að vita hvað tímanum leið, enda kom
það fyrir að ég mætti eða var sótt
seint á sundæfingar. Þú pældir mikið
í andlegum málefnum og sagðir oft
við mig að óttast ekki dauðann, því þú
óttaðist hann ekki. Við ræddum þessi
málefni oft og stundum vorum við
sammála en stundum ekki. Þú sagðir
við mig að ég væri ekki nógu þroskuð
til að skilja. Ég hef þroskast nú.
Þú varst forvitinn og örlítið óþol-
inmóður eða kannski bara hvatvís, ef
það átti að gera eitthvað þá var því
rubbað af. Ekkert hangs. Orkan sem
þú hafðir að gefa var mér dýrmæt og
nýtti ég mér hana þegar á reyndi og
sérstaklega núna síðastliðið vor þegar
ég kláraði lokapróf mín við Háskóla
Íslands. Þú hafðir óbilandi trú á mér.
Þú hafðir mikla ást að gefa og stór-
an faðm. Ást þín á mömmu var ein-
stök, enda mamma einstök kona. Þú
gleymdir aldrei að senda henni blóm-
vönd á konudaginn þrátt fyrir að vera
staddur hinum megin á hnettinum og
alltaf var lítil rós handa mér, Lillunni
þinni.
Pabbi valdi sér fallegan dag til að
kveðja þennan heim. Daginn sem þið
mamma voruð búin að vera gift í 41
ár.
Það er sárt að þurfa að kveðja þig
svona óvænt, elsku pabbi. Mikið á ég
eftir að sakna þín, það var svo margt
sem við áttum eftir að gera. Ég var
búin að bjóðast til að fara með þér og
mömmu til Parísar þar sem mitt hlut-
verk átti að vera leiðsögumaður.
Elsku pabbi, ekki hafa áhyggjur af
Parísarferðinni, hún stendur enn og
við mamma hittum þig á toppi Eiffelt-
urnsins.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást þín var.
Ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt svar.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást þín var.
Æskunnar ómar ylja mér í dag.
(Þorsteinn Sveinsson)
Ég kveð þig, elsku pabbi, með sár í
hjarta, tár í auga og bros á vör.
Þín dóttir,
Sunna Björg.
Helgi var maður sem hafði lifað. Þó
ég hafi ekki þekkt hann á árum áður
þá bar hann það með sér að vera mað-
ur sem hafði séð og reynt margt. Með
djúpa og eilítið ráma rödd sem minnti
mig alltaf einhvern veginn á gömlu
rokkgoðin eins og Johnny Cash. En í
hálfgerðri þversögn við hið harða
skipstjórahlutverk sem hann var svo
góður í var hann síst verri í öðrum og
sýndi það í verki hversu góður fjöl-
skyldufaðir hann var. Hann hafði
mikinn áhuga á andlegum málefnum,
og var alltaf tilbúinn að ræða við mig
um sálfræði og sálarrannsóknir. Það
er ekki laust við að því fylgi huggun
að alveg eins og Helgi var óhræddur
við lífið var hann einnig óhræddur við
dauðann.
Fáir hafa gert jafnmikið fyrir mig
og hann gerði, og mun ég alltaf minn-
ast þess. Ekki stóð á hjálpseminni
þegar við Sunna keyptum okkar
fyrstu íbúð fyrir stuttu, hann var
mættur til aðstoðar á allan þann hátt
sem hann gat boðið. Þegar málning-
arvinnan gekk hægt skellti hann sér í
gallann og íbúðin var kláruð. Þótt
gemsinn dytti á bólakaf í málninguna
og mér fyndist hann fara heldur hratt
yfir kippti hann sér lítið upp við það,
skellti honum bara undir kranann og
skolaði af. Hlutirnir gengu hratt fyrir
sig þegar hann tók málin í sínar hend-
ur.
Helgi var maður sem hægt er að
taka til fyrirmyndar. Ekki fullkom-
inn. En maður sem tekur galla sína og
nýtir til góðs og ég er þess fullviss að
margir hafa fengið hjá honum stuðn-
ing við að fóta sig í lífinu.
Það er sárt að sjá á eftir þér svo
fljótt, en ég minnist þín að góðu einu
og er stoltur af því að fá að vera með-
limur í þeirri sterku og góðu fjöl-
skyldu sem þú skilur eftir þig.
Þín verður sárt saknað.
Geir Birgisson.
Það varð slys um borð í Que Sera
Sera núna rétt áðan og tveir eða þrír
skipverjar eru meðvitundarlausir um
og borð og skipstjórinn, hann Helgi,
er einn þeirra. Svona byrjaði símtal
sem ég fékk síðdegis á jóladag frá ein-
um starfsmanni okkar í Marokkó.
Nokkru síðar var hringt aftur og mér
tjáð að Helgi Jóhannsson væri látinn.
Við svona fréttir setur mann hljóð-
an og minningarnar hrannast upp.
Minningar um mann sem ég kynntist
í ágúst sl. og ég hafði hitt kannski 10-
20 sinnum sl. mánuði, hér heima og í
Marokkó, þar sem hann var við störf
þegar þessi skelfilegi atburður átti
sér stað á jóladag. Helga hitti ég fyrst
í Leifsstöð þar sem hann var á leið í frí
með eiginkonu sinni til Tenerife.
Helgi hafði skömmu áður lýst yfir
áhuga á að koma til starfa hjá okkur
og atvinnuviðtalið fór í raun fram í
Leifsstöð og í flugvélinni á leiðinni til
Kanaríeyja. Helgi virkaði vel á mig og
ég ákvað strax í flugvélinni að leita til
hans þegar tækifærið kæmi og það
gerðist einum 10 dögum síðar og
Helgi var orðinn skipstjóri á Que Sera
Sera, hann náði ekki einu sinni að
klára fríið.
Helgi kom mér fyrir sjónir sem
áreiðanlegur og heiðarlegur maður
með metnað í starfi sínu og fyrir fyr-
irtækið sem hann starfaði hjá. Hann
var góður húmoristi og á þessum
stutta tíma sagði hann mér margar
skemmtilegar sögur af sjónum og það
var gaman að heimsækja hann í
brúna á Que Sera Sera þegar hann
kom í land. Kynni mín af Helga voru
stutt, allt of stutt, og við söknum hans
sárt, samstarfsmenn hans í Marokkó.
Missir fjölskyldunnar er þó mestur,
eiginkonunnar, barnanna, tengda-
barnanna og barnabarnanna sem fá
ekki notið samvista eiginmanns, föð-
ur, tengdaföður og afa lengur.
Ég vil fyrir hönd allra starfsmanna
Fleur De Mer senda eiginkonu, börn-
um og öðrum aðstandendum Helga
Jóhannssonar mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur við ótímabært fráfall
hans. Ég bið að minningin um þennan
góða mann verði ykkur styrkur í
sorginni og bið ykkur öllum blessunar
Guðs.
Magnús Guðjónsson.
Elsku afi minn, nú ertu farinn yfir
móðuna miklu. Ég er svo þakklát fyr-
ir þann tíma og samveru sem við átt-
um núna í haust. Við áttum mörg
samtöl um lífið og tilveruna og hafðir
þú ákveðna sýn á lífið. Ég hef lært
margt af þér. Við rifjuðum fortíðina
upp saman og fannst mér einkum
gaman að hlusta á þig rifja upp þín
fyrstu kynni við ömmu, þú ljómaðir
allur. Kvennagullið sem sá enga aðra
en sveitastúlkuna Stínu, sem ég skil
reyndar mjög vel. Ást ykkar hefur
borið margan ávöxt og lætur þú eftir
þig fjögur börn og níu barnabörn. Öll
berum við brot af þínum persónu-
leika, hvort sem það er þrjóska,
ákveðni eða sá eiginleiki að horfa á líf-
ið með þeim augum að aldrei sé
ástandið það svart að ekki sé hægt að
gera eitthvað gott úr hlutunum.
Þú hefur ávallt verið mikill dugn-
aðarmaður og aldrei tekið að þér hluti
og gert þá af hálfum hug. Þegar þú
hafðir verið langan tíma í senn í landi
varstu orðinn óþolinmóður og vildir
fara að drífa þig á sjóinn. Þar varst þú
stjórinn og líkaðir það vel. Þú hefur
alla tíð verið forystuhrúturinn og ég
býst við að ég hafi þann eiginleika frá
þér. Þú sagðir mér að aðeins tvennt
væri til í heiminum; kærleikurinn og
óttinn. Þú varst fullur af kærleika og
orku og hikaðir ekki við að lána okkur
alla þína orku ef þú vissir að við þyrft-
um á henni að halda. Þú trúðir ekki á
tilviljanir, heldur að lífið væri ákveðið
fyrirfram en gerðir okkar hefðu viss-
ar afleiðingar, og þar er ég sammála
þér. Oft ætlaðir þú að fara að predika
yfir mér um lífið og tilveruna en hætt-
ir snarlega við og sagðir að ég væri
ekki nógu gömul til að skilja að ég
myndi komast að þessu öllu seinna og
ég yrði bara að treysta því. Þú trúðir
á líf eftir dauðann. Lýsing þín á
himnaríki var hálfgert ævintýraland,
þú sagðist oft hafa farið í heimsókn
þangað. Þú kallaðir það besta stað í
heimi. Mér er það mjög minnisstætt
þegar þú sagðir: Kristín, þegar afi
þinn fer til himnaríkis þá skaltu ekki
vera döpur heldur fagna því að hann
sé kominn heim. Þú sagðir mér að
sem barn hefði brosið aldrei dottið af
andlitinu á mér og alls staðar í kring
verið gleði. Svo ég segi með bros á vör
og söknuð í hjarta: Velkominn heim
afi og fyrir þig mun ég aldrei hætta að
brosa.
Þín afastelpa,
Kristín Salín Þórhallsdóttir.
Helgi S. Jóhannsson
 Fleiri minningargreinar um Helga
S. Jóhannsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Arndís Theódórsfæddist í Stór-
holti í Saurbæj-
arhreppi í Dalasýslu
5. maí 1918. Hún lést
á hjartadeild Land-
spítalans við Hring-
braut 30. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Guðmundur
Theódórs, f. 11. des-
ember 1880, d. 20.
ágúst 1972, og El-
ínborg Pálsdóttir, f.
22. nóvember 1881,
d. 21. nóvember 1929. Arndís á einn
eftirlifandi bróður af níu systk-
inum, Pál Theódórs f. 18. maí 1919.
Í apríl 1952 giftist Arndís Guð-
mundi Maríasi Guðmundssyni, f.
23. júní 1922. d. 21.
ágúst 1982. Börn
þeirra eru: 1) Borgar,
f. 3.4. 1949, maki Sess-
elja Svavarsdóttir,
börn þeirra: Hrólfur
Árni, Sólveig og Berg-
lind, barnabörnin eru
sjö. 2) Guðmar, f.
28.10. 1952, maki Kar-
itas Sigurðardóttir,
börn þeirra: Arndís
Hrund og Elvar Þór.
3) Hólmfríður, f. 2.10.
1954, maki Sveinn
Ingi Sigurðsson, börn
þeirra: María Ósk, Arnar Ingi og
Rakel Rut, barnabörnin eru fimm.
Útför Arndísar fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 11.
Elsku mamma mín er farin.
Ég á engin orð til að lýsa því
hversu sárt ég sakna þín, þrátt fyrir
að þú værir „komin af léttasta
skeiði“ eins og sagt er.
Þú varst svo ótrúlega hraust, dug-
leg og sjálfstæð kona.
Eftir að það kom í ljós nú í haust
hversu veik þú varst varð ég að horf-
ast í augu við þá staðreynd að við
myndum ekki gera allt það sem við
ætluðum að gera saman.
Ég er ekki að fara að skrifa ein-
hverja upprifjun hér, né æviágrip
(þess þarf ekki), einungis að setja
nokkur þakkarorð á blað.
Ég vil þakka þér fyrir allt, ekki
bara fyrir að hafa verið besta
mamman, heldur einnig fyrir að hafa
alltaf verið besti vinur minn. Allt sem
þú varst mér og ekki síður börnunum
mínum og barnabönum.
Ég bið og treysti því að þér líði
betur og að pabbi minn hafi tekið á
móti þér.
Guð blessi þig elsku mamma mín.
Þín dóttir
Fríða.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku amma mín.
Hér sit ég og hugsa til þín og yfir
mig hellist bæði sorg og gleði, sorgin
að þú sért farin, en gleði yfir öllum
þeim yndislegu stundum sem við átt-
um saman og ég er svo þakklát fyrir.
Ég hugsa um góðu stundirnar
okkar yfir kaffibollanum og öll sam-
tölin sem við áttum um lífið og til-
veruna, það var alltaf svo hlýlegt og
notalegt að koma í heimsókn til þín í
Dalselið.
Amma mín var ekta amma, bæði í
útliti og framkomu. Ég er svo þakk-
lát fyrir að bæði ég og dætur mínar
áttum með þér margar yndislegar
stundir, þú varst alltaf svo góð og
yndisleg við okkur og alltaf tókstu á
móti okkur brosandi og með opnum
örmum.
Allar fallegu minningarnar um þig
geymi ég og gleymi aldrei.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elska þig elsku amma mín.
Kveðja, þín
Rakel Rut.
Elsku amma, mikið sakna ég þín.
Alls konar hlutir koma upp í hugann,
hlutir sem ég allt í einu mun ekki
upplifa aftur, hlutir sem ég upplifði
með þér. Ég mun ekki fá heima-
prjónaða sokka, ekki hringja í þig
þegar ég sit föst í umferð, ekki skoða
með þér myndirnar þínar, sem við
skoðuðum í hvert skipti sem við kom-
um til þín, ekki finna „ömmulyktina“.
Með mér hef ég allar mínar minn-
ingarnar sem ég mun geyma í hjarta
mínu, mínar fyrstu minningar um að
baka kleinur, um að læra að prjóna,
um að sitja og kjafta yfir glasi af
mjólk og kleinum. Þegar þú komst til
að heimsækja mig fyrst allra í Dan-
mörku, þá vissi ég ekki enn að ég
ætlaði mér að flytja til að vera.
Gönguferðirnar okkar í kringum
vötnin, að prófa nýja veitingastaði,
skoða fólkið og menninguna.
Ég sakna þín. Ég kem til með að
sakna þín.
Ég var svo heppin að geta komið
og verið hjá þér í þínum stuttu veik-
indum, ég sat hjá þér og við töluðum
um heima og geima. Isak sat og
teiknaði handa þér, og knúsaði þig og
kyssti, ég mun hjálpa honum að
muna það og hjálpa honum og Gabr-
iel að muna þig.
Elsku amma mín, ég vona að þér
líði vel og að þú sért á stað þar sem
þú allra helst vilt vera.
Ég bið að heilsa afa.
Ég elska þig, þín
María.
Arndís Theódórs