Morgunblaðið - 20.03.2008, Blaðsíða 40

40 FIMMTUDAGUR 20. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Petrea Að-alheiður Rögn-
valdsdóttir fæddist í
Tungu í Fljótum 16.
nóvember 1908. Hún
lést á hjúkrunar- og
dvalarheimilinu
Hornbrekku í Ólafs-
firði 15. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
laug Rósa Kristjáns-
dóttir, f. í Gull-
bringu í
Svarfaðardals-
hreppi í Eyjaf. 20.9.
1866, d. í Ólafsfirði 17.7. 1957, og
Rögnvaldur Kristinn Rögnvalds-
son, f. á Hóli á Upsaströnd í Svarf-
aðardalshreppi í Eyjaf. 18.7. 1858,
d. á Kvíabekk 5.12. 1950. Petrea
var yngst 11 barna þeirra hjóna.
Eiginmaður Petreu var Pétur
Axel Pétursson, sjómaður á Ólafs-
firði, ættaður úr Fljótum, f. 4.1.
d. 1944. 8) Lára Sigurbjörg, f. 23.6.
1945, maki Ómar Freyr Þórisson,
börn þeirra eru Petrea Aðalheiður
og Ómar Örn. 9) Hanna Brynja, f.
11.7. 1949, maki Jón Þór Björns-
son, börn þeirra eru Júlíana og Jón
Axel.
Petrea ólst upp á Kvíabekk á
Ólafsfirði. Axel og Petrea hófu bú-
skap niðri í Ólafsfjarðarbæ þar
sem þau voru með svokallaðan
sjálfsþurftarbúskap, með nokkrar
kindur og kú. Axel stundaði sjóinn
og þurfti að fara margar vertíðir
suður á land á veturna og þá sá
Petrea um börnin og búskapinn.
Árið 1956 fluttust þau að Brekku-
götu 15 og kallast það hús Háis-
káli. Þegar Axel fórst á báti sínum
frá Ólafsfirði fór Petrea að vinna í
hraðfrystihúsi Ólafsfjarðar og
vann þar til 75 ára aldurs. Petrea
bjó í Háaskála, ásamt syni sínum
Ragnari, til ársins 2003, en þá
fluttist hún á hjúkrunar- og dval-
arheimilið Hornbrekku og var bú-
sett þar til dauðadags.
Útför Petreu verður gerð frá
Ólafsfjarðarkirkju laugardaginn
22. mars og hefst athöfnin klukkan
11.
1912, d. 23.4. 1960.
Börn þeirra eru 1)
Rögnvaldur Kristinn,
f. 27.6. 1935, d. 1935.
2) Ragnar Guðbjörn,
f. 3.7. 1936, d. 22.2.
2008, maki Gabríella
Þorsteinsdóttir, d.
20.6. 1987. Hann átti
eina dóttur fyrir,
Sumarrós Hildi. 3)
Rögnvaldur Kristinn,
f. 15.10. 1937, d. 19.4.
1957. 4) Ásta Bjarn-
heiður, f. 31.12. 1938,
maki Valgeir Ás-
bjarnarson, börn þeirra eru Pétur
Axel, Ásbjörn Árni, Kristjana Val-
dey og Gunnlaug Lára. 5) Svein-
björn Haraldur, f. 30.5 1940. 6) Sæ-
unn Halldóra, f. 25.2 1942, maki
Ásgeir Ásgeirsson, synir þeirra
eru Ásgeir Logi, Axel Pétur, Sig-
urgeir Frímann og Kristján Ragn-
ar. 7) Þórleif Sigurrós, f. 12.5 1943,
Elsku amma Petrea, nú ertu farin
frá okkur. Við minnumst yndislegra
tíma þegar við systkinin komum til
Ólafsfjarðar í flestöllum fríum okkar
og það var alltaf jafn gaman að koma í
Háaskála í kaffi og kleinur til þín.
Okkur fannst þú án efa besti gestgjafi
í heimi, alltaf tíndir þú fram kræs-
ingar úr búrinu þínu og þér fannst
maður aldrei borða nóg, eins og þú
sagðir svo oft: „fáið ykkur nú meira,
þið hafið ekkert snert á þessu“. Alltaf
tók maður svo nesti með sér heim frá
þér, hvort sem það voru hálfmánar,
ástarpungar eða kleinur í poka.
Þegar Brynjar litli fór að koma í
heimsókn með okkur varstu aldeilis
ánægð því hann stoppaði ekki í kök-
unum þínum, enda sagðir þú að hann
væri flottur strákur og vel í holdum,
þannig vildir þú hafa okkur krakkana.
Grímubúningarnir þínir vöktu allt-
af jafn mikla lukku, við vorum stund-
um í margar klukkustundir þarna
uppi á háaloftinu að leika okkur í
dótinu þar, máta búninga sem voru
hver öðrum flottari, eins og bakkus og
happaþrennubúningurinn. Svo var
gaman að skoða uppstoppuðu fuglana
þína sem voru á víð og dreif um stof-
una, alltaf máttum við klappa þeim og
skoða þá.
Amma, þú varst sérstaklega góð
kona, leist á alla menn sem jafningja
og vildir alltaf allt fyrir mann gera. Þú
hefðir orðið 100 ára í ár og einhvern
veginn vorum við orðin viss um að þú
myndir ná þeim aldri, við minnumst
þess samt að þú hafir sagt við okkur á
hverjum einasta afmælisdegi sl. 15 ár
að nú yrðir þú ekki mikið eldri en
þetta, samt varstu alltaf jafn hress á
þeim tíma. Beiðst enn eftir því með
eftirvæntingu að Lottó myndi hefjast
í sjónvarpinu og oft varstu nú með
nokkra rétta. Það er pínu eftirminni-
legt að það mátti aldrei gefa þér blóm,
þér fannst svo dapurt að sjá þau deyja
og þess vegna vildir þú einungis hafa
gerviblóm í kringum þig. Núna síð-
ustu ár þegar þú varst komin á Horn-
brekku vildir þú ekkert annað en
nammi og harðfisk, því þú sagðir að
þig vantaði ekkert en vildir hafa góð-
gæti í dós til að bjóða gestum sem
kæmu til þín, alltaf að hugsa um að
geta boðið upp á eitthvað.
Við minnumst þess hve glöð þú
varst þegar við bjuggum til risastórt
páskaegg og fylltum það af sælgæti
sem þér fannst best og völdum
skemmtilegan málshátt til að setja inn
í það, þú talaðir um það lengi á eftir og
alltaf ætlaði maður nú að gefa þér aft-
ur slíkt egg, það skrítna er að við vor-
um búin að tala um að búa til svona
egg fyrir þessa páska og ég (Illa) var
búin að taka til eggjamótin og leið-
beiningarnar og ætlaði Brynjar að
hjálpa til með það, þar sem Jón Axel
var erlendis.
Yndislegt var að hlusta á vísurnar
þínar og sögurnar frá gamla tímanum
og ekkert var skemmtilegra en að rök-
ræða við þig um þjóðfélagsmál, þú
vildir alltaf eiga síðasta orðið, hlustað-
ir á mann af virðingu en kreistir svo
augun aftur, brostir og sagðir alltaf
„eeen …“ já, við minnumst þess ekki
að hafa átt síðasta orðið í slíkum um-
ræðum.
Við viljum að lokum kasta fram vísu
sem Óskar Karlsson samdi handa
ömmu og lýsti henni svo vel:
Dapra viltu gjarnan gleðja
grátna allra þeirra brá.
Þú vilt líka svanga seðja,
sinna best og hýsa þá.
Hvíl í friði, elsku amma okkar
Júlíana og Jón Axel.
Við fjölskyldan kveðjum með sökn-
uði konu, sem var okkur afar kær,
ömmu mannsins míns og langömmu
barnanna. Við kveðjum hana í hugan-
um handan um haf, förum yfir góðar
minningar.
Fyrir fimmtán árum beindu örlögin
mér inn á nýjar slóðir og ég eignaðist
mína aðra fjölskyldu, tengdafjölskyld-
una mína, norður í Ólafsfirði. Sjálf er
ég alin upp í Reykjavík og hafði enga
reynslu af lífinu utan höfuðborgar-
svæðisins. Fjölskyldan öll tók að-
komumanneskjunni opnum örmum.
En það skal viðurkennt að það var
þegar ég gekk í fyrsta sinn inn í Háas-
kála, til ömmu Petreu, sem ég fann
fyrir reynsluleysi mínu. Þar fékk ég að
kynnast miklum persónuleika, konu
sem ég fékk miklar mætur á. Með ótal
kaffibollum og kleinum kynntist ég
heimi konu sem hafði, á langri ævi,
upplifað tímana tvenna.
Þar sem heimili okkar Axels og
vinna er á Spáni, notuðum við sum-
arfríin í heimsóknir til Ólafsfjarðar. Þó
æxluðust mál þannig að einn vetur
fluttumst við til Ólafsfjarðar. Þetta var
snjóþungur vetur, svo mikinn snjó
hafði ég aldrei áður upplifað. En það
var þennan vetur sem ég eyddi mest-
um tíma hjá Petreu. Á hverjum ein-
asta morgni fórum við dóttir mín út í
hríðina til að heimsækja hana og ég
fékk að hlusta á sögur úr lífi hennar,
sögur sem ekki líða úr minni, frá æsku
hennar á Kvíabekk, af löngu lífshlaupi
og erfiðum tímum. Hún var sagna-
manneskja og skrifaði niður sögur og
sendi fróðleik í tímarit. Aldrei hall-
mælti hún, heldur færði hún sögurnar
frekar í búning. Hún var orðheppin og
snögg í tilsvörum og lá aldrei á skoð-
unum sínum. Þennan snjóþunga vetur
var hún sannarlega ljósið sem lýsti
upp skammdegið á Ólafsfirði. Og það
var greinilegt hvað hún var mikils
metin, því oft var það svo um helgar að
eldhúsið fylltist af gestum. Hún hélt í
gamlar hefðir í mat og öðrum venjum.
Margt af því sem hún gerði eða sagði
frá hafði ég aldrei séð áður, enda af
annarri kynslóð og úr öðru umhverfi.
Er mér minnisstætt þegar ég eitt sinn
kom til hennar, og hún sat við eldhús-
borðið með rakvélarblað og rakaði
punga, sem hún súrsaði síðan sjálf.
Þetta hafði ég aldrei áður séð.
Petrea gat búið heima hjá sér í Há-
askála fram á háan aldur, gat séð um
sig sjálf, en átti líka góðar dætur sem
kepptust um að hugsa vel um hana. Líf
hennar breyttist mikið þegar hún
þurfti að flytjast á elli- og hjúkrunar-
heimilið Hornbrekku, en þar var vel
hugsað um hana. Verst þótti henni að
geta ekki boðið manni lengur uppá
kaffi hvenær dagsins sem var, eins og
hún var vön að gera. Á Hornbrekku
setti hún svip á umhverfið, sat á spjalli
og krafðist þess að fólk sem gekk
framhjá byði góðan daginn, hvort sem
það voru læknar eða aðrir sem áttu
leið hjá. Verður hennar vafalaust
saknað þar.
Við í fjölskyldunni höfum nú misst
elskulega ömmu, sem hefur verið okk-
ur nákomin. Axel hefur misst ömmu
sína sem hefur mótað líf hans alla tíð.
En eftir stendur þakklæti fyrir allar
samverustundirnar og fyrir það að
hafa fengið að eiga að þessa stórkost-
legu konu.
Fjölskyldunni votta ég samúð mína.
Auður Eggertsdóttir.
Petrea Aðalheiður
Rögnvaldsdóttir
BAKKAGERÐISKIRKJA | Páskadagur Há-
tíðarmessa kl. 14. Ferming.
EIÐAKIRKJA | Skírdagur Messa kl. 16.
Ferming.
FRÍKIRKJAN Kefas | Páskadagur Upp-
risu- og fagnaðarsamkoma kl. 11 fyrir
alla fjölskylduna. Lofgjörð, tónlistarflutn-
ingur og orð Guðs lesið. Að samkomu
lokinni verður sameiginlegur hádegisverð-
ur þar sem allir leggja eitthvað til á mat-
arborðið.
HRAUNGERÐISKIRKJA í Flóa | Páska-
dagur Hátíðarguðsþjónusta kl. 13.30.
Söngkór Hraungerðisprestakalls undir
stjórn Ingimars Pálssonar leiðir almenn-
an safnaðarsöng. Kristinn Ágúst Frið-
finnsson.
LAUGARDÆLAKIRKJA í Flóa | Skírdagur
Messa kl. 14. Velunnarar Laugardæla-
kirkju undir stjórn Inga Heiðmars Jóns-
sonar leiða almennan safnaðarsöng.
Kristinn Ágúst Friðfinnsson.
LANGHOLTSKIRKJA | Skírdagur Messa
kl. 20. Árni Svanur Daníelsson guðfræð-
ingur flytur hugvekju og þjónar ásamt sr.
Jóni Helga Þórarinssyni. Organisti Jón
Stefánsson. Í lok stundarinnar er tekið af
altarinu og kirkjan búin undir föstudaginn
langa.
Föstudagurinn langi Guðsþjónusta kl.
11. Sungin er Litanía Bjarna Þorsteins-
sonar, lesið úr Píslarsögunni og Ólafur H.
Jóhannsson les úr Passíusálmunum.
Prestur sr. Jón Helgi Þórarinsson, org-
anisti Jón Stefánsson, kór Langholts-
kirkju syngur. Listaflétta kl. 20. Kór Lang-
holtskirkju syngur kórverk, ljóðalestur,
orgelleikur og myndlistarsýning. Stjórn-
andi Jón Stefánsson. Miðasala við inn-
ganginn.
Laugardagur 22. mars Páskanætur-
messa á aðfaranótt páska, kl. 23. Mess-
MESSUR UM PÁSKANA