Morgunblaðið - 10.03.2008, Blaðsíða 24

24 MÁNUDAGUR 10. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hafdís Þór-arinsdóttir
fæddist á Akureyri
22. maí 1949. Hún
lést hinn 2. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Þórdís Brynjólfs-
dóttir, f. 18. ágúst
1922, búsett á Ak-
ureyri og Þórarinn
Guðmundsson, f. 8.
apríl 1915, d. 13.
sept 1955. Systkini
Hafdísar eru Brynj-
ar, f. 10. júní 1942,
d. 12. des. 1943, Brynjar Rós-
berg, f. 30. apríl 1944, d. 7. nóv.
1944, Dröfn, f. 17. ágúst 1947,
Guðmundur Ragnar, f. 4. okt.
1950, d. 24. okt. 1951, og Heiðar,
f. 20. maí 1953, d. 29. okt. 1953.
Árið 1967 giftist Hafdís Þóri
Jakobssyni, f. 11. febrúar 1949.
Börn þeirra eru: 1) Þórarinn
Jakob, f. 1966, í sambúð með
Hafdís gekk í barnaskóla Ak-
ureyrar, og síðar í Gagnfræða-
skóla Akureyrar, hún var ung
að aldri, 15 ára gömul þegar
hún hóf að vinna sem starfs-
stúlka á fæðingardeildinni á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Ak-
ureyri (FSA), nú sjúkrahúsið á
Akureyri. Síðar fór hún í sjúkra-
liðanám 18 ára gömul og starf-
aði hún nánast alla sína starfs-
ævi við FSA. Hafdís hóf starf
sitt sem sjúkraliði á fæðing-
ardeildinni síðar á lyfjadeildinni
og einnig helgaði hún krafta
sína hjúkrunardeildinni á Seli. Á
síðasta ári starfaði Hafdís á
Landspítalanum í Fossvogi, á
deild A5. Hafdís sinnti lengi
sjálfboðastarfi fyrir íþrótta-
félagið Þór, bæði fyrir knatt-
spyrnudeild og handknattleiks-
deild, þar sem hún átti sjálf
drengi sem stunduðu íþróttir hjá
félaginu og einnig frænkur og
frændur. Einnig var Hafdís virk
í starfi SÁÁ.
Hafdís verður jarðsungin frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Maren Ólu Hjalta-
dóttur, þau eiga tvo
drengi, Hafþór
Davíð og Sigþór
Marvin. 2) Hanna
Bryndís, f. 1970, í
sambúð með Gunn-
ari Jóni Eysteins-
syni, þau eiga tvær
dætur, Silju Ýr og
Lýdíu Ýr. Hafdís og
Þórir skildu árið
1970.
Árið 1976 giftist
Hafdís Davíð
Haukssyni, f. 23.
júlí 1954. Börn þeirra eru: 1)
Brynjar, f. 1975, kvæntur Grétu
Björk Halldórsdóttur, þau eiga
þrjú börn, Karen Mist, Andra
Fannar og Ívar Bjarka. 2) Sig-
urður Heiðar, f. 1977, kvæntur
Sylvíu Dögg Tómasdóttur, þau
eiga tvær dætur, Hafdísi Dröfn
og Bryndísi Dröfn. Hafdís og
Davíð skildu árið 2005.
Mig langar til að kveðja elskulega
tengdamóður mína með þessu
ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíl í friði, elsku Dísa.
Þín tengdadóttir
Gréta.
Elsku amma Dísa. Nú ertu komin
upp til Guðs og englanna þar sem
pabbi þinn og bræður þínir taka vel á
móti þér. Minning þín lifir ávallt í
hjörtum okkar systra, þú sem varst
alltaf svo hlý og góð við okkur, alltaf
máttum við dúllast með snyrtidótið
þitt og tala nú ekki um að fá að máta
öll þín fallegu föt í leiðinni. Það þótti
okkur ekki leiðinlegt.
Sofðu vel, elsku amma okkar, og
við vitum að þú ert með okkur alls
staðar.
Þínar ömmustelpur Hafdís Dröfn
og Bryndís Dröfn.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson.)
Þínar ömmustelpur,
Hafdís Dröfn og Bryndís Dröfn.
Í dag er komið að kveðjustund,
elsku Dísa eða nafna eins og þú varst
alltaf kölluð hjá okkur, Krissa og Júl-
íu Rún fannst svo ósanngjarnt þegar
þau voru lítil að Hafdís nafna þín
gæti sagt nafna en þau ekki, þannig
að úr varð að allir á heimilinu sögðu
nafna og þú varst svo ánægð með
það. Það verður erfitt að hafa þig
ekki hjá okkur lengur, þú átt svo
miklar þakkir skildar en kannski
aldrei fengið þær allar.
Umhyggja þín, hjálpsemi og glað-
værð voru þín aðalsmerki, og
kannski var það þess vegna sem þú
gast ekki tekið við þeirri hjálp sem
þú þarfnaðist svo innilega. Ég vildi
að ég hefði getað gert meira þar sem
þú gast alltaf hjálpað mér í gamla
daga eins og við kölluðum þau ár, það
var svo gott að koma til þín og fá ráð,
og faðmur þinn var hlýr og styrkur.
Ég vildi að minn faðmur hefði veitt
þér þann styrk sem þú þarfnaðist,
elsku nafna mín. Hláturinn þinn há-
væri, hans verður saknað, en mun
lifa í huga okkar. Það var svo ynd-
islegt að fylgjast með því hvernig þú
gast notað þínar dyggðir í vinnunni,
því tók ég eftir þegar ég var hjúkr-
unarnemi á Seli og var að vinna með
þér þar. Mörgum léttir þú lífið með
nærveru þinni og glaðværð, þessar
stundir eru ekki gleymdar, hvorki
hjá mér né þeim sem þú veittir mikla
ánægjustundir og glaðan dag.
Ég þakka fyrir samfylgd þína og
mun sakna þín svo mikið, einnig
munu Rósberg Hafdís, Haddi, Krissi
og Júlía Rún sakna þín. Við hefðum
óskað þess að þú hefðir dvalið hjá
okkur lengur.
Elsku nafna, finndu frið í sálu
þinni, og ljósið sem þú leitaðir að hef-
ur þú örugglega fundið. Ég veit að þú
gefur okkur styrk til að finna okkar
ljós.
Þín
Þórdís, Rósberg, Hafdís,
Haraldur, Kristinn
Þór og Júlía Rún.
Elsku frænka, það er sárt að þurfa
að kveðja þig.
Mér er sagt að það fyrsta sem ég
sá þegar ég kom í heiminn hafi verið
brosið þitt, kæra frænka. Þá varst þú
nýbyrjuð að vinna á fæðingardeild-
inni og ég held að ég hafi verið fyrsta
barnið sem þú tókst á móti. Þetta
bros var þitt einkennismerki. Alltaf
þegar ég hitti þig ljómaði andlitið
þitt upp og þú tókst utan um mig og
gafst mér knús og lést mig virkilega
finna að þér þætti vænt um mig.
Seinna flutti svo mamma í sama
hús og þú, í íbúðina á móti og þá voru
margar stundirnar sem við settumst
saman í spjall og oft var þá glatt á
hjalla. Ég gat líka alltaf leitað til þín
ef eitthvað bjátaði á og fór svo bros-
andi frá þér, því alltaf fannstu eitt-
hvað til að gleðjast yfir. Þegar ég átti
mitt fyrsta barn varstu til staðar fyr-
ir mig með góð ráð og ég man eftir að
rétt eftir að ég kom með hana heim
leist þér ekki á blikuna yfir gesta-
fjöldanum og tókst af skarið, sendir
fólkið heim og tilkynntir að þetta
væri einum of mikið af því góða. Þeg-
ar svo annað barnið mitt fæddist,
fylgdist þú vel með og bjargaðir því
úr öndunarstoppi, en eins og þér er
rétt lýst þá fannst þér það nú ekkert
tiltökumál.Oft komstu í kaffi til okk-
ar Ara en þið náðuð ótrúlega vel
saman og urðuð góðir vinir.
Elsku Hafdís, lífið var þér stund-
um erfitt en þú barðist virkilega
áfram. Það komu erfiðir tímar inn á
milli en alltaf náðir þú að sigra og við
sáum bjarta brosið þitt skína aftur.
Loksins var allt farið að ganga vel og
björt framtíð framundan. Það var því
mikið áfall að fá fréttir af andláti
þínu, allt of snemma, en þér er
örugglega ætlað stórt hlutverk þar
sem þú ert núna.
Ég trúi því að það sé vel á móti þér
tekið hinum megin og ég veit að þeg-
ar að mitt kall kemur verður þú þar
til að taka á móti mér.
Elsku Dúlla, Dröfn, Tóti, Billa,
Binni, Siggi og fjölskyldur, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð og bið
góðan Guð að styrkja ykkur á þess-
um erfiðu tímum.
Anna Einars.
Guð gefi mér æðruleysi til að
sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt kjark til að breyta því sem ég
get breytt og vit til að greina þar á
milli.
Þetta er bænin sem segir allt sem
segja þarf. Elsku Hafdís frænka mín
og vinkona hefur verið kölluð héðan
burt til þess að sinna öðrum aðkall-
andi verkefnum í efri byggðum.
Stundum er lífið ósanngjarnt og erf-
itt og það var það svo sannarlega hjá
elsku Hafdísi minni, en nú veit ég að
henni líður vel og það hefur heldur
betur bæst í fallegasta englaherinn á
himnum.
Ég á margar góðar og fallegar
minningar um frænku og sérstak-
lega þegar hún dvaldi hér í Reykja-
vík um tíma, þá brölluðum við margt
saman og áttum góðar stundir sem
ég mun ávallt minnast.
Elsku Hafdís mín, ég mun sakna
þín, hvíldu í friði. Ég vil votta Dúllu
og öðrum aðstandendum mínar
dýpstu samúðarkveðjur og Guð veri
með ykkur í sorginni.
Hve dýrðleg er sú vissa
að vita að Jesú er
sá vinur, sem á himninum
biður fyrir mér.
Hann fyrirgefur misgjörðir,
sjúka læknar sál.
Hann sér og skilur ávallt
hin leyndu hjartans mál.
Hann elskar mig, hann elskar,
hann elskar mig svo heitt.
Hann veit hvað hjartað þráir
og synjar ekki um neitt.
Hann frá mér voða víkur
og vota þerrar brá.
Ég veit um elífð alla
ég uni Jesú hjá.
(Kristrún Soffía Jónsdóttir.)
Þín frænka,
Björk Andersen og fjölskylda.
Elsku Hafdís.
Ég trúi því ekki að þú sért farin, að
ég muni ekki hitta þig, tala við þig í
síma eða rekast á þig. Þetta er allt
svo óraunverulegt, en samt sem áður
raunverulegt. Frá því að ég man eftir
mér, man ég alltaf eftir þér. Mér
fannst alltaf svo gaman að koma til
þín enda varstu mér sem amma. Allt
árið hlakkaði ég til að fara á bindind-
ismótin eftirminnilegu með þér,
ömmu Dröfn og Hafdísi nöfnu þinni
og auðvitað fórum við á dansgólfið og
skemmtun okkur svo konunglega.
Þú varst alltaf svo stolt af þínu fólki.
Ég minnist þess svo oft að þú klapp-
aðir mér á öxlina og sagðir, ég klippti
nú á naflastrenginn á þessari og ég
var alltaf og er enn svo stolt. Þú lést
manni alltaf líða svo vel. Síðastliðið
ár vorum við í miklum samskiptum
út af íbúðinni góðu sem þú baðst okk-
ur Svenna að passa þegar þú varst að
vinna í Reykjavík og kynntistu þá
Svenna mínum betur og ég er svo
þakklát fyrir að hann skyldi fá að
kynnast þér svona vel enda varð frá-
bært samband milli ykkar eins og
milli mín og þín.
Hvernig þú hjúkraðir okkur Ingu
Dís mun aldrei gleymast, þú varst
allavega besta hjúkrunarkona sem
hefur nokkurn tíma annast mig. Svo
hlý og góð og hress og yndisleg.
Ég vildi að þú værir enn hérna hjá
okkur og að börnin mín yrðu svo lán-
söm að fá að kynnast þér. Það er ekki
spurning að ég mun láta minningu
þína lifa og tala mikið um þig, því þú
hefur kennt mér svo margt og alltaf
stutt mig. Ég held að þér líði vel þar
sem þú ert núna og ég veit að þú vak-
ir yfir okkar.
Minning þín er ljós sem mun ávallt
lifa og ég mun varðveita.
Elsku besta Hafdís,
takk fyrir allt.
Þín
Pála Dröfn.
Helgi Drottins dagur!
dýrðar sunna þín
eins og guðdóms ásján
upprennandi skín;
er sem opnist himinn
er sem bæn og náð
mætist milli skýja
morgunn gyllir láð
bergmálsblíð um dali
berast klukknahljóð,
en í hæðum óma
engla sólarljóð.
(Steingr. Thorsteinsson.)
Já, það óma sannarlega engla-
söngvar í hæðum þegar enn ein sál er
kölluð burt héðan úr heimi til ann-
arra starfa. Við þökkum Hafdísi
samfylgdina, allar ljúfu samveru-
stundirnar og biðjum henni Guðs
blessunar á nýjum vettvangi.
Á kveðjustund sendum við innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Verið öll Guði falin.
Erla og Guðjón.
Elsku Dísa frænka.
Mikið er erfitt að ímynda sér það
að við eigum ekki eftir að sjá þig aft-
ur. Er eiginlega bara að bíða eftir því
að þú komir blaðskellandi inn um
dyrnar og hlammir þér í sófann. En
það verður víst ekki. En minningarn-
ar sem við eigum saman eiga eftir að
ylja mér og mínum. Því í öllu mínu lífi
varst þú, frá því er ég fæddist, þú þá
13 ára gömul hlaupandi um alla eyr-
ina og sagðir öllum að þú hefðir eign-
ast frænku með kolsvart hár og brún
augu. Af þessu hlógum við oft dátt,
því ég er með blá augu og ljóshærð,
mjög lík þér, enda algeng setning í
mínu lífi, nei, Dísa er frænka mín,
Dröfn er mamma mín. Í frænkuhlut-
verkinu varstu frábær. Varst alltaf
að gera eitthvað með mér og passa
mig. Seinna meir passaði ég börnin
þín og þú svo stelpurnar mínar, þær
Ingu Dís og Pálu Dröfn. Og svo höf-
um við elsku Dísa passað hvor aðra
með öllu hinu. Já, það eru mikil og
góð tengsl milli barna ykkar systra
og þegar makar komu til sögunnar
var það eins, allir voru velkomnir í
þinn faðm og það fann hann Siggi
minn vel enda spiluðu þið sömu nót-
urnar og þegar þið voruð í stuði var
nú hægt að roðna. Ég tala nú ekki
um þegar amma Dúlla var á svæðinu,
þá ætlaði þakið að rifna af vegna
hrossahláturs.
Elsku Dísa, fyrir þetta allt og ann-
að viljum við Siggi og stelpurnar
þakka þér. Þá sérstaklega fyrir
hjálpina við að koma þeim í heiminn,
vera viðstödd. Takk fyrir að þurrka
tár og snýta litla nebba þegar
mamma og pabbi voru að vinna eða á
æfingu. Takk fyrir að koma alltaf á
völlinn og hvetja okkur þegar við
vorum að keppa.
Já, Dísa, þetta gerðirðu allt ásamt
henni mömmu, systur þinni, og
ömmu Dúllu, mömmu þinni, sem eru
ósköp einmana án þín og hálfráðvillt-
ar en vertu viss, elsku Dísa, við skul-
um passa þær vel og með þá vissu í
hjörtum okkar að þið afi Tóti og
bræður þínir fjórir séuð öll saman
núna, kveðjum við þig í bili.
Ástarkveðjur,
Þórunn, Sigurður, Inga
Dís og Pála Dröfn.
Að morgni sunnudags fyrir rúmri
viku barst mér hingað til Óslóar sú
sorgarfrétt að Hafdís, fyrrverandi
mágkona mín, væri dáin. Við þessi
tíðindi sló augnabliksþögn á samtal
okkar bræðra sem var tregafullt og
erfitt. Það var gott að heyra í strák-
unum, Brynjari og Sigurði Heiðari
strax um morguninn og finna fyrir
samstöðunni sem er til staðar á
svona stundu og mun hjálpa okkur
öllum í gegnum þessa erfiðu tíma.
Davíð bróðir minn og Hafdís
kynntust ung og segja má að Hafdís
hafi verið hluti af fjölskyldunni alla
mína ævi. Nú þegar ég sit og skrifa
þessar línur og hugsa um öll þessi ár
er margt sem kemur upp í hugann;
sumt skýrt í minningunni – annað
óljósara eins og gengur. Allar þessar
minningar eiga það þó sameiginlegt
að bera með sér gott viðmót, kær-
leika og hlýju sem Hafdís bar ávallt í
brjósti.
Ófáar stundir rifjast upp af heim-
sóknum mínum í æsku í Hríseyjar-
götuna þar sem Hafdís bjó þegar hún
og Davíð kynntust. Ég man eftir
spennandi leiðangri sem var farinn
gagngert í miklu fannfergi til að
grafa Hafdísi út úr íbúðinni í Hrís-
eyjargötu svo hún kæmist í vinnu.
Flestir fullorðnu karlmennirnir voru
á sjónum og það kom í hlut okkar
guttanna að grafa göng í gegnum
skaflinn að útidyrunum. Í Skarðs-
hlíðinni voru margar góðar stundir á
suðursvölunum í sumarblíðunni – við
árniðinn frá Glerá – og síðan í Mela-
síðunni þar sem oft var setið úti við ef
svo bar undir eða við eldhúsborðið og
spjallað. Umræðuefnin voru fjöl-
breytt, allt frá sjóarasögum og
íþróttum til flókinna þjóðmála og
ávallt var glatt á hjalla yfir rjúkandi
kaffi og oftar en ekki konfektsmola
til að maula með. Hafdís barðist við
illvígan sjúkdóm sem oft varpaði
skugga á hennar innri sál en eitt vit-
um við öll að Hafdís hafði gott og
hlýtt hjarta. Þannig skulum við öll
minnast Hafdísar okkar.
Úlfar Hauksson.
Elsku sötra mín. Þetta var okkar
einkanafn hvor á aðra.
Það voru bara tvær sötrur ég og
þú. Ég spyr af hverju þurftir þú
að fara en veit svarið. Það hefur
vantað hressan og kraftmikinn
sjúkraliða, hreinskilinn og opinn
með dillandi hlátur og gott skap.
Mig langar að þakka þér sam-
fylgdina og allar okkar góðu stundir.
Í rúmlega hálfa öld höfum við
fylgst að, þar sem önnur var, var
stutt í hina. Það var margt brallað í
Hjalteyrargötunni og Eiðsvallagöt-
unni í gamla daga. Við sátum úti í
horni og þóttumst sötra kaffi þegar
mæður okkar sátu við eldhúsborðið
með kaffibollana sína. Við hjóluðum
fram á Rauðalæk til Stínu og fengum
að gista því þetta var svo langt. Það
voru ekki flottu 10 gíra hjólin í þá
daga bara gamli góði Möve. Í Odd-
eyrarskóla áttum við margar góðar
stundir, þú varst leikari af guðs náð
og voru hlutverkin þín þar ófá. Ef
efnið var af skornum skammti bjóstu
það bara til sjálf. Afi gamli á Bjargi
var eitt af þessum frábæru verkum,
sá endaði nú flott (bara á milli mín og
þín).
Svo bættist Heiða í hópinn og þá
var nú fjör, betri vinkonur var ekki
hægt að hugsa sér. Þetta voru frá-
bær ár sem gott er að minnast.
Við fengum Bítlaæðið og allt sem
því fylgdi beint í æð. Bítlakjólarnir,
skórnir, klippingin og öll þessi
dásamlega tónlist. Þó við höfum ekki
hist eins oft síðustu árin þá slitnaði
aldrei þráðurinn, alltaf gátum við
leitað hvor til annarrar.
Lífið fór ekki alltaf mjúkum hönd-
um um þig, skuggarnir voru stund-
um langir.
Hafdís Þórarinsdóttir
Elsku Hafdís.
Það er erfitt að trúa því að
þú sért farin frá okkur. Allar
góðu stundirnar okkar og all-
ar minningarnar geymi ég í
hjarta mínu. Ég trúi því að
þú sért komin á góðan stað
og að þér líði vel.
Takk fyrir allt, elsku besta
frænka. Minningin um þig
mun alltaf lifa.
Þín
Eva Dögg.
HINSTA KVEÐJA