Morgunblaðið - 28.03.2008, Qupperneq 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. MARS 2008 33
an fylgjast þau úr fjarlægð með af-
komendum sínum.
Börnum Imbu og Ása, þeim
Nonna, Stínu og Ragnheiði svo og
tengdabörnum og afkomendum
þeirra sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þinn svili,
Jón Ingi Einarsson.
Okkur langar með örfáum orðum
að minnast okkar elskulegu frænku,
Ingibjargar Guðnýjar, eða Imbu
eins og við ávallt kölluðum hana.
Við vorum tíðir gestir á heimili
Imbu og Ása á uppvaxtarárum okk-
ar og þangað var alltaf notalegt að
koma. Við lékum okkur mikið með
Ragnheiði og var farið í hina ýmsu
leiki á Vallargötu 7. (Það var mikið
leikið sér á Vallargötu 7 í snúsnú,
fallin spýta, brennó, teygjó, yfir og
fleiri góðum leikjum). Okkur fannst
Ragnheiður vera svaka heppin að
eiga pabba sem átti svona flottan og
stóran vörubíl og það var sko spenn-
andi þegar okkur bauðst að fara
rúnt í vörubílnum með Ása. Imba
var frábær húsmóðir og það var sko
alltaf til eitthvað gott í skápunum
hjá henni (Imbu).
Imba og Ási voru einstök hjón,
það var alltaf gaman að hitta þau og
þægilegt að vera í kringum þau,
góðmennskan hreinlega skein af
þeim. Ási hafði mikið gaman af góð-
látlegu sprelli og Imba átti auðvelt
með að hlæja dátt. Þau voru líka
alltaf áhugasöm um það sem maður
var að gera, fylgdust vel með, og
eftir að við uxum úr grasi þá fylgd-
ust þau líka með okkar börnum.
Það er mikill söknuður sem mað-
ur finnur fyrir að kveðja þau Imbu
og Ása. Það var stutt á milli þess að
þessi ágætu hjón kvöddu okkur, en
með fullri vissu getum við sagt að
þau séu nú sameinuð á ný á góðum
stað.
Það er erfitt að missa tvo góða
einstaklinga með svona stuttu milli-
bili, en svona er víst lífið, við vitum
aldrei hver verður næstur. Það er
nokkuð víst að þeirra verður sárt
saknað á Túngötu 13. Það var svo
sérstakt samband á milli þeirra í
gegnum árin, þau hugsuðu svo vel
hvort um annað. Í öllum þeim veik-
indum sem þau hafa gengið í gegn-
um þá hafa þau staðið þétt við bakið
hvort á öðru, þau voru sannir vinir.
Maður getur með stolti sagt að
maður sé frá Skeiðflatarættinni í
Sandgerði. Systkinin frá Skeiðflöt
eru einstakar manneskjur sem
vekja hjá manni einungis góðar
minningar.
Kæra fjölskylda, minningin um
Imbu og Ása lifir lengi. Elsku Nonni
og Helga, Stína og Jón, Ragnheiður
og Maggi og fjölskyldur, við viljum
senda ykkur okkar ljúfustu kveðjur.
Kristjana Hildur Gunnarsdóttir
og Inga Sigursveinsdóttir (Kiddý
og Inga).
Í dag er til moldar borin heið-
urskonan og mannvinurinn Guðný
Ingibjörg Bjarnadóttir, en hún lést
á Sjúkrahúsi Keflavíkur þann 17.
mars síðastliðinn. Ekki eru nema
rétt rúmir fimm mánuðir liðnir frá
láti eiginmanns hennar, Ásmundar
Björnssonar, en eftir að hann féll
frá má segja að lífslöngun Imbu hafi
dvínað til muna, enda ást og um-
hyggja þeirra hjóna fyrir hvort öðru
með eindæmum.
Imbu hef ég þekkt alla tíð og fyrir
fáum hef ég borið eins mikla virð-
ingu og henni. Hún var heilsteyptur
persónuleiki, prýdd miklum mann-
kostum sem einkum birtust í ein-
stakri góðmennsku, velvilja og glað-
værð ásamt ómældri umhyggju og
áhuga á fjölskyldu jafnt sem öðrum
samferðamönnum. Hún var hógvær
höfðingi heim að sækja og kunni
hún þá list að láta fólki líða vel í
kringum sig og finnast það vera ein-
hvers virði.
Lífshlaupi Imbu verður ekki gerð
skil hér, aðeins skulu færðar fram
þakkir fyrir viðkynnin. Börnum
Imbu og Ása, tengdabörnum,
barnabörnum og öðrum ættingjum
og vinum sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Minning um góða
konu mun seint fölna.
Helga Björnsdóttir.
✝ Ólafur SímonAðalsteinsson
fæddist í Reykjavík
17. ágúst 1984.
Hann lést af slys-
förum 21. mars sl.
Foreldrar Ólafs
Símonar eru Að-
alsteinn Jón Sím-
onarson, f. 13. sept.
1955, og Guðný
Ólafsdóttir, f. 2.
apríl 1957. Bræður
Ólafs Símonar eru
Tryggvi Þór, f. 6.
okt. 1986, og Pétur
Ingi, f. 24. júlí 1994. Sonur Ólafs
er Kári Freyr, f. 28. október
2004. Eftirlifandi unnusta Ólafs
er Heiða Sigrún Guðmunds-
dóttir, f. 1. apríl 1985.
Ólafur ólst upp á Rauðarárstíg
og átti þar heima til níu ára ald-
urs. Hann gekk í Ísaksskóla. Síð-
an fluttist hann með foreldrum
sínum út á Álftanes
þar sem hann átti
heimili til dauða-
dags. Ólafur hóf
nám við grunndeild
málmiðna í Iðnskól-
anum í Hafnarfirði
árið 2001 og lauk
þaðan prófi árið
2003 og fékk við-
urkenningu fyrir
eljusemi sína og ná-
kvæmni. Starfsferill
Ólafs hófst innan
um alls konar vélar
og farartæki hjá
föður sínum. Síðan lá leiðin á
Bílaspítalann og þaðan í Vél-
smiðjuna Teknís en síðustu fjög-
ur árin vann Ólafur á vélum hjá
Alexander Ólafssyni í Vatnskarð-
snámum.
Útför Ólafs Símonar fer fram
frá Bessastaðakirkju í dag, föstu-
daginn 28. mars, kl. 15.
Í dag kveð ég ástina mína. Hann
var ekki bara elskan mín heldur líka
besti vinur minn.
Við kynntumst fyrst fyrir rúmum
sex árum. En leiðir okkar lágu ekki
saman fyrir en haustið 2005. Óli kall-
aði mig alltaf græna hnoðrann sinn
þessi sex ár, því þegar hann sá mig
fyrst var ég í grænni flíspeysu. Þetta
kvöld kom hann á rauða Peugeot að
sækja mig og við urðum strax vinir.
Ég gat alltaf talað við hann og sagt
honum allt. Enda leið okkur alltaf vel
saman.
Það er svo margt sem fer í gegnum
hugann hjá mér núna. Þetta er svo
erfitt en þú sagðir alltaf að ég yrði að
vera sterk. Miðað við allt sem ég hef
gengið í gegnum þá gæti ég gengið í
gegnum hvað sem er. Og með þetta í
huga þá ætla ég að reyna að halda
ótrauð áfram. Ég veit að þú gast ekki
beðið eftir því að ég mundi klára skól-
ann, því þá gætum við hafið okkar líf
saman. Og þess vegna hef ég lagt
kapp á það að klára skólann og stefn-
an er enn sú sama, núna um jólin
verður þeim áfanga lokið. Ég veit að
þú yrðir svo stoltur af mér. En ég
mun ekki gefast upp því þú hefðir
aldrei orðið sáttur við það. Stundum
gastu gert mig brjálaða yfir því hve
stórtækur þú varst, en alltaf tókst
þér að tala mig til.
Fjölskyldan þín og vinir tóku mér
opnum örmum og verð ég ævinlega
þakklát fyrir það.
Það er þrennt sem situr ofarlega í
huga mér þegar ég hugsa núna til
þín; það er fyrsta ferðin okkar norður
á bíladaga á Kóbrunni, sú ferð verður
ógleymanleg, þó að halda mætti að sú
ferð ætti ekkert að heppnast. Eitt-
hvert hjól fór í vélinni, Tryggvi,
Guðni og Pétur voru rétt á eftir okk-
ur og ótúlegt en satt þá fundu þeir
reimina sem fór þegar hjólið fór í
sundur á miðjum þjóðvegi. En allt
reddaðist að lokum þegar pabbi þinn
sendi bara nýtt hjól með fyrsta flugi
norður daginn eftir. Mér fannst það
svo hjartnæmt hvað hún Inga frænka
þín tók vel á móti mér fyrir norðan og
árið eftir líka þegar við fórum með
Óla H. og Kobbu á bílnum hans
Tryggva. Svo er það sumarbústaðar-
ferðin með krökkunum, sú ferð var
æðisleg. Svo núna síðast á afmælis-
daginn þinn þá tók ég bústað á leigu.
Og við vorum yfir helgina bara tvö út
af fyrir okkur, þér þótti þessi ferð svo
æðisleg, þú talaðir reglulega um hana
og hvenær við ættum að endurtaka
þetta.
Eina sem ég get sagt núna er að líf-
ið er ekki dans á rósum og það fer
ekki alltaf eins og við óskum að það
fari. En þú sagðir alltaf við mig:
Heiða, þú átt að lifa lífinu eins og hver
dagur sé þinn síðasti. Og þú lifðir eft-
ir þessu.
Elsku engilinn minn, þú munt allt-
af vera í hjarta mínu, og ég veit að ég
mun alltaf geta talað við þig og leitað
til þín. Brosið þitt lýsti upp líf mitt.
Þín mun verða sárt saknað, ástin mín.
Ástarkveðja,
þín
Heiða.
Elsku Óli Símon minn, mig langar
til að skrifa nokkur orð til að minnast
þín.
Það er ólýsanlega sárt til þess að
hugsa að ég eigi ekki eftir að sjá þig
aftur. Mér þykir svo vænt um ykkur
bræðurna og svo sárt að vita að þú
sért nú skyndilega horfinn. Þú sem
varst elsti sonur systur minnar.
Tryggvi Þór og Pétur Ingi, þið eigið
hug minn allan eftir þessi hörmulegu
tíðindi. Óli Símon minn, ég vissi alltaf
að þér þótti gaman að þeysast um á
mótorfáknum þínum. Einnig að þú
hafðir gaman af kraftmiklum bílum
og svo ekki sé minnst á fjarstýrðu bíl-
ana. Þú hafðir gaman að grúska í vél-
um og varst alltaf að spá og spekúlera
í þessháttar tækjum.
Þegar Óli var yngri var hann tíður
gestur hjá okkur þar sem hann og
sonur minn voru miklir vinir. Þeir
voru mikið að skoða bíla. Einnig voru
þeir í tölvuleikjum og voru þeir þá
heilu næturnar á lan-mótum eins og
þeir kölluðu það. Þessar nætur hefðu
orðið erfiðar fyrir mig en alltaf var ég
róleg þegar ég vissi af þér, Óli minn,
þarna. Mér fannst þú alltaf vera svo
sterkur og að ekkert gæti komið fyrir
þar sem þú værir.
En slysin gera ekki boð á undan
sér og þannig var það hjá þér, Óli
minn. Þú sem varst bara á leiðinni
heim, búinn að fá þér smá hjólatúr
niður í bæ. En þú komst aldrei heim
aftur. Þín er sárt saknað af okkur í
fjölskyldunni.
Unnusta Óla, Heiða, hefur misst
mikið eins og við öll. Hún þarf nú að
horfast í augu við það að sá sem hún
ætlaði að verja ævinni með er nú
horfinn á braut. Við sem eftir stönd-
um erum sem lömuð og verðum að
hjálpast að við að takast á við sorgina
og missinn.
Elsku Guðný, Steini, Tryggvi Þór,
Pétur Ingi, Kári, og Heiða. Ég bið al-
góðan guð að styrkja ykkur á þessari
sorgarstund.
Ingibjörg, Stefán,
Guðni og Rannveig.
Elsku Ljóni, þú verður alltaf uppá-
halds besti vinur minn.
Aldrei datt mér í hug þegar ég
kvaddi þig síðast að það yrði í síðasta
skipti. Ég hafði náð að plata þig uppá
fjall á reiðhjóli í þeim tilgangi að hjóla
hratt niður, en komumst síðan að því
að þetta var allt upp í móti, en þú
veittir mér samt sem áður harða sam-
keppni. Ég er mjög þakklátur fyrir
það að hafa átt þennan síðasta dag
með þér og það hefur hjálpað mér að
komast í gegnum sorgina. Þú varst sá
eini sem skildir mig alltaf og varst
alltaf tilbúinn til að hjálpa mér þegar
ég lenti í vandræðum, þú skilur eftir
þig góðan hóp vina, við trúum því að
þú sért kominn á annan og betri stað
og bíðir brosandi eftir okkur hinum,
vaðandi í konum, Ford-bílum og mot-
orcross-hjólum.
Við höfum verið vinir frá átta ára
aldri og ég man eftir því þegar við
vorum tíu ára, þegar við fórum upp á
þak heima hjá þér með tjaldhimin og
ætluðum að telja upp að þremur og
stökkva framaf og svífa niður, en ég
guggnaði og þú brotlentir í grasinu.
Við höfum átt margar góðar stund-
ir saman og ég get ekki annað en
minnst á gömlu góðu dagana í
Þykkvabænum á söndunum þar. Þú
varst nýbúinn að splæsa í nýtt skóflu-
dekk, smeygðir þér fram fyrir mig,
gafst allt í botn og ég fékk allan sand-
inn í kjaftinn og í augun og ég varð
ekkert smá fúll.
Ég veit að þú bíður spenntur eftir
mér og þegar ég kem til þín þá höld-
um við áfram að skapa fleiri góðar
minningar. Ég á eftir að sakna þín
sárt og á aldrei eftir að gleyma þér,
þú munt alltaf eiga bílastæði í mínu
hjarta.
Þinn uppáhalds besti vinur,
Ólafur Böðvar Ágústsson.
Elsku Óli Símon. Mig langaði að
kveðja þig með nokkrum orðum. Ég
er ekki ennþá búin að átta mig á því
að það sé satt að hann Óli Símon
frændi sé farinn. Við eigum eftir að
sakna þín alveg ótrúlega mikið. Ég
man eftir þeim tíma þegar þú komst í
heiminn, það var ótrúlega mikil
spenna í loftinu. Þú varst annað
barnabarn ömmu og afa og ég beið
spennt eftir því að eignast frænd-
systkin til þess að hnoðast með.
Við hittumst oft þegar þið bjugguð
í bænum og við mamma fórum á bæj-
arrölt, og mun ég varðveita þær
minningar. Og svo eftir að Guðni
bróðir fæddist þá urðuð þið bræður
og hann svo miklir félagar. Ég vil
þakka þér kærlega fyrir að passa upp
á hann. Þið voruð litlu skæruliðarnir
okkar en urðuð svo með aldrinum
skytturnar þrjár. Það var gaman að
hitta þig í afmælinu hjá ömmu, þá
vorum við bæði komin með litla
skæruliða sem við hlupum á eftir. Þið
voruð líkir feðgarnir, mér fannst
hann alveg eins og þegar þú varst lít-
ill. Elsku Óli minn, guð geymi þig og
mun ég varðveita minningu þína í
hjarta mér.
Elsku Guðný, Steini, Tryggvi, Pét-
ur, Kári og Heiða, við sendum ykkur
innilegar samúðarkveðjur á þessum
erfiðu tímum, megi guð blessa ykkur
og fjölskyldu ykkar
Sigrún, Axel, Valdís Birna
og Örn Ingi.
Elsku frændi.
Það er með mikilli sorg og söknuði
sem ég kveð þig núna. Þetta er alveg
ótrúlega ósanngjarnt og ótímabært
en svona er víst lífið stundum. Þú
varst alltaf svo góður og bróðurlegur
við mig. Faðmaðir mig alltaf fast og
lyftir mér upp í hvert skipti sem við
hittumst. Svo þótti þér líka alltaf jafn
gaman að stríða mér og gera grín að
norðlenska hreimnum mínum. Við
gátum alltaf talað saman um alla
heima og geima og man ég eftir
ófáum símtölum frá þér varðandi
stelpuvandamál.
Við töluðum langalengi um alla
mögulega kosti og ókosti. Þú þurftir
alltaf að pæla svo mikið áður en þú
tókst nokkra ákvörðun. Stundum
varð ég þó afbrýðisöm út í þig. Oft á
tíðum hélstu honum Óla mínum tím-
unum saman í símanum. Þegar hann
svo loksins lagði á var ég orðin svo
hundleið á því að bíða eftir athygli
hans að ég sagði: „Er ég kærastan
þín eða er Óli Símon það?“ En ég get
alveg fyrirgefið þér það þar sem það
varst þú sem kynntir okkur.
Þú varst alltaf brosandi og hlæj-
andi og til staðar þegar maður þurfti
á þér að halda. Það sýndirðu mér ein
jólin þegar þú keyrðir um miðja nótt
frá Álftanesi í Mosfellsbæ að ná í mig
og fara með mig á rúntinn af því að
mér leið eitthvað illa. Ég gat alltaf
treyst á þig. Þú varst alltaf stóri
frændinn sem hafðir auga með mér
og þótt ég hafi látið annað í ljós þótti
mér alltaf vænt um það. Ég veit að þú
ert hlæjandi þarna hinum megin og
við sjáumst aftur einn daginn. En
þangað til á ég svo margar frábærar
minningar sem ég er þakklát fyrir og
þær geymi ég á góðum stað.
Þín frænka og vinkona,
Kolbrún Erna Valgeirsdóttir
(Kobba).
Elsku Óli minn.
Aldrei bjóst ég við því að þurfa að
kveðja þig á þennan hátt, vinur minn,
og það með engum fyrirvara. Við sem
vorum að hjóla saman allan föstudag-
inn og langt fram á kvöld og ætluðum
að hjóla eins og veður leyfði um
páskana. Við geymum það þangað til
seinna bara. Það sem við héngum í
símanum saman að tala um allskonar
pælingar varðandi bílinn þinn, mað-
ur. Já, það var eitthvað sem þér leidd-
ist ekki að gera, tala í síma og hvað þá
ef það snerist um bíla, þar varst þú á
heimavelli. Ford, Ford, Ford, ég hélt
stundum að þú hreinlega hafir ekki
vitað að það væru til fleiri bílafram-
leiðendur. Ég minnist þeirra tíma
þegar við fórum í Þykkvabæinn að
hjóla, þar fannst þér gaman og hefðir
viljað vera þar mikið oftar, og senni-
lega ertu á áþekkum stað í dag, hlæj-
andi að okkur fyrir að vera skælandi
hérna. Já, svona er það, þeir deyja
ungir sem guðirnir elska, og miðað
við hvernig þú varst hrifsaður af sjón-
arsviðinu þá er það ábyggilegt að þú
ert í uppáhaldi hjá fleirum en okkur.
Með sárri kveðju,
Þinn vinur,
Ólafur Hrafn (Óli expert).
Ólafur Símon
Aðalsteinsson
✝
Ástkær móðir okkar,
HERMÍNA GUÐRÚN SIGURBJÖRNSDÓTTIR
frá Siglufirði,
Sunnuhlíð,
Kópavogi,
sem lést föstudaginn 21. mars, verður jarðsungin
frá Kópavogskirkju mánudaginn 31. mars kl. 15.00.
Steinar Hallgrímsson,
Dúa Stefanía Hallgrímsdóttir
Jónas Hallgrímsson,
Þráinn Hallgrímsson,
Pálmar Hallgrímsson.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma, langamma
og langalangamma,
INGIBJÖRG ÞORSTEINSDÓTTIR,
Hringbraut 50,
áður Snorrabraut 56,
andaðist þriðjudaginn 25. mars á elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund.
Útförin verður auglýst síðar.
Þorsteinn Johansson, Kolfinna Ketilsdóttir,
Katla Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn Þorsteinsson,
Ingibjörg Þorsteinsdóttir, Maríus Helgason,
langömmubörn og langalangömmubarn.