Morgunblaðið - 14.03.2008, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. MARS 2008 39
✝ Gísli Rafn Ísleifs-son fæddist í
Vestmannaeyjum 8.
apríl 1927. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi miðviku-
daginn 5. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin Ís-
leifur Högnason, f.
30. nóvember 1895,
d. 12. júní 1967, og
Helga Rafnsdóttir, f.
6. desember 1900, d.
3. maí 1997. Systkini
Gísla eru Erla Guð-
rún, f. 19. janúar 1922, og Högni
Tómas, f. 14. desember 1923.
Árið 1964 kvænt-
ist Gísli Sigríði Eyj-
ólfsdóttur, f. 23. nóv-
ember 1935. Börn
þeirra eru: 1) Ísleif-
ur, f. 1964. 2) Pálm-
ar Axel, f. 1967,
kvæntur Eyrúnu
Ösp Ingólfsdóttur, f.
1974. Börn þeirra
eru Sunneva Fríða,
f. 1992, Gísli Freyr,
f. 1999, og Aron
Már, f. 2002. 3) Áki
Pétur, f. 1970.
Gísli verður jarð-
sunginn frá Keflavíkurkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 10.30.
Elsku pabbi. Minningar okkar
um þig lýsa upp hug okkar og sál.
Í hvert sinn sem eitthvað var í
gangi hjá þér vaktirðu upp forvitni
og gleði, þú varst hreinn og beinn
náttúruunnandi, hraun, hellar,
eldfjöll, fossar og lækjasprænur
voru ávallt ofarlega í þínum huga.
Um helgar voru oft teknir rúnt-
ar til skoða hraun og fugla og láta
okkur skoppast um náttúruna. Oft
var gengið á slóðir varpkríunnar
og vorum við bræðurnir skít-
hræddir við þær meðan þú labb-
aðir óhræddur innan um gargið í
þeim. Minnisstætt er þegar ein
krían gerði heljarinnar loftárás á
okkur sem endaði á því að þú
fékkst gat á höfuðið svo blæddi úr.
Með brennandi áhuga á skákinni
kenndirðu okkur bræðrunum
snemma mannganginn og á tíma-
bili komst lítið annað að hjá okkur
feðgum en að tefla. Einnig varstu
með mikinn áhuga á brids og ófáar
voru heimsóknir bridsfélaganna
þar sem tekið var í spil heilu
kvöldin þér og mömmu til mikillar
gleði.
Framsýnn varstu að koma heim
einn daginn, galvaskur með tölvu í
hendi, þegar þær voru nánast
óþekkt fyrirbæri og sagðir við
okkur að læra á hana því þetta
væri framtíðin. Í dag erum við
tveir bræðurnir sem höfum gert
þetta að okkar aðalstarfi og sá
þriðji er með aðra löppina í þessu.
Ekki hefur nú verið auðvelt að
ala upp þrjá drengi sem voru oft á
tíðum fulluppátækjasamir og
stríðnir með tilheyrandi hlátrat-
ístum. Eitt sinn var greinilega nóg
af hinu góða komið og köll þín um
heimilisfrið virkuðu ekki sem
skyldi, þá brástu á það ráð að fylla
vatnsglas, laumast að okkur og
gefa okkur væna gusu. Áfall okkar
bræðra var mjög minnisstætt en
skammvinnt því að ærslagangur-
inn hélt bara áfram með meiri
ákafa en áður.
Áhugi þinn á fótbolta var mikill
og oft farið á leiki á sumrin. Hin
síðari ár var aðeins horft á boltann
í sjónvarpinu með okkur bræðr-
unum og myndaðist alltaf mikil
stemning í kringum það.
Við eftirlaunaaldurinn greind-
istu með Parkinsons-sjúkdóminn.
Ár eftir ár harðnaði í dalnum og
heilsunni hrakaði eins og í hæg-
færa tapandi skák þar sem teflt
væri við ofureflið. En vonin um
jafntefli eða sigur var ávallt til
staðar og ekki þurfti mikið, til að
fá fram bros á vör. En örlögin tóku
fram í fyrir þessari löngu skák og
erum við bræðurnir þakklátir fyr-
ir það að þurfa ekki að sjá síðustu
taflmennina þína falla fyrir þess-
um vágesti.
Elsku pabbi, við kveðjum þig
með þakklæti í hjarta, þú varst
besti pabbi í heimi.
Þínir synir,
Ísleifur, Pálmar Axel og
Áki Pétur.
Við Gísli kynntumst er ég settist
í 5. bekk MR. Hann sat þar fyrir
hláturmildur, hár og herðibreiður.
Hafði verið fótaveikur sem barn í
Eyjum, gengið við hækjur sem
breikkuðu og styrktu herðar og
handleggi. Fljótt fundum við að
við værum frændur, af Högnaætt.
Skilgreining á skyldleika var önn-
ur en nú og menn fundu til ná-
lægðar: Langamma mín og afi
þinn voru systkinabörn. Hófst
samgangur og margir heimsóttu
okkur báða í miðbænum.
Þá var kalt stríð og stóð lengi.
Flest vorum við grandalaus í
stríðsmálum þar til í mars 1949,
rétt fyrir stúdentspróf. Þann 30.
var gefið skólafrí og við send á
Austurvöll til að leggja gott til. Þá
gerðust atburðir sem mörkuðu
spor í hug okkar. Skólinn var klof-
inn. Önnur fylkingin stóð við Al-
þingishúsvegginn, hinir á Austur-
velli. Eftir ólæti, ráf og
vandræðagang, vorum við Gísli
saman úti á vellinum. Á Alþing-
ishúsinu opnuðust dyr. Lögreglu-
þjónn með gasgrímu og kylfu kom
hlaupandi. Ekki vissum við hvað
var á seyði. Stóðum þar í ryk-
frökkum, sakleysið uppmálað.
Aðrir voru fljótir að skynja hættu
og hlupu frá. Grímumaðurinn sá
okkur, hljóp að, reikaði, vissi ekki
á hvorn skyldi ráðast – valdi Gísla.
Var það óskynsamlegt. Hann var
stærri, sterkari og armlengri.
Gísli bar af sér kylfuhöggið. Við
það hrökklaðist hinn frá. Þá freist-
aðist Gísli til að gefa honum
dramm í rassinn. Allt gerðist á
augabragði og dró dilk á eftir sér.
Var honum stungið inn, dæmdur
og sýknaður síðar. Fjölskyldan á
Skólavörðustíg 12 fylgdist með
honum í fangelsigarðinum. Var
þetta hluti af stríði, sem leiddi til
erfiðleika í samskiptum fólks allt
til þessa dags.
Við vorum í góðum vinahópi,
sem hélst þar til við fórum hver í
sína áttina eða dauðinn hjó skörð.
Alltaf höfðum við samband, ekki
síst okkar tryggi Gísli. Ég kom á
heimilið og mat verkalýðssinnaða
fjölskyldu hans mikils, Ísleif og
Helgu, ásamt systkinunum, Erlu
og Högna. Ekki veit ég um Gísla,
en lítt komu stjórnmál upp í tali
okkar fyrr en er við hittumst síð-
ast. Þá bar hann sig upp yfir fólki
sem ekki kæmist úr pólitísku fari.
Við fórum að sinna störfum víða.
Gísli var tæknimenntaður og
starfaði við stórframkvæmdir hjá
Almenna byggingafélaginu víða
um land. Fluttist til Keflavíkur og
gerðist mælingamaður á Suður-
nesjum. Var það ævistarfið. Eign-
aðist góða konu og syni.
Við bekkjarsystkin höfum reynt
að halda hóp, hist og ferðast. Gísli
hefur ekki látið sitt eftir liggja,
þótt alvarlegur sjúkdómur hafi
sótt á síðari ár. Synirnir hafa
hjálpað og keyrt hann öðru hverju
sunnan að á mánaðarfundi okkar,
síðast nú fyrir jól.
Hugstæð er heimsókn til hans
fyrir áramót. Hann var með
merkilegan doðrant, nýja Jarð-
hitabók Guðmundar Pálmasonar,
bekkjarbróður okkar, sem er lát-
inn. Gísli var að ljúka bókinni og
þótti merkileg og skemmtileg, eins
og mér. Fór hann yfir meginefnið
– ekki aldeilis farið að förlast. Var
þetta góð samvera. Ég gleymi ekki
dillandi hlátri hans sem oft áður
hafði glatt samfundi vina og
bekkjarsystkina.
Við Sigríður færum fjölskyld-
unni samúðaróskir.
Eggert Ásgeirsson.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast Gísla Ísleifssonar.
Fyrstu kynni mín af Gísla eru um
það leyti er fjölskyldan flutti á
Mávabrautina. Æskuheimili mitt
var næsta raðhús við þeirra og við
Áki Pétur sonur Gísla urðum fljót-
lega bestu vinir. Það var oft fjör á
heimilinu, virki hlaðin úr púðum
og farið í ýmiskonar bardagaleiki.
Sigga og Gísli voru ótrúlega þol-
inmóð gagnvart öllum látunum,
enda fá heimili eins skemmtileg
ungum drengjum í þá daga og
þeirra. Mér eru einnig minnis-
stæðar ferðirnar sem voru farnar
að Seltjörn, bræðurnir vopnaðir
háfum á hornsílaveiðum á meðan
Gísli lagði bílnum í nærliggjandi
skógi og las bók eða tímarit sem
hann hafði tekið með sér.
Á heimilinu voru til margar
bækur og Gísli las mikið. Hann las
talsvert af bókum um skák og
brids enda bæði góður skákmaður
og liðtækur bridsspilari. Stærð-
fræði og náttúruvísindi voru einn-
ig á hans áhugasviði og þegar
manni óx vit og aldur gluggaði
maður oft í bækurnar hans Gísla.
Ég náði reyndar aldrei það góðum
tökum á þýskunni að ég gæti lesið
Stern, en það tímarit keypti Gísli
að staðaldri og las bæði til að við-
halda þýskunni og til að fylgjast
betur með gangi heimsmálanna.
Gísli var alla tíð áhugasamur um
nýjungar og nýja tækni. Hann
keypti fyrstu tölvuna inn á heim-
ilið í kringum 1980 enda hafði
hann þá áttað sig á því hver fram-
tíð þeirrar tækni yrði. Ég man
ennþá þegar ég sá gripinn fyrst,
lítil Atari 400-tölva, tengd við
sjónvarpið, strákarnir strax byrj-
aðir að grúska. Ísleifur fljótastur
að átta sig, innan skamms búinn
að skrifa forrit sem reiknar eitt-
hvað út og prentar út á skjáinn.
Tölurnar flæða út um allt á ótrú-
legum hraða. Eftir þetta varð ekki
aftur snúið.
Þegar kom fram á unglingsárin
var ég oft daglegur gestur á heim-
ili Siggu og Gísla. Alltaf var hlý-
lega tekið á móti manni enda leið
manni vel að koma til þeirra. Oft
sátum við Gísli í stofunni og spjöll-
uðum og gat þá umræðuefnið verið
nánast hvað sem var þótt oftast
tengdist það tækni eða vísindum.
Gísli var þá oftar en ekki í hlut-
verki lærimeistarans sem miðlaði
þekkingu sinni af áhuga og
ástríðu. Fróðleiksþyrstum ung-
lingi voru þessar stundir ómetan-
legar.
Nú er komið að kveðjustund. Ég
þakka fyrir þau forréttindi að hafa
átt mitt annað heimili í æsku hjá
Siggu og Gísla. Sigga, Ísleifur,
Pálmar og Áki, ykkur votta ég
mína dýpstu samúð.
Ólafur Örn.
Það er skammt stórra högga á
milli meðal bridsspilara á Suður-
nesjum. Í dag kveðjum við Gísla
Ísleifsson mælingamann. Gísli var
traustur félagi sem alltaf mætti til
keppni með bros á vör. Hann var
erfiður andstæðingur við spila-
borðið og gaman að spila gegn
honum. Þá var Gísli einnig mjög
góður skákmaður.
Gísli hætti að spila fyrir nokkr-
um árum. Hann leit þó gjarnan við
á spilakvöldum hjá bridsfélögun-
um. Á sjötugsafmæli Gísla fyrir
liðlega 10 árum hélt Bridsfélag
Suðurnesja mót honum til heiðurs
sem tókst mjög vel.
Eftirlifandi eiginkona Gísla er
Sigríður Eyjólfsdóttir, ein þekkt-
asta bridskona landsins. Við send-
um henni og Ísleifi syni þeirra sem
og öðrum aðstandendum kveðjur
frá bridsfélögum.
Takk fyrir samfylgdina Gísli Ís-
leifsson.
Arnór Ragnarsson.
Þá er bekkjarbróðir minn úr 6Y
í Menntaskólanum í Reykjavík all-
ur af lífi voru á jörðinni. Hann er
þó hvorki gleymdur né grafinn úr
huga skólasystkina, sem tóku
stúdentspróf 1949. Þess vil ég
minnast fáeinum orðum.
Skólasystkini mynda oft klíku,
og er það vel. Suma sáu menn bara
á árum áður. Öðrum kynnumst við
seinna. Gísli kom á samkomur
okkar. Áður voru þær ef til vill á
fimm ára fresti, en nú hittast vinir
í hverjum mánuði. Gísli mætti vel,
alltaf brosandi. Hann var ávallt
sami gamli bekkjarbróðirinn. Þótt
heilsan hafi verið bágborin í mörg
ár kom vinur vor á fundina. Kom
hann frá Suðurnesjum til Reykja-
víkur. Kom með okkur á slóðir
Eyrbyggjasögu og hvert sem að-
stæður leyfðu.
Ég minnist Gísla, hvar hann
stóð í sundlaug við Selið okkar
með rithöfundinn í árgangnum
standandi á öxlum sínum. Mynd á
ég af því. Fleiri myndir á ég og
minnist hans sem brosandi manns.
Þó gátum við þrasað um stjórn-
mál. Már vinur okkar og Gísli voru
í öndverðum flokki við mig 1949,
er við vorum í sjötta bekk, en þó á
Austurvelli hinn 30. marz. Mér
finnst við þrír þó alltaf hafi verið
félagar og vinir. Við Mási vorum
Vesturbæingar og stóðum á horni
Bárugötu og Ægisgötu klukku-
tíma og tvo og rökræddum um
kommúnisma og kapítalisma.
Nú er þessi tími liðinn, en ég
segi aðstandendum Gísla, sem ég
þekki ekki, að líka við söknum
góðs félaga. Sendi ég innilegar
samúðarkveðjur mínar.
Sveinn Guðmundsson.
Gísli Rafn Ísleifsson
✝ Stefán JakobGuðjohnsen við-
skiptafræðingur
fæddist í Reykjavík
27. maí 1931. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 7. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Jakob
Guðjohnsen, raf-
magnsstjóri í
Reykjavík, f. 23.
janúar 1899, d. 11.
október 1968, og
Elly Hedwig Guð-
johnsen húsmóðir, f. í Þýskalandi
2. mars 1903, d. 12. nóvember
1962. Systkini Stefáns eru: Krist-
ín, f. 10. maí 1928, Þórður, f. 23.
október 1936, d. 18. nóvember
Sigríður yogakennari, f. 17. mars
1959, gift Guðgeiri Sigmundssyni
iðnaðarmanni. Börn þeirra eru
Stefán og Þórdís. 3) Jakob, gólf-
og málningarverktaki, f. 25. maí
1961, kvæntur Hrafnhildi Krist-
insdóttur hársnyrti. Börn þeirra
eru Elísabet Góa og Elías. 4)
Stefán Gunnar framkvæmda-
stjóri, f. 25. apríl 1969, kvæntur
Hönnu Láru Gylfadóttur hjúkr-
unarfræðingi. Synir þeirra eru
Gylfi, Einar og Stefán.
Stefán útskrifaðist sem við-
skiptafræðingur frá Háskóla Ís-
lands 1957. Sama ár hóf hann
störf sem skrifstofustjóri hjá
Málningu hf. og var síðan fram-
kvæmdastjóri fyrirtækisins til
starfsloka. Stefán var mikill
áhugamaður um bridge og keppti
fyrir Íslands hönd um árabil.
Ennfremur skrifaði hann reglu-
lega pistla um bridge í Vísi og
síðar í Viðskiptablaðið.
Stefán verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
1998, og Dóra, f. 29.
maí 1938.
26. desember 1954
kvæntist Stefán Guð-
rúnu Ragnars Guð-
johnsen, húsmóður
og fyrrverandi for-
manni Hundarækt-
arfélags Íslands, f.
31. janúar 1934.
Börn þeirra eru: 1)
Egill Ragnars tann-
læknir, f. 9. júní
1955, kvæntur Kol-
brúnu Hauksdóttur.
Synir þeirra eru
Andri, Haukur, Egill, Arnar og
Sölvi. Einnig á Egill dæturnar
Guðrúnu og Sigrúnu með fyrr-
verandi sambýliskonu sinni, Sig-
urlaugu R. Guðmundsdóttur. 2)
Í dag fylgi ég tengdapabba til
hinstu hvílu. Á slíkri stundu rifjast
upp ótal minningar sem hafa safn-
ast saman yfir 18 ára tímabil.
Tengdapabbi var góður maður
með glettinn húmor. Hann var
maður fárra orða en maður orða
sinna. Mér eru minnisstæð okkar
fyrstu kynni þegar ég sat við hlið
hans í jólamat á Hagaflötinni. Þar
kenndi hann mér glottandi á svip
hvernig veiða ætti hjartað úr
rjúpu, við dræmar undirtektir. En
þetta var ekki það eina sem
tengdapabbi kenndi mér. Ég naut
þess láns að starfa með Stefáni hjá
Málningu á árunum 1991-1993 og
um leið kynnast annarri hlið á
honum. Undir hans leiðsögn lærði
ég marga góða hluti sem ég mun
ávallt búa að.
Við Stebbi áttum ung alltaf vís-
an samastað hjá Guðrúnu og Stef-
áni. Um tíma vorum við í sambýli
þegar við fetuðum okkar fyrstu
fótspor í lífinu saman. Síðan þegar
við, nýbakaðir foreldrar, héldum á
vit framhaldsmenntunar til Kali-
forníu vissum við að til þeirra gæt-
um við alltaf leitað.
Eftir að þau fluttu austur
minnkuðu samskiptin. Við nutum
þess því enn frekar að bruna aust-
ur í mat með strákana okkar og
njóta samvistanna, sem urðu alltof
fáar.
Í fyrra veiktist Stefán en veik-
indunum tók hann eins og honum
einum var lagið og hélt sínu striki
allt þar til yfir lauk.
Tengdapabba kann ég mínar
bestu þakkir fyrir samfylgdina.
Hvíl í friði elsku Stefán.
Hanna Lára Gylfadóttir.
Nú er hann afi dáinn. Þegar ég
hugsa til baka man ég eftir honum
sem algjörum sprellikarli, alveg
eins og pabbi er. Við fórum oft
austur til ömmu og afa í mat og þá
var afi alltaf samur við sig. Ég
vona að afi sé kom-inn á betri stað
núna og finni ekki til. Ég mun allt-
af muna eftir góðum afa, glettnum
á svip.
Gylfi Guðjohnsen.
Stefán Jakob
Guðjohnsen
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is