Morgunblaðið - 10.02.2008, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. FEBRÚAR 2008 37
sjaldnast hugsað um afleiðingarnar
og naum er sú trúa mín að Svíanum
takist betur en landa hans Lars
Nittve sem var eitt ár forstöðumaður
Lousiana í Humlebæk og lánaðist að
minnka aðsóknina svo um munaði.
Samt eru þessir menn alltaf jafn
borubrattir í fræðum sínum, yfirlæti
og hinum marxíska strúktúralisma
sem allt drepur í dróma. Gera sér í þá
veru síður grein fyrir því að listin
breytist allt eins án þeirra og þeirra
líka, því allt fram streymir …
Þetta er aldönsk framkvæmd, tíu
sjálfstæðar sýningar að mati Horn-
ungs frekar en heilsteypt samsýning,
tíu góðar einkasýningar vel kunnra
listamanna segir rýnirinn, en í heild
boði hún í sjálfri sér ekkert nýtt og
þannig litið á málin missi hún marks.
Af tuttugu og einum texta í sýning-
arskrá eru einungis þrír alfarið á
dönsku en hinir á ensku, frönsku,
þýsku og hollensku með útdráttum á
móðurmálinu, „dönsku“. Væri mikils
háttar upplifun að slíkum vinnu-
brögðum í Frans og Vesturheimi
hvar núlistir og hugmyndafræði eiga
sín helstu vé, einkum að sjá texta á
dönsku en útdrátt á máli viðkomandi
lands, til að mynda frönsku eða
ensku!
Hið nýja og ferska í heimslistinni
er raunar fjölbreytnin eins og allir
mikilsháttar stórviðburðir eru til
vitnis um, þótt þeir séu til sem telja
hugmyndafræðina ennþá mál mál-
anna, comme il faut …
Um þessar mundir einkennirlofsverð fjölbreytni íslenzk-an listavettvang og einkar
ánægjulegt að málverkið kemur
sterkt út, Kristján Davíðsson og
einkasafn Markúsar Ívarssonar á
Listasafni Íslands, Mikines á Kjar-
valsstöðum, einkasafn Sævars Karls
Ólasonar og Erlu Þórarinsdóttur í
Listasafni Kópavogs og myndverk úr
einkasafni Bjarnveigar Bjarn-
ardóttur í Listasafni Árnesinga,
Hveragerði. Allt eru þetta fram-
kvæmdir sem mælt skal með, einkum
að yngri kynslóðir fjölmenni á þær,
hlutirnir hafa snúist við því áður voru
það ný viðhorf sem helst þurfti að
kynna í þeirri viðvarandi fáfræði sem
hér hefur verið landlæg.
Vel að merkja, hvað vita ungir í
dag um Bjarnveigu Bjarnadóttur,
frænku Ásgríms Jónssonar, sem
reyndist hinum nægjusama mein-
lætamanni svo frábærlega allt lífið?
Ferðaðist með honum um landið og
annaðist um markaðssetningu verka
hans, sendi þurfandi verk í viðgerð til
Kaupmannahafnar og gaf út fjölda
vandaðra póstkorta, loks hjúkraði
hún honum í veikindum, en hann var
með þrálátan astma og á stundum illa
haldinn. Keypti myndverk fyrir
sjálfa sig og var einnig send á vett-
vang til að kaupa fyrir Ásgrím, þegar
hann vissi málara í neyð og hátíð í
nánd. Það er átakanleg vanræksla í
skólakerfinu að halda fortíðinni lif-
andi, bregða ljósi yfir hana, þótt ekki
sé tekin bein afstaða, heitir að þá sé á
ferð hlutlægt en þó engan veginn
hlutlaust mat. Komin upp sú staða að
fáfræðin vísar ekki síst til núlifandi
listamanna af eldri kynslóð, inn-
lendra sem erlendra, og er myndlist
þar alveg í sérflokki. Um leið eru
kenningasmiðir að rembast við að
búa til nýja listasögu og einmitt í
skjóli meintrar fáfræði sem virðist
sumum þeirra kær og mikilvægur
bandamaður …
Danadjöflar Ekki verður sagt, að hin sígilda fagurfræði ríði feitum hesti í þessu listaverki á sýningunni „Dansk-
djævler“ (Danadjöflar), í Listahöll Charlottenborgar í Kaupmannahöfn.