Morgunblaðið - 16.03.2008, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. MARS 2008 61
passio
A R V O PÄ R T
l ist vinafelag . is
H A L L G R Í M S K I R K J U
S K Í R D A G
2 0 . M A R S 2 0 0 8
K L . 1 7
Schola cantorum
C A P U T
J E S Ú S : Tómas Tómasson BASSI
P Í L AT U S : Þorbjörn Rúnarsson TENÓR
Margrét Sigurðardóttir SÓPRAN
Guðrún Edda Gunnarsdóttir ALT
Bragi Bergþórsson TENÓR
Benedikt Ingólfsson BASSI
a ð g a n g s e y r i r
3 . 0 0 0 k r ó n u r
G U Ð S PJ A L L A M A Ð U R :
H Ö R Ð U R Á S K E L S S O N
s t j ó r n a n d i
Björn Steinar Sólbergsson ORGEL
F
O
R
S
A
LA
M
IÐ
A
Í
H
A
LL
G
R
ÍM
S
K
IR
K
JU
O
G
1
2
TÓ
N
U
M
Styrkt af
Reykjavíkurborg
T Ó N L I S T A R S J Ó Ð U R
M E N N T A M Á L A R Á Ð U N E Y T I S I N S
■ Lau. 29. mars kl. 14.00
Maxímús Músíkús - Tónsprotatónleikar
Músin Maxímús Músíkus villist inn á æfingu og tónleika hljómsveitar-
innar. Tónleikar í tilefni af útkomu samnefndrar barnabókar Hallfríðar
Ólafsdóttur flautuleikara með myndum eftir Þórarin Má Baldursson
víóluleikara. Valur Freyr Einarsson leikari segir söguna af Maxímúsi,
trúðurinn Barbara lítur við og Maxímús sjálfur kemur í heimsókn. Á
efnisskránni eru m.a. Bolero eftir Ravel og fyrsti kaflinn úr fimmtu
sinfóníu Beethovens. Hljómsveitarstjóri: Bernharður Wilkinson
■ Fim. 3. apríl kl. 19.30
Einstakur gestur
Robert Levin er einhver merkasti tónlistarhugsuður okkar tíma. Hann
leikur píanókonsert nr. 3 eftir Beethoven og spinnur sína eigin
kadensur.
■ Fös. 4. apríl kl. 21.00
Heyrðu mig nú!
Öðruvísi upplifun af sinfóníutónleikum. Stuttir tónleikar þar sem lista-
mennirnir kynna verkin og partí í anddyri Háskólabíós á eftir. Róbert
Levin leikur píanókonsert eftir Beethoven og spinnur út frá lögum sem
tónleikagestir leggja til. Heppnir tónleikagestir vinna iPod í boði FL
Group.
Miðasala
S. 545 2500
www.sinfonia.is
DUBBELDUSCH eftir Björn Hlyn
Haraldsson er eitt mesta þunnildi
sem borið hefur verið á borð fyrir
okkur sem leikrit í íslensku leik-
húsi í vetur. Og einhvern veginn
segir mér svo hugur um að að-
standendur sem kynntu verkið sem
„ljúfsárt“ og aðstæður „sorglegar
og átakanlegar“ hafi kannski ekki
fyllilega gert sér grein fyrir því á
æfingum, sem áhorfendur á frum-
sýningu ákváðu strax eftir hlé, að
þetta væri alveg fyrirtaks gam-
anleikur, jafnvel farsi. Verkið er
byggt á gömlu þema sem gengið
hefur í aldir gegnum leikbókmennt-
irnar: Menn gjalda fyrir syndir sín-
ar í bólinu – að lokum.
Hilmar Jónsson leikur pabba, rit-
höfund, sem haft hefur að ævistarfi
að skrifa sjálfshjálparbækur, og
lætur sér leiðast með eiginkonunni
(Hörpu Arnardóttir) á palli fyrir
framan hús sem hann er að gera
upp sem sumarbústað í dreifbýlinu,
þegar fortíðin ber að dyrum. Margt
er merkilegt í uppbyggingu verks-
ins. Þar er til dæmis flassbakk. Þar
eru innri átök pabbans leyst með
samtölum við einhvers konar alter
ego. Þar er pabbanum gert kleift
líkt og hjá Max Frisch forðum
daga að lifa lífinu upp á nýtt undir
öðrum formerkjum og þar ganga
menn rólega frá átökum og gleyma
þeim tímunum saman. Og þar er
hlutverk pabbans verst skrifaða
hlutverkið, þar eð gengið er út frá
því að maðurinn hafi við eitthvert
alvarlegt vandamál að stríða en
orðræðan líkt og tekin út úr ein-
hverju innsendarabréfi í vanda-
málaþætti Vikunnar.
Hilmari Jónssyni tekst samt með
sinni þægilegu nærveru og lág-
stemmda leik líkt og Sveinn Ólafur
Gunnarsson, sjarmörinn sá, að
breiða yfir mestu ágalla textans; þó
hefði leikstjórinn mátt vinna betur
með hreyfingar þeirra beggja. Það
er hins vegar Harpa Arnardóttir
sem bjargar þessu verki. Hún fær
að vísu best skrifaða hlutverkið,
beint út úr íslenskum veruleika
stekkur hún, svolítið mónómanísk
húsmóðir, með einstakan hæfileika
til að flýja frá vandamálum inn í
yfirborðsáhugamál og undarlega
fjarrænu. Ég hef ekki séð Hörpu
leika betur. Maríanna Clara Lúth-
ersdóttir leikur fyrrverandi ást-
konu pabbans, unga og eldri af ná-
kvæmni og með stæl og bætir enn
einni flottu persónumyndinni í safn
sitt. María Heba Þorkelsdóttir og
Davíð Guðbrandsson leika stelpuna
og strákinn, fórnarlömb hugleysis
hinna eldri og eru ekki öfundsverð
af því að reyna að byggja upp per-
sónur úr hlutverkum sínum. Líkt
og með Hilmar og Svein Ólaf njóta
þau þess að það er samt ljóst hvað
í þeim býr. Og ánægjulegt er að
með Davíð er kominn orkubolti af
nýrri gerð á íslenskt leiksvið.
Börkur Jónsson heldur vel utan
um verkið með því að hrúga sam-
an, í takt við stílleysi þess, öllu stíl-
leysi íslenskrar millistéttar: nat-
úralískri framhlið á gömlu
timburhúsi sem verið er að gera
upp sem sumarbústað (og áhorf-
endur ganga í gegnum inn í salinn),
staðlaða húsvagninum, staðlaða
Bykópallinum, girðingum og úti-
ljósum, gasgrillinu. Björn Berg-
sveinn fær ekki mörg tækifæri til
að sýna listir sínar, en Frank Hall
býr til skemmtilega hljóðmynd.
Og hvað? Var þetta þá skelfilegt?
Nei, alls ekki. Björn Hlynur skrifar
margt gott samtalið í þessu verki,
kemur oft skemmtilega á óvart
með ýmsum vendingum í framvind-
unni og hefur næmt auga fyrir
ýmsu hlægilegu í íslenskum veru-
leika. Og sem leikstjóra dettur hon-
um margt skondið í hug. Ef hann
væri ekki bæði höfundur og leik-
stjóri, hefði ég sennilega sett sem
fyrirsögn: Leikstjóri bjargar ljúf-
sáru drama með farsaleik. Nú er
hann hins vegar bæði höfundur og
leikstjóri og því vandséð af einni
sýningu afhverju hið ljúfsára varð
að farsa. En ljóst er þó að Björn
Hlynur hefur hæfileika til að skrifa
gamanleiki og ætti kannski að
spyrja sig: Hvenær og hvernig
verður hið ljúfsára að farsa?
Og svo ekkert fari á milli mála
þá legg ég áherslu á að ég hló bara
oft og mikið eins og aðrir áhorf-
endur á frumsýningu, einkum eftir
hlé.
Hvenær og hvernig verð-
ur hið ljúfsára að farsa?
LEIKLIST
Leikfélag Akureyrar í samvinnu
við Vesturport
Höfundur og leikstjóri: Björn Hlynur Har-
aldsson. Leikmynd og búningar: Börkur
Jónsson. Lýsing: Björn Bergsteinn Guð-
mundsson. Tónlist og hljóðmynd: Frank
Hall. Leikarar: Hilmar Jónsson, Harpa
Arnardóttir, Davíð Guðbrandsson, María
Heba Þorkelsdóttir, Maríanna Clara Lúth-
ersdóttir og Sveinn Ólafur Gunnarsson.
Rýmið, 13.desember 2008 kl. 20.00.
Dubbeldusch
María Kristjánsdóttir
Gamalt þema „Verkið er byggt á gömlu þema sem gengið hefur í aldir gegn-
um leikbókmenntirnar: Menn gjalda fyrir syndir sínar í bólinu – að lokum.“
LEIKKONAN Charlize Theron hef-
ur skipt um ríkisfang og er nú orðin
bandarísk. Theron, sem fæddist í
Suður-Afríku, þurfti að leggja
nokkuð mikið á sig til að öðlast rík-
isborgararéttinn, meðal annars að
gangast undir nokkuð erfitt próf.
Hún segir hins vegar að þetta hafi
verið draumur sinn lengi.
„Mig hefur alltaf langað til að
verða Bandaríkjamaður,“ sagði
hún í nýlegu viðtali. „En þetta er
langt ferli og maður þarf að leggja
ýmislegt á sig. Maður þarf til dæmis
að vita eitt og annað, hverjir öld-
ungadeildarþingmennirnir eru og
hvernig stjórnkerfið virkar. En
mér finnst mikilvægt að þeir skuli
leggja þetta á mann. Ef maður býr
hérna á maður að vita svona hluti.“
Theron, sem er 32 ára gömul,
hefur búið í Bandaríkjunum í rúm-
an áratug. Hún hlaut Ósk-
arsverðlaunin sem besta leikkonan
í aðalhlutverki fyrir hlutverk sitt í
Monster árið 2003.
Reuters
Fönguleg Hin bandaríska Charlize Theron.
Orðin bandarísk